ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ - ΤΟ ΜΑΝΤΕΙΟ ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ (1985)

Alexandros Angelakis

ΣΕΙΡΑ ΝΤΟΚΥΜΑΝΤΕΡ ΤΗΣ ΕΡΤ: ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ (1985)

Μουσική1 τραγούδια

Hymne à Némésis

Gregorio Paniagua

Musique de la Grèce antique

Μουσική

Alexandros Angelakis

Απέρριψε άμεσα την κλήση αν ακούσεις αυτές τις 4 ηχογραφημένες λέξεις

Απέρριψε άμεσα την κλήση αν ακούσεις αυτές τις 4 ηχογραφημένες λέξεις

Αν το τελευταίο διάστημα λαμβάνεις συνεχώς κλήσεις απάτης θα πρέπει να γνωρίζεις ότι δεν είσαι ο μόνος. Οι κλήσεις απάτης σημείωσαν αύξηση πάνω από 118% τον τελευταίο χρόνο σύμφωνα με την εταιρεία ερευνών First Orion.

Στη συγκεκριμένη απάτη, μπορείς να λάβεις μια κλήση και μόλις το σηκώσεις θα ακούσεις μια ηχογραφημένη φωνή να σε ρωτά – Can you hear me; Ή αλλιώς στα Ελληνικά Με ακούτε; Αν απαντήσεις ναι, τότε το ναι καταγράφεται και οι διαδικτυακοί εγκληματίες μπορούν να χρησιμοποιήσουν τη φωνή σου για να αποκτήσουν πρόσβαση σε λογαριασμούς, να προβούν σε αγορές ή ακόμη και να εγκρίνουν τη σύνδεση σε phone banking.

Με την άνοδο των chatbots και την AI, τα μοντέλα τεχνητής νοημοσύνης είναι τόσο προηγμένα που μπορούν να μιμηθούν την ανθρώπινη φωνή συγκεκριμένου ατόμου. Ακολούθα ένα χρυσό κανόνα. Πολύ απλά αν λάβεις κλήση από κάποιον αριθμό που δεν γνωρίζεις δεν υπάρχει κανένας λόγος να απαντήσεις.

https://techmaniacs.gr/

Κώστας Καρυωτάκης – Κάθαρσις

 Βέβαια. Έπρεπε να σκύψω μπροστά στον ενα και, χαίδεύοντας ηδονικά το μαύρο σεβιότ – παφ, παφ, παφ, παφ -, «έχετε λίγη σκόνη» να είπω «κύριε Aλφα».

 Ύστερα έπρεπε να περιμένω στη γωνιά, κι όταν αντίκριζα την κοιλιά του άλλου, αφού θα ‘χα επί τόσα χρόνια παρακολουθήσει τα αισθήματα και το σφυγμό της, να σκύψω άλλη μια φορά και να ψιθυρίσω εμπιστευτικά: «Ωχ, αυτός ο Αλφα, κύριε Βήτα…»

 Έπρεπε πίσω από τα γυαλιά του Γάμμα, να καραδοκώ την ιλαρή ματιά του. Αν μου την εχάριζε, να ξεδιπλωσω το καλύτερο χαμόγελό μου και να τη δεχθώ όπως σε μανδύα ιππότου ένα βασιλικό βρέφος. Αν όμως αργούσε, να σκύψω για τρίτη φορά γεμάτος συντριβή και ν’ αρθρώσω: «Δούλος σας, κύριε μου».

 Αλλά πρώτα πρώτα έπρεπε να μείνω στη σπείρα του Δέλτα. Εκεί η ληστεία γινόταν υπό λαμπρούς, διεθνείς οιωνούς, μέσα σε πολυτελή γραφεία. Στην αρχή δεν θα υπήρχα. Κρυμμένος πίσω από τον κοντόπαχο τμηματάρχη μου, θα οσφραινόμουν. Θα είχα τρόπους λεπτούς, αέρινους. Θα εμάθαινα τη συνθηματική τους γλώσσα. Η ψαύσις του αριστερού μέρους της χωρίστρας θα εσήμαινε: «πεντακόσιες χιλιάδες». Ένα επίμονο τίναγμα της στάχτης του πούρου θα έλεγε: «σύμφωνος». Θα εκέρδιζα την εμπιστοσύνη όλων. Και, μια μέρα, ακουμπώντας στο κρύσταλλο του τραπεζιού μου, θα έγραφα εγώ την απάντηση: «Ο αυτόνομος οργανισμός μας, κύριε Εισαγγελεύ…»

 Έπρεπε να σκύψω, να σκύψω, να σκύψω. Τόσο που η μύτη μου να ενωθεί με τη φτέρνα μου. Έτσι βολικά κουλουριασμένος, να κυλώ και να φθάσω.

 Κανάγιες!

 Το ψωμί της εξορίας με τρέφει. Κουρούνες χτυπούν τα τζάμια της κάμαρας μου. Και σε βασανισμένα στήθη χωρικών βλέπω να δυναμώνει η πνοή που θα σας σαρώσει.

Σήμερα επήρα τα κλειδιά κι ανέβηκα στο ενετικό φρούριο. Επέρασα τρεις πόρτες, τρια πανύψηλα, κιτρινωπά τείχη, με ριγμένες επάλξεις. Όταν βρέθηκα μέσα στον εσωτερικό, τρίτο κύκλο, έχασα τα ίχνη σας. Κοιτάζοντας από τις πολεμίστριες, χαμηλά, τη θάλασσα, την πεδιάδα, τα βουνά, ένιωθα τον εαυτό μου ασφαλή. Εμπήκα σ’ ερειπωμένους στρατώνες, σε κρύπτες όπου είχαν φυτρώσει συκιές και ροδιές. Εφώναζα στην ερημία. Επερπάτησα ολόκληρες ώρες σπάζοντας μεγάλα, ξερά χόρτα. Αγκάθια κι αέρας δυνατός κολλούσαν στα ρούχα μου. Με ήβρε η νύχτα…

https://perithorio.com/

Το ξέχασε πριν το γύρισμα ο Ρώμας κι έπαιξε στον αέρα: Το λάθος στο Κωνσταντίνου & Ελένης που εξέθεσε τον αυστηρό Κατακουζηνό (Pic)

 Το ξέχασε πριν το γύρισμα ο Ρώμας κι έπαιξε στον αέρα: Το λάθος στο Κωνσταντίνου & Ελένης που εξέθεσε τον αυστηρό Κατακουζηνό (Pic)

Δεν το πρόσεξε ούτε ο Ρώμας...

Menshouse Team

•

01/11/2024 | 23:58

Το «Κωνσταντίνου και Ελένης» έγραψε τη δική του τηλεοπτική ιστορία και άφησε το στίγμα του στον Ant1.

Ή, για να είμαστε ακριβέστεροι, άφησε το στίγμα του σε ολόκληρη την ελληνική τηλεόραση, καθώς υπήρξε το κορυφαίο, ενδεχομένως, sitcom.

Χαρακτηριστικό της αδιανόητης και πρωτοφανούς επιτυχίας του είναι το γεγονός πως ακόμη και σήμερα, μετά από τόσα και τόσα χρόνια, η σειρά συνεχίζει να παίζεται σε… χιλιοστή επανάληψη και να σημειώνει εκπληκτικά νούμερα.

Και δικαίως: όσες φορές κι αν την έχουμε δει όλοι μας, δε λέμε ν’ αλλάξουμε κανάλι πέφτοντας  πάνω στη «γκαρσόνα» και τον «μουρμούρη».

Το καλογραμμένο της σενάριο, η άψογη, «σφιχτή» σκηνοθεσία και- ίσως πάνω από άλλο- το εκπληκτικό κάστινγκ που χάρισε ρόλους καριέρας σε όλους τους συντελεστές (προεξαρχόντων, φυσικά, του Χάρη Ρώμα και της Ελένης Ράντου, έστω κι αν δεν ήταν αυτή η πρώτη επιλογή για να υποδυθεί τη Βλαχάκη!) οδήγησαν σε ένα σπάνιο αποτέλεσμα, που άγγιξε τα όρια του τέλειου.

Ναι, είπαμε «άγγιξε τα όρια του τέλειου», κι αυτό γιατί μέχρι και σε ένα τόσο προσεγμένο σήριαλ όπως αυτό υπήρχαν αστοχίες. 

Κι όταν λέμε «αστοχίες», εννοούμε πράγματα που διέλαθαν την προσοχή τόσο του σκηνοθέτη όσο και των σεναριογράφων!

Κι επειδή βλέπουμε ότι μας κοιτάτε με μισό μάτι, αφήστε μας να εξηγηθούμε: το πακέτο με τα τσιγάρα!

Εντάξει, αφήστε μας να εξηγηθούμε λίγο περισσότερο: Ο Κωνσταντίνος Κατακουζηνός του Ιωάννου ήταν, στη σειρά, επίκουρος καθηγητής της Βυζαντινολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, και ένας από τους δύο κληρονόμους του Νεοκλασικού στη Σπύρου Λούη στο Μαρούσι.

Ένας άνθρωπος πολύ αυστηρών αρχών που δεν άφηνε κανένα περιθώριο για «ένοχες απολαύσεις» και ήθελε τα πάντα να είναι σε τάξη και μέσα σε κουτάκια.

Επομένως, ο κ. Κατακουζηνός θα ήταν αδύνατον να καπνίζει, σωστά;

Ολόσωστα- μόνο που ο Χάρης Ρώμας υπήρξε μανιώδης καπνιστής για 30 ολόκληρα χρόνια («Κάπνιζα τρία πακέτα των 25 τσιγάρων», θα έλεγε σε συνέντευξή του, στην οποία αναφερόταν στο πώς βρήκε τη δύναμη να το κόψει μαχαίρι το 2016) και ενίοτε άφηνε το πακέτο του στο γραφείο του καθηγητή!

Κι αν νομίζετε πως τρελαθήκαμε και βγάζουμε πράγματα από το μυαλό μας, ιδού και το πειστήριο:

Φυσικά μπροστά στο πόσο άρτια δομημένο ήταν το «Κωνσταντίνου και Ελένης» αυτό αποτελεί πταίσμα που συγχωρείται το άλλο δευτερόλεπτο, όμως δεν παύει να είναι απορίας άξιο πώς ξέφυγε από τον σκηνοθέτη και πώς τη… γλύτωσε στο μοντάζ.

Χαλάλι του, ωστόσο.

Άντε, ας κάνουμε μια τζούρα να πάνε τα «λάθη» κάτω…

https://menshouse.gr/

Μια φορά να έπεφτες έξω ρε ένστικτο!

 Μια φορά να έπεφτες έξω ρε ένστικτο!

-Κική Γιοβανοπούλου-

GynaikaEimai

30 Οκτωβρίου 2024

Όλα μοιάζουν φαινομενικά καλά. Όλα τα δεδομένα που έχεις “στα χέρια σου” δεν προμηνύουν κάποια επικινδυνότητα. Ό,τι βλέπεις, ό,τι ακούς δείχνει σωστό. Τι είναι τότε αυτό που “κλωτσάει” μέσα σου; Τι είναι αυτό που σου δημιουργεί την ανάγκη να μη βιαστείς, που σε βάζει σε διαδικασία δεύτερων και τρίτων σκέψεων; Τι είναι αυτό που σε συγκρατεί απ’ το να χαμογελάσεις πλατιά γι’ αυτό που σου συμβαίνει;
Σίγουρα το έχεις ζήσει… αυτό που όλα φαντάζουν ιδανικά, αυτό που όσες φορές κι αν υπολογίσεις την κατάσταση, δείχνει “μαθηματικά” σωστή, αυτό που όποιον κι αν ρωτήσεις σου λέει πως όλα είναι καλά και άδικα ανησυχείς… Μα εσύ δεν μπορείς να μην ανησυχείς.

Σίγουρα το έχεις ζήσει… Ένστικτο λέγεται και είναι δυστυχώς τόσο εύκολο να το υποτιμήσεις…
Όλες οι “πράξεις” δείχνουν πως οδηγούν στο σωστό αποτέλεσμα. Όλες οι φωνές γύρω σου είναι θετικά προσκείμενες, μα είναι κι αυτή η φωνή μέσα σου που άηχα σου ουρλιάζει να προσέχεις. Αυτή την απόφαση, αυτή την επιλογή, αυτή την κατάφαση, αυτή την άρνηση, αυτόν τον άνθρωπο… κυρίως αυτόν τον άνθρωπο…

Και μπορεί να μην μπορείς να εξηγήσεις το γιατί, μπορεί να μην υπάρχουν λογικά επιχειρήματα να στηρίξεις την αίσθησή σου, μα μια μεγάλη αλήθεια είναι πως δεν γίνονται όλα λέξεις κι αυτά που δεν γίνονται είναι τα πιο σημαντικά.
Γιατί ξέρεις. Πάντα ξέρεις. Όλοι ξέρουν, μα όταν αφήνεις τα ηνία στο μυαλό, είναι εύκολο να κάνεις την καρδιά να σωπάσει. Μα πόσες, πόσες αμέτρητες φορές δεν ήταν αυτή που είχε δίκιο…

https://gynaikaeimai.gr/
Κική Γιοβανοπούλου

Συντάκτης

• 
  Κική Γιοβανοπούλου

  Γράφω γιατί αυτή είναι η δική μου ψυχοθεραπεία. Για μένα γράφω. Για να σκοτώνω τους προσωπικούς μου δαίμονες. Ίσως όμως, κάπου μέσα στις γραμμές μου, βρεις και τους δικούς σου…

Το χωριό της Μαγνησίας που έχει γίνει καταφύγιο «celebrities»

Το χωριό της Μαγνησίας που έχει γίνει καταφύγιο «celebrities»

Lazaros Chatzigiannis

Δημοσιεύθηκε 01/11/2024 21:30

Τροποποιήθηκε 21:32

Τρια-τέσσερα εστιατόρια, δύο-τρια καφέ-μπαρ, ένα-δύο καταστήματα με είδη δώρων, και πολύ πράσινο, τρεχούμενα νερά, καλντερίμια, και όμορφα εξοχικά σπίτια που γεμίζουν με κόσμο στις γιορτές, τα Σαββατοκύριακα και το καλοκαίρι. Γι’ αυτό αγαπάμε τις Μηλιές. Γιατί παρά τα κύματα τουριστών που το κατακλύζουν, παραμένει ένα χωριό στραμμένο στον εαυτό του. Όμως έτσι δεν είναι το Πήλιο; Μικρά χωριά που υποδέχονται εκατοντάδες επισκέπτες, αλλά που όμως δε ζουν και αναπνέουν γι’ αυτούς και που εκτός από τα αναρίθμητα αυτοκίνητα με αθηναϊκές πινακίδες τίποτα άλλο μέσα στο χωριό δε φωνάζει “τουριστικός προορισμός.” Γι’ αυτό και τα χωριά του Πηλίου είναι ένα σπάνιο δώρο για τον επισκέπτη. Γιατί παραμένουν αναλλοίωτα και αυθεντικά. Παραμένουν χωριά.

Η ιστορία των Μηλεών είναι πολυτάραχη. Οι πρώτοι κάτοικοι λέγεται ότι έφυγαν κυνηγημένοι από το χωριό Μηλιές της Εύβοιας. Ο φόβος των πειρατών τους οδήγησε στις δυσπρόσιτες πλαγιές του Πηλίου. Εδώ μετέφεραν εκτός από τη ζωή τους και το όνομα του χωριού τους. Τον 18ο αι. οι Μηλιές υπήρξαν η γενέτειρα τριών σπουδαίων ανδρών. Ο Άνθιμος Γαζής, ο Δανιήλ Φιλιππίδης και ο Γρηγόριος Κωνσταντάς, σημαντικές προσωπικότητες του Νεοελληνικού Διαφωτισμού, οραματίστηκαν ένα χωριό ελεύθερο και στις αρχές του 19ου αι. προχώρησαν στην ίδρυση Ανώτερης Σχολής που ονόμασαν «Ψυχής Άκος». Το 1821 οι Μηλιές ήταν το πρώτο χωριό του Πηλίου που κήρυξε την Επανάσταση. Η σημαία της Επανάστασης που ύψωσε ο Άνθιμος Γαζής στην εκκλησία των Ταξιαρχών φυλάσσεται σήμερα στη βιβλιοθήκη του χωριού μαζί με δεκάδες άλλα ιστορικά κειμήλια. Ανάμεσά τους μια φωτογραφία του 1903 με όλους τους κατοίκους του χωριού να ποζάρουν στην πλατεία, κοντά δυόμιση χιλιάδες, για να γιορτάσουν τα εγκαίνια της σιδηροδρομικής γραμμής. Τις χαρούμενες μέρες όμως και πάλι διαδέχτηκε η ανασφάλεια, καθώς το 1943 το μεγαλύτερο μέρος του χωριού κάηκε από τους Γερμανούς ναζιστές.

Σήμερα, οι Μηλιές έχουν γίνει το καταφύγιο πολλών “celebrities” που αγόρασαν σπίτια στο χωριό και απολαμβάνουν τους χαλαρούς ρυθμούς της ζωής στο Πήλιο.Το χωριό έχει να προσφέρει πολλά τόσο στον εφήμερο επισκέπτη όσο και σε αυτόν που διαμένει εδώ για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Η τοποθεσία είναι εξαιρετική αφού από ‘δώ όλα είναι γρήγορα προσβάσιμα: ο Βόλος, οι παραλίες του Ανατολικού Πηλίου, τα παραθαλάσσια γραφικά χωριά του Παγασητικού, τα μεγάλα κεφαλοχώρια του βουνού, τα μοναστήρια, τα περιπατητικά μονοπάτια. Το αγαπημένο τρενάκι του Πηλίου, ο Μουτζούρης, τερματίζει στο σταθμό των Μηλεών και η διαδρομή είναι ειλικρινά καλύτερη απ’ ό,τι μπορεί κανείς να φανταστεί. Γρήγορες εναλλαγές τοπίου, πετρόκτιστες τοξωτές γέφυρες, ελαιώνες, ήσυχες αμμουδιές, καταπράσινα φαράγγια, αγρότες που δουλεύουν στα χωράφια, σκοτεινά τούνελ, πελώριοι τοίχοι αντιστήριξης στις πλαγιές του βουνού, σπηλιές, πηλιορείτικα αρχοντικά. Ακόμη και ο ίδιος ο σιδηροδρομικός σταθμός είναι ένα αξιοθέατο με τη χειροκίνητη μηχανή αναστροφής του τρένου και το μισογκρεμισμένο νερόμυλο πιο δίπλα. Η εκκλησία στην πλατεία του χωριού μαγεύει με τα μυστικά της αρχιτεκτονικής της και την αφηγηματικότητα των τοιχογραφιών της που σαν κεντρικό θέμα έχουν τη ματαιότητα του πλούτου και της εξουσίας. Βόλτες με άλογα στα καλντερίμια γύρω από το χωριό, περίπατοι πάνω στις σιδηροδρομικές γραμμές, rappelling στη μεταλλική γέφυρα του Εβαρίστο ντε Κίρικο και η διαρκής αναζήτηση της σπηλιάς του Κενταύρου Χείρωνα είναι μερικές μόνο από τις αγαπημένες ενασχολήσεις εκείνων που είχαν την τύχη να γνωρίσουν τις Μηλιές.

Πηγή: https://www.pelionculture.gr/

https://magnesianews.gr/

Χρονοταξιδιώτης στην εποχή του Επίκουρου

 Χρονοταξιδιώτης στην εποχή του Επίκουρου

Αντικλείδι

Η χρονομηχανή σας μετέφερε σε έναν κήπο της Αθήνας το 300 π.Χ. Στον αέρα διαχέεται το άρωμα των ελαιόδεντρων και των βοτάνων. Μπροστά σας κάθεται σε ένα πέτρινο παγκάκι ο φιλόσοφος Επίκουρος. Φοράει απλά ρούχα και δείχνει γαλήνιος. Σας κοιτάζει λίγο περίεργα μ αυτήν την παράξενη εμφάνιση και τον τρόπο ντυσίματός σας.

Το φως του ήλιου παιχνιδίζει ανάμεσα στα κλαδιά μιας ελιάς, την ώρα που Επίκουρος μ΄ένα ίχνος χαμόγελου σας καλοζωρίζει.

Επίκουρος: Καλώς ήρθες, ξένε. Η εμφάνισή σου και ο τρόπος σου δείχνουν πως δεν ανήκεις σ’ αυτόν τον τόπο και τον χρόνο. Μπορώ να ρωτήσω από πού έρχεσαι;

Εσύ: Έρχομαι από ένα πολύ μακρινό μέλλον, πάνω από δύο χιλιάδες χρόνια μπροστά. Στον κόσμο μου, έχουμε εξελίξει τις ιδέες σου για τα άτομα και την ηδονή, αλλά με τρόπους που ίσως να σε εκπλήξουν.

Επίκουρος: Δύο χιλιάδες χρόνια! Δύσκολο να φανταστώ έναν επισκέπτη από το μέλλον. Πες μου, πώς μιλάμε για τα άτομα στην εποχή σου; Φαντάζομαι πως πολλά θα έχουν ανακαλυφθεί από την εποχή που εγώ τα φαντάστηκα ως μικρές αδιαίρετες μονάδες.

Εσύ: Ναι, πράγματι. Γνωρίζουμε πλέον ότι τα άτομα είναι πολύ πιο πολύπλοκα. Δεν κινούνται μόνο σε ευθεία γραμμή, αλλά μπορούν να συμπεριφέρονται απρόβλεπτα, λες και υπάρχουν σε πολλά σημεία ταυτόχρονα. Το ονομάζουμε “κβαντική μηχανική”, και είναι μια βασική πλευρά της σύγχρονης επιστήμης μας.

Επίκουρος: Να υπάρχουν σε πολλά σημεία; Ενδιαφέρον! Μα δεν είναι αυτό το “κβαντικό” κάτι χαώδες; Μου φαίνεται πως ξεπερνά την απλότητα της τάξης της φύσης, όπως την έχω παρατηρήσει εδώ.

Εσύ: Είναι όντως περίπλοκο, και η κατανόησή του μας πήρε αιώνες προσεκτικής σκέψης και πειραμάτων. Η ζωή μας, όμως, μπορεί να νιώθεται χαοτική, εν μέρει επειδή αλληλεπιδρούμε με τον κόσμο με έναν πολύπλοκο τρόπο. Στην εποχή σου, οι άνθρωποι επιδιώκουν απλές χαρές και γαλήνη. Στη δική μου, πολλοί ζουν με αυτό που λέμε “υπερφόρτωση πληροφοριών”. Γνωρίζουμε πάρα πολλά, αλλά είναι δύσκολο να βρούμε ειρήνη.

Επίκουρος: Αχ, η γαλήνη της ψυχής! Εσείς, λοιπόν, δεν αναζητάτε την ηδονή μέσα στην απλότητα, όπως προτρέπω εγώ τους μαθητές μου; Για εμάς, η συντροφιά φίλων, απλές τροφές και χρόνος για περισυλλογή αρκούν για να είμαστε ευτυχείς.

Εσύ: Πολλοί από εμάς επιθυμούμε την απλότητα, αλλά η τεχνολογία μάς τραβάει προς την αντίθετη κατεύθυνση.

Εσύ: (συνεχίζοντας) Η τεχνολογία μάς έχει προσφέρει απίστευτες ανέσεις και δυνατότητες επικοινωνίας. Μπορώ να μιλήσω με ανθρώπους από την άλλη άκρη του κόσμου, να μάθω νέα αμέσως μόλις συμβούν, ή ακόμα και να βρω απαντήσεις σε ό,τι με απασχολεί με το πάτημα ενός κουμπιού. Αλλά όλα αυτά συχνά μας αποσπούν από τη γαλήνη.

Επίκουρος: Η γαλήνη δεν είναι εύκολο να επιτευχθεί αν ο νους περιπλανιέται διαρκώς. Το πλήθος των πληροφοριών μπορεί να είναι, όπως καταλαβαίνω, τόσο βάρος όσο και προνόμιο. Μήπως, όμως, η ίδια αυτή τεχνολογία που περιγράφεις δεν σας επιτρέπει να απολαύσετε τη φύση και να αναζητήσετε απλές ηδονές;

Εσύ: Δυστυχώς, αυτή είναι η ειρωνεία. Η τεχνολογία μάς δίνει όσα επιθυμούμε, αλλά επίσης μας κρατά διαρκώς συνδεδεμένους. Λέμε ότι φοβόμαστε να “χάσουμε” κάτι σημαντικό που μπορεί να συμβεί. Έτσι, αντί να ζούμε απλές στιγμές, νιώθουμε ότι πρέπει πάντα να είμαστε ενήμεροι, να κάνουμε περισσότερα, να ζούμε όσο πιο έντονα γίνεται. Έχουμε ακόμα και έναν όρο για αυτό: το σύνδρομο FOMO, ή “φόβος απώλειας”.

Επίκουρος: Είναι λυπηρό να ακούω πως η ηδονή της στιγμής επισκιάζεται από την ανησυχία για το μέλλον ή την αγωνία για το τι μπορεί να χάσετε. Η αληθινή ηδονή βρίσκεται στην επίγνωση του παρόντος και στην αποδοχή της στιγμής, χωρίς την ανάγκη για αδιάκοπη αλλαγή.

Εσύ: Αυτό είναι δύσκολο στις μέρες μας. Για παράδειγμα, έχουμε αυτή τη συσκευή, το “έξυπνο τηλέφωνο”, που μας ενημερώνει για ό,τι συμβαίνει παντού και πάντοτε. Μας φέρνει χαρά αλλά και ανησυχία, γιατί μερικές φορές είναι αδύνατο να το αφήσουμε στην άκρη.

Επίκουρος: (γελά ελαφρώς) Τι ειρωνεία να αναζητά κανείς ηδονή μέσα από ένα αντικείμενο που τον κρατά αιχμάλωτο! Η ηδονή, κατά τη δική μου αντίληψη, δεν πρέπει να εξαρτάται από πράγματα που δεν μπορούμε να ελέγξουμε. Θα σε συμβούλευα να βρεις τρόπους να ξεφεύγεις από τέτοιες πηγές άγχους, αναζητώντας την ευτυχία σε πιο σταθερές και απλές απολαύσεις.

Εσύ: Ίσως έχεις δίκιο. Πολλοί άνθρωποι στην εποχή μου στρέφονται στις διδασκαλίες σου για να βρουν ηρεμία. Έχουν γραφτεί πολλά βιβλία για σένα, και πολλοί πιστεύουν πως ο τρόπος σου, να ζεις απλά και να αποφεύγεις τον πόνο, είναι πιο αναγκαίος από ποτέ.

Επίκουρος: Χαίρομαι να ακούω ότι οι ιδέες μου αντέχουν στο χρόνο. Ο άνθρωπος, φαίνεται, έχει πάντα την ίδια ανάγκη για γαλήνη, ανεξάρτητα από την εποχή. Τώρα, πες μου, πώς αντιμετωπίζετε τον θάνατο στην εποχή σας; Παραμένει, άραγε, πηγή φόβου;

Εσύ: Εξακολουθεί να μας απασχολεί, ίσως μάλιστα περισσότερο από ποτέ. Η επιστήμη έχει προχωρήσει τόσο, που προσπαθούμε να νικήσουμε τον θάνατο με κάθε τρόπο. Ανακαλύπτουμε θεραπείες, παρατείνουμε τη ζωή, και ψάχνουμε ακόμα και για τρόπους να ζήσουμε για πάντα.

Επίκουρος: Αλλά όσο μακροχρόνια και αν ζήσετε, δεν ξεπερνάτε το φυσικό όριο. Σωστά; Ο θάνατος δεν είναι τελικά το τέλος της συνείδησης, ένα κενό χωρίς αισθήσεις και φόβους; Τι άλλο φοβάστε;

Εσύ: Νομίζω πως πολλοί φοβούνται ότι, αν η ζωή είναι τόσο μικρή, δεν θα προλάβουν να ζήσουν “αρκετά” ή να γίνουν “αρκετοί”. Οι άνθρωποι πια νιώθουν πιεσμένοι να αξιοποιήσουν κάθε στιγμή, κάθε δυνατότητα.

Επίκουρος: Η αγωνία για το “αρκετό” μπορεί να είναι ατέρμονη, φίλε μου. Μήπως είναι ώρα να επαναπροσδιορίσετε τι σημαίνει “αρκετό”; Η επιδίωξη της αληθινής ηδονής απαιτεί να γνωρίζουμε τα όριά μας και να αποδεχόμαστε την απλότητα. Η αθανασία δεν προσφέρει περισσότερη χαρά· η αποδοχή όμως του χρόνου μας ναι.

Εσύ: Τα λόγια σου μου θυμίζουν γιατί κάποιοι από εμάς αναζητούμε να ζούμε πιο αργά και πιο συνειδητά. Ωστόσο, είναι δύσκολο να ξεφύγουμε από αυτήν την ανάγκη για συνεχή πρόοδο και βελτίωση. Φοβόμαστε ότι αν μείνουμε στάσιμοι, θα χάσουμε ευκαιρίες ή θα μείνουμε πίσω.

Επίκουρος: Η πρόοδος για χάρη της προόδου, χωρίς κατεύθυνση και αυτογνωσία, μπορεί να αποβεί μάταιη. Οι ευκαιρίες και οι επιτυχίες που αναζητάτε, μήπως τελικά δεν σας οδηγούν στη γαλήνη αλλά σε περισσότερες ανησυχίες; Αντί να κοιτάτε προς τα έξω, μήπως θα βρείτε όσα ζητάτε κοιτώντας εντός σας;

Εσύ: Ίσως αυτό είναι το κλειδί. Στην εποχή μας, όμως, υπάρχει τόση πληροφορία και τόση πίεση να είμαστε διαρκώς δραστήριοι. Πώς μπορούμε να αποδεχτούμε μια πιο απλή ζωή, όταν όλοι γύρω μας φαίνεται να προσπαθούν να “κερδίσουν” τη ζωή, να γίνουν όλο και πιο επιτυχημένοι;

Επίκουρος: Η επιτυχία που περιγράφεις, το “κερδίζω” τη ζωή, δεν οδηγεί πάντα στην ευτυχία. Την αληθινή ευτυχία τη βρίσκουμε στην ηρεμία του νου και τη φιλία, όχι στην υλική κατοχή ή στις τιμές των ανθρώπων. Αν είναι να πετύχετε κάτι, ας είναι αυτό: να αγαπήσετε τη ζωή όπως είναι, όχι όπως πιστεύετε ότι θα έπρεπε να είναι.

Εσύ: Οι άνθρωποι στη δική μου εποχή επενδύουν επίσης πολύ στον εαυτό τους. Μιλούν για “αυτοβελτίωση” και “προσωπική ανάπτυξη”, αλλά μερικές φορές χάνουν τη χαρά της απλής στιγμής, επειδή πάντα θέλουν να γίνουν κάτι παραπάνω.

Επίκουρος: Η αυτοβελτίωση, όταν γίνεται για να βρούμε γαλήνη και κατανόηση, είναι αξιέπαινη. Αλλά, αν γίνεται για να συγκριθούμε με άλλους ή να ξεφύγουμε από τον φόβο, τότε μπορεί να μας απομακρύνει από τη γαλήνη που αναζητούμε. Πες μου, λοιπόν, πόσο απολαμβάνετε την πραγματική συντροφικότητα στην εποχή σας; Οι φιλίες σας σάς φέρνουν γαλήνη;

Εσύ: Οι φιλίες είναι πολύ σημαντικές για εμάς, αλλά κάποιες φορές γίνονται περίπλοκες. Έχουμε τη δυνατότητα να είμαστε σε επαφή με ανθρώπους από όλο τον κόσμο μέσα από μια οθόνη, αλλά αυτό δεν σημαίνει πάντα ότι έχουμε βαθιές, πραγματικές σχέσεις. Πολλοί άνθρωποι αισθάνονται μοναξιά, παρόλο που είναι διαρκώς συνδεδεμένοι.

Επίκουρος: Η αληθινή φιλία δεν βρίσκεται στη συχνή επαφή, αλλά στην ποιότητα της σχέσης. Μερικοί πιστοί φίλοι μπορούν να γεμίσουν την καρδιά και να διώξουν τη μοναξιά, όπως και να βοηθήσουν στην αναζήτηση της αληθινής ηδονής. Η τεχνολογία που περιγράφεις ίσως προσφέρει την ψευδαίσθηση της σύνδεσης, αλλά όχι την αληθινή ουσία της.

Εσύ: Έχεις απόλυτο δίκιο. Και νομίζω πως ο λόγος που πολλοί στρέφονται ξανά στη φιλοσοφία σου είναι ακριβώς αυτός: για να μάθουν πώς να βρίσκουν την ηρεμία και την αυθεντική χαρά, αντί να κυνηγούν διαρκώς περισσότερα.

Επίκουρος: Τότε, ίσως ο δρόμος δεν είναι να προσπαθήσετε να “βρείτε” κάτι νέο, αλλά να αποδεχτείτε την απλότητα που ήδη βρίσκεται μπροστά σας. Οι απλές απολαύσεις είναι παντού γύρω μας — μια ήρεμη στιγμή, η φύση, η συντροφιά ενός φίλου. Όταν απομακρυνθείς από εδώ, ελπίζω να πάρεις μαζί σου αυτήν την ανάμνηση και να θυμάσαι ότι η αληθινή ηδονή βρίσκεται στο παρόν και στην αποδοχή.

Εσύ: Θα το θυμάμαι. Έχουμε φτάσει σε σημείο να πιστεύουμε ότι η ευτυχία είναι κάτι που πρέπει να επιτύχουμε ή να κατακτήσουμε, και ίσως έχουμε ξεχάσει πώς να τη βιώνουμε. Σε ευχαριστώ για τα λόγια σου και την καθοδήγησή σου, Επίκουρε. Νομίζω πως με βοήθησες να δω τη ζωή λίγο πιο καθαρά.

Επίκουρος: Είναι χαρά μου να σε βοηθήσω να βρεις γαλήνη. Θυμήσου πως η αληθινή ευτυχία δεν βρίσκεται μακριά, αλλά εδώ, μέσα μας. Στηρίξου στους φίλους σου, αγαλλίασε στην απλότητα και μη φοβάσαι τον χρόνο. Όσο έχεις την ηρεμία του νου, έχεις την απόλυτη ελευθερία.

Εσύ: Είμαι πραγματικά ευγνώμων, Επίκουρε. Υπάρχει, όμως, και κάτι ακόμη που με απασχολεί. Στην εποχή μου, προσπαθούμε να ξεπεράσουμε τα όρια της ζωής, με φάρμακα, θεραπείες, και ακόμα και με την ιδέα της αθανασίας. Θέλουμε να ζήσουμε όσο το δυνατόν περισσότερο, να αποφύγουμε τη γήρανση και τον θάνατο. Τι θα έλεγες για αυτήν την επιδίωξη;

Επίκουρος: Η επιδίωξη της αθανασίας… Ένας ενδιαφέρων στόχος, όμως, σκέψου: αν η ζωή δεν έχει τέλος, πόση αξία θα έχει κάθε στιγμή; Ο φόβος του θανάτου μάς αποτρέπει από το να ζήσουμε ολοκληρωμένα την παρούσα στιγμή. Όταν δεν φοβόμαστε πια τον θάνατο, απολαμβάνουμε πλήρως το δώρο της ζωής. Ο θάνατος είναι απλά το τέλος της αίσθησης και της συνείδησης — δεν είναι κάτι να μας τρομάζει.

Εσύ: Εμείς το βλέπουμε διαφορετικά. Πολλοί από εμάς βλέπουν τον θάνατο ως ένα όριο που πρέπει να καταρριφθεί, ένα πρόβλημα προς επίλυση. Υπάρχει η ιδέα ότι αν μπορούσαμε να ζούμε επ’ αόριστον, θα είχαμε τον χρόνο να επιτύχουμε όσα θέλουμε, να μάθουμε περισσότερα, και να φτάσουμε σε όλο και πιο υψηλούς στόχους.

Επίκουρος: Μα αν είχατε απεριόριστο χρόνο, θα εκτιμούσατε κάθε στιγμή όπως τώρα; Ίσως η αίσθηση του τέλους δίνει νόημα και βάθος στην ανθρώπινη εμπειρία. Ο θάνατος δεν αφαιρεί τίποτα από τη ζωή· είναι απλώς η στιγμή που κλείνει το κύκνειο άσμα. Το κυνήγι της αθανασίας ενδέχεται να σας κάνει να χάνετε τις στιγμές που έχετε μπροστά σας.

Εσύ: Ίσως… Υπάρχει κάτι απελευθερωτικό σε αυτό που λες, και νομίζω πως φοβόμαστε τόσο πολύ το άγνωστο που ξεχνάμε να ζούμε πραγματικά. Μας κατακλύζει η σκέψη ότι αν δεν υπάρχουμε πια, όλα όσα καταφέραμε, όλη η ζωή μας, θα χαθούν.

Επίκουρος: Αυτό που προσφέρεις στο παρόν, η χαρά και η γνώση που μοιράζεσαι με τους άλλους, δεν χάνεται πραγματικά· μένει στους ανθρώπους που αγάπησες. Δεν χρειάζεται να φοβάσαι το τέλος. Αντί να αναζητάτε τρόπους να ζήσετε για πάντα, γιατί να μη βρείτε τρόπους να ζήσετε καλύτερα;

Εσύ: Ίσως, λοιπόν, το νόημα της ζωής δεν είναι μόνο να την επεκτείνουμε αλλά να τη βιώνουμε πιο ουσιαστικά. Να ζούμε με αυθεντικότητα, να βρίσκουμε ικανοποίηση στις στιγμές, και να μοιραζόμαστε αυτή την εμπειρία με τους άλλους. Εν τέλει, η αθανασία ίσως είναι λιγότερο σημαντική από τη βαθιά και ουσιαστική ζωή.

Επίκουρος: Ακριβώς. Ο πραγματικός θησαυρός βρίσκεται στην ευγνωμοσύνη για το εδώ και τώρα, όχι στην αγωνία για το αβέβαιο μέλλον. Ο θάνατος θα έρθει για όλους μας, αλλά η ζωή, όσο την έχουμε, είναι ένα δώρο που αξίζει να απολαμβάνουμε πλήρως. Ο σοφός άνθρωπος αποδέχεται τα όρια της ανθρώπινης φύσης και βρίσκει ειρήνη με αυτά.

Εσύ: (με έναν αναστεναγμό ανακούφισης) Νομίζω πως θα πάρω μαζί μου τη σοφία σου, Επίκουρε. Η αποδοχή των ορίων μας, η εστίαση στην απλή χαρά και η αληθινή σύνδεση με τους ανθρώπους μάς απελευθερώνουν, τελικά, περισσότερο από οποιαδήποτε τεχνολογία ή κατάκτηση.

Επίκουρος: Έτσι ακριβώς. Εύχομαι να βρεις γαλήνη και χαρά στο μονοπάτι σου και να τη μοιραστείς με τους γύρω σου. Η ζωή είναι πιο πλούσια όταν ζούμε με επίγνωση και καλοσύνη, και όταν απολαμβάνουμε τις απλές ηδονές χωρίς να επιζητούμε συνεχώς περισσότερα.

Και καθώς τα λόγια του αντηχούν στον κήπο, νιώθεις μια βαθιά ηρεμία, μια αίσθηση πληρότητας, σαν να έχεις βρει κάτι που έψαχνες καιρό. Μετά από αυτή τη συζήτηση, καταλαβαίνεις πως η αληθινή σοφία είναι διαχρονική και ότι η γαλήνη μπορεί να βρεθεί τόσο στον αρχαίο κήπο του Επίκουρου όσο και στον δικό σου, σύγχρονο κόσμο.

***

O παραπάνω διάλογος είναι δημιούργημα της τεχνητής νοημοσύνης (chat gpt).

Γ. Γιώτης – Συγγραφέας του βιβλίου Hoax: Οδηγός επιβίωσης στην εποχή της παραπληροφόρησης – Εκδότης Θύραθεν

Αυτό και πολλά ακόμη νέα άρθρα σχετικά με τρόπους προστασίας για λάθη, προκαταλήψεις, παραπληροφόρηση, fake news, συνωμοσιολογία, αλλά και ενίσχυση της κριτικής σκέψης θα βρείτε στη σελίδα του βιβλίου μου στο facebook

by Αντικλείδι , https://antikleidi.com

Τo χωριό της Μαγνησίας που αν ήταν νησί, θα ήταν η Ικαρία

Τo χωριό της Μαγνησίας που αν ήταν νησί, θα ήταν η Ικαρία

Δημοσιεύθηκε 31/10/2024 21:30

Τροποποιήθηκε 21:36

Αν ο Λαύκος ήταν νησί, θα ήταν σίγουρα η Ικαρία. Όπως στον καταπράσινο παράδεισο του Ανατολικού Αιγαίου, έτσι και εδώ οι κάτοικοι αγαπούν τη μουσική, το χορό, το καλό φαγητό και την ηρεμία, ζώντας χωρίς άγχος με φιλικούς γείτονες και επισκέπτες που εγκλιματίζονται γρήγορα σε έναν τόπο όπου ο χρόνος δεν έχει και τόση σημασία.

Καθαρό, φωτεινό και ήσυχο, το μικρό χωριουδάκι με την εντυπωσιακά μεγάλη πλατεία και το παράξενο αρσενικό όνομα απλώνεται τεμπέλικα σε μια χαμηλή κορυφογραμμή στο Νότιο Πήλιο. Αυτοκίνητα δεν κυκλοφορούν μέσα στο χωριό. Έτσι τα στενά, πλακόστρωτα καλντερίμια είναι πάντα ήσυχα. Οι ήχοι του χωριού είναι απαλοί, φυσικοί, και συχνά νανουριστικοί – το θρόισμα των φύλλων από τα μεγάλα πλατάνια, το κελάηδισμα των πουλιών στις σκιερές φυλλωσιές, το τσούγκρισμα των πιάτων και των κατσαρολικών στις κουζίνες των σπιτιών, οι ανυπόμονες φωνές των παιδιών του χωριού.

Η θέα προς τον Παγασητικό ξεπροβάλλει εδώ και εκεί, πίσω από τα πηλιορείτικα αρχοντικά, τα χαμηλά παραδοσιακά αγροτόσπιτα, αλλά και τα αιγυπτιώτικα και νεοκλασικά κτίρια που στολίζουν τις γειτονιές του Λαύκου. Πολλά από αυτά έχουν αγοραστεί και ανακαινιστεί από βορειοευρωπαίους που περιμένουν πώς και πώς κάθε καλοκαίρι να επιστρέψουν στον δικό τους μικρό παράδεισο.

Το χωριό γνωρίζει, σέβεται και αξιοποιεί την ιστορία του. Οι πρώτοι κάτοικοι συγκεντρώθηκαν εδώ τον 15ο αιώνα, για να αποφύγουν τους οθωμανούς και τους πειρατές. Με τη σκληρή δουλειά και τη θέλησή τους να πετύχουν, γρήγορα το χωριό άνθισε. Οι Λαυκιώτες ασχολήθηκαν με το εμπόριο, ήταν τεχνίτες και ναυτικοί ταξιδευτές. Γι’ αυτό και σήμερα πολλά από τα παλιά σπίτια έχουν αρχιτεκτονικές επιρροές από τους μακρινούς τόπους που επισκέφτηκαν οι ντόπιοι στα ταξίδια τους.

Ο επισκέπτης σήμερα θα νιώσει την αγάπη των ντόπιων για το παρελθόν του χωριού και τον πηλιορείτικο πολιτισμό. Σε ένα χωριουδάκι τόσο δα και θα βρουν Μουσείο Ραδιοφώνου, Λαογραφικό Μουσείο, το παλιότερο ίσως καφενείο της Ελλάδας που λειτουργεί ασταμάτητα από το 1785, ακόμη και ένα παραδοσιακό αρτοποιείο που λειτουργεί σε ένα κτίριο κάπως παράταιρο που, όπως λένε, χτίστηκε με σχέδια του Εβαρίστο ντε Κίρικο και θυμίζει σιδηροδρομικό σταθμό μάλλον παρά φούρνο! Σαν να μην ήταν αρκετά όλα αυτά για να εξάψουν την περιέργεια των δυνητικών επισκεπτών ντόπιοι και ξένοι κάτοικοι προσφέρουν όλο το χρόνο μαθήματα βοτανολογίας, μελισσοκομίας, μαγειρικής και άλλα πολλά. Έτσι, αθόρυβα και προσεκτικά, ο Λαύκος βρήκε μια θέση όχι μόνο στον τουριστικό χάρτη του Πηλίου αλλά και στις καρδιές μας.

Πηγή: https://www.pelionculture.gr/

https://magnesianews.gr/

Νέα απόπειρα απάτης των Βολιωτών – Πώς χρησιμοποιούν το Αστικό ΚΤΕΛ για να αρπάξουν τις καταθέσεις των πολιτών

 Νέα απόπειρα απάτης των Βολιωτών – Πώς χρησιμοποιούν το Αστικό ΚΤΕΛ για να αρπάξουν τις καταθέσεις των πολιτών

31 Οκτωβρίου, 2024 11:58

Μία νέα απόπειρα απάτης σε βάρος των Βολιωτών, φέρει με ανάρτησή του – καταγγελία στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, το Αστικό ΚΤΕΛ Βόλου.

Αναλυτικά τα όσα καταγγέλονται:

Τις τελευταίες ώρες έχει επανέλθει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης παραπλανητική διαφήμιση που αναφέρει ότι οι Αστικές Συγκοινωνίες Βόλου προσφέρουν μέσω διαγωνισμού δωρεάν ή στην τιμή των 2,35€ την ετήσια κάρτα μετακίνησης.

Ενημερώνουμε τους πολίτες πως οι Αστικές Συγκοινωνίες Βόλου ουδεμία σχέση φέρουν με την συγκεκριμένη διαφήμιση και πρόκειται περί ΑΠΑΤΗΣ από επιτήδειους που προσπαθούν να εξαπατήσουν ανυποψίαστους πολίτες και να αποσπάσουν τα στοιχεία της κάρτας τους.

Εφιστούμε την προσοχή στους πολίτες και συνιστούμε μεγάλη προσοχή στους χρήστες μέσων κοινωνικής δικτύωσης ενώ όσοι δώσανε τα στοιχεία της κάρτας τους θα πρέπει να επικοινωνήσουν άμεσα με την τράπεζά τους.

https://www.thenewspaper.gr/