Γιατί εγώ δεν έχω μάθει να τα παρατάω!
Υπήρξε άδικη η ζωή μαζί μου ή μήπως εγώ η ίδια ήμουν άδικη με το ίδιο μου τον εαυτό; Για να μην στεναχωρηθούν οι άλλοι έβαζα εμένα στο τέλος, με έσβηνα κάθε φορά που μου έλεγαν σκέψου τον άλλον. Ώσπου σκεφτόμουν τους άλλους και εξαφάνισα εμένα.
Αλλά ακόμα και τότε πάντα σηκωνόμουν και πρόσφερα χαμόγελα. Έκρυβα τις δυσκολίες μου κάτω από την κουβέρτα της ψυχής μου, ένα χαμόγελο ήταν αυτό που μου έδινε δύναμη.
Στις δικές μου επιλογές δεν κατηγόρησα ποτέ κανέναν. Σηκωνόμουν και έπαιρνα την ευθύνη των πράξεών μου.
Η δύναμη, όσο κι αν την έχεις μέσα σου, δεν είναι εκεί με το που γεννιέσαι, καλλιεργείται με τον καιρό, ανάλογα τα μονοπάτια που θα διαβαίνεις σε κάθε φάση της ζωής σου.
Μέσα από δύσκολα μονοπάτια βρίσκεις το μέσα σου, γιατί από μικρή ηλικία ζεις μέσα σε σκοτάδια. Ώσπου έρχεται μια μέρα που ορθώνεις την ψυχή σου και το φως αρχίζει και φαίνεται στο βάθος της διαδρομής.
Μα τι νομίζουν όλοι, ότι η ζωή μου και οι επιλογές που πήρα ήταν πάντα σωστές, ότι ήθελα να πληγώσω εμένα;
Άνθρωποι που μεγάλωσαν στα πούπουλα κρίνουν τόσο άδικα και εύκολα κάποιον που έχει πονέσει, κάποιον που μια ζωή παλεύει για όνειρα και στιγμές που αξίζει.
Και σου ζητάνε να αλλάξεις το φινάλε, να κρύψεις πάλι την αλήθεια κάτω από το χαλάκι.
Όχι! Εγώ δεν τα παράτησα ούτε όταν η ψυχή μου ασφυκτιούσε και δεν έπαιρνε ανάσα. Τώρα ήρθε η ώρα για αλήθεια και εννοείται δεν θα αρέσει σε πολλούς…
Βλέπουν αυτό που είσαι, αλλά δεν γνωρίζουν από ποια αγκάθια έπρεπε να περάσεις σωματικά και ψυχικά και τι έπρεπε να θυσιάσεις για να σε βλέπουν δυνατή. Δυνατή έγινα γιατί δεν είχα σκοπό να τα παρατήσω ποτέ, δεν γεννήθηκα, έγινα, γιατί το αρνητικό το γύριζα σε θετικό, τις αρνητικές σκέψεις τις έδιωχνα πάντα μακριά και τώρα δεν θα αφήσω κανέναν να κρίνει την ζωή μου και τις επιλογές μου.
Μην παρατάς τα θέλω σου και τα όνειρά σου στο τι θα πουν οι άλλοι. Μην βάζεις πάνω από σένα κανέναν, γιατί αν εσύ δεν είσαι καλά, δεν είναι κανείς γύρω σου. Ας αφήσουμε τις δικαιολογίες κι ας κάνουμε το βήμα για την ψυχική μας ηρεμία.
Γιατί αν τα παρατήσουμε και δεν κάνουμε το βήμα, πρώτα εμάς ρίχνουμε στο αιώνιο σκοτάδι και μετά τους γύρω μας.
Με ρωτάς τι παράτησα σε αυτή την ζωή… μετά από χρόνια παράτησα την τοξικότητα και στερεοτυπικές εκφράσεις ότι πάντα πρέπει να με νοιάζει το τι θα πουν οι άλλοι. Και τι μένει στο τέλος; Κάθεσαι μπροστά στο σκοινί που εσύ μόνη σου πέρασες για τις επιθυμίες των άλλων.
https://thewomen.gr/
Άνδρεα Αρβανιτίδου
https://www.andreaarvanitidou.com/
