Σαν χτές 7 Ιανουαρίου 1965 ο ανθρωπολόγος Άρης Πουλιανός ξεκινά έρευνες στο σπήλαιο των Πετραλώνων στην Χαλκιδική με δικά του χρήματα. Ανακαλύπτει ότι ο πρώτος άνθρωπος, όρθιος, με γλώσσα και νόηση, στον πλανήτη που ζούμε εμφανίστηκε στον Ελλάδικό χώρο πριν από 770.000 χρόνια. Η παρουσία του, εντός του σπηλαίου (εργαλεία, φωτιά...) χρονολογείται πριν απο 15.000.000 χρόνια. Τις χρονολογίες του τις παραδέχθηκαν και ξένοι ανθρωπολόγοι. Κυνηγήθηκε από τους Έλληνες όσο κανείς άλλος, αιτία το ότι μίλησε για αυτόχθονες Έλληνες και Ελληνικό έθνος.
ΕΚΚΛΗΣΗ ΆΡΗ ΠΟΥΛΙΑΝΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ
ΠΛΕΓΜΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ
ΕΠΙΔΙΩΚΕΙ ΤΗΝ ΕΞΟΝΤΩΣΗ
ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ ΜΟΥ"
ΕΛΛΗΝΕΣ!
Μετά από l5ετείς Δικαστικούς αγώνες, από το 1983, πού διώχθηκα παράνομα και βίαια από το Σπήλαιο του “Αρχανθρώπου” στα Πετράλωνα Χαλκιδικής, ή Ανθρωπολογική `Εταιρεία `Ελλάδος, (Α.Ε.Ε.) τής οποίας υπήρξα πρόεδρος επί σειρά ετών, δικαιώθηκε σ' όλες τις Δικαστικές Αποφάσεις. Το Εφετείο Αθηνών με την 3798/12-5-97 απόφαση του, απορρίπτει κατ' ούσίαν τις Εφέσεις του Ε.Ο.Τ. και του `Ελληνικού Δημοσίου και διατάσσει με απόγραφο “ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ”, να γίνει εκτελεστή ή απόφαση 8507/96 του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, σε εφαρμογή δύο αποφάσεων του 'Αρείου Πάγου, ή οποία υποχρεώνει το Ελληνικό Δημόσιο να παραδώσει στην Α.Ε.Ε. τη χρήση του Σπηλαίου των Πετραλώνων, των κτισμάτων, (Μουσείον, Εργαστήριον, Βιβλιοθήκης, Αναψυκτηρίου, Εκδοτηρίου) και τής εν γένει περιοχής και σε περίπτωση αρνήσεως τους να αποβληθούν βιαίως. Διατάσσει επίσης την άμεση και οριστική επανεγκατάσταση τής Α.Ε.Ε. στο χώρο των ερευνών της, ως της μόνης κατάλληλης να συνεχίσει το ερευνητικό της έργο στο Σπήλαιο Πετραλώνων και σε όλες τις Αρχές να συνδράμουν στην εκτέλεση τής απόφασης. Δυστυχώς όμως αντιτάχθηκε έντονα σ' αυτές τις αποφάσεις τής Δικαιοσύνης ο Υπουργός Πολιτισμού Ευάγγελος Βενιζέλος, ο οποίος τέθηκε επικεφαλής ενός πλέγματος συμφερόντων, πού επιδιώκουν την εξόντωση του έργου και του κύρους τής Α.Ε.Ε. και εμού προσωπικά.
ΕΛΛΗΝΕΣ!
Αδίστακτα συμφέροντα περιφρονούν τις Δικαστικές Αποφάσεις και την εφαρμογή τους στο “ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ” και κινήθηκαν άμεσα εναντίον του προσώπου μου, γιατί οι έρευνες και οι αποδείξεις μου για την καταγωγή των `Ελλήνων και την προέλευση του Ανθρώπου γενικότερα, καταρρίπτουν τις μέχρι σήμερα αντίθετα κρατούσες, αβάσιμες και αναπόδεικτες Θεωρίες. Με τις ανθρωπολογικές μου έρευνες, κατά τη διάρκεια τής επιστημονικής μου σταδιοδρομίας, κατέρριψα τις ανθελληνικές θεωρίες για την δήθεν βιολογική ασυνέχεια του λαού της Ελλάδας και απέδειξα με αδιάσειστα στοιχεία, τα όποια έγιναν διεθνώς παραδεκτά, ότι ή καταγωγή των Ελλήνων από την Παλαιολιθική εποχή μέχρι σήμερα είναι συνεχής και αδιάσπαστη. Με τα ανθρωπολογικά στοιχεία πού έφερα στο φως, μετά από μακροχρόνιες έρευνες στην Κρήτη, απέδειξα ότι οι Κρήτες από τη Μινωική εποχή μέχρι σήμερα είναι αυτόχθονες και όχι άλλης καταγωγής όπως θέλουν να την παρουσιάζουν περίεργα κέντρα. Με τις έρευνές μου, μετά από δεκαετίες στη Μακεδονία και ειδικά στο Σπήλαιο των “Αρχανθρώπων στα Πετράλωνα” Χαλκιδικής, έφερα στο φως συγκλονιστικά στοιχεία, πού αποδεικνύουν ότι ο αρχαιότερος όρθιος και νοήμων άνθρωπος τής Ευρώπης, ηλικίας μεγαλύτερης των 700.000 χρόνων, προέρχεται από δω και ότι ή περιοχή του βορειοανατολικού Αιγαίου αποτελεί την κοιτίδα του ανθρώπινου γένους. Εδώ βρέθηκε ο Αρχάνθρωπος των Πετραλώνων, τα αρχαιότερα ίχνη φωτιάς πάνω από ένα εκατομμύριο χρόνια (και τελευταία ή κνήμη άνθρώπου πού έζησε προ έντεκα εκατομμυρίων χρόνων). Τα στοιχεία αυτά επαλήθευσαν έντεκα από τα μεγαλύτερα Πανεπιστήμια του κόσμου και επικυρώθηκαν ομόφωνα από δύο, τουλάχιστον, Διεθνή Ανθρωπολογικά Συνέδρια, τα οποία με τις αποφάσεις τους επισημοποιούν τις Θέσεις τής Α.Ε.Ε., και αναδεικνύουν τον Αρχάνθρωπο ως τον αρχαιότερο νοήμονα κάτοικο τής Ηπείρου μας και των οποίων το κύρος προσπαθούν επίμονα να μειώσουν ορισμένοι, εκθέτοντας διεθνώς την πατρίδα μας. Για τις εργασίες μου, πού στηρίχθηκαν σε αδιάσειστα ανθρωπολογικά στοιχεία, με πολέμησε ανηλεώς ένα Πανεπιστημιακό κατεστημένο, γιατί ξεσκέπασα τα λάθη και τις παρανομίες του. Στον πόλεμο αυτόν πρωτοστάτησαν ιδίως καθηγητές χωρίς καν την ειδικότητα του ανθρωπολόγου, οι οποίοι, αφού κατασυκοφάντησαν τις έρευνές μου με έναν πόλεμο λάσπης, παραπληροφόρησης και άντιεπιστημονικοτητας, υπέπεσαν και στο βαρύτατο επιστημονικό παράπτωμα τής καταστροφής του “Σκελετού του Αρχανθρώπου” και, για να το αποκρύψουν αυτό, αμφισβητούν το γεγονός τής ύπαρξης του. Το ίδιο κατεστημένο επιδιώκει με διάφορες μηχανορραφίες την υφαρπαγή τής πνευματικής μου εργασίας, με την προσπάθεια αποπομπής τής Α.Ε.Ε. από το χώρο των ερευνών της, να συγκαλύψει λαθροανασκαφές εντός του Σπηλαίου, πού διαπιστώθηκαν κατά την πρόσφατη απογραφή τόσο από μένα όσο και από τον Δικαστικό Επιμελητή, καθώς και λαθραίες εξαγωγές, όπως π.χ. εκατοντάδες ευρημάτων, που φυγαδεύτηκαν λαθραίως στο Πανεπιστήμιο του Ανοβέρου. Κυρίως, όμως, βρέθηκα στο στόχαστρο ανθελλήνων, γιατί με τις θεωρίες μου στάθηκα εμπόδιο στα πονηρά τους σχέδια, να παραπλανήσουν τους λαούς και να τούς πείσουν ότι δεν υπάρχει βιολογική συνέχεια του λαού της Ελλάδας, και ότι οι Κρήτες δεν είναι αυτόχθονες, προβάλλοντας ταυτόχρονα τη θεωρία ότι δήθεν κοιτίδα τού ανθρώπινου γένους υπήρξε ή Αφρική.
ΕΛΛΗΝΕΣ!
Σήμερα πρωτοστατεί τού πολέμου εναντίον μου ο Υπουργός Πολιτισμού Ευάγγελος Βενιζέλος μαζί με το Διευθυντή του Υπουργείου Ι. Τζεδάκι, με τον οποίο βρισκόμαστε στα δικαστήρια για τη φυγάδευση στο εξωτερικό τού Μινωικού μικροκέφαλου τής Ζάκρου, σπανιότατου ευρήματος και σοβαρού αποδεικτικού στοιχείου για την καταγωγή των Κρητών. Ευρήματος, το οποίο τελικά, παρ' όλη την ύποπτη αδιαφορία επί εικοσιπενταετία των υπηρεσιών τού Υπουργείου Πολιτισμού, με. τις ενέργειες μας, τόσο τις δικές μου όσο και τον “Αδέσμευτου”, επέστρεψε στην Ελλάδα πριν από λίγες ή μέρες. Κατά την πρόσφατη (τέλος Μαίου ,97) απογραφή και επεισοδιακή επανεγκατάσταση μας στο Σπήλαιο Πετραλώνων, ενώπιον Δικαστικών Αρχών, διαπιστώθηκε ή απώλεια τού δεξιού μηριαίου οστού τού Αρχανθρώπου, καθώς και ενός κιβωτίου με στάχτη τής αρχαιότερης μέχρι σήμερα φωτιάς στη γη μας, με σκοπό τον κλονισμό τού αποτελέσματος των ερευνών μας. Ευρήματα τέτοιας τεράστιας επιστημονικής άξίας, αν βρίσκονταν σε οποιαδήποτε άλλη χώρα τής γης, όχι μόνον τα πανεπιστήμια άλλά και οι κυβερνήσεις και οι λαοί Θα επιδίωκαν με πάθος την διεθνή άξιοποίηcτή τους. Γιατί στην Ελλάδα συμβαίνει το εντελώς αντίθετο; Γιατί ο Υπουργός Πολιτισμού, όχι μόvov τούς καλύπτει, άλλά δίνει ρητή εντολή στον Νομάρχη Χαλκιδικής Β. Βασιλάκη (κατά δήλωσή του) vα εκτελέσει κατεπειγόντως και “αυτογνωμόνως” (;!) την άμεστη σφράγιση του Σπηλαίου και τού Μουσείου και να μην αφήσει ούτε δευτερόλεπτο να πλησιάσω τα δικά μου ευρήματα; Τι φοβούνται τόσο απεγνωσμένα, ώστε να βάλουν ολόκληρη την εκτελεστική εξουσία, όχι μόνο να παρεμποδίσει την εφαρμογή των Δικαστικών Αποφάσεων, άλλα και να μου επιτεθούν με τραμπούκους, για vα με εξουδετερώσουν άμεσα, τη στιγμή πού είμαι ο διευθυντής των ανασκαφών και τού Μουσείου; Τι προσπαθούν να κρύyουν; Τι ήθελε νύχτα στις 14-2-97 η λέκτορας τού ΑΠθ κ. Ε. Τσουκαλά μαζί με τον κ. Γ. Κουφό (ή/καί άλλον καθηγητή) μέσα στο σφραγισμένο Μουσείο, ενώ εκκρεμούσε Δικαστική Απόφαση; Γιατί ή Διεύθυνση της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας τού ΥΠ.ΠΟ. με επικεφαλής τον κ. Τζεδάκι, εξαπέλυσε έναν πόλεμο λάσπης και παραπληροφόρησης εναντίον τής Α.Ε.Ε.; Γιατί επικεφαλής της Υπηρεσίας Παλαιοανθρωπολογίας - Σπηλαιολογίας, πού ίδρυσα εγώ στο ΥΠ.ΠΟ, είναι μία νομισματολογος, ή οποία δεν μπήκε ποτέ σε σπήλαιο και, παρ' όλα αυτά, διατάσσει τη σύλληψή μου για παράβαση τού νόμου “περί αρχαιοτήτων”, πριν ακόμη προλάβω να αγγίξω τα ευρήματά μου; Τέλος, γιατί ο ίδιος ο Υπουργός λυσσαλέα προσπαθεί να απομακρύνει έμένα και την Α.Ε.Ε. και μπαίνει επικεφαλής μιας τόσο αισχρής και ύποπτης εκστρατείας; Για όλες της ενέργειες μου κυνηγήθηκα ανηλεώς, ξυλοκοπήθηκα και διώχθηκα, γιατί οι εντολές ήταν να με εξουδετερώσουν. “Όμως στάθηκα όρθιος και πολέμησα και από το 1983 αναγκάστηκαν να παρανομήσουν και να καταφύγουν στην πνευματική, οικονομική και ανθρώπινη εξόντωση μου. Ενώ αφιέρωσα τη ζωή και την περιουσία μου, υπερασπιζόμενος από τα νεανικά μου χρόνια την Επιστήμη, την Αλήθεια και την Πατρίδα μου, κάνοντας το καθήκον μου σαν Επιστήμονας και σαν Έλληνας, σε άντάλλαγμα δέχθηκα λάσπη, ύβρεις, διώξεις και προπηλακισμούς. Έτσι αμείβει ή πολιτεία αυτούς πού μοχθούν yιά την Ελλάδα; Επειδή εγώ έκανα το καθήκον μου απέναντι σου, Ελληνικέ Λαέ, ζητώ τώρα από σένα να έρθεις να υπερασπιστείς και να πολεμήσεις αυτήν την ετερόκλητη ομάδα, πού σκοπό έχει τον αφανισμό μου. Είμαι σίγουρος ότι θα ξεσηκωθείς και θα τσακίσεις όλους αυτούς πού στο πρόσωπο μου μάχονται την 'Αλήθεια, τη Δικαιοσύνη και την Επιστήμη, με μόνο σκοπό να πλήξουν εσένα, τον Ελληνικό Λαό, και τα συμφέροντά σου. Για όλους αυτούς τούς λόγους, σάς απευθύνω έκκληση, Έλληνες, και ζητώ τη συμπαράστασή σας για τη δικαίωση τού αγώνα μας.
Dr., Καθηyητής Άρης Ν. Πουλιανός
Μέλος τού Μονίμου Διεθνούς Ινστιτούτου
Ανθρωπολογικών & Εθνολογικών Επιστολών της UNESCO.
Ένα νόστιμο και πανεύκολο σνακ θα γίνει το αγαπημένο σου και θα σου λύσει τα χέρια στο ερώτημα “τι να βάλω στα παιδιά στο σχολείο”. Η τυρόπιτα στην τοστιέρα θα σε ξετρελάνει.
Μια συνταγή απλή και πεντανόστιμη!
Τα υλικά ελάχιστα και ο χρόνος παρασκευής ιδανικός για να προλάβεις το πρώτο κουδούνι του σχολείου.
Υλικά
250 γραμμάρια φέτα
60 γραμμάρια αλεύρι
1 αυγό
Εκτέλεση
Τρίβουμε τη φέτα σε μικρά κομμάτια, προσθέτουμε το αυγό και το αλεύρι και ανακατεύουμε.
Προσθέτουμε ελάχιστο νερό.
Βάζουμε το μείγμα στη λαδόκολλα και τοποθετούμε στην τοστιέρα.
Ψήνουμε μέχρι να πάρει χρώμα, ανάλογα πόσο δυνατή είναι η τοστιέρα μας.
Στρατηγός Λεοντάρης στο ΠΕΝΤΑΠΟΣΤΑΓΜΑ για East Med: Υποκριτική η αντίδραση να αναζητούμε έναν άλλον «κακό»-Τι ενίσχυση χρειάζεται ο Στρατός Ξηράς
Συνέντευξη στον Μάνο Χατζηγιάννη Μέρος Α'
Στην επόμενη φάση θα πρέπει να δοθεί βαρύτητα στο Στρατό Ξηράς και κυρίως σε συστήματα Drones και anti-Drones, Ηλεκτρονικού Πολέμου, Επιτήρησης, Αναγνώρισης και Συλλογής Πληροφοριών, Α/Α και Α/Τ Άμυνας μεγάλου βεληνεκούς, θωρακισμένα οχήματα Μάχης και Μεταφοράς προσωπικού και μέσων Αερομεταφοράς, αναφέρει
"Είναι ανάγκη να προσαρμόσουμε το δόγμα μας και τις τακτικές στα σημερινά (και μελλοντικά) χαρακτηριστικά της απειλής. Η στατική ή η άμυνα «επί ευρέως μετώπου» ίσως δεν εξυπηρετούν πλέον τον ελιγμό μας. Πρέπει να διασφαλισθεί το επιθετικό πνεύμα στις ενέργειές μας" επισημαίνει στο πρώτο μέρος της αποκλειστικής του συνέντευξης στο ΠΕΝΤΑΠΟΣΤΑΓΜΑ, ο Αντιστράτηγος (εα) Ηλίας Λεοντάρης, Επίτιμος Διοικητής 1ης ΣΤΡΑΤΙΑΣ & Τέως Αρχηγός Γενικού Επιτελείου Εθνικής Φρουράς (ΓΕΕΦ).
Μιλάει ασφαλώς για την τρέχουσα εξοπλιστική δραστηριότητα της χώρα μας κρίνοντας "σωστή την απόφαση της ενίσχυσης της Αεροναυτικής Διάστασης καθόσον αυτό επιβάλλεται ή απαιτείται από την μορφή των επιχειρήσεων που εκτιμάται ότι θα συνθέτουν τον «επόμενο πόλεμο»" , ωστόσο δεν παραλείπει να επισημάνει την ανάγκη ενίσχυσης και των χερσαίων δυνάμεων, "αφενός για να εξασφαλίζεται η διαλειτουργικότητα των συστημάτων μεταξύ των κλάδων αλλά κυρίως διότι δεν νοείται κατάληψη, κατοχή και διατήρηση εδάφους χωρίς τη χερσαία δύναμη".
Εξηγεί πως η επιχειρησιακή ικανότητα των Ενόπλων δυνάμεων κάθε χώρας είναι προϊόν των επιχειρησιακών δυνατότητων που δημιουργούνται από ένα συγκεκριμένο τρίπτυχο, ενώ αναλύει και τις ανάγκες της Κύπρου.
Κύριε Χατζηγιάννη σας ευχαριστώ για την πρόσκληση και τη φιλοξενία στον έγκριτο ιστότοπο «ΠΕΝΤΑΠΟΣΤΑΓΜΑ».
Επιτρέψτε μου να ευχηθώ σε σας, το προσωπικό σας καθώς και στους αναγνώστες σας να έχετε ένα δημιουργικό και ευτυχισμένο χρόνο (το 2022) απαλλαγμένο από κάθε μορφής «ιούς και παράσιτα».
-Στρατηγέ, σύμφωνα με τα τελευταία δεδομένα στα εξοπλιστικά αναμένουμε σε λίγες μέρες τα πρώτα 6 Rafale ,αποφασίζει η Βουλή για τις Belharra,το ΠΝ για τις κορβέτες, ενώ μέσα στο χρόνο αναμένουμε και τα Romeo.Πως κρίνετε αυτόν τον οργασμό εξοπλιστικής δραστηριότητας;
Θα μπορούσα να απαντήσω σύντομα ή και σχεδόν μονολεκτικά λέγοντας ότι είναι μια σωστή απόφαση. Ωστόσο θεωρώ ότι για την κατανόηση του θέματος των αμυντικών εξοπλισμών είναι απαραίτητο να επεκταθώ για λίγο.
Το πρόγραμμα του Αμυντικού Εξοπλισμού κάθε χώρας και εν προκειμένω της Ελλάδος είναι μια διαρκής διαδικασία η οποία επηρεάζεται από τον κύκλο ζωής του κάθε οπλικού συστήματος, την εξέλιξη της τεχνολογίας, την επιχειρησιακή σχεδίαση, καθώς και των επιχειρησιακών απαιτήσεων όπως αυτές διαμορφώνονται από την ποιοτική ή/και την ποσοτική εξέλιξη ή αναβάθμιση της/των απειλών.
Στο πλαίσιο αυτό λοιπόν έχει αναπτυχθεί το Πρόγραμμα Αμυντικού Σχεδιασμού και Προγραμματισμού της χώρας (Πενταετές παλαιότερα, μεγαλύτερης διάρκειας σήμερα). Στόχος του προγράμματος αυτού είναι η δημιουργία των δυνατοτήτων εκείνων που εγγυώνται τη διατήρηση της μαχητικής ισχύος/ικανότητας των Ενόπλων Δυνάμεων στο επίπεδο που απαιτείται για την ικανοποίηση των επιχειρησιακών απαιτήσεων.
Δυστυχώς για λόγους που άπτονται της πολιτικής προσέγγισης της κάθε κυβέρνησης, της οικονομικής κατάστασης της χώρας ή και των προτεραιοτήτων που έθεταν κάθε φορά, το πρόγραμμα αυτό δεν τηρήθηκε με αποτέλεσμα να διαταραχθεί η ισορροπία. Δυστυχώς και πάλι, όταν δεν ακολουθείται ο προγραμματισμός αυτός, όταν δε γίνουν δηλαδή οι αναγκαίες ενέργειες στο χρόνο που πρέπει τότε είναι βέβαιο ότι θα υποχρεωθείς σε λύσεις όπως αυτή που βλέπουμε να εξελίσσεται σήμερα και να εμφανίζεται με την μορφή του «οργασμού». Δηλαδή να προβαίνουμε σε μεγάλες αγορές.
Θεωρώ λοιπόν σωστή την απόφαση και δεν έχω λόγο να αναφερθώ στο κόστος και στην ονοματολογία των συστημάτων. Είμαι βέβαιος ότι οι αρμόδιοι που έχουν την ευθύνη της διοίκησης των Ενόπλων Δυνάμεων έκαναν τις σωστές επιλογές. Θεωρώ επίσης σωστή την απόφασης της ενίσχυσης της Αεροναυτικής Διάστασης καθόσον αυτό επιβάλλεται ή απαιτείται από την μορφή των επιχειρήσεων που εκτιμάται ότι θα συνθέτουν τον «επόμενο πόλεμο».
Εκμεταλλεύομαι όμως την ευκαιρία να επισημάνω την ανάγκη ενίσχυσης και των χερσαίων δυνάμεων, αφενός για να εξασφαλίζεται η διαλειτουργικότητα των συστημάτων μεταξύ των κλάδων αλλά κυρίως διότι δεν νοείται κατάληψη, κατοχή και διατήρηση εδάφους χωρίς τη χερσαία δύναμη. Νομίζω ότι όλοι συμφωνούν ότι είναι η ώρα για την αναβάθμιση των επιχειρησιακών δυνατοτήτων του Στρατού Ξηράς.
-Είστε ικανοποιημένος με τη σημερινή ισορροπία δυνάμεων των Ελλάδος-Τουρκίας; Επειδή ακούμε διαρκώς πληροφορίες εκατέρωθεν για νέα εξοπλιστικά, αν χρειαζόταν να προχωρήσουμε σε μια περαιτέρω ενίσχυση εσείς τι θεωρείτε πως θα μας ήταν απαραίτητο;
Η ισορροπία δυνάμεων είναι ένα στοιχείο ή μάλλον μια κατάσταση με πολλές παραμέτρους. Ασφαλώς ο αριθμός (η ποσότητα) των οπλικών συστημάτων ή του μέγεθος των Ενόπλων Δυνάμεων είναι ένα από τα συνθετικά στοιχεία, ωστόσο τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του συνόλου αυτού είναι εξ ίσου σημαντικά. Η οργάνωση, η εκπαίδευση, το ηθικό, η αφοσίωση και η αποφασιστικότητα του προσωπικού, η ορθή διάταξη των δυνάμεων και η επιχειρησιακή σχεδίαση, το δόγμα, η τακτική και ο ελιγμός, το λειτουργικό σύστημα Διοικητικής Μέριμνας, σε συνδυασμό με την τεχνολογία, αποτελούν μερικά εξ αυτών.
Όπως ανέφερα και νωρίτερα η προμήθεια των εξοπλισμών είναι μια συνεχής διαδικασία και πρέπει να κλιμακώνεται σε βάθος ώστε να αποφεύγονται οι μαζικές ανάγκες και να κατανέμεται το κόστος καλύτερα και ασφαλώς να διασφαλίζεται η συνεχής υποστήριξη (follow on support) και η αναβάθμιση των υφισταμένων συστημάτων.
Στην επόμενη φάση θα πρέπει να δοθεί βαρύτητα στο Στρατό Ξηράς και κυρίως σε συστήματα Drones και anti-Drones, Ηλεκτρονικού Πολέμου, Επιτήρησης, Αναγνώρισης και Συλλογής Πληροφοριών, Α/Α και Α/Τ Άμυνας μεγάλου βεληνεκούς, θωρακισμένα οχήματα Μάχης και Μεταφοράς προσωπικού και μέσων Αερομεταφοράς.
Πέραν όμως της οποιασδήποτε «υλικής ενίσχυσης» των Ενόπλων Δυνάμεων ιδιαίτερης σημασίας κρίνεται η ανάγκη η αξιοποίηση της τεχνολογίας καθώς επίσης η μέριμνα και η εξασφάλισης συνθηκών ορθής/κατάλληλης Επιχειρησιακής Εκπαίδευσης στη βάση ενδεχόμενων σεναρίων και όχι στη βάση του «Ενός Σχεδίου». Είναι ανάγκη να προσαρμόσουμε το δόγμα μας και τις τακτικές στα σημερινά (και μελλοντικά) χαρακτηριστικά της απειλής. Η στατική ή η άμυνα «επί ευρέως μετώπου» ίσως δεν εξυπηρετούν πλέον τον ελιγμό μας. Πρέπει να διασφαλισθεί το επιθετικό πνεύμα στις ενέργειές μας, η πρωτοβουλία, το αποφασιστικό πλήγμα και κυρίως η αντοχή σε παρατεταμένες επιχειρήσεις. Οι αριθμοί έτσι κι αλλιώς δεν ήταν ποτέ με το μέρος του ελληνικού έθνους. Ήταν πάντα τα ποιοτικά χαρακτηριστικά, σε συνδυασμό με την τακτική που έκαναν τη διαφορά και έφεραν τα επιθυμητά αποτελέσματα
Καλόν είναι τέλος να έχουμε υπόψη μας ότι η επιχειρησιακή ικανότητα των Ενόπλων δυνάμεων κάθε χώρας είναι προϊόν των επιχειρησιακών δυνατότητων που δημιουργούνται από το τρίπτυχο:
-Η Κύπρος θα χρειαζόταν ανάλογη ενίσχυση; Και σε ποιο βαθμό;
Οι Ένοπλες Δυνάμεις (Εθνική Φρουρά/ΕΦ) της Κυπριακής Δημοκρατίας βρίσκονται σε υψηλό επίπεδο επιχειρησιακής ικανότητας και αποτελούν μια αξιόπιστη δύναμη αποτροπής στο πλαίσιο των δυνατοτήτων που διαθέτουν. Λέγοντας αυτό εννοώ ότι αξιοποιούνται πλήρως τα διαθέσιμα μέσα. Είναι γεγονός όμως ότι και στην Κύπρο υπήρξε ένα μεγάλο χρονικό κενό στην ανανέωση ή την ενίσχυση των οπλικών συστημάτων και των μέσων της ΕΦ.
Το 2015 έγινε η παραγγελία του πρώτου ΠΑΘ και ολοκληρώθηκε η παραλαβή του το Δεκέμβριο του 2017. Παρότι δε η μελέτη προέβλεπε τρία σκάφη, μέχρι και σήμερα έχουμε μείνει στο ένα. Την περίοδο 2017-2019 συνεχίστηκε η προσπάθεια και ακολούθησε η υπογραφή κάποιων άλλων συμβάσεων πού αφορούσαν στην προμήθεια ή και στην αναβάθμιση υφισταμένων Οπλικών Συστημάτων και ευτύχησα να δω τις πρώτες παραλαβές αυτών των μέσων στον τελευταίο χρόνο της υπηρεσίας μου (2019/2020) στο νησί και στις Ένοπλες Δυνάμεις.
Στην ουσία του ερωτήματός σας, θεωρώ ότι βαρύτητα θα πρέπει να δοθεί και εκεί στην ενίσχυση της Αεροναυτικής Διάστασης της ΕΦ, συμπεριλαμβανομένης της Έγκαιρης Προειδοποίησης και της Αντιαεροπορικής Άμυνας. Είναι καιρός όμως να εξετασθεί και η ένταξη στην Πολεμική Αεροπορία της ΕΦ ενός αριθμού Ελαφρών Επιθετικών και Μεταγωγικών Αεροσκαφών και να ενισχυθεί το Πολεμικό Ναυτικό σύμφωνα με τις υπάρχουσες μελέτες που αφορούν στα πλοία, στα μέσα επιτήρησης και θαλάσσιας αποτροπής αλλά και τα έργα υποδομής στην ξηρά.
Ο στρατός ξηράς της ΕΦ ασφαλώς και έχει κι αυτός τις ανάγκες του στην Α/Τ Άμυνα, την Μηχανοκίνηση των Μονάδων, την αναβάθμιση των Αρμάτων Μάχης, τις Επικοινωνίες, την Κυβερνοάμυνα και τον Ηλεκτρονικό Πόλεμο καθώς και στα Μέσα Επιτήρησης. Ωστόσο θεωρώ επιβεβλημένη, ως προτεραιότητα, τη βελτίωση των επιχειρησιακών δυνατοτήτων της ΠΑ και του ΠΝ ώστε να ενισχυθεί και η διακλαδικότητα των Ενόπλων Δυνάμεων της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Θεωρώ επίσης ως απολύτως απαραίτητο, να επανεξεταστούν και να επικαιροποιηθούν οι πρόνοιες και οι απαιτήσεις του Δόγματος του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου (ΔΕΑΧ) στη βάση των σημερινών και κυρίως των μελλοντικών επιχειρησιακών απαιτήσεων και συνθηκών, ώστε να διασφαλίζεται η στρατηγική και επιχειρησιακή λειτουργία του Άξονα, Έβρος – Αιγαίο – Κύπρος.
Η Εθνική Φρουρά όμως πέρα από εξοπλισμούς και εγκαταστάσεις είναι το προσωπικό της. Και η ενίσχυση του προσωπικού θα πρέπει να είναι η ΠΡΩΤΗ προτεραιότητα.
-Μετά από την συμφωνία με τις ΗΠΑ πως κρίνετε την πολυποίκιλη κι ενισχυμένη αμερικανική παρουσία στην χώρα μας το τελευταίο διάστημα;
Θεωρώ σημαντική και ορθή κίνηση την αναθεώρηση και τη χρονική επέκταση της Συμφωνίας Αμυντικής Συνεργασίας (MDCA )με τις ΗΠΑ. H πολυποίκιλη, από πλευράς μέσων και περιοχών και η ενισχυμένη από την άποψη των αριθμών παρουσία είναι μια ένδειξη του αυξημένου ενδιαφέροντος και της αναγνώρισης εκ μέρους των ΗΠΑ της γεωστρατηγικής αξίας της χώρας μας και του καταλυτικού ρόλου που έχει στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων και των επιδιώξεων της κυβέρνησης των ΗΠΑ.
Το σημαντικό όμως στοιχείο σ’ αυτή τη σχέση είναι η αμφίδρομη λειτουργία της συμφωνίας και η αμοιβαιότητα των παροχών ή εξυπηρετήσεων στο βαθμό που οι συνθήκες το επιτρέπουν ώστε να εξυπηρετούνται και τα εθνικά συμφέροντα της χώρας μας και να διασφαλίζονται τα κυριαρχικά μας δικαιώματα καθώς και η ασφάλεια και η σταθερότητα στην περιοχή. Θεωρώ επιπλέον χρήσιμο να επισημάνω ότι συμφωνίες και συνεργασίες αυτής της μορφής καλόν είναι να σχεδιάζονται σε βάθος χρόνου, να έχουν συγκεκριμένους (μετρήσιμους) στόχους και επιδιώξεις, να εδράζονται στη βάση των κοινών αρχών και αξιών και όχι στην εξυπηρέτηση περιστασιακών αναγκών που προέρχονται ή προκαλούνται από την πρόσκαιρη διατάραξη των σχέσεων (του ενός ή του άλλου εκ των συμβαλλομένων) με άλλους «παίκτες» στην περιοχή ενδιαφέροντος.
Στο πλαίσιο αυτής της συνεργασίας θα πρέπει να αποφεύγονται και ατυχείς (όπως χαρακτηρίστηκε από κάποιον ειδικό) ενέργειες με την μορφή του «non paper» του ΥΠΕΞ των ΗΠΑ για τον East Med Pipeline. Είναι γνωστό ότι οι ΗΠΑ τάσσονται υπέρ των Euro-Asia καιEuro-Africa Interconnectors για τη μεταφορά ηλεκτρικής ενέργειας από το Ισραήλ και την Αίγυπτο αντίστοιχα στην Ευρώπη και όχι υπέρ τουEast Med Pipeline, από καθαρά οικονομική προσέγγιση, όπως ισχυρίζονται.
Άλλωστε ο σχετικός με το θέμα χάρτης «Μπάιντεν» δεν είχε αναφορά στον EastMed Pipeline και επιπλέον ο συντάκτης του (Χόκσταϊν), έχει αξιοποιηθεί σε ανάλογο τομέα της διοίκησης Μπάιντεν. Είναι λογικό λοιπόν η κίνηση αυτή να θεωρηθεί (θα μπορούσε και να είναι ),ως μία κίνηση αβρότητας και κατευνασμού της Τουρκίας για τον περιορισμό της έντασης στην περιοχή. Στην πραγματικότητα όμως πέραν της όποιας συναισθηματικής φόρτισης και αντίδρασης προκάλεσε σε αρκετούς κύκλους, οι ΗΠΑ δεν είναι συμβαλλόμενη χώρα στο συγκεκριμένο έργο και ως εκ τούτου προέχουν η θέληση και η αποφασιστικότητα των ενδιαφερομένων χωρών και της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την υλοποίησή του μάλλον παρά οιοδήποτε τρίτου.
Τίθεται όμως από πολλούς και ένα εύλογο ερώτημα. Προς τι τόση ανησυχία και αγανάκτηση;
Αφού η Ελλάδα έχει σχεδόν αποποιηθεί την ιδιότητα της «παραγωγού χώρας», αφού οι προκαταρτικές εργασίες του έργου βρίσκονται ακόμη σε νηπιακή μορφή, αφού η σχέση κόστους οφέλους εκτιμάται ως αρνητική, αφού τα χρονικά περιθώρια δε συνάδουν με τις χρονικές δεσμεύσεις της ΕΕ σ’ ότι αφορά στην μεταφορά των χωρών στην πράσινη ενέργεια.
Μήπως είναι ελαφρώς υποκριτική η αντίδραση και αναζητούμε και σ’ αυτή την περίπτωση έναν άλλον «κακό»; Προσωπικά εκτιμώ ότι η μεταφορά των όποιων ενεργειακών αποθεμάτων τελικά αξιοποιηθούν θα είναι περισσότερο συμφέρουσα με τη διαδικασία της υγροποίησης και τη μεταφορά με τα ειδικά πλοία. Είναι πιο γρήγορη και θα δώσει έργο και εργασία στον τοπικό πληθυσμό Ελλάδας και Κύπρου αλλά και στην ελληνική ναυτιλία.
Υπό τις παρούσες συνθήκες θεωρώ την πολεμική σύρραξη με τη συμβατική της μορφή/διάσταση ως απίθανη, αναφέρει και προσθέτει πως η συνεργασία μας με τη Ρωσία δεν ενοχλεί τις ΗΠΑ
Συνέντευξη στον Μάνο Χατζηγιάννη
"Η Ελλάδα διαθέτει ένα μικρό αριθμό οπλικών συστημάτων Ρωσικής προέλευσης. Δεδομένου ότι πλησιάζει και η ολοκλήρωση του κύκλου ζωής των, θεωρώ ότι θα πρέπει σταδιακά να αντικατασταθούν με συστήματα σύγχρονης γενιάς" επισημαίνει στο δεύτερο μέρος της αποκλειστικής του συνέντευξης στο ΠΕΝΤΑΠΟΣΤΑΓΜΑ (Διαβάστε εδώ το πρώτο μέρος) , ο Αντιστράτηγος (εα) Ηλίας Λεοντάρης, Επίτιμος Διοικητής 1ης ΣΤΡΑΤΙΑΣ & Τέως Αρχηγός Γενικού Επιτελείου Εθνικής Φρουράς (ΓΕΕΦ).
Με αφορμή τις μνήμες των Ιμίων και τον συσχετισμό με το σήμερα σημειώνει πως"ο κίνδυνος να εξελιχθεί μια κρίση σε «θερμό» επεισόδιο υπάρχει και θα υπάρχει όσο διαρκεί η παραβατική συμπεριφορά, επιθετικότητα, δυσπιστία και καιροσκοπική τακτική της Τουρκίας".
Συγκεκριμένα για τον "πόλεμο των τρυπανιών" εκτιμά ότι η Τουρκία θα τηρήσει μια «μετριοπαθή» στάση στο προσεχές διάστημα, χωρίς να αποποιηθεί τους μακροχρόνιους στόχους της και θα αποφύγει τη ρήξη με τις εταιρείες. Τονίζει ωστόσο πως "το «non paper» του ΥΠΕΞ των ΗΠΑ για τον East Med Pipeline μπορεί να αποτελέσει μια καλή ευκαιρία για την Τουρκία, ανεξαρτήτως των πραγματικών προθέσεων των ΗΠΑ".
Σχολιάζει τις ελληνορωσικές σχέσεις σημειώνοντας πως η συνεργασία μας με τη Ρωσία δεν ενοχλεί τις ΗΠΑ...
Τέλος αναλύει την κατάσταση και στα Βαλκάνια εκτιμώντας πως καθίσταται "επιβεβλημένη μια περισσότερη δυναμική και πειστική ανάπτυξη των θέσεων της χώρας μας και τη διασφάλιση των προαπαιτούμενων προ κάθε δέσμευσης για την υποστήριξη της ενταξιακής πορείας των χωρών των δυτικών Βαλκανίων στην Ευρωπαϊκή Ένωση"
Ακολουθεί το δεύτερο και τελευταίο μέρος της συνέντευξης :
-Ο Ιανουάριος όμως είναι και ο μήνας των Ιμίων. Ήδη οι Τούρκοι έχουν στήσει κάποια σκηνικά στην περιοχή με αφορμή και την “μάχη της τσιπούρας”. Πιστεύετε πως η κλιμακούμενη τουρκική προκλητικότητα από στεριά, αέρα και θάλασσα, μπορεί να οδηγήσει σε κάποιου είδους θερμό επεισόδιο;
Είναι γεγονός ότι ο Ιανουάριος έχει συνδεθεί με την κρίση των Ιμίων το 1996, μια «ατυχή» στιγμή της ελληνικής διπλωματίας, η οποία δυστυχώς προσέφερε στην Τουρκία τις συνθήκες για τη δημιουργία ενός ακόμη τετελεσμένου (στην αλυσίδα της Βέρνης, του Νταβός και του Ελσίνκι) και αναφέρομαι στη δήλωση της Μαδρίτης και τον τρόπο που η Τουρκία την αξιοποιεί μέχρι σήμερα.
Καθώς γράφονται αυτές οι γραμμές, η «μάχη της τσιπούρας» είναι σ’ εξέλιξη και η τουρκική προκλητικότητα εξακολουθεί με την ίδια ένταση. Η διαρκής παρουσία, η υψηλή ετοιμότητα και η αποφασιστική αντιμετώπιση από τις αρμόδιες ελληνικές αρχές έχουν φέρει αποτέλεσμα και περιορίζουν τα τουρκικά αλιευτικά στα τουρκικά χωρικά ύδατα και διευκολύνουν τους Έλληνες αλιείς στο έργο τους.
Σ’ ότι αφορά στο «Θερμό Επεισόδιο» και παρά το γεγονός ότι δεν υπάρχει διεθνώς σαφής αποδεκτός ορισμός, εκτιμώ ότι ο κίνδυνος να εξελιχθεί μια κρίση σε «θερμό» επεισόδιο υπάρχει και θα υπάρχει όσο διαρκεί η παραβατική συμπεριφορά, επιθετικότητα, δυσπιστία και καιροσκοπική τακτική της Τουρκίας.
Άλλωστε θα πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι όταν εξελίσσεται μια κατάσταση, στην οποία εμπλέκονται πολλοί δρώντες, είναι θέμα μιας άστοχης κίνησης, ενός εσκεμμένου ή όχι λάθους, ή ακόμη και μιας μεθοδευμένης σειράς ενεργειών που μπορούν να κλιμακώσουν μια κρίση και να ξεφύγει από τον έλεγχο των υπευθύνων…
Υπό τις παρούσες συνθήκες όμως, θεωρώ την πολεμική σύρραξη με τη συμβατική της μορφή/διάσταση, ως απίθανη. Όταν όμως έχεις να αντιμετωπίσεις γείτονες τύπου «Τουρκίας» θα πρέπει να επιδιώκεις την αποτροπή, ως επιλογή, αλλά θα πρέπει ταυτόχρονα να είσαι έτοιμος κάθε στιγμή, δηλαδή ΤΩΡΑ και όχι «αν ποτέ χρειασθεί».
Θα επαναλάβω και σε σας ότι ένας «Υβριδικός και Πολυχωρικός» πόλεμος της Τουρκίας κατά της Ελλάδος και της Κύπρου βρίσκεται σ’ εξέλιξη τα τελευταία 48 σχεδόν χρόνια. Διαρκής επιδίωξη της Τουρκίας είναι η συνεχής φθορά μας (σ’ όλους τους τομείς). Ο Ερντογάν φαίνεται να επιδιώκει την αναίμακτη, κατά το δυνατόν, υλοποίηση των στόχων και θα αποφύγει με κάθε τρόπο μια τέτοια εμπλοκή καθότι γνωρίζει ότι οι συνέπειες/το κόστος της θα είναι δυσανάλογο των «κερδών».
-Πως κρίνετε το μέλλον των ελληνορωσικών σχέσεων ιδίως και μετά το ταξίδι Μητσοτάκη στο Σότσι;
Θεωρώ την επίσκεψη ως ορθή και επιβεβλημένη κίνηση. Εκτιμώ ότι είχε και το ανάλογο περιεχόμενο.
Πιστεύω ότι η χώρα μας πρέπει με κάθε τρόπο να ακολουθήσει την τακτική της πλουραλιστικής εξωτερικής πολιτικής στο βαθμό που οι δυνατότητες και τα εθνικά συμφέροντα ή επιδιώξεις το απαιτούν.
Το γεγονός ότι η Ελλάδα ανήκει στο δυτικό στρατόπεδο είναι γνωστό και αποδεκτό από τη Ρωσία από τη Διάσκεψη της Γιάλτας και θεωρώ ότι αυτό δεν αποτελεί εμπόδιο για την ανάπτυξη παραγωγικών σχέσεων και συνεργασίας σε πολλούς άλλους τομείς αμοιβαίου ενδιαφέροντος, πέραν αυτής-καθαυτής της Αμυντικής Συνεργασίας.
Εκτιμώ ότι κάτι ανάλογο συμβαίνει ή θα έπρεπε να συμβαίνει και από την πλευρά των ΗΠΑ. Και θεωρώ ότι συμβαίνει. Δηλαδή η συνεργασία μας με τη Ρωσία δεν ενοχλεί τις ΗΠΑ.
Είναι γεγονός και είναι γνωστό διεθνώς ότι η Ελλάδα διαθέτει ένα μικρό αριθμό οπλικών συστημάτων Ρωσικής προέλευσης. Δεδομένου ότι πλησιάζει και η ολοκλήρωση του κύκλου ζωής των, θεωρώ ότι θα πρέπει σταδιακά να αντικατασταθούν με συστήματα σύγχρονης γενιάς, με τα οποία να διασφαλίζεται η διαλειτουργικότητα αυτών με τα λοιπά μέσα των Ενόπλων Δυνάμεων στο εθνικό και συμμαχικό πλαίσιο.
-Με αφορμή των “πόλεμο των τρυπανιών” και τη γεώτρηση της Exxon Mobil στο θαλάσσιο οικόπεδο 10 της ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας και στην αδειοδότηση των εργασιών έρευνας, γεωτρήσεων και εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων, τι εξελίξεις αναμένετε στην Ανατολική Μεσόγειο;
Η συνέχιση των ερευνητικών αλλά και των γεωτρητικών εργασιών στην ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας αποδεικνύουν την ορθότητα της απόφασης για την οριοθέτηση της ΑΟΖ με την Αίγυπτο, το Ισραήλ και το Λίβανο (καλόν θα ήταν να είχε προχωρήσει και η Ελλάδα στην ίδια κίνηση).
Είναι εμφανές ότι η Τουρκία ενοχλείται από την εξέλιξη αυτή και για αυτό η επιθετικότητα της έχει ως επίκεντρο την Κύπρο. Θα μπορούσα να πω ότι, γεωγραφικά και όχι μόνο, η Κύπρος είναι ένα εμπόδιο στα σχέδιά της. Οι σημερινές συνθήκες και κυρίως τα ενεργειακά κοιτάσματα στη θαλάσσια περιοχή της ΑΟΖ της Κύπρου, έχουν διαμορφώσει νέα δεδομένα.
Υπό αυτές τις συνθήκες εκτιμώ ότι η Τουρκία θα τηρήσει μια «μετριοπαθή» στάση στο προσεχές διάστημα, χωρίς να αποποιηθεί τους μακροχρόνιους στόχους της, θα αποφύγει τη ρήξη με τις εταιρείες που έχουν αναλάβει τα συμβόλαια αλλά και με τις χώρες από τις οποίες προέρχονται για τους δικούς της και διαφορετικούς κατά περίπτωση λόγους (ΗΠΑ, Κατάρ, Γαλλία κλπ). Επιπλέον θα επιδιώξει την αναθέρμανση των σχέσεων της με την Αίγυπτο και το Ισραήλ προσβλέποντας σε μια νέα προσέγγιση στις διμερείς διαφορές τους αλλά και τη δημιουργία ενός νέου πλαισίου για τη διευθέτηση των διαφορών και την εκμετάλλευση προς όφελός της των ενεργειακών αποθεμάτων στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Το «non paper» του ΥΠΕΞ των ΗΠΑ για τον East Med Pipeline, που ανέφερα νωρίτερα, μπορεί να αποτελέσει μια καλή ευκαιρία για την Τουρκία, ανεξαρτήτως των πραγματικών προθέσεων των ΗΠΑ.
Συμπερασματικά, δεν αναμένω κάτι, στο προσεχές μέλλον, που θα σημάνει «την αλλαγή του κόσμου», όσο έχουμε να αντιμετωπίσουμε αυτό το είδος της καιροσκοπικής και αναθεωρητικής πολιτικής, που ακολουθεί η Τουρκία.
Σε κάθε περίπτωση δεν επιτρέπεται εφησυχασμός από την πλευρά μας. Αντίθετα είναι επιτακτική ανάγκη τόσο η Ελλάδα όσο και η Κυπριακή Δημοκρατία να ανακτήσουν την πρωτοβουλία των κινήσεων για να ισοσκελισθεί η απώλεια του χρόνου, σε σχέση με τις χρονικές στιγμές που έπρεπε να έχουν γίνει κάποιες ενέργειες στο παρελθόν.
-Σας ανησυχούν όσα διαδραματίζονται το τελευταίο διάστημα στα Βαλκάνια, σε Αλβανία-Κόσοβο, Σερβία, Βοσνία και Σκόπια;
Η αστάθεια σε κάθε χώρα αποτελεί αναμφισβήτητα εσωτερικό της θέμα, ωστόσο είναι αντιληπτό ότι κάθε αρνητική εξέλιξη επηρεάζει τις γειτονικές χώρες, αλλά θέτει και σε κίνδυνο την ασφάλεια και τη σταθερότητα της ευρύτερης περιοχής, με ότι αυτό συνεπάγεται.
Τα Βαλκάνια στην περίπτωση μας αποκτούν ένα επιπρόσθετο ενδιαφέρον λόγω των «ανοικτών» θεμάτων που υπάρχουν τόσο στο εσωτερικό των χωρών (Βοσνία-Ερζεγοβίνη, Κόσοβο, Αλβανία, Σκόπια) όσο και στις διακρατικές τους σχέσεις.
Η περίπτωση της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης χρήζει ιδιαίτερου ενδιαφέροντος καθόσον το πολυσύνθετο σύστημα διοίκησης που επέβαλλε η Συμφωνία του Dayton (1995) φαίνεται ότι δεν αποδίδει. Είκοσι επτά χρόνια μετά τη συμφωνία υπάρχει ανησυχία ότι οι εθνοτικές και πολιτικές διαφορές μπορεί να βάλουν ξανά φωτιά στη χώρα και στα Βαλκάνια.
Η περίπτωση του Κοσόβου είναι επίσης ανησυχητική. Είναι δύσκολο να εξηγηθεί που στηρίζεται η οικονομία της χώρας αυτής και τι θα συμβεί αν για κάποιο λόγο αποχωρήσει η διεθνής κοινότητα από την περιοχή. Η κατάσταση περιπλέκεται περισσότερο καθόσον δε φαίνεται να υπάρχει χώρος αλλά ούτε και διάθεση για συνεννόηση μεταξύ Βελιγραδίου και Πρίστινας. Λογικό θα μπορούσε να υποστηρίξει κάποιος αν λάβει υπόψη τις συνθήκες υπό τις οποίες φθάσαμε στη σημερινή κατάσταση. Θεωρώ δε ότι στη θέση της Σερβίας κάθε χώρα με τον ίδιο τρόπο θα ενεργούσε. Αν σ’ αυτά προστεθεί και η συνεχιζόμενη φλυαρία για τη δημιουργία της Μεγάλης Αλβανίας τότε τα πράγματα γίνονται περισσότερο περίπλοκα.
Ανησυχητική είναι επίσης και η εφαρμοζόμενη πολιτική της Τουρκίας στην περιοχή. Δυστυχώς με διαφορετικό τρόπο για κάθε περίπτωση/χώρα έχει επιβάλλει μια σχέση με μορφή υποτέλειας των χωρών αυτών προς την Τουρκία και αυτό καθιστά από μόνο του δύσκολη την ανάπτυξη της εμπιστοσύνης και των σχέσεων αμοιβαίας κατανόησης και συνεργασίας με την Ελλάδα.
Στο πλαίσιο αυτό θεωρώ επιβεβλημένη μια περισσότερη δυναμική και πειστική ανάπτυξη των θέσεων της χώρας μας και τη διασφάλιση των προαπαιτούμενων προ κάθε δέσμευσης για την υποστήριξη της ενταξιακής πορείας των χωρών των δυτικών Βαλκανίων στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η πολιτική που ακολουθήθηκε στην περίπτωση της ένταξης της Αλβανίας και των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ, φαίνεται πως δεν απέδωσε.
Τελικά καταλήγεις στα λόγια του του βρετανού πρωθυπουργού Ουίνστον Τσόρτσιλ «Τα Βαλκάνια έχουν την τάση να παράγουν περισσότερη ιστορία από αυτήν που μπορούν να καταναλώσουν». Μια φράση, η οποία έμεινε στην ιστορία και ίσως δεν απέχει και από την πραγματικότητα.
ΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ, γιατρέ, πὼς κάποτε στὴν ἀρρώστι’ ἀπάνω ὁ ἄρρωστος παραλαλεῖ, καὶ παραλαλώντας λέει καὶ τὴν ἀλήθεια;
