Κοπανιστή!!!
Κοπανιστή!!!
Saturday Night Stories –
Ένα δευτερόλεπτο αρκεί…
0
Το τέταρτο παιδί μιας πολύτεκνης οικογένειας, το μοναδικό αγόρι και φυσικά το πιο παραχαϊδεμένο. Μεγαλωμένο στοργικά από τις τρεις αδερφές του, αλλά κυρίως από την μάνα. Ο μοναχογιός, το καμάρι, το στερνοπούλι της, το κατάδικό της οιδιπόδειο σύμπλεγμα. Καλομαθημένος με όλες του τις απαιτήσεις ικανοποιημένες στο πιάτο, καταφερτζής από μικρός. Αν δεν τα έβγαζε πέρα με την πρώτη αδερφή, πήγαινε στη δεύτερη και ούτε κάθε εξής, η σειρά δεν ήταν δεδομένη, ήταν προμελετημένη ανάλογα με τη χάρη και το χρόνο διεκπεραίωσης του εκάστοτε χατιριού. Η μάνα θεατής και υποκινητής συνάμα. Χαιρόταν που ο μικρός τα κατάφερνε μια χαρά και πάντα έβρισκε τρόπο για να πάρει ότι επιζητούσε. Συνέβαλε και η ίδια με τον τρόπο της βεβαίως βεβαίως, εις βάρος των κοριτσιών πάντα, λεπτομέρειες όμως, σιγά μην κάτσει να ασχοληθεί κανείς. Το καλύτερο κομμάτι κρέας στο τραπέζι ήταν δικό του, το βάζο του με τις καραμέλες ήταν καλά καταχωνιασμένο για να μη το βρει καμμιά. «Έλα Μιχαλιό να σου δώσω λεφτά να μου πάρεις πατάτες», του έχωνε ταυτόχρονα το παραπάνω του και στην άλλη τσέπη σιγοψιθυρίζοντας να μην τους πάρει χαμπάρι κανείς «πάρε και μια σοκολάτα να γλυκαθείς γιε μου». Μια άυλη, «αθώα» συνομωσία μάνας και γιου, μια συνεχομένη αδικία. Αλλά αυτά ήταν ψιλά γράμματα χρονικής διάρκειας ενός δευτερολέπτου για την κερά Μαρία, μιας και το καμάρι της φρόντιζε πάντα να την φιλεύει με ένα φιλί και ένα γλυκόλογο, οπότε η λήθη καπάκωνε την αδικία πανηγυρικά.
Τα χρόνια περνούσαν και το Μιχαλιό ενηλικιώθηκε, ξερακιανός, μελαχρινός και ομορφάντρας. Τις κοπελιές τις άλλαζε σαν τα πουκάμισα, η μια ερχόταν η άλλη έφευγε. Βαριόταν εύκολα, έκανε το κομμάτι του, περνούσε για λίγο καιρό καλά και μετά την έκανε με ελαφρά πηδηματάκια, δεν είχε μάθει και να πολυσκοτίζεται, ούτε να μην του τα έχουν έτοιμα στο πιάτο. Κάπου εκεί γνώρισε τη Φιλία. Πώς, πού, γιατί, κανείς δεν ξέρει, την παντρεύτηκε με το έτσι θέλω. Η κερά Μαρία αντέδρασε σθεναρά στην αρχή, έλα όμως που ο έρως σε αυτές τις περιπτώσεις είναι ο μοναδικός ηγέτης και συμβουλάτορας. Τι να κάνει, υπέκυψε, προκειμένου να χάσει τον κανακάρη, συμβιβάστηκε και ας έβραζε εσωτερικά μες στο ζουμί της σαν χύτρα έτοιμη να εκραγεί. Στην πορεία την αγάπησε, την πήρε με το μέρος της. Δεν ήταν η αθώα καρδιά που την έκανε να αλλάξει γνώμη, ούτε η αυτογνωσία στη πορεία της ζωής της για τα λάθη της, αλλά επειδή δεν μπορούσε να του κάνει παιδιά. Λιγότερος ανταγωνισμός, περισσότερος χρόνος με το γιο της.
Το ζευγάρι προσπαθούσε πολύ καιρό, μιας ο καημός του Μιχάλη ήταν να κάνει οικογένεια. Ίσως ήθελε απλά να διαιωνίσει το είδος του, ίσως ήταν το βάρος στους ώμους όντας το μόνο αρσενικό στο σόι που έπρεπε και όφειλε να συνεχίσει το επίθετο των Μιχαλάκηδων. Ίσως πάλι να είχε συνειδητοποιήσει την αδικία που είχε προκαλέσει άθελά του και ήθελε να εξιλεωθεί μέσω των παιδιών του, ίσως όμως και να ήταν ένας στόχος που απλά ήθελε να επιτευχθεί, ένα γινάτι.
Οι συνεχόμενες προσπάθειες για το ζευγάρι για την απόκτηση διαδόχου ήταν άκαρπες και άδικες. Ποιος όμως μπορεί να κρίνει τι είναι άδικο και τι δίκαιο στη ζωή; Είχαν δοκιμάσει τα πάντα, είχαν πάρει ότι βιταμίνες, φάρμακα, γιατροσόφια και μαντζούνια κυκλοφορούσαν. Είχαν πάει στους καλύτερους γιατρούς και κλινικές, στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, χωρίς όμως το επιθυμητό αποτέλεσμα. Αυτή η διαδικασία κράτησε χρόνια με αποτέλεσμα την τριβή μεταξύ τους, τη στεναχώρια και την απογοήτευση να κυριαρχούν. Τα δώρα, τα ταξιδάκια και η ουσιαστική αγάπη που έτρεφαν ο ένας προς τον άλλο δεν αρκούσαν για να καλύψουν το κενό. Ένα κενό που ξεκίνησε σαν μια μικρή τρυπούλα, ίσα ίσα για να μπαίνει το αεράκι και να τους δροσίζει τις νύχτες της καλοκαιρινής κάψας, μετατράπηκε σιγά σιγά σε μεγάλη τρύπα με το χρόνο και έπειτα σε κουφάλα που από τους κυκλώνες και από τους τυφώνες που έμπαζαν από παντού, δεν τολμούσες πια να σταθείς. Οι επιλογές ήταν συγκεκριμένες, ή θα έκλειναν την τρύπα όπως όπως και θα έκαναν μια τελευταία προσπάθεια ή απλά θα τέλειωνε εδώ το παραμύθι της ζωής τους χωρίς το επιθυμητό τέλος.
Αποφασίστηκε ας πούμε από κοινού, να επιχειρήσουν ξανά. Η Φιλία κουρασμένη και ταλαιπωρημένη το είχε πάρει πια απόφαση και δεν είχε άλλο κουράγιο, της είχε στοιχίσει πολύ όλη αυτή η ιστορία. Κυρίως όμως την είχε πληγώσει αυτή η επιμονή για την απόκτηση των παιδιών, αναιρώντας την προσωπικότητά της, των τόσων χρόνων που μοιράστηκαν μαζί. Ένιωθε παραπεταμένη, ξεζουμισμένη και μόνη, μπροστά σε ένα χάρτινο πύργο, σε μια τελευταία αναμονή και ευκαιρία, που ή θα τους ανέβαζε στα ουράνια, είτε θα διαλύονταν όλα σε μια στιγμή.
Το παραμύθι της αγάπης τους δεν τελείωσε με το έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα. Όλα καταστράφηκαν σε μια στιγμή, σαν ένας σεισμός που γκρεμίζει τα πάντα και ψάχνεις απελπισμένα κάτω από τα μπάζα και τα συντρίμμια, με νύχια και με δόντια κάτι δικό σου να βρεις, να διαφυλάξεις μπας και μπορέσεις να σωθείς και να κρατηθείς. Ο χωρισμός ήταν άσχημος και βαρύς. Ο Μιχάλης ακλόνητος στις απόψεις του, ήθελε οικογένεια, οπότε έπρεπε να βρει τρόπο για να τη δημιουργήσει και αυτός ο τρόπος δεν ήταν πια με τη Φιλία, όσο και να την αγαπούσε. Είχαν εξαντλήσει οτιδήποτε ανθρώπινο και δυνατό. Η Φιλία από την άλλη την έπιασε το εγωιστικό της. Τέρας μαινόμενο με φωτιές και καπνούς από παντού. Όλη της η αγάπη και ο πόνος είχαν μετατραπεί σε μίσος. «Παιδιά θέλεις; Τράβα, άσε μου την περιουσία και πήγαινε να τα κάνεις αλλού!». Ο Μιχάλης πήρε δάνεια για να καλύψει τις οφειλές ώστε να μπορέσει να της τα μεταβιβάσει όλα. Δεν έφερε αντίρρηση. Τα έδωσε όλα. Κράτησε μονάχα την επιθυμία του να κάνει παιδιά. Και το κατάφερε.
Παντρεύτηκε με συνοπτικές διαδικασίες την Τούλα μετά από ένα σύντομο χρονικό διάστημα και έκανε το όνειρό του πραγματικότητα, ένα αγόρι και ένα κορίτσι. Τα λουλούδια του μπαξέ του. Όλη η ευτυχία μαζεμένη στο σπιτικό του. Η γυναίκα του μάλαμα. Όμορφη, γλυκιά, καλοσυνάτη, νοικοκυρά, σωστή σύζυγος και ζηλευτή μάνα. Με τα καλύτερα λόγια μιλούσε πάντα για εκείνη. Την σεβόταν και την εκτιμούσε. Όλα τα καλά του κόσμου ήταν, σύντροφος όμως δεν ήταν…
Τον πέτυχα στο δρόμο μου μετά από πολλά χρόνια. Ήπιαμε καφέ στο παραδοσιακό καφενεδάκι στο πλακόστρωτο της πλατείας όπως παλιά. Καλοστεκούμενος και αριστοκράτης όπως πάντα. Του είχα αδυναμία από μικρή. Τον θυμάμαι πάντα ντυμένο Αι Βασίλη να μας μοιράζει καραμέλες και σοκολάτες την Πρωτοχρονιά των παιδικών μου χρόνων. Το βλέμμα βαρύ, θλιμμένο και ας προσπαθούσε το διάπλατο χαμόγελο και τα άσπρα γένια πια να καλύψουν το κενό και τον βουβό πόνο. Το βλέμμα της άδειας αγκαλιάς! Εκείνο που σου επιτρέπει να αγγίζουν το κορμί σου, αλλά όχι και την ψυχή σου.
Δεν τόλμησα να ρωτήσω η Φιλία τι απέγινε. Είπαμε πολλά όμως. Αγκαλιαστήκαμε και έφυγε με γοργό βήμα να πάει σπίτι να φάει. Ήθελε να είναι στην ώρα του για το φαγητό , δεν ήθελε να χαλάσει το χατίρι στη γυναίκα του όταν θα του πει «το τραπέζι είναι έτοιμο». Οι λιγοστές λέξεις που αντάλλασσαν πια. Άλλωστε του είχε χαρίσει δυο παιδιά…
Ένα δευτερόλεπτο αρκεί για να αδειάσει μια ψυχή.
Ένα δευτερόλεπτο αρκεί για να ζητήσεις να σου φέρει ο Αι Βασίλης το δώρο που επιθυμείς.
Ένα δευτερόλεπτο αρκεί…
Από Stella
https://gynaikaeimai.com/
Εκ μέρους του
από το θορυβώδες θόρυβο
αυξανόμενες πέτρες ενάντια στο δολοφόνο
η ιντιφάντα αυξάνει την αντίσταση
ας πούμε ότι είναι απλώς ένα παιχνίδι
που σύντομα θα ξεχαστεί
σκόπιμα κρυμμένο από τα νέα
jumawa για την κυριότητα των πληροφοριών
εύκολο τόσο εύκολο στον έλεγχο
matchmaker που συμβαδίζει
άνετο στο χέρι
ο ήχος που παραμένει κρυμμένος
πόσο καιρό μπορεί να διατηρηθεί
σαν σιδερένιο τρούλο και τότε
συγκλονισμένοι από πυραύλους
αρχικά ένα γέλιο, τόσο μικρό
όπως πυροτεχνήματα ή πυροτεχνήματα
φωτίστε τον ουρανό, ζωντανά
τότε παραδόθηκε αφόρητα
ξαναφορτώστε, σπάστε την υπερήφανη άμυνα
η σιωπή απαιτεί θάρρος
συρρικνωθούν τα υπολείμματα της jumawa
απλά περιμένω να βυθιστεί το πλοίο
έτρεξε με υπερηφάνεια
συνθλίβεται από την απληστία
στο όνομα του περήφανου αγώνα
γλυκό χωριό, 18 Μαΐου 2021
https://kampungmanisku.wordpress.com/
Καρυάτιδες ~ Ἰωάννης Πολέμης
Μπροστὰ στὶς Καρυάτιδες, τὶς μαρμαρένιες κόρες,
σταθήκαμε θαυμάζοντας κι οἱ δυό μας ὧρες κι ὦρες.
Ἀκίνητα τὰ μάτια σου ἔδειχναν κάποια λύπη
γιὰ κείνη ποὺ μᾶς ἔκλεψαν κι ἀπὸ τὶς ἄλλες λείπει,
στὴ ξενιτιά, στὴν σκοτεινιά, στὰ πέρατα τοῦ κόσμου.
Μὰ ἐγὼ τὶς ἔβρισκα σωστές, ὅλες σωστὲς ἐμπρός μου
κι ἔλεγα πὼς θὰ γύρισε κι ἐκείνη ἀπὸ τὰ ξένα
γιατὶ μετροῦσα, ἀγάπη μου, μαζὶ μ᾿ αὐτὲς καὶ σένα.
Ἰωάννης Πολέμης (1862-1924): ποιητὴς καὶ θεατρικὸς συγγραφέας ἀπὸ τὴν Ἀθήνα.
27/05/2017 ΑΠΟ ΤΟΝ THETEMPESTAHEAD
https://thetempestahead.wordpress.com/
ΗΠΑ: Φλόριντα – Κατάρρευση Κτιρίου Εξαιτίας “Δομικού” Προβλήματος Ή Προφανώς Πτώση Κτιρίου Από Ελεγχόμενη Κατεδάφιση;
Ωδή στον Μπιλ Γκέιτς… από τη γυναίκα μου. ΦΙΛΟΣ σε αναγκη
Γεια Μπιλ,
συγγνώμη που σε ενοχλεί.
Κάθομαι εδώ για να σας γράψω μια επιστολή γιατί η γυναίκα μου δεν σταματά να γκρίνια - και ανάμεσα σε εσάς και εμένα - δεν είναι πρόθυμη να πάει για ύπνο πριν σας ευχαριστήσω. Μπορείτε να μαντέψετε μόνο πόσο δύσκολο είναι να ευχαριστήσετε έναν άνθρωπο του οποίου το λειτουργικό σύστημα υπολογιστή απαιτεί συνεχώς ενημερώσεις και πρέπει να περιμένω να ολοκληρωθεί. Μερικές φορές, ακόμη και η προθεσμία για το κείμενο μετάφρασης έχει υπερβεί Αφού ελευθερώθηκα από το γαμημένο που με στοιχειώνει τα πρώτα χρόνια, άρχισα να ζωγραφίζω φωτογραφίες για να κάνω τον χρόνο αναμονής να πηγαίνει πιο γρήγορα. Όταν το σύστημα των Windows συμμετείχε σε έναν αντιφατικό εσωτερικό διάλογο, οι παλιές μου δεξιότητες σχεδίασης από τη νεολαία μου επέστρεψαν. Και μακροπρόθεσμα, έχω γίνει εξαιρετικός ζωγράφος. Ναι, κατά τη διάρκεια των 20 ετών έχετε χρόνο για να βελτιώσετε τα Windows και έχω τη δημιουργικότητα.
Πριν από ένα χρόνο, με ενθάρρυνση από τη γυναίκα μου, πραγματοποίησα έκθεση εικαστικής τέχνης στη λεωφόρο του Ελσίνκι στη διάσημη γκαλερί φωτογραφιών. Το θαύμα που έφτασα εκεί. Η εκπομπή μου ήταν επιτυχημένη και ο πίνακας μου εξαντλήθηκε στις απίστευτες τιμές εκκίνησης που η γυναίκα μου τους χρεώνει. Εκείνη, μια εξέχουσα, παρηγορούσε πριν από την παράσταση: οι τιμές μπορούν πάντα να πέσουν αλλά σχεδόν ποτέ δεν αυξάνονται κάτω από το ράμφος του αγοραστή. Συμφώνησα, θεωρώντας τον εαυτό μου έναν σύγχρονο σοφό άντρα που μπορεί να καθοδηγήσει τη γυναίκα του χωρίς να το συνειδητοποιήσει. Ποιος θα αγόραζε τη ζωγραφική μου σε αστρονομικά ποσά; Πάλι λάθος.
Αυτό που με ενοχλεί περισσότερο, ωστόσο, είναι ότι ενώ καταφέραμε να αποκτήσουμε το σπίτι μας σε πιο σταθερή βάση χάρη στο εισόδημα από τις πωλήσεις ζωγραφικής, δεν έχω λάβει έπαινο από τη γυναίκα μου, αλλά πρέπει να σας ευχαριστήσω. Λέει ότι δεν μπορούσα να φάω τσίχλες και να περπατήσω ταυτόχρονα προτού εξοικειωθώ με τα Windows και προσθέτει ότι τώρα θυμάμαι όλες τις εργασίες και έκανα το μεταφραστικό έργο εγκαίρως, παρόλο που το είχα ακούσει το προηγούμενο βράδυ.
Έτσι θα σας ευχαριστήσω και θα σας στείλω την πιο πολύτιμη ζωγραφική της έκθεσής μου. Ακόμα και πριν από την παράσταση, η γυναίκα μου είχε αποφασίσει να αφήσει τη φωτογραφία με την υψηλότερη προσφερόμενη τιμή για εσάς. Μπορείτε να φανταστείτε αγκαλιές από τη γυναίκα μου σε εσάς και να ζωγραφίσετε από εμένα;
Με σεβασμό
Matti Ivarsson
Μεταφραστής
PS Η γυναίκα μου φωνάζει από το σαλόνι ότι σας χαιρετάει πολύ. Το όνομά της είναι Hulda και σχεδιάζει ήδη την επόμενη παράσταση τέχνης. Και προσθέτει: «Μην χρησιμοποιείτε βρώμικη γλώσσα ή επικρίνετε το λειτουργικό σύστημα των Windows. Οφείλετε στον Μπίλι ».
© Yelling Rosa
22/4 –21
PS Αυτή η ιστορία, «Ode to Bill Gates… from My Wife», είναι μυθοπλασία.
Διευρύνετε αυτόν τον σολομό μήκους 15 μέτρων κάνοντας κλικ πάνω του. Μετά την πλημμύρα, είναι εντελώς έξω από το νερό. Αυτό το ψάρι είναι ένα από τα γλυπτά από ανοξείδωτο ατσάλι της πατρίδας μου . Το Tornio Stainless Steel είναι γνωστό παγκοσμίως.
Το γλυπτό σολομού, που ονομάζεται Kajamo , σχεδιάστηκε από τον Pekk a ja Teija Isorättyä. Επισκεφτείτε τον ιστότοπό τους στα Αγγλικά.
Έχω ακούσει τον αστικό, ή πρέπει να πω αγροτικό, μύθο για έναν Φινλανδό αγρότη. Ούτε η σύζυγός του δεν ήξερε πώς να κάνει μωρά. Όταν ένας γιατρός το βρήκε, εξήγησε τη διαδικασία στο νεαρό ζευγάρι.
Το επόμενο καλοκαίρι ο Δρ Virta πήγε ξανά στο αγρόκτημα, αλλά δεν γεννήθηκαν παιδιά. Ρώτησε δυσαρεστημένος: «Δεν έχω εξηγήσει τη διαδικασία», αλλά σύντομα συνειδητοποίησε ότι πρέπει να δείξει πώς συμβαίνει. Έτσι έδωσε το φακό σε έναν άνδρα επειδή η κρεβατοκάμαρα ήταν λίγο σκοτεινή και ζήτησε από έναν άνδρα να ανάψει το σωστό μέρος ενώ κάνει την πράξη έτσι ώστε ο αγρότης να μπορεί να το κάνει μόνος του.
Μετά από παρέλευση πέντε ετών, ο γιατρός, ο οποίος εργάστηκε στο χωριό μόνο ως υποκατάστατο του καλοκαιριού, ενώ η μόνιμη εργασία του ήταν στην πόλη, σκέφτηκε ότι πρέπει να δει αν το νεαρό ζευγάρι έχει απογόνους. Όταν ο γιατρός μας έφτασε στον προορισμό, είδε μικρά παιδιά να τρέχουν έξω από το σπίτι. Ένας νεαρός άνδρας φάνηκε πολύ περήφανος για τα επιτεύγματά του. Ο γιατρός χαμογέλασε και του είπε ότι το πρώτο βήμα είναι πάντα το πιο δύσκολο.
Ναι, παραδέχτηκε τον αγρότη, αλλά από τότε που ήξερα πώς να φωτίσω το σωστό μέρος, δεν υπήρξαν προβλήματα και ο γείτονάς μας ήταν φίλος που έχει ανάγκη.
Ο Φινλανδικός Αγροτικός Θρύλος
στα Αγγλικά δραματοποιήθηκε,
μεταφράστηκε και αναθεωρήθηκε από
© Yelling Rosa
25/9 -14
Εξήγηση:
Το Virta , ένα φινλανδικό επώνυμο, μπορεί να μεταφραστεί ως Stream . Αν πείτε στη Φινλανδία ότι «jollakulla on virtaa». Αυτό σημαίνει ότι έχει πολλή ενέργεια (κίνηση).
PS Βρείτε όλες τις ιστορίες μου σε ένα μέρος στη διεύθυνση : http://www.yellingrosa.com/stories01.html
https://yrosa.wordpress.com/
Και μια μεγάλη αλήθεια… οι σχέσεις είναι δούναι και λαβείν – Joanna Sou – GynaikaEimai 15 Ιανουαρίου 2025 «Αν δεν φτιάξεις αυτά τα δύο πρ...