Η αρχαιολόγος Γεωργία Στρατούλη μιλάει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ
«Στην Ιερισσό υπάρχουν ακόμη καρνάγια και καραβομαραγκοί. Το ίδιο και στις Κυκλάδες και στην περιοχή της Χαλκιδικής. Σκεφτείτε να μπορούσαμε να δημιουργήσουμε με τα αρμόδια υπουργεία μια πρόταση στην οποία η θάλασσα θα είναι κεντρικό στοιχείο ανάπτυξης του πολιτιστικού θεματικού τουρισμού, με θαλάσσιες διαδρομές είτε προς τιμήν του Αριστοτέλη, είτε προς τιμήν των αποικιών των κλασικών χρόνων, είτε προς τιμήν των βυζαντινών μνημείων. Σκεφτείτε μια διαδρομή που θα οδηγεί τον επισκέπτη από τις Κυκλάδες, στις βόρειες Σποράδες και τη Χαλκιδική, μέχρι το Άγιον Όρος, ανοίγοντας ακόμη και τους παλιούς εμπορικούς δρόμους του Βυζαντίου».
Τα λόγια ανήκουν στην προϊσταμένη του τμήματος προϊστορικών και κλασικών αρχαιολογικών χώρων, μνημείων, αρχαιογνωστικής έρευνας και μουσείων της Εφορείας Αρχαιοτήτων (ΕΦΑ) Χαλκιδικής και Αγίου Όρους, Γεωργία Στρατούλη, και παραπέμπουν σε μια πρόταση ανάπτυξης θαλάσσιων πολιτιστικών διαδρομών. Αφορμή για τη διατύπωσή της ήταν η εκδήλωση-αφιέρωμα στον Αριστοτέλη που πραγματοποιήθηκε την περασμένη Κυριακή στην Ιερισσό αλλά και το έτος 2018 που είναι αφιερωμένο στην ευρωπαϊκή πολιτιστική κληρονομιά.
«Όλα αυτά δένουν περίφημα» τονίζει η κα Στρατούλη στο ΑΠΕ-ΜΠΕ και αναφέρεται στις εκδηλώσεις που διοργανώνει η Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας σε κάθε περιφερειακή ενότητα για τον Αριστοτέλη, την ανακήρυξη του 2016 και του 2017 ως έτη Αριστοτέλη από την Unesco, και τις ανακοινώσεις του αρχαιολόγου Κώστα Σισμανίδη για τον τάφο του Αριστοτέλη, στα αρχαία Στάγειρα.
«Τα Στάγειρα θα μπορούσαν να παίξουν έναν σημαντικό ρόλο σε πολιτιστικές διαδρομές ξηράς, να αποτελέσουν μια από τις στάσεις μιας διαδρομής στην περιοχή της Χαλκιδικής που θα περιλαμβάνει επίσης την Άκανθο, που βρίσκεται στη σημερινή Ιερισσό, τα Νέα Ρόδα, την Ουρανούπολη και τη Μονή Ζυγού» τονίζει η κα Στρατούλη. Προσθέτει, άλλωστε, ότι «ανοίγονται νέες δυνατότητες, μικρές ή μεγαλύτερες, για διαδρομές για διαφορετικά βαλάντια ώστε να μπορούν οι επισκέπτες να αναζητήσουν την πορεία του Αριστοτέλη ή κάποια άλλη πτυχή της ιστορίας».
Σημειώνεται ότι στην εκδήλωση η κα Στρατούλη μίλησε για τα Αρχαία Στάγειρα ενώ στις απεικονίσεις του Αριστοτέλη στην τέχνη αναφέρθηκε η αρχαιολόγος-σκηνοθέτρια στην ΕΦΑ Χαλκιδικής και Αγίου Όρους, Ελένη Στούμπου-Κατσαμούρη, και στον Αριστοτέλη και τις επιστήμες η ομότιμη καθηγήτρια φιλοσοφίας της επιστήμης και πρόεδρος του «Διεπιστημονικού Κέντρου Αριστοτελικών Μελετών» Δήμητρα Σφενδόνη-Μέντζου. Επίσης προβλήθηκε η αρχαιολογική ταινία «Αριστοτέλης, ο Σταγειρίτης», παραγωγής της ΕΦΑ Χαλκιδικής και Αγίου Όρους (2016), και έγινε αναφορά στην αρχαία ελληνική μουσική με ιδιαίτερη έμφαση στα μουσικά όργανα, και στις διατροφικές συνήθειες στην αρχαία Μακεδονία. Η εκδήλωση έκλεισε με την παρουσίαση τοπικών προϊόντων της Χαλκιδικής και της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας ως εξέλιξη των αντίστοιχων προϊόντων του παρελθόντος. 1. Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ (Π. Γ.). 2. Πηγή
Τι κρύβουν στη Σελήνη; Γιατί οι ρώσικες δορυφορικές εικόνες είναι διαφορετικές
από αυτές που ξέρουμε.
Παράξενα στοιχεία αναλύονται στο σημερινό βίντεο.Τι κρύβεται στη σελήνη;Γιατί οι Ρώσοι δίνουν διαφορετικές εικόνες για εκείνη απ ότι αυτές που γνωρίζουμε όλοι προερχόμενες απ την ΝΑΣΑ;
Κάθε καλοκαίρι που πήγαινα στο χωριό, κοιμόμουν με την αγαπημένη μου γιαγιά. Κάθε χρόνο και κάθε βράδυ το ίδιο παραμύθι, ένα παραμύθι για την πονηριά και ανυπακοή. Δεν ήταν μόνο το παραμύθι, ήταν και ο τρόπος που το περιέγραφε τόσο παραστατικός, τόσο αληθινός. Εναλλαγή φωνών, κάθε φορά με μάγευε ο τρόπος της και η φωνή της. Ακόμα και τώρα που την έχω χάσει, στα αυτιά μου ηχεί αυτό το τόσο διαφορετικό παραμύθι. Τότε δεν μπορούσα να σκεφτώ το δίδαγμα, ακόμα και τώρα ίσως να μην το έχω βρει…
«Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένα μικρό αγοράκι. Ζούσε σε μια καλύβα στο δάσος και το μεγάλωνε ένα ελάφι με χρυσά κέρατα. Το ελάφι κάποια στιγμή έπρεπε να φύγει μακριά, να βρει τροφή και να βοσκίσει. Πριν φύγει, είπε στο αγοράκι να μην ανοίξει σε κανέναν. Το αγοράκι έδωσε τον λόγο του.
Το ελάφι πήρε τον δρόμο προς το βουνό και το αγοράκι έμεινε μόνο του. Ξαφνικά χτύπησε η πόρτα, ήταν τα ξωτικά της λίμνης. Το αγοράκι ταράχτηκε. Τα ξωτικά με μια γλυκιά φωνή, του ζητούσαν να μπουν στην καλύβα να ζεσταθούν. Το αγοράκι θυμήθηκε τα λόγια του ελαφιού και δεν άνοιξε. Το βράδυ που γύρισε του διηγήθηκε τι έγινε. Το ελάφι ήταν χαρούμενο που το υπάκουσε.
Την δεύτερη μέρα που έμεινε ξανά μόνο του, ήρθαν και πάλι τα ξωτικά, ήθελαν να πάρουν το αγόρι στην λίμνη να το παχύνουν και να το φάνε. Αυτή την φορά τα παρακάλια ήταν ακόμα πιο δελεαστικά και το αγοράκι είχε την περιέργεια να δει τα ξωτικά.
Τα ξωτικά του έλεγαν την ίδια έκφραση κάθε φορά “Άνοιξέ μας λίγο! Μονό τα δαχτυλάκια θα βάλουμε να ζεσταθούμε και θα φύγουμε!”. Έτσι το αγοράκι υπέκυψε και άνοιξε λίγο την πόρτα. Τα ξωτικά έβαλαν τα χεράκια τους μέσα και μπήκαν, τον πήραν μαζί τους και το έκλεισαν σε ένα κλουβί, του έδιναν συνέχεια φαγητό για να παχύνει και μετά ήθελαν να το βάλουν στο φούρνο και να το φάνε.
Το ελάφι έψαχνε το αγοράκι, αλλά δεν μπορούσε να το βρει.
Τα ξωτικά της λίμνης άρχισαν να ετοιμάζουν την φωτιά. Το αγοράκι είχε τρομάξει, τόσο καιρό νόμιζε ότι το φροντίζουν, δεν ήξερε ότι ήταν πονηρά και θέλαν να τον φάνε.
Μόλις είδε την φωτιά άρχισε να ουρλιάζει, τότε ήταν που το ελάφι άκουσε την φωνή του. Έτρεξε γρήγορα και τον έσωσε από τα χέρια των ξωτικών.
Το αγοράκι ζήτησε συγνώμη από το ελάφι που δεν άκουσε τις συμβουλές του. Που παράκουσε τις εντολές του. Και έτσι δεν το έκανε ξανά, πάντα άκουγε τους μεγαλύτερους.»
Ποιο είναι το δίδαγμα; Ότι πρέπει να ακούμε τους μεγαλύτερους που θέλουν το καλό μας και ότι η περιέργεια μπορεί να φέρει μπελάδες. Επίσης τα λόγια που στάζουν μέλι, δεν είναι πάντα αληθινά, πάντα σε αυτά τα λόγια υπάρχει πονηριά.
Αυτό ήταν το παραμύθι που με διαμόρφωσε στο να είμαι προσεκτική, με αυτό μεγάλωσα και έμαθα τον κόσμο. Η γιαγιά μου ήταν μια γυναίκα δυναμική και πάντα με κάτι τέτοια παραμύθια ήθελε να περνάει ότι η ζωή δεν είναι εύκολή, αλλά θέλει προσοχή και να ξέρεις τι θέλεις. Ευχαριστώ στην αγαπημένη μου γιαγιά, όχι ότι δεν έκανα λάθη, απλά ήξερα μέσα μου ότι τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται.
ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΞΑΝΑΡΧΩΝΤΑΙ Πρωταγωνισθούν: ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΙΒΙΛΙΚΑΣ ΒΑΣΙΛΗΣ ΑΣΙΚΗ ΒΙΝΑ ΖΑΧΟΣ ΟΡΦΕΑΣ... Από το Θέατρο της Δευτέρας μια ανθολογία από τα καλύτερα έργα που παρουσιάσθηκαν στην τηλεοπτική σκηνή και άφησαν εποχή... Επίσης ανακαλύψτε Το Θέατρο στο Ραδιόφωνο όπως δεν το έχετε ... ξαναδεί ! Εργασίες αναπλάσεως Βίντεο πάνω σε ηχογραφήσεις της Ελληνικής Ραδιοφωνίας ... Με τις εξαιρετικές ηχογραφήσεις της Ελληνικής Ραδιοφωνίας τιμούμε και μνημονεύουμε όλους τους συντελεστές που με μεράκι και ταλέντο δημιούργησαν το Ελληνικό Θέατρο στο Ραδιόφωνο... Όντας στην εποχή της εικόνας, προσθέσαμε όπου ήταν δυνατόν βίντεο από υλικό διεθνών παραστάσεων με σκοπό τη μελέτη και ανάδειξη του θέματος και δια τέρψιν όχι μόνον της ακροάσεως ... Εργασίες εκπαιδευτικές με ποικίλες χρηστικές εφαρμογές ως ακολούθως:
Λογοτεχνία - Audiobooks... https://www.youtube.com/user/GPITRAL1
Ισραηλινοί ειδικοί: Ο αγωγός East Med δεν θα γίνει ποτέ-Δώρο των ΗΠΑ στην Τουρκία για να μην φύγει από την δύση
Η δύση αυτοεξευτελίζεται για να πειστεί η ισλαμική Τουρκία
Ένα ισραηλινό σχέδιο για την κατασκευή ενός αγωγού στην Ανατολική Μεσόγειο που θα μετέφερε φυσικό αέριο από τα υπεράκτια κοιτάσματα του Ισραήλ και της Κύπρου προς την Ελλάδα, την Ιταλία και τη Βουλγαρία, φαίνεται να παραπαίει, αναφέρειισραηλινή εφημερίδα.
Με μια σειρά ζητημάτων υλικοτεχνικής υποστήριξης και χρηματοδότησης, καθώς και την απώλεια υποστήριξης από τις Ηνωμένες Πολιτείες, και ο αγωγός EastMed, δεν φαίνεται τίποτα περισσότερο από ένα όνειρο.
“Ωστόσο, δεν πρόκειται για τεράστια απώλεια και ορισμένες θετικές πτυχές ανάμεσα σε Ελλάδα και Ισραήλ έχουν υλοποιηθεί χάρη στο έργο”, αναφέρει Ισραηλινός ειδικός.
Νωρίτερα αυτό το μήνα, αξιωματούχοι από το Ισραήλ, την Ελλάδα και την Κύπρο συναντήθηκαν στην Αθήνα για να εμβαθύνουν την ενεργειακή τους συνεργασία σε έργα αγωγών φυσικού αερίου, ειδικά υπό το πρίσμα του συνεχιζόμενου πολέμου στην Ουκρανία.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει εκφράσει και αυτή τεράστιο ενδιαφέρον για τη μείωση της εξάρτησής της από το ρωσικό αέριο λόγω του πολέμου.
Ο Υπουργός Εξωτερικών της Κύπρου Ιωάννης Κασουλίδης δήλωσε ότι «προχωράμε με έργα όπως ο EuroAsia Interconnector και ο αγωγός EastMed… και είμαστε βέβαιοι ότι όταν υλοποιηθούν, θα έχουν άλλη πρακτική και γεωστρατηγική αξία για την Ανατολική Μεσόγειο και την Ευρωπαϊκή Ένωση»
Η Κύπρος, η Ελλάδα και το Ισραήλ συμφώνησαν να κατασκευάσουν το μακρύτερο και βαθύτερο υποβρύχιο καλώδιο στον κόσμο για τη σύνδεση των δικτύων ηλεκτρικής τους ενέργειας στο σχέδιο EuroAsia Interconnector, το οποίο αναμένεται να ολοκληρωθεί το 2024.
Ωστόσο, ο Simon Henderson, διευθυντής του Προγράμματος Bernstein για τον Κόλπο και την Ενεργειακή Πολιτική στο Ινστιτούτο της Ουάσιγκτον για την Πολιτική της Εγγύς Ανατολής (WINEP), δήλωσε στο JNS ότι “υπάρχουν ορισμένα προβλήματα σχετικά με τον αγωγό, μερικά από τα οποία περιλαμβάνουν το γεγονός ότι αυτός θα κατασκευάζονταν σε μεγάλο βάθος, δεν υπάρχει «αρκετό φυσικό αέριο» και υπάρχουν «ζητήματα κυριαρχίας» που εμπλέκονται με ορισμένες χώρες να διεκδικούν ανταγωνιστικές αξιώσεις στις ίδιες περιοχές μέσω των οποίων θα διέτρεχε ο αγωγός”.
"Η Τουρκία δεν είναι μέρος του σχεδίου του EastMed, αλλά δεδομένου ότι ανακήρυξε μονομερώς αποκλειστική οικονομική ζώνη (ΑΟΖ) που επικαλύπτει τη διαδρομή του αγωγού και έχει μια υπάρχουσα διαμάχη για την ΑΟΖ με την Ελλάδα, προκαλεί «πάρα πολλούς πονοκέφαλους», σύμφωνα με τον Χέντερσον.
Ο ίδιος είπε επίσης ότι" δεν ήταν σίγουρος ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν υποστηρίξει ποτέ πραγματικά τον αγωγό, αν και «θέλουν να ενθαρρύνουν τη συνεργασία μεταξύ Ισραήλ, Ελλάδας και Κύπρου».
Ο αγωγός EastMed είναι ένας προτεινόμενος αγωγός μήκους 1.300 μιλίων, με τα 1.000 μίλια να είναι υποθαλάσσια από τη λεκάνη του Λεβάντε προς την Ευρώπη, μέσω Κύπρου, Ελλάδας και Ιταλίας.
Ενώ η κυβέρνηση Τραμπ υποστήριξε το έργο, η κυβέρνηση Μπάιντεν το έχει παγώσει, αφού το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ έστειλε ένα non-paper στην Ελλάδα τον Ιανουάριο στο οποίο εξέφραζε επιφυλάξεις για τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις του αγωγού και την οικονομική σκοπιμότητα.
Σύμφωνα με τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης, το non-paper περιέγραψε το έργο ως «πρωταρχική πηγή έντασης» και κάτι που «αποσταθεροποιούσε» την περιοχή βάζοντας την Τουρκία και τις περιφερειακές χώρες σε διαμάχη.
Μολονότι οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν παρείχαν τη χρηματοδότηση, η οποία εκτιμάται σε σχεδόν 7 δισεκατομμύρια δολάρια, η πολιτική τους υποστήριξη θεωρείται απαραίτητη για να προχωρήσει το έργο.
Ο Elai Rettig, επίκουρος καθηγητής στο τμήμα πολιτικών σπουδών στο Πανεπιστήμιο Bar-Ilan στο Ramat Gan, ο οποίος ειδικεύεται στην ενεργειακή γεωπολιτική, είπε στο JNS ότι ο αγωγός «δεν είχε οικονομική βιωσιμότητα τη στιγμή που οι ΗΠΑ έκαναν την ανακοίνωση».
Εξήγησε ότι ο EastMed σχεδιάστηκε για να είναι ο μεγαλύτερος και βαθύτερος υποθαλάσσιος αγωγός στον κόσμο για μια σχετικά μικρή ποσότητα αερίου.
Ο Rettig είπε ότι σε ορισμένες περιοχές, η πίεση του νερού θα ανάγκαζε τον αγωγό να είναι μάλλον μικρός σε διάμετρο, και σε άλλες περιοχές, όπως κοντά στο νησί της Κρήτης, ο βυθός της θάλασσας είναι ηφαιστειακός, οπότε το έδαφος μετακινείται.
«Αποτελεί ένα πολύ απαιτητικό μηχανολογικό έργο», είπε. «Θα κόστιζε πολύ και θα απαιτούσε από τους Ευρωπαίους πελάτες να πληρώσουν υψηλό τίμημα για να καλύψουν το κόστος του αγωγού», τόνισε ο ίδιος.
Τώρα, είπε, «οι τιμές του φυσικού αερίου στην Ευρώπη εκτινάχθηκαν στα ύψη, οπότε μπορεί να δικαιολογήσουν την κατασκευή του αγωγού.
Αλλά όταν κατασκευάζεται ένας αγωγός, πρέπει να αξιολογηθεί η τιμή σε πέντε χρόνια από τώρα και όχι ποιες είναι οι τιμές αυτή τη στιγμή.
Έτσι, οι επενδυτές είναι ακόμα σε αναμονή. Οι ίδιοι πριν κατασκευάσουν έναν αγωγό, πρέπει να εξασφαλίσουν ένα δεσμευτικό συμβόλαιο 10 έως 15 ετών με έναν πελάτη στην Ευρώπη σε σταθερή τιμή», αλλά κανείς δεν είναι διατεθειμένος να δεσμευτεί τώρα στην ΕΕ".
Ο Rettig σημείωσε ότι όταν η Αμερική είπε ότι θα «αποσύρει την υποστήριξή της» από τον αγωγό, «αυτό δεν σήμαινε πολλά επειδή οι ΗΠΑ δεν προσφέρθηκαν να πληρώσουν για τον αγωγό σε κανένα σημείο.
Η παρέμβαση των ΗΠΑ είχε ψυχολογικό αντίκτυπο να «απελευθερώσει» το Ισραήλ για να αρχίσει να διαπραγματεύεται για άλλες επιλογές, όπως το υγροποιημένο φυσικό αέριο (LNG) ή έναν αγωγό προς την Τουρκία, χωρίς να εξοργίσει την Ελλάδα και την Κύπρο».
Ο Rettig είπε ότι ο αγωγός είναι πιθανό να μην γίνει ποτέ.
Η ανακοίνωση των ΗΠΑ, σημείωσε, ήταν ένας τρόπος για τον Amos Hochstein, τον ανώτερο σύμβουλο του State Department για την παγκόσμια ενεργειακή ασφάλεια, να «ταρακουνήσει τα πράγματα».
Σύμφωνα με τον Rettig, αυτό θα μπορούσε να είναι ένα «βραβείο» για την Τουρκία, «ως μέρος της προσπάθειας να αναθερμανθούν οι σχέσεις με τις ΗΠΑ και ίσως να κατευνάσει την Άγκυρα και να την κάνει να επιτρέψει στην Κύπρο να αναπτύξει τα κοιτάσματα φυσικού αερίου της και να σταματήσει να την εμποδίζει με πολεμικά πλοία».
Ο ίδιος συμφώνησε, γράφοντας σε ανάλυση του Ιανουαρίου για το περιοδικό WINEP ότι «αν και το Ισραήλ, η Ελλάδα και η Κύπρος είναι αναμφίβολα απογοητευμένες για την αποχώρηση των ΗΠΑ και της ΕΕ. από το έργο αυτό, θα συνεχίσουν τις επαφές τους σε όλους τους τομείς της διπλωματικής επαφής τους».
Στα ελληνικά το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Γράμματα
πηγή: praxis review
Τα σταφύλια της οργής γράφτηκαν το 1939 από τον Τζόν Στάινμπεκ. Περιγράφουν το ταξίδι μιας οικογένειας, στον θρυλικό δρόμο 66 (Route 66)κατά τη διάρκεια της μεγάλης ύφεσης στην Αμερική και την περιρρέουσα ατμόσφαιρα της εποχής, όπως προφητικά αναφέρει το βιβλίο: Ξέρεις, όλα αυτά δεν σταμάτησαν ποτέ να γίνονται… κι ούτε θα σταματήσουν.
Πρωταγωνιστής ο Tom Joad και η οικογένειά του, που αποφυλακίζεται έχοντας εκτίσει την ποινή του για τον φόνο, σε άμυνα, ενός άλλου ανθρώπου, και επιστρέφοντας στο πατρικό αγρόκτημα τα βλέπει όλα ρημαδιό και την μεγάλη οικογένεια του (παππούδες, γιαγιάδες, γονείς, αδέρφια, αρραβωνιαστικιές, θείοι και ανίψια) να είναι έτοιμη προς αναχώρηση. Μαθαίνει πως οι σοδειές και των δικών του αλλά και όλων των γειτόνων καταστράφηκαν λόγω του καιρού, τα δάνεια με τους υπέρογκους τόκους δεν αποπληρώθηκαν και οι τράπεζες ήρθανε για να πάρουνε τη μοναδική περιουσία όσων τους χρωστούσαν: τα κτήματα τους. Η οικογένεια Joad αλλά και χιλιάδες οικογένειες σαν αυτούς τραβάνε προς τα δυτικά, εκεί που λέγεται πως υπάρχουν δουλειές και ανάγκη για πολλά εργατικά χέρια.
Η οδύσσεια αυτής της οικογένειας, ένα σύνολο υπέροχων, απλών ανθρώπων, είναι η οδύσσεια αμέτρητων ανθρώπων που ξεριζώθηκαν από τους τόπους που έζησαν δεκαετίες ολόκληρες και υποχρεώθηκαν σε ένα ταξίδι εξαθλίωσης για ένα όνειρο που τις συντριπτικά περισσότερες φορές αποδείχθηκε απατηλό…….
Τα σταφύλια της οργής (αποσπάσματα)
“Δεν έχουμε τη δική μας ψυχή. Έχουμε ένα μέρος από μια μεγάλη ψυχή. Μια μεγάλη ψυχή που ανήκει σε όλους…
Θα βρίσκομαι παντού μέσα στο σκοτάδι. Θα βρίσκομαι εκεί όπου δίνουν μάχη για να φάνε οι πεινασμένοι. Θα βρίσκομαι εκεί όπου ο μπάτσος δέρνει τον ανήμπορο. Θα βρίσκομαι εκεί όπου οι άνθρωποι φωνάζουν επειδή είναι έξαλλοι και δεν αντέχουν άλλο.
Αλλά θα βρίσκομαι και εκεί όπου τα παιδιά γελούν επειδή πεινούν μα ξέρουν ότι το δείπνο τα περιμένει. Και θα βρίσκομαι εκεί όταν οι άνθρωποι θα τρώνε τους δικούς τους καρπούς και θα ζουν στα σπίτια που οι ίδιοι έφτιαξαν.
Θα βρίσκομαι εκεί...”
“ Η Καλιφόρνια ήταν πρωτύτερα του Μεξικού και η γης της των Μεξικανών˙ και μια ορδή κουρελιάρηδες και έξαλλοι Αμερικανοί χίμηξαν πάνω της. Και ήταν τόσο πεινασμένοι για ένα κομμάτι γης, που πήραν τη γης, σφετερίστηκαν προνόμια, κατάργησαν προνόμια, φοβέρισαν και τρομοκράτησαν οι πεινασμένοι και έξαλλοι εκείνοι άνθρωποι˙ και φύλαγαν με τα ντουφέκια τη χώρα που είχαν σφετεριστεί.”
“…Μην ανεβάζεις την εμπιστοσύνη σου ψηλά ως τα πουλιά και δεν θα σέρνεσαι κατόπι μαζί με τα σκουλήκια.”
“…Είναι μια χώρα λεύτερη.
Ε, για δοκίμασε να κάνεις χρήση της λευτεριάς σου. Είσαι λεύτερος , σου λέει ο άλλος, μόνο σαν σου βαστά η τσέπη σου να πληρώσεις τη λευτεριά σου.”
“…Ο Κέϊσι είπε: Έχω γυρίσει τον τόπο. Όλοι ρωτούν το ίδιο. Που θα φτάσουμε; Κατά τη γνώμη μου, δε θα φτάσουμε ποτέ μας πουθενά. Πάντα σε πορεία. Θα βρισκόμαστε ακατάπαυστα σε πορεία. Γιατί δεν κάθονται να το σκεφτούν οι άνθρωποι; Τώρα έχουμε ξεσηκωμό. ……
Απ’ τον κατατρεγμό έρχονται οι άνθρωποι σε απελπισία και επαναστατούν.”
“…είχα βαλθεί με όλα μου τα δυνατά να πολεμήσω το διάβολο, γιατί φανταζόμουν πως ο διάβολος ήταν ο εχθρός.
Μα κάτι πολύ χειρότερο απ’ το διάβολο κρατάει στα νύχια του τον τόπο, και δε θα τον παρατήσει αν δεν κοπεί κομματάκια κομματάκια.”
“…..Να φοβάσαι και τη μέρα που θα σταματήσουν οι απεργίες, μ’ όλο που θα υπάρχουν ακόμα οι μεγάλοι ιδιοκτήτες-γιατί η κάθε μικροαπεργία που χτυπιέται, είναι μια απόδειξη πως έγινε το βήμα. Πρέπει κι αυτό να ξέρεις-να φοβάσαι τη μέρα που ο Συνειδητός Άνθρωπος θα πάψει να αγωνίζεται και να πεθαίνει για μια ιδέα, γιατί αυτή και μόνο η ιδιότητα είναι το θεμέλιο του Ανθρώπινου Συνειδητού, κι αυτή και μόνο η ιδιότητα κάνει να είναι ο άνθρωπος ένα όν ξεχωριστό μέσα στο σύμπαν.”
“…Το πρόσεξα όπου κι αν σταθήκαμε. Πεινάνε οι άνθρωποι για κρέας και λαρδί, και όταν το βρούνε δεν τους θρέφει. Κι όταν δεν άντεχαν άλλο την πείνα ζητούσαν προσευχές….Μα δε φελάνε πια οι προσευχές.
Οι προσευχές δεν προμηθέψανε ποτέ λαρδί και κρέας. Για το κρέας και το λαρδί χρειάζονται γουρούνια.(……)
Οι άνθρωποι ζητάνε να ζήσουν μια ζωή πρεπούμενη και να αναθρέψουν τα παιδιά τους. Και σαν γεράσουν πια, να κάθονται στην πόρτα τους και ν’ αγναντεύουν το ηλιοβασίλεμα. Και όσο είναι νέοι, να χορεύουν, να τραγουδούν και να πλαγιάζουν μαζί. Θέλουν να τρώνε, να μεθούν και να δουλεύουν.”
“…..Ένα τέτοιο έγκλημα ξεπερνά κάθε δημόσια καταγγελία. Μια τέτοια πίκρα είναι ανίκανα τα δάκρυα να τη συμβολίσουν. Όλες μας οι επιτυχίες καταρρέουν μπροστά σ’ αυτή μας την αποτυχία. Εύφορη γη, ολοίσιες αράδες δέντρα, ρωμαλέοι κορμοί, καρποί ωριμασμένοι. Και τα ετοιμοθάνατα παιδιά από πελάγρα πρέπει να πεθάνουν, γιατί δεν βγαίνει κέρδος από τα πορτοκάλια. Και οι γιατροί της δημαρχίας συμπληρώνουν τα πιστοποιητικά-πέθανε από υποσιτισμό-γιατί τα τρόφιμα πρέπει να σαπίσουν, πρέπει να σαπίσουν με το ζόρι.
Οι άνθρωποι έρχονται με δίχτυα να ψαρέψουν πατάτες από το ποτάμι, μα οι φύλακες τους συγκρατούν μακριά˙ έρχονται με αυτοκίνηταπου βροντολογούν για να πάρουν τα πεσμένα πορτοκάλια, μα είναι ραντισμένα με πετρόλαδο. Και στέκονται σιωπηλοίνα παρακολουθούν τις πατάτες να πλέουν μπροστά τους, ακούν τις στριγκλιές των γουρουνιών που τα σφάζουν μέσα σ’ ένα λάκκο και χύνουν πάνω ασβέστη, βλέπουν βουνά πορτοκάλια να λιώνουν σ’ ένα σάπιο πολτό˙ και ο λαός βλέπει τη σημερινή χρεωκοπία˙ και μεσ’ στα μάτια του πεινασμένου λαού η οργή μεστώνει. Μες στην ψυχή του λαού μεστώνουν και βαραίνουν τα σταφύλια της οργής, βαραίνουν για τον τρύγο.”
“…Στην ερημιά για νάβρει την ψυχή του πήγε, μα εκεί ανακάλυψε πως δεν έχει δική του ψυχή. Λέει πως έχει ένα κομματάκι από μια μεγάλη, από μια θεόρατη ψυχή. Λέει πως δε φελλά η ερημιά, γιατί το κομματάκι αυτό η ψυχή του είναι τίποτα, εξόν αν βρίσκεται μαζί με την υπόλοιπη και νά’ ναι μια ολάκερη ψυχή.”
“…Καμιά δουλειά…Δίχως δουλειά, ούτε λεπτά ούτε φαί.
Ένας άνθρωπος που’ χει ένα ζευγάρι άλογα, που τα ζεύει στο αλέτρι κι έπειτα για το αλώνισμα, δεν του περνά ποτέαπ’ το νου πως πρέπει να τα αφάσει να ψοφήσουν της πείνας όσο καιρό σταματά η δουλειά.
Εκείνα είναι άλογα-εμείς είμαστε άνθρωποι.”
(Κι η Αμερική μη νομίζεις πως είναι και τόσο μεγάλη. Δεν υπάρχει χώρος για μένα και για σένα, για τους ομοίους μου και για τους ομοίους σου, δε χωράνε μαζί πλούσιοι και φτωχοί στην ίδια χώρα, δε χωράνε κλέφτες και τίμιοι άνθρωποι μαζί, ούτε η πείνα μαζί με το πάχος.)
Η αρχαιολόγος Γεωργία Στρατούλη μιλάει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ
