Με ορμητήριο τα Λουτρά Πόζαρ, μέρος β’: στα ιαματικά λουτρά, στο Καραφάκι στην Αριδαία, στην Ιερά Μονή Αγίου Ιλαρίωνα και στη σπηλιά του Άγιου Ιωάννη
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟ Α! ΜΕΡΟΣ
Στο προηγούμενο άρθρο μας είχαμε υποσχεθεί να μιλήσουμε αναλυτικά για τα Λουτρά Πόζαρ και ήρθε η ώρα!
Διαβάστε το πρώτο μέρος του άρθρου μας με βάση τα Λουτρά Πόζαρ:
Στο νέο μας άρθρο απολαμβάνουμε χαλάρωση και ευεξία στα υπέροχα ιαματικά Λουτρά Πόζαρ, γευματίζουμε στο εξαιρετικό μεζεδοπωλείο Καραφάκι στην Αριδαία, εξερευνούμε το ξενοδοχείο Νύμφες, επισκεπτόμαστε τη Μονή Αγίου Ιλαρίωνα Μογλενών, όπου έχουμε μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση με μια μοναχή, και ανακαλύπτουμε την εντυπωσιακή σπηλιά του Άγιου Ιωάννη στη Θηριόπετρα Αλμωπίας.
Το ξενοδοχείο Νύμφες το οποίο μας φιλοξενούσε βρίσκεται σε ένα πολύ βολικό σημείο, μόλις 5 λεπτά με το αυτοκίνητο από τα Λουτρά Πόζαρ, ή Λουτρά Αριδαίας, ή Λουτρά Λουτρακίου όπως λέγονται. Η μέρα ήταν όμορφη, με λίγο ήλιο και λίγα σύννεφα, αν και δεν μας απασχολούσε πολύ αυτό, μιας και τα λουτρά είναι ζεστά. Φορέσαμε τα μαγιό μας και φύγαμε!
Τα Λουτρά Πόζαρ είναι ιαματικά λουτρά, τα οποία βρίσκονται σε απόσταση 13 χμ. από την Αριδαία και 100 χμ. από τη Θεσσαλονίκη, γεγονός που τα κάνει πολύ διάσημο προορισμό για Σαββατοκύριακο. Η Λουτρόπολη έχει λάβει αδειοδότηση από το Υπουργείο Τουρισμού από το 2019 και αποτελεί επισήμως πιστοποιημένη Μονάδα Ιαματικής Θεραπείας. Την επισκέπτονται επισκέπτες από πολλά μέρη, κοντινά και μη. Ο λόγος; Οι θεραπευτικές τους ιδιότητες, το πανέμορφο τοπίο και η χαλαρωτική ατμόσφαιρα.
Το τοπίο χαρακτηρίζεται από μια φυσική χαράδρα σε ένα βουνό, μέσα στην οποία ρέει ο θερμοπόταμος Τόπλιτσα (ή αλλιώς του ρέματος Νικολάου), ο οποίος σχηματίζει φυσικούς καταρράκτες και ρηχές κοίτες στις όχθες. Ο ποταμός διαβάσαμε πως δημιουργείται από πηγές που αναβλύζουν σε υψόμετρο 360-390 μ. και δημιουργούνται από το νερό της βροχής που εισχωρεί στο έδαφος, φτάνει σε μεγάλο βάθος, κι αφού θερμανθεί ανεβαίνει ψηλότερα εμπλουτισμένο με μέταλλα και άλλα ευεργετικά συστατικά.
ΊδιοΑκόμα και χωρίς να μπει κανείς στις πισίνες των λουτρών, μπορεί να απολαύσει τον θερμό ποταμό ξαπλώνοντας στις μικρές, φυσικές, ρηχές «πισινούλες», με το ζεστό νερό, με ένα υπέροχο τυρκουάζ χρώμα, σε θερμοκρασία 37°C χειμώνα-καλοκαίρι, κάτω από τη σκιά των ψηλών, καταπράσινων δέντρων, τα οποία αποτελούνται κυρίως από Μαύρη Πεύκη. Αυτό ακριβώς κάναμε κι εμείς, για πολλές-πολλές ώρες…
Τα ιαματικά λουτρά διαθέτουν πολλές θεραπευτικές ιδιότητες: η υδροθεραπεία ή λουτροθεραπεία θεραπεύει από ρευματικές παθήσεις, το αυχενικό σύνδρομο, παθήσεις του κυκλοφοριακού συστήματος, καρδιολογικά προβλήματα, παθήσεις του αναπνευστικού συστήματος, δερματικές παθήσεις, γυναικολογικές παθήσεις, παθήσεις του ουροποιητικού συστήματος, παθήσεις περιφερειακών νεύρων, τραυματισμούς, ημικρανίες και πονοκεφάλους και άλλα. Επιπλέον, το ειδυλλιακό τοπίο των λουτρών, μαζί με την καλή παρέα, την ανάπαυση και τη χαλάρωση συμβάλλει στην καλή ψυχική υγεία.
Περνούσαμε τόσο όμορφα στις φυσικές «πισινούλες» του θερμοπόταμου, ώστε πέρασε η μέρα χωρίς να μπούμε καν στις εσωτερικές πισίνες των λουτρών. Από την ιστοσελίδα τους είδαμε πως έχουν και αυτές το δικό τους χαρακτήρα. Οι κεντρικές εγκαταστάσεις βρίσκονται στο Αλεξάνδρειο υδροθεραπευτήριο, το οποίο περιλαμβάνει 11 πισίνες με τεχνητούς καταρράκτες, χωρητικότητας έως 6 ατόμων η καθεμία. Στις εσωτερικές εγκαταστάσεις περιλαμβάνεται επίσης το «Παλιό» υδροθεραπευτήριο με 2 πισίνες με τεχνητούς καταρράκτες και 2 πισίνες τύπου χαμάμ.
Τα Λουτρά Πόζαρ είναι ένας πανέμορφος προορισμός, ο οποίος συνδυάζει χαλάρωση, ίαση, άθληση και ψυχαγωγία. Αποτελεί αναμφίβολα μια επίσκεψη που αξίζει να κάνει κανείς, την οποία σίγουρα θα επαναλάβουμε στο μέλλον!
Μετά από μια φανταστική μέρα στα ιαματικά λουτρά, αυτό που μας έλειπε ήταν ένα καλό φαγητό. Ο φίλος μας και ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου Νύμφες κ. Βαγγέλης Αμανίδης μας πρότεινε να δοκιμάσουμε το μεζεδοπωλείο Καραφάκι στην Αριδαία. Φυσικά ακολουθήσαμε τη συμβουλή του, και όπως αποδείχθηκε πολύ καλά κάναμε!
Η Αριδαία είναι η έδρα και η μεγαλύτερη κωμόπολη του Δήμου Αλμωπίας της Περιφερειακής Ενότητας Πέλλας. Είναι η τρίτη μεγαλύτερη πόλη της Πέλλας μετά την Έδεσσα και τα Γιαννιτσά. Η Αριδαία έχει αναπτυχθεί τουριστικά, καθώς είναι μια πόλη σε κοντινή απόσταση από τα λουτρά. Διαθέτει επίσης εκπαιδευτικά ιδρύματα, όπως μεταξύ άλλων ένα Δημόσιο ΙΕΚ και ένα εσπερινό ΕΠΑΛ.
Φτάνοντας στην Αριδαία κάναμε μια βόλτα στην πλατεία που συναντήσαμε, την Πλατεία Επιλοχία Αθ. Σέτσκου. Στην πλατεία υπήρχε πολύς κόσμος, παιδιά και μεγάλοι, όπως και στα μαγαζιά που βρίσκονται γύρω της. Ένα ωραίο συντριβάνι, ψηλά δέντρα, άπλετος χώρος και αρκετά παγκάκια την έκαναν μια πολύ όμορφη τοποθεσία και ένα τοπόσημο της πόλης.
Ο προορισμός μας, όμως, ήταν άλλος. Πηγαίναμε για ένα βραδινό γεύμα στο ουζερί-μεζεδοτεχνείο Καραφάκι στην ανατολική είσοδο της πόλης! Με πολλά εσωτερικά και εξωτερικά τραπέζια, το Καραφάκι ήταν όλο το βράδυ γεμάτο ζωή και κόσμο. Και το φαγητό του, απίστευτο! Εκτός από το πεντανόστιμο, μοντέρνο φαγητό που δοκιμάσαμε, μάθαμε πως στο μαγαζί γίνονται και live μουσικές βραδιές. Θα θέλαμε πολύ να βρεθούμε σε μια από αυτές!
Η φιλική διάθεση του ιδιοκτήτη του κ. Χρήστου Τουρπέση, ο οποίος μας υποδέχθηκε στην οικογενειακή επιχείρηση και μας πρότεινε πιάτα για να δοκιμάσουμε από το μενού του, το εξυπηρετικό, ευγενικό προσωπικό, ο όμορφα διακοσμημένος με ξύλο και πέτρα εσωτερικός χώρος, ο δροσερός, μεγάλος εξωτερικός χώρος, το υπέροχο φαγητό φτιαγμένο με μεράκι και αγάπη το καθιστούν αναμφισβήτητα ένα στέκι της γειτονιάς και όλης της πόλης.
Το μενού περιλαμβάνει χειροποίητα ντιπ, κρύα και ζεστά ορεκτικά, σαλάτες, θαλασσινά και ψάρια, και πολλά κυρίως πιάτα με κρεατικά. Είμαστε σίγουροι πως ό,τι και να διαλέγαμε θα είχε την ίδια υψηλή ποιότητα και πλούσια γεύση. Από όσα δοκιμάσαμε μας έκανε τρομερή εντύπωση η σπιτική, βαθιά νοστιμιά τους που δείχνει πως όλα είναι φτιαγμένα με αγνά υλικά του τόπου· ειδικά τα κρεατικά του ήταν από τα πιο νόστιμα που έχουμε ποτέ γευτεί! Μια μοναδική πινελιά προσθέτουν και επιλεγμένα, ιδιαίτερα προϊόντα από άλλα μέρη της χώρας μας, όπως το προσούτο Ευρυτανίας, το Κατίκι Δομοκού, το Ανεβατό Γρεβενών, η Γραβιέρα Κρήτης και το σαλάμι Λευκάδος. Για ποτό μπορεί να επιλέξει κανείς ανάμεσα σε μπίρα, χύμα κρασί, ρετσίνα, ούζο, τσίπουρο, ποτά και ελληνικά εμφιαλωμένα κρασιά. Ρίξτε, λοιπόν, μια ματιά σε όσα παραγγείλαμε… Είμαστε σίγουροι πως θα τα λιγουρευτείτε όλα!
Στο Καταφάκι ήταν πραγματικά όλα υπέροχα! Φεύγοντας από την Αριδαία, θα θέλαμε να κλείσουμε με μια αναφορά στη Γιορτή Τσίπουρου για την οποία μας μίλησαν, στην Πιπεριά Αλμωπίας, σε απόσταση 7 λεπτών με το αυτοκίνητο από την Αριδαία. Η γιορτή ξεκίνησε πριν από περίπου 17 χρόνια και είναι πλέον ένας θεσμός του Νοέμβρη· στην πλατεία του χωριού έρχεται πλήθος κόσμου για να απολαύσει μεζέδες, παραδοσιακή μουσική και πολύ χορό. Ελπίζουμε πως κάποιο από τα επόμενα φθινόπωρα θα την πετύχουμε!
Το επόμενο πρωί ξυπνήσαμε στο υπέροχο Νύμφες Hotel Spa στα Λουτρά Πόζαρ, το οποίο μας φιλοξενούσε για δεύτερη μέρα, και κατεβήκαμε στο ισόγειο για πρωινό. Ήπιαμε καφεδάκι, ζεστό επειδή ήταν μια συννεφιασμένη μέρα, και απολαύσαμε το πρωινό μας, το οποίο είχε από όλα, όπως πάντα: αυγόφετες, λουκάνικα, μπέικον, αυγά βραστά, τοστ, ψωμάκια, αλλαντικά, τυριά, τυρόπιτα, σπανακόπιτα, πατατόπιτα, φλογέρα, κριτσίνια, κρουασάν, μπουγάτσα, κέικ, γαλακτομπούρεκο, σφολιατίνια με ταχίνι-πραλίνα, πραλίνα, μέλι, μαρμελάδες, γιαούρτι με βρώμι και μέλι, και άλλα.
Αφού χορτάσαμε με το πρωινό μας, κάναμε μια βόλτα μέσα στο τεσσάρων αστέρων ξενοδοχείο, με σκοπό να ρίξουμε μια ματιά στις σουίτες του, για τις οποίες είχαμε ακούσει πως είναι τέλειες! Μπορέσαμε να δούμε τις δύο από τις τέσσερις, τη Νεοκλασική και την Κόκκινη Σουίτα, και μας έμειναν η Μοντέρνα και η Πέτρινη σουίτα για να τις δούμε στην ιστοσελίδα της επιχείρησης.
Μπαίνοντας στη Νεοκλασική Σουίτα, μείναμε άφωνοι! Ένας μεγάλος ενιαίος χώρος με νεοκλασικές κολώνες που χώριζαν το υπεράνετο κρεβάτι από μια οβάλ μπανιέρα. Και επιπλέον ένα τζάκι δίπλα στο κρεβάτι!
Η Κόκκινη Σουίτα δεν είχε τίποτα να ζηλέψει! Σύγχρονη διακόσμηση με έντονα χρώματα, ένα μεγάλο στρογγυλό κρεβάτι, τζάκι, καναπές και plasma τηλεόραση, και το αποκορύφωμα -ένα υδρομασάζ δίπλα στην μπαλκονόπορτα με την ωραία θέα!
Προτού φύγουμε για τις επισκέψεις της ημέρας, η οποία είχε στο πρόγραμμα θρησκευτικό τουρισμό, μιλήσαμε με έναν από τους ιδιοκτήτες της οικογενειακής επιχείρησης, τον κ. Βαγγέλη Αμανίδη. Συζητήσαμε για τον τουρισμό στην περιοχή και μας είπε πως τα τελευταία δέκα χρόνια τα Λουτρά Πόζαρ έχουν γίνει πολύ γνωστός εγχώριος προορισμός και εκτός Θεσσαλονίκης. Έρχονται ακόμη τουρίστες από το εξωτερικό, με μεγάλο ποσοστό από το Ισραήλ. Στην περιοχή λαμβάνουν χώρα και σημαντικές αθλητικές διοργανώσεις, οι οποίες προσελκύουν αθλητικό τουρισμό. Για παράδειγμα, τον Αύγουστο του 2021 στην Αριδαία διεξήχθη το 9ο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Αντισφαίρισης Under 16 Aridea Cup με την στήριξη του Δήμου Αλμωπίας και της Δημοτικής Επιχείρησης Λουτρών Λουτρακίου.
Ο βασικός προορισμός της ημέρας ήταν η Μονή Αγίου Ιλαρίωνα στους Προμάχους Αλμωπίας. Από τα Λουτρά Πόζαρ απέχει 14 χμ., 25 λεπτά με το αυτοκίνητο, οπότε αποτελεί ένα σημαντικό προσκύνημα της περιοχής. Η Μονή Αγίου Ιλαρίωνα, Επισκόπου Μογλενών, είναι γυναικείο μοναστήρι του 12ου αι. Έχει ως κτήτορα και ιδρυτή της τον ίδιο τον Άγιο Ιλαρίωνα, ο οποίος υπήρξε μεγάλος Ιεράρχης της Εκκλησίας μας, που έζησε και έδρασε στην περιοχή της Αλμωπίας τον 12ο αι.
Στην μονή μας υποδέχθηκε μια από τις μοναχές, η οποία είχε την καλοσύνη να μας αφηγηθεί στοιχεία από την ιστορία του μοναστηριού. Μαζί με την υπέροχη παρέα της, μας έφερε και κεράσματα, ενώ μας χάρισε και τέσσερα φοβερά βιβλία τα οποία απολαμβάνουμε να διαβάζουμε!
Αρχικά η μοναχή μας μίλησε για τη ζωή του Αγίου Ιλαρίωνα, Επισκόπου Μογλενών. Ο Άγιος Ιλαρίων έχει διακριθεί για τους αντιαιρετικούς του αγώνες και ήταν θαυματουργός -θεράπευε ασθενείς και δαιμονισμένους. Σε δύσκολες εποχές γέμιζε με θαυματουργό τρόπο αποθήκες με τρόφιμα και ήταν πολύ κοντά στον κόσμο. Θεωρείται επίσης προστάτης της ατεκνίας και της στείρας γυναίκας· άτεκνα ζευγάρια με τις ευχές του Αγίου απέκτησαν παιδιά. Έπειτα από πολλά χρόνια σημαντικής δράσης, κοιμήθηκε οσιακά και τάφηκε στη μονή. Τα λείψανά του αρχικά σώζονταν και ερχόταν πολύς κόσμος για να τα προσκυνήσει, μέχρι που τα πήρε ένας Βούλγαρος αυτοκράτορας. Όταν καταλύθηκε το βουλγαρικό κράτος από την Τουρκία, το λείψανο μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη και από τότε δεν γνωρίζουμε τα ίχνη του.
Η μονή συνέχισε να λειτουργεί και τους επόμενους αιώνες. Την εποχή της Τουρκοκρατίας είχε κρυφό σχολειό σε ένα τυφλό δωματιάκι, μέσα σε ένα κτίριο του 18ου αιώνα, το οποίο τώρα το έχουν κάνει επέκταση της εκθέσεως. Από προφορική παράδοση μαθαίνουμε πως η μονή είχε πολυάριθμη αδελφότητα με 170 περίπου μοναχούς, μέχρι την εποχή της Τουρκοκρατίας. Σύμφωνα με όσα μας είπε η μοναχή, οι Τούρκοι ντύθηκαν με δόλο καλόγεροι και εξαπάτησαν τους μοναχούς, οι οποίοι τους φιλοξένησαν στο μοναστήρι τους. Από μέσα διευκόλυναν την επιδρομή των υπολοίπων Τούρκων που περίμεναν από έξω. Το μοναστήρι υπέστη ολοσχερή καταστροφή.
Για 200 χρόνια η μονή έμεινε ερειπωμένη. Παρ’ όλα αυτά οι άνθρωποι έρχονταν και έκαναν εκδηλώσεις στα ερείπια. Στον χώρο της παλιάς μονής, η οποία ήταν αφιερωμένη στους Αποστόλους Πέτρο και Παύλο, οι κάτοικοι έχτισαν παρεκκλήσι προς τιμήν του Αγίου Ιλαρίωνα. Στη συνέχεια, μετονομάστηκε η μονή, η οποία είναι το μοναδικό μοναστήρι που είναι αφιερωμένο στον Άγιο Ιλαρίωνα στην Ελλάδα. Δεν πρέπει να συγχέεται με τη Μονή Αγίου Ιλαρίωνα στην Κοζάνη, η οποία αναφέρεται στον Ιλαρίωνα τον Μέγα.
Η μονή επανιδρύθηκε το 2003 ως γυναικείο μοναστήρι με την ευλογία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας πατρός Ιωήλ. Σήμερα στη μονή διαμένουν 8 αδελφές. Ο Μητροπολίτης ανέθεσε την ανασύσταση της Μονής στον Πατέρα Παΐσιο, μαθητή του Αγίου Παϊσίου. Η αγαπητή μοναχή που μας μίλησε μας χάρισε μεταξύ άλλων δύο βιβλία του Πατέρα Παϊσίου, στα οποία αφηγείται τις εμπειρίες του από τον Άγιο Παΐσιο. Πραγματικά αριστουργήματα!
Τί άλλο να προσθέσουμε γι’ αυτόν που δεν αγαπούσε τα εγκώμια, αλλά την προκοπή μας ποθούσε μόνο να δει; Έλεγε: «Θέλω να καυχώνται κι εγώ, παπά, για σας, όχι βέβαια σε αυτήν την ζωή αλλά στην άλλη». […] Ήταν ευωδία Χριστού και χαρά των Αγγέλων. Έλεγχος των απίστων και παραμυθία των πιστών. Αλείπτης και υπόδειγμα των μοναστών και Πρέσβυς ακοίμητος του κόσμου παντός. Όσιε Πάτερ Παΐσιε, πρέσβευε υπέρ ημών.
Ιερομόναχου Παϊσίου, Α εωράκαμεν και ακηκόαμεν. Οι αναμνήσεις μου από τον Άγιο Παΐσιο. Εκδόσεις Ιεράς Μονής Αγίου Ιλαρίωνος
Τέλος, η μοναχή μας αφηγήθηκε πως σύμφωνα με τις μαρτυρίες των κατοίκων της περιοχής, πριν την επανίδρυση της μονής, κάποιοι χωρικοί ήρθαν και πήραν από το μοναστήρι ξύλα και πέτρες για να τα χρησιμοποιήσουν ως οικοδομικά υλικά. Όταν, όμως, προσπάθησαν να τα ξεφορτώσουν, αυτό στάθηκε αδύνατον, καθώς δεν μετακινούνταν καθόλου. Το γεγονός αυτό το θεώρησαν σημείο του Αγίου Ιλαρίωνα και επέστρεψαν τα υλικά στον χώρο της μονής, όπου τα ξεφόρτωσαν με μεγάλη ευκολία.
Η επίσκεψή μας στη μονή ήταν πραγματικά μια μοναδική εμπειρία, που αξίζει να ζήσει κανείς. Η φιλοξενία και η καλοσύνη της μοναχής ήταν δείγμα της αγάπης που τρέφουν οι αδελφές για τον κόσμο. Την ευχαριστούμε μέσα από την καρδιά μας για την παρέα, τις σημαντικές πληροφορίες και τα νέα βιβλία για τη βιβλιοθήκη μας, τα οποία θα διαβάσουμε ξανά και ξανά!
Τελευταίος μας θρησκευτικός προορισμός της ημέρας, όπως και του άρθρου μας, είναι η σπηλιά του Άγιου Ιωάννη στη Θηριόπετρα Αλμωπίας. Ακούσαμε πως είναι ένα πολύ εντυπωσιακό αγίασμα, μέσα σε μια σπηλιά στο βουνό, αφιερωμένο στη χάρη του Άη-Γιάννη. Βρίσκεται έξω από το χωριό της Θηριόπετρας, στα δυτικά, σε απόσταση μισής ώρας με το αυτοκίνητο από την Μονή Αγίου Ιλαρίωνα, μέσα στο φαράγγι του Άη-Γιάννη και πραγματικά αξίζει τον κόπο να φτάσει κανείς εκεί. Το σημείο προσεγγίζεται με το αυτοκίνητο, και έχει λίγη ανηφόρα με τα πόδια στο βουνό, μέχρι να εμφανιστούν τα σκαλοπάτια που οδηγούν στη σπηλιά.
Οι οδηγίες που διαβάσαμε στο διαδίκτυο λένε το εξής: «Μετά από 3 χλμ δυτικά του χωριού Θηριόπετρα σε άσφαλτο συναντάμε στα δεξιά μας χωραφόδρομο μέτριας βατότητας που ακολουθούμε για 1,5 χλμ ως την είσοδο του φαραγγιού όπου παρκάρουμε. Από εκεί πεζοπορούμε γύρω στα 700μ μέσα στο εντυπωσιακό φαράγγι και συναντούμε το σπήλαιο.»
Μοιραστείτε μαζί μας την εμπειρία μας και μην παραλείψετε να το δείτε από κοντά αν βρεθείτε στην περιοχή!
Με την πανέμορφη θέα από το δρόμο στην πλαγιά του βουνού Βόρα (Καϊμακτσαλάν) θα σας αποχαιρετήσουμε για άλλη μια φορά, μέχρι το επόμενο άρθρο μας με την επίσκεψή μας στην Έδεσσα με το φανταστικό Πάρκο Καταρρακτών της, και όχι μόνο! Μείνετε συντονισμένοι!
https://eatdessertfirstgreece.com/
ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΟ 3ο ΜΕΡΟΣ
