ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟ 2ο ΜΕΡΟΣ
Στο δεύτερο μέρος του άρθρου μας, στο οποίο έχουμε ως βάση τα Λουτρά Πόζαρ, σας αφήσαμε στο δρόμο προς την Έδεσσα. Η απόσταση από τα Λουτρά Πόζαρ είναι 32 χμ., 40 λεπτά με το αυτοκίνητο. Η Έδεσσα είναι η έδρα του Δήμου Έδεσσας, της Περιφερειακής Ενότητας Πέλλας στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας. Είναι γνωστή για ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της: τους πολλούς καταρράκτες της.
Στο τρίτο μέρος του άρθρου μας με βάση τα Λουτρά Πόζαρ κάνουμε βόλτες στη βροχή στο Υπαίθριο Μουσείο Νερού και Υδροκίνησης, στο Πάρκο Καταρρακτών και στην παραδοσιακή συνοικία Βαρόσι στην Έδεσσα, και επισκεπτόμαστε τον Ιερό Ναό Αγίας Σκέπης με τα λείψανα του Αγίου Καλλίνικου. Ακόμα, βλέπουμε από κοντά το εργαστήριο χειροποίητων προϊόντων Όπως Παλιά, δοκιμάζουμε την κουζίνα του εστιατορίου Κόκκινο Πιπέρι και απολαμβάνουμε υπέροχα γλυκά στο ζαχαροπλαστείο Καρράς.
Η μέρα ήταν βροχερή, αλλά δεν μπορούσαμε να ακυρώσουμε την βόλτα μας στην πόλη της Έδεσσας, οπότε πήραμε τις ομπρέλες μας και βγήκαμε για περπάτημα… Πρώτος προορισμός το φημισμένο Πάρκο Καταρρακτών στη Δυτική πλευρά της πόλης, με την πυκνή, καταπράσινη βλάστηση. Εκτός από τους καταρράκτες και την όμορφη φύση, μέσα και δίπλα στο πάρκο υπάρχουν και διάφορα σημεία θρησκευτικού και πολιτιστικού ενδιαφέροντος. Ελάτε μαζί μας να τα δούμε όλα από κοντά!
Δίπλα στο πάρκο της Έδεσσας βρίσκεται το Υπαίθριο Μουσείο Νερού και Υδροκίνησης, μια πρότυπη διατηρητέα περιοχή με αναστηλωμένες βιοτεχνίες και βιομηχανίες, πλάι σε τεχνητά κανάλια και πυκνή βλάστηση. Το υπαίθριο μουσείο δημιουργήθηκε το 1993 στα πλαίσια απόφασης αξιοποίησης της περιοχής των καταρρακτών. Όπως μάθαμε, ιστορικά, από την Αρχαιότητα, οι κάτοικοι της περιοχής εκμεταλλεύτηκαν την ενέργεια της κίνησης των υδάτων του ποταμού Εδεσσαίου, εξασφαλίζοντας τα βασικά προϊόντα της διατροφής τους και αναπτύσσοντας ταυτόχρονα την κλωστοϋφαντουργία, τη μεταξουργία κ.α. Στην περιοχή των καταρρακτών οργανώθηκαν τα πρώτα υδροκίνητα βιομηχανικά κτίρια, αλευρόμυλοι, σησαμοτριβεία, νεροτριβεία και βυρσοδεψεία.
Στην ιστοσελίδα του Δήμου διαβάσαμε πως από τα τέλη του 19ου αιώνα η εκμετάλλευση του νερού έγινε συστηματικότερη στην Έδεσσα, όταν Ναουσαίοι Έλληνες επιχειρηματίες άνοιξαν υδροκίνητα εργοστάσια κλωστοϋφαντουργίας. Οι βιομηχανικές μονάδες ήκμασαν κατά την εποχή του Μεσοπολέμου, όμως λόγω προβλημάτων έκλεισαν οριστικά το 1962.
Για να γίνεται η επίσκεψη πιο εύκολη για τους επισκέπτες, η περιοχή διαθέτει τρεις σηματοδοτημένες διαδρομές: την μπλε η οποία κινείται μέσα στο υπαίθριο μουσείο, και την κόκκινη και την κίτρινη, οι οποίες ξεκινάνε από το υπαίθριο μουσείο και καταλήγουν στην παραδοσιακή συνοικία Βαρόσι. Εμείς, πάλι, επιλέξαμε να περιπλανηθούμε μόνοι μας και να φωτογραφίσουμε όσα σημεία μας αρέσουν!
Από τα πρώτα παλιά κτίρια που συναντήσαμε ήταν το Ενυδρείο-Ερπετάριο στον αναστηλωμένο Νερόμυλο Γιαννάκη, το οποίο λειτουργεί από το 2001 και παρουσιάζει μια σειρά από ενδημικά ψάρια λίμνης και ερπετά ξηράς. Η συλλογή διαβάσαμε πως έχει δημιουργηθεί από δώρα από ιδιώτες, από Συλλόγους Προστασίας και Περίθαλψης Άγριων Ζώων και Πτηνών, καθώς και από χρηματικές δωρεές από επαγγελματίες της Έδεσσας και της Θεσσαλονίκης. Δυστυχώς την ημέρα που βρεθήκαμε στην Έδεσσα τα κτίρια του υπαίθριου μουσείου ήταν κλειστά, οπότε θα προσπαθήσουμε να δώσουμε μια γεύση μέσα από τις εξωτερικές μας φωτογραφίες και όσες επιλέξαμε από το διαδίκτυο!
Περπατώντας μέσα στο Υπαίθριο Μουσείο φτάσαμε στον Υπαίθριο Κινηματογράφο στο βόρειο τμήμα του μουσείου. Είναι από τις πιο πρόσφατες προσθέσεις στον χώρο και λειτουργεί μόνο το καλοκαίρι. Θα ήταν πραγματικά φανταστικά να παρακολουθήσουμε μια ταινία με φόντο τους καταρράκτες!
Το Υπαίθριο Μουσείο έχει και έναν έντονα καλλιτεχνικό χαρακτήρα, όπως διαπιστώσαμε όταν φτάσαμε στη Στοά Καλλιτεχνών. Όπως διαβάσαμε αργότερα, τον Μάιο του 2021 ο Σύλλογος Καλλιτεχνών Έδεσσας «Ο Απελλής» διοργάνωσε μια πολύ ενδιαφέρουσα εικαστική παρέμβαση: με ζωντανά χρώματα, μέρα και φαντασία, τα μέλη του συλλόγου ζωγράφισαν τενεκέδες οι οποίοι υπήρχαν φυλαγμένοι στον χώρο του συλλόγου, και φύτεψαν και πανέμορφα λουλούδια και φυτά. Είμαστε σίγουροι πως από τότε έχουν κάνει και πολλές άλλες όμορφες δράσεις!
Το επόμενο βιομηχανικό κτιριάκι που συναντήσαμε ήταν ο Μύλος της Γεύσης. Μάθαμε πως εγκαινιάστηκε το 2013 στον παλιό Μύλο Περτσεμλή, ο οποίος είχε συντηρηθεί από το Υπαίθριο Μουσείο Νερού. Μέσα στον μύλο οι επισκέπτες έχουν τη δυνατότητα να γνωρίσουν τα τοπικά προϊόντα και τη γαστρονομική κουλτούρα της περιοχής. Στο πλαίσιο του προγράμματος «Οι Δρόμοι της Γαστρονομίας του Καϊμακτσαλάν» δημιουργήθηκε και εκπαιδευτική βαλίτσα, με στόχο την μύηση των μαθητών στην οικολογία, τη γαστρονομία και την υγιεινή διατροφή μέσω των τοπικών προϊόντων.
Στη συνέχεια, είδαμε τον Μύλο των 5 Αισθήσεων. Στον μύλο διαβάσαμε πως υπάρχει έκθεση με θέμα τον κύκλο του νερού, ένα βιωματικό τουριστικό πρόγραμμα με οδηγό τις ανθρώπινες αισθήσεις. Έτσι, ο επισκέπτης μαθαίνει για τη σημασία του νερού για την Έδεσσα και την ευρύτερη περιοχή μέσα από την όραση, την ακοή, την όσφρηση, την αφή και τη γεύση.
Πήραμε μια γεύση από το πρωτότυπο Υπαίθριο Μουσείο Νερού και Υδροκίνησης της Έδεσσας και αποφασίσαμε να κάνουμε μια βόλτα στην πόλη. Το μουσείο και το Πάρκο Καταρρακτών βρίσκονται στη δυτική άκρη της πόλης, οπότε κατευθυνθήκαμε προς τα ανατολικά, με προορισμό την παραδοσιακή συνοικία Βαρόσι.
Η πόλη της Έδεσσας είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το υδάτινο στοιχείο. Παντού συναντάει κανείς κανάλια με γεφυράκια και στα περισσότερα σημεία ακούγεται ο ήχος του νερού που κυλάει. Ο ποταμός Εδεσσαίος είναι ο φυσικός δημιουργός της συνθήκης αυτής, καθώς διασχίζει την πόλη προτού χυθεί ορμητικά στους καταρράκτες.
Σε πολύ κοντινή απόσταση από το Υπαίθριο Μουσείο συναντήσαμε το Πολιτιστικό Κέντρο Έδεσσας, ένα κτίριο που μας έκανε εντύπωση… Έτσι, μάθαμε πως σχεδιάστηκε για να δείχνει το πέρασμα από την παλιά πόλη στη σύγχρονη. Στο εσωτερικό του κτιρίου φιλοξενούνται μόνιμες και περιοδικές εκθέσεις, ενώ λειτουργεί και Κέντρο Επαγγελματικής Κατάρτισης, καθώς και η Δημοτική Επιχείρηση «Καταρράκτες Έδεσσας».
Και κάπως έτσι φτάσαμε στην παραδοσιακή συνοικία Βαρόσι. Όπως μάθαμε, το Βαρόσι είναι η πρώτη χριστιανική συνοικία που δημιουργήθηκε μετά την άλωση της πόλης το 1389, ως εξέλιξη του βυζαντινού οικισμού που αναπτύχθηκε στον χώρο της ακρόπολης και της αρχαίας πόλης. Αποτελεί τον μοναδικό πυρήνα που έχει διασωθεί από το ιστορικό κέντρο της Έδεσσας.
Το 1944 οι Ναζί έκαψαν το μεγαλύτερο μέρος τη συνοικίας επειδή λόγω της θέσης της χρησίμευε ως κέντρο των αντιστασιακών που εύκολα θα μπορούσαν να διαφύγουν στον κάμπο. Σήμερα ο μεγαλύτερος εχθρός της παραδοσιακής συνοικίας είναι η φθορά που φέρνει ο χρόνος. Ελάτε μαζί μας να περπατήσουμε στα σοκάκια της…
Ένα από τα κτίρια που ξεχωρίζουν στο Βαρόσι είναι το Μουσείο Κλασικού Αθλητισμού Έδεσσας, το οποίο συστεγάζεται με τη Λαογραφία Εταιρεία Νομού Πέλλας. Στην ιστοσελίδα του περιγράφεται πως φιλοξενεί αρχειακό υλικό από τους Εδεσσαίους αθλητές στίβου που διέπρεψαν από το 1823 έως τη δεκαετία του 1970. Μετάλλια, διπλώματα, αθλητικά είδη, δημοσιεύματα της εποχής και άλλα πολλά είναι τα εκθέματα που μπορεί να δει κανείς στο μουσείο. Ξεχωρίζει η αίθουσα που είναι αφιερωμένη στους χρυσούς ολυμπιονίκες· εκεί εκτίθεται η φανέλα της Βούλας Πατουλίδου και ένα ενυπόγραφο βιβλίο της.
Ένα από τα στολίδια της παραδοσιακής συνοικίας είναι ο Ιερός Καθεδρικός Ναός Αγίας Σκέπης. Η Αγία Σκέπη της Υπεραγίας Θεοτόκου είναι εκκλησιαστική γιορτή κατά την οποία τιμώνται τα άμφια της Παναγίας και σχετίζεται με εμφάνιση της Παναγίας σε όραμα στον ναό των Βλαχερνών της Κωνσταντινούπολης επί αυτοκράτορος Λέοντος ΣΤ’ του Σοφού. Όπως μάθαμε ο Όσιος Ανδρέας, μαζί με τον μαθητή του Επιφάνειο, είδαν την Παναγία μαζί με πλήθος Αγγέλων, τον Ιωάννη τον Πρόδρομο και τον Ιωάννη τον Θεολόγο να μπαίνει μέσα στο ναό, να προσεύχεται για πολλή ώρα με θερμά δάκρυα για τη σωτηρία των πιστών και να απλώνει το τσεμπέρι της πάνω από τους πιστούς. Το γεγονός αυτό η Εκκλησία μας τιμά στις 28 Οκτωβρίου, ημέρα εθνικής εορτής.
Μπήκαμε μέσα στον όμορφο ναό, προφυλαχθήκαμε για λίγο από τη βροχή που είχε δυναμώσει πάλι, ανάψαμε το κεράκι μας και κάναμε την προσευχή μας στην Παναγία που μας σκέπει όλους με τη χάρη Της.
Στον ναό φυλάσσονται τα ιερά λείψανα του Αγίου Καλλίνικου, Μητροπολίτου Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας. Όπως κήρυξε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Εδέσσης κ. Ιωήλ σε θεία λειτουργία αφιερωμένη στην ανακομιδή των λειψάνων το 2020, ο Άγιος Καλλίνικος είχε πολλές αρετές· ήταν προφήτης, αφού από λαϊκός ακόμη εξήγγειλε τις βουλές του Θεού και φιλακόλουθος, καθώς αγαπούσε πολύ τη θεία λειτουργία και λειτουργούσε συχνά.
Δίπλα στον ναό βρήκαμε ένα συμπαθέστατο άγαλμα, έναν χωρικό πάνω σε ένα γαϊδουράκι, μαζί με ένα κατσικάκι. Είναι «ο αγρότης του Λόγγου», έργο βασισμένο σε μια ιδέα του Λάμπη Γερεμτζέ, ενός σημαντικού ενεργού πολίτη της Έδεσσας με πολύτιμο συγγραφικό έργο για τη λαογραφία της πόλης, ιδέα να που ενστερνίστηκε ο Δήμος Έδεσσας και κατασκεύασε το 2011. Μια εικόνα από μια ζωή του παρελθόντος την οποία αναπολούμε σήμερα…
Πίσω από τον Ιερό Ναό Αγίας Σκέπης βρίσκεται και η Πλατεία Βαροσίου. Η πλατεία αποτελεί τον συνδετικό κρίκο ανάμεσα στη σύγχρονη πόλη και στο διατηρητέο κομμάτι της συνοικίας και ανάμεσα στη παρόν και στο παρελθόν της πόλης. Όπως διαβάσαμε στην πληροφοριακή πινακίδα, το 2008 πραγματοποιήθηκαν αρχαιολογικές έρευνες που αποκάλυψαν τις διαδοχικές φάσεις του τείχους που περιέβαλε την αρχαία ακρόπολη και το βυζαντινό κάστρο της Έδεσσας.
Ένα ακόμα από τα αξιοθέατα της πόλης είναι ο Ιερός Ναός Αγίων Πέτρου και Παύλου, διατηρητέος βυζαντινός ναός του 14ου αιώνα. Πρόκειται, μάλιστα, για ένα από τα μόνο δύο μνημεία που σώζονται από τους βυζαντινούς χρόνους, μαζί με τη Μητρόπολη.
Συνεχίσαμε το περπάτημα μας, γυρνώντας προς το Πάρκο Καταρρακτών, μιας και δεν είχαμε χορτάσει την απίστευτη θέα και το καταπράσινο τοπίο που μας περιέβαλλε. Παρά τη δυνατή βροχή, κατεβήκαμε μέχρι τον μεγάλο καταρράκτη, ο οποίος για κάποιο λόγο δεν είχε καθόλου νερό. Η ομορφιά του τοπίου, όμως, παρέμενε μοναδική!
Όπως μάθαμε από τη Wikipedia, οι καταρράκτες της Έδεσσας αποτελούν ένα φυσικό φαινόμενο που δημιουργήθηκε τον 14ο αιώνα, έπειτα από ισχυρό σεισμό που έπληξε την περιοχή. Στην ιστοσελίδα του Δήμου διαβάσαμε πως ο μεγάλος καταρράκτης, ο Κάρανος, έχει το όνομα του πρώτου Μακεδόνα βασιλιά. Σύμφωνα με τον μύθο, την Έδεσσα ίδρυσε ο Κάρανος ακολουθώντας το θόρυβο των νερών που οδηγούσε τα κατσικάκια του. Ο καταρράκτης Κάρανος έχει ύψος πάνω από 70 μ. και προσελκύει πλήθη επισκεπτών, οι οποίοι χάρη στα νέα μονοπάτια μπορούν να βραχούν με ασφάλεια από τα νερά του.
Δίπλα στον μεγάλο καταρράκτη βρίσκεται και το Σπήλαιο των Καταρρακτών, το μοναδικό «πρωτογενές» αξιοποιημένο σπήλαιο στην Ελλάδα. Πρωτογενές χαρακτηρίζεται το σπήλαιο που δημιουργήθηκε από την εναπόθεση διαλυμένου ασβεστόλιθου πάνω στα βρύα που αναπτύσσονται κάτω από τους καταρράκτες, διαβάζουμε στην ιστοσελίδα του Δήμου.
Με όλες αυτές τις βόλτες στη βροχή είχε ήδη αρχίσει να νυχτώνει και θέλαμε να προλάβουμε έναν ακόμα προορισμό προτού νυχτώσει. Θέλαμε να επισκεφθούμε το οικογενειακό εργαστήριο χειροποίητων ελληνικών προϊόντων Όπως Παλιά στη Σωσάνδρα, ένα χωριό κοντά στην Αριδαία. Από την Έδεσσα απέχει μισή ώρα δρόμο με το αυτοκίνητο, οπότε έπρεπε να βιαστούμε!
Το εργαστήριο Όπως Παλιά παράγει μια μεγάλη ποικιλία από χειροποίητα ζυμαρικά, με τις παλιές διαδικασίες και τα καλύτερα τοπικά υλικά, καθώς και γλυκά του κουταλιού, μαρμελάδες, κομπόστες με προσεχτικά επιλεγμένα φρούτα εποχής, καθαρισμένα στο χέρι, όπως και σάλτσες. Τα προϊόντα παράγονται σε περιορισμένες ποσότητες, για να διασφαλίζεται η ποιότητα, και δεν περιέχουν καθόλου συντηρητικά. Ορισμένα από αυτά έχουν διακριθεί και στο εξωτερικό, και έχουν βραβευτεί με το βραβείο Great Taste. Αυτά και άλλα πολλά ενδιαφέροντα μας είπε ο ιδιοκτήτης της οικογενειακής επιχείρησης κ. Βασίλης Ζέρζης, ο οποίος μας περίμενε στο εργαστήριό του.
Ο κ. Ζέρζης μας είπε πως το εργαστήριο ξεκίνησε το 2011, μέσα στην κρίση. Πριν εργαζόταν ως έμπορος ξυλείας, ενός από τα τοπικά προϊόντα της Αλμωπίας. Στην Αλμωπία υπάρχουν πάρα πολλά φρούτα και λαχανικά, κεράσια, βύσσινα, ροδάκινα, κυδώνια, μήλα, κολοκύθια -όλα αυτά αποφάσισαν με τη σύζυγό του κ. Αλέκα Δέλιου να τα αξιοποιήσουν στην νέα τους επιχείρηση.
Ένα από τα τοπικά προϊόντα της περιοχής, με το οποίο μεγάλωσαν ως παιδιά, εκείνοι και οι προηγούμενες γενιές, είναι ο τραχανάς Αλμωπίας. Σήμερα, μάλιστα, ο τραχανάς γίνεται όλο και πιο γνωστός, μπαίνει στις κουζίνες των εστιατορίων και γίνεται κι αυτός ένα γκουρμέ πιάτο. Έτσι, θέλησαν να τον βγάλουν στην αγορά, φτιαγμένο, όμως, με τον παραδοσιακό τρόπο, με το χέρι. Από έναν τραχανά έχουν φτάσει σήμερα να παράγουν 14 είδη! Ο τραχανάς είναι ένα ιδιαιτέρως θρεπτικό και υγιεινό προϊόν· διαθέτουν τραχανά από κριθάρι με ιατρική επισήμανση που πιστοποιεί πως περιέχει Β-γλυκάνες που ρίχνουν τη χοληστερίνη και το ζάχαρο.
Παράλληλα με τον τραχανά ξεκίνησαν να φτιάχνουν και ένα άλλο παραδοσιακό ζυμαρικό, τις Κόρες. Ήθελαν να δώσουν στον κόσμο να δοκιμάσει γεύσεις που δύσκολα τις γνωρίζει. Το χειροποίητο προϊόν είναι μια δύσκολη διαδικασία, αλλά ευτυχώς η επιχείρηση πηγαίνει καλά, και τους ευχόμαστε τα καλύτερα!
Σήμερα είχαν μια γεμάτη μέρα στο εργαστήριο: από τον πρωί έφτιαχναν κομπόστα, μετά τραχανά ολικής αλέσεως, και λίγο πριν φτάσουμε φύλλα Περέκ. Η ξαδέρφη του κ. Ζέρζη μας είπε πως το ωραίο στη δουλειά τους είναι πως δε βαριούνται, μιας και συνέχεια αλλάζουν το προϊόν που φτιάχνουν.
Ταυτόχρονα, θέλησαν να αξιοποιήσουν και τα φρούτα της περιοχής για να φτιάξουν χειροποίητες μαρμελάδες, γλυκά του κουταλιού και κομπόστες. Τα φρούτα, τα λαχανικά και τις πρώτες ύλες τους, αν δεν τα έχουν στον κήπο τους, τα προμηθεύονται από τοπικούς παραγωγούς· οι τοπικοί παραγωγοί είναι η δύναμή τους, μας τόνισε ο κ. Ζέρζης.
Τα προϊόντα του Όπως Παλιά ταξιδεύουν και στο εξωτερικό… Έχουν φτάσει από τη Γερμανία μέχρι τη Ζιμπάμπουε και τη Σιγκαπούρη! Στη χώρα μας θα τα βρούμε σε καταστήματα ντελικατέσεν· θα τα βρίσκαμε ακόμα και αμέσως μετά στο εστιατόριο Κόκκινο Πιπέρι στο οποίο θα πηγαίναμε για βραδινό!
Μας άρεσε πολύ που είδαμε ένα εργαστήριο χειροποίητων προϊόντων από κοντά, είναι πάντα μια ξεχωριστή εμπειρία. Φύγαμε από το Όπως Παλιά με μια κούτα γεμάτη με τα εκλεκτά τους προϊόντα… τα απολαύσαμε όλα στην Αθήνα και ευχαριστούμε μέσα από την καρδιά μας!
Είχε νυχτώσει πια και με όλα αυτά μας είχε ανοίξει η όρεξη για τοπικές νοστιμιές. Ευτυχώς είχαμε κανονίσει να γευματίσουμε στο εστιατόριο Κόκκινο Πιπέρι, πίσω στη βάση μας, στα Λουτρά Πόζαρ.
Το Κόκκινο Πιπέρι διαθέτει έναν όμορφα οργανωμένο εξωτερικό χώρο, με τραπεζάκια κοντά σε θερμάστρες που δημιουργούν ζεστασιά. Ένας νερόμυλος συμπληρώνει την ρομαντική ατμόσφαιρα, έτσι όπως είναι φωτισμένος μαζί με τον ήχο από το νερό που τρέχει. Η βροχή, όμως, δεν μας επέτρεπε να απολαύσουμε τον υπέροχο εξωτερικό χώρο. Έτσι, χωθήκαμε στο εσωτερικό του εστιατορίου, το οποίο ήταν το ίδιο όμορφο, ζεστό και φιλόξενο.
Ιδιοκτήτες του Κόκκινου Πιπεριού είναι τα αδέρφια Δημήτρης και Μεθόδιος Εμμανουήλ. Το μεράκι και η αγάπη τους φαίνονται στα πάντα, από τη διακόσμηση του χώρου έως το πεντανόστιμο, σπιτικό φαγητό του. Στο εστιατόριο σερβίρονται γνήσιες ελληνικές γεύσεις φτιαγμένες με αγνά, παραδοσιακά υλικά από τοπικούς παραγωγούς της Αλμωπίας. Ορεκτικά τυριών, λαχανικών και κρεατικών, παραδοσιακές και συνθέτες σαλάτες, μαγειρευτά ημέρας και κρεατικά στο τηγάνι, κρεατικά σχάρας και premium κρέατα υψηλής ποιότητας και διατροφικής αξίας από μοσχάρια μεγαλωμένα σε ειδικές συνθήκες που διακρίνονται για την τρυφερή υφή και τη μοναδική τους γεύση, ζυμαρικά, σούπες, ψάρια και θαλασσινά… Τσιπούρα, ούζα, μπύρες, χύμα κρασί και ρετσίνες, αλλά και μια μεγάλη λίστα με τοπικά εμφιαλωμένα κρασιά… Τι άλλο να ζητήσει κανείς!
Καθήσαμε, παραγγείλαμε, φωτογραφίσαμε και καταβροχθίσαμε· θα σας τα δείξουμε όλα!
Φανταστικό το φαγητό της Αλμωπίας, υπέροχη και η μέρα που περάσαμε, αλλά ήταν πλέον η ώρα να γυρίσουμε στο ξενοδοχείο μας, το Νύμφες Hotel-Spa. Μετά από έναν απολαυστικό ύπνο, μας περίμενε το γνώριμο, πλέον, πλούσιο, ζεστό και μυρωδάτο πρωινό του ξενοδοχείου. Τέλεια!
Ήταν το τελευταίο μας πρωινό στο ξενοδοχείο, οπότε του δώσαμε την προσοχή που του αξίζει και τα τιμήσαμε και πάλι όλα! Πριν φύγουμε, όμως, θέλαμε να ρίξουμε άλλη μια ματιά, σε μια από τις σουίτες που δεν είχαμε καταφέρει να δούμε την προηγούμενη μέρα, την Πέτρινη Σουίτα. Όπως και οι άλλες τρεις σουίτες του ξενοδοχείου, ήταν απλά πανέμορφη!
Η επόμενη μέρα θα μας βρει στη Νάουσα, αλλά αυτά θα τα μάθετε στο επόμενο άρθρο μας. Θα κλείσουμε πολύ γλυκά αυτή τη φορά, με ένα από τα αγαπημένα μας ζαχαροπλαστεία, το ζαχαροπλαστείο Καρράς στη Σκύδρα. Λειτουργώντας από το 1980 προσφέρει εντυπωσιακές τούρτες, παραδοσιακά σιροπιαστά γλυκά, γλυκές δημιουργίες για γάμους, βαφτίσεις και εκδηλώσεις, ατομικά γλυκάκια, κέικ, κουλουράκια, μακαρόν και κεράσματα, και άλλα πολλά! Όλα φτιαγμένα με αγνά υλικά, φρέσκα και λαχταριστά… Και ένα μυστικό… Είναι πολύ φίλοι μας! 
Ευχαριστούμε μέσα από την καρδιά μας για τη θερμή υποδοχή και τα φανταστικά γλυκάκια, που λατρέψαμε τόσο πολύ ώστε δεν άντεξαν και πολλές ώρες στο κουτί τους!
Τα λέμε σύντομα στη Νάουσα, μείνετε συντονισμένοι!
