Ιστορικό βήμα της Κίνας στο Διάστημα: Προσεδάφισε «με την πρώτη» ρομπότ στον Αρη
Η προσεδάφιση του ρομπότ Zhurong στον Αρη αποτελεί την πρώτη ανεξάρτητη προσπάθεια της Κίνας για την εξερεύνηση του διαστήματος.
Η Κίνα κατάφερε σήμερα Σάββατο να προσεδαφίσει στην επιφάνεια του Αρη τηλεκατευθυνόμενορομπότπου έχει βαφτίσει Zhurong, επιτυχία άνευ προηγουμένου για οποιαδήποτε χώρα της Ασίας, μεταδίδουν κρατικά ΜΜΕ επικαλούμενα την Κινεζική Εθνική Διαστημική Υπηρεσία.
Περίπλοκο εγχείρημα
Η προσεδάφιση στον κόκκινο πλανήτη αποτελεί εξαιρετικά περίπλοκο εγχείρημα. Πολλές ευρωπαϊκές, σοβιετικές και αμερικανικές αποστολές με αυτόν τον σκοπό απέτυχαν στο παρελθόν.
Η Κίνα είχε ήδη αποπειραθεί να στείλει ερευνητικό ρομπότ στον Αρη, το 2011, αποστολή που διεξήχθη από κοινού με τη Ρωσία. Μετά την αποτυχία της, το Πεκίνο αποφάσισε να συνεχίσει την περιπέτεια μόνο του.
Παρουσίαση τεχνικών χαρακτηριστικών του Zhurong από τα κινεζικά μέσα ενημέρωσης
Η Διαστημική Υπηρεσία της Κίνας εκτόξευσε την 23η Ιουλίου 2020 από τη Γη τη μη επανδρωμένη αποστολή Tianwen-1, όπως ονομάζεται το διαστημόπλοιο που έστειλε στο διάστημα.
Από τρία στοιχεία
Αποτελείτο από τρία στοιχεία: το βασικό τμήμα του σκάφους που θα μείνει σε τροχιά γύρω από τον Αρη, το τμήμα που προσεδαφίστηκε και, μέσα σε αυτό, το τηλεκατευθυνόμενο ρομπότ Zhurong.
«Το σκάφος Tianwen-1 προσεδαφίστηκε με επιτυχία στην προκαθορισμένη ζώνη» του Αρη με το ρομπότ Zhurong, μετέδωσε το κρατικό τηλεοπτικό δίκτυο CCTV, διευκρινίζοντας ότι ελήφθη σήμα στη Γη.
Η προσεδάφιση έγινε σε τομέα του κόκκινου πλανήτη που αποκαλείται Utopia Planitia, μια αχανή κοιλάδα στο βόρειο ημισφαίριο του Αρη.
Η επιφάνεια του κόκκινου πλανήτη (εικόνα από τη NASA)
Για τους Κινέζους, αυτή είναι η πρώτη ανεξάρτητη προσπάθεια εξερεύνησης του διαστήματος. Εχουν φιλόδοξα σχέδια, ευελπιστούν να επιτύχουν όλα όσα είχαν καταφέρει οι Αμερικανοί, που έχουν προχωρήσει σε αρκετές αποστολές στον Αρη από τη δεκαετία του 1960.
Βγήκε στην επιφάνεια
Τον Φεβρουάριο, η Κίνα είχε επιτύχει το Tianwen-1 να τεθεί σε τροχιά γύρω από την Αρη και να αρχίσει να στέλνει φωτογραφικά στιγμιότυπα και άλλο υλικό από τον κόκκινο πλανήτη για να μελετηθεί από τους επιστήμονες.
Νωρίς σήμερα, κατάφερε να προσεδαφίσει το τμήμα που μετέφερε το μικρό ρομπότ Zhurong, το οποίο μπόρεσε να βγει έξω, στην επιφάνεια.
Η επιτυχής ολοκλήρωση και των τριών φάσεων παρθενικής αποστολής στον Αρη αποτελεί παγκόσμια πρώτη.
Με βάρος που ξεπερνά τα 200 κιλά, το Zhurong είναι εφοδιασμένο με τέσσερα φωτοβολταϊκά πάνελ για να εξασφαλίζεται η τροφοδοσία του με ηλεκτρισμό. Θα είναι επιχειρησιακό για τρεις μήνες.
«Ο πλανήτης της φωτιάς»
Διαθέτει επίσης κάμερες, ραντάρ και λέιζερ, που θα επιτρέψουν να μελετηθεί το περιβάλλον του και να αναλυθεί η σύνθεση πετρωμάτων του Αρη.
Το όνομα Zhurong παραπέμπει στον θεό της φωτιάς στην κινεζική μυθολογία. Ο συμβολισμός δικαιολογείται από την ονομασία του Αρη στα κινεζικά, Huoxing, «ο πλανήτης της φωτιάς».
Λένε πως μεταξύ του άντρα και της γυναίκας δεν μπορεί να υπάρξει φιλία, λένε πως είναι αδύνατο να μην δουν ερωτικά ο ένας τον άλλον, έστω για μια στιγμή. Αυτό που δεν λένε όμως, είναι πως μετά τον έρωτα έρχεται η πιο δυνατή φιλία, αυτή η φιλία που δημιουργείται από την αληθινή αγάπη.
Γιατί κακά τα ψέματα, ποιος ξέρει καλύτερα από τον σύντροφό σου τι σε απασχολεί, ποιος ξέρει καλύτερα τι σε στεναχωρεί, τι σου αρέσει, τι σε παθιάζει; Ποιος ξέρει όλα σου τα μυστικά; Δεν μπορείς να του κρυφτείς γιατί σε καταλαβαίνει αμέσως. Σε ποιόν λες τα πάντα για να ξελαφρώσεις; Από ποιόν ζητάς συμβουλές; Ποιος σε βοηθάει στα δύσκολα και ποιος χαίρεται περισσότερο με την χαρά σου, χωρίς ίχνος ιδιοτέλειας; Μα φυσικά ο σύντροφός σου, ο μεγάλος σου έρωτας!
Ο έρωτας δεν αποκλείει την φιλία, ούτε η φιλία τον έρωτα, εξάλλου η συνύπαρξη και των δύο είναι η μεγαλύτερη επιτυχία. Όταν το ζευγάρι μπορεί να επικοινωνεί και εκμυστηρεύεται τις πιο βαθιές του ανησυχίες, χωρίς όμως να χάνεται η ερωτική διάθεση, τότε έχει πετύχει η ένωση.
Δεν είναι εύκολη υπόθεση η δημιουργία της φιλίας μέσα σε μια σχέση, θέλει χρόνο και δουλειά, θέλει υπομονή και επιμονή, θέλει να παραμερίζεις πολλές φορές το “εγώ” σου, να κάνεις θυσίες, χωρίς όμως να ξεχνάς τον πόθο και τον έρωτα. Αν καταφέρεις τελικά και περάσεις από όλα τα στάδια, τότε η φιλία που θα αποκομίσεις θα είναι πραγματική, ο έρωτας αληθινός και θα αντέξει μέχρι το τέλος.
Έχετε βρεθεί σε μια τοξική σχέση όπως μια φιλία, για παράδειγμα, όπου ο φίλος σας σας απογοητεύει συνεχώς κάθε φορά που συμβαίνει κάτι καλό; Πολύ συχνά, αυτό προέρχεται από το γεγονός ότι αυτό το άτομο θέλει να κρατήσει την προσοχή στον εαυτό του. Δεν θέλουν να μοιραστούν τη σκηνή και να έχουν μια έλλειψη νοοτροπίας.
Σύμφωνα με τον Steve Covey, τον συγγραφέα του 7 Habits Of Successful People, μια νοοτροπία έλλειψης είναι όταν ένα άτομο βλέπει τα πράγματα μόνο ως προς τη νίκη ή την ήττα. Υπάρχει τόσο μεγάλη προσοχή εκεί έξω, οπότε αν έχετε κάποια, τότε υπάρχει λιγότερη για αυτούς! Ή αν είστε τυχεροί αυτή τη φορά, υπάρχει λιγότερη τύχη γι 'αυτούς εκεί έξω! Πολύ συχνά, δεν παραδέχονται ότι σκέφτονται έτσι, αλλά ο σαρκασμός και η κριτική τους τους αφήνουν μακριά. Σας απογοητεύουν είναι ο τρόπος τους να σηκωθούν ξανά.
Η ζήλια και ο φθόνος μπορούν επίσης να παίξουν. Αυτά τα συναισθήματα μπορούν να τυφλώσουν ακόμη και τους πιο φιλικούς χαρακτήρες. Είναι ζωτικής σημασίας να συνεχίσουμε να υπενθυμίζουμε στον εαυτό μας ότι ανυψώνοντας τους άλλους σημαίνει να ανασηκωθούμε και εμείς!
Η έναρξη της άνοιξης εδώ μας έφερε λίγη ανάπαυλα από αυξημένες μολύνσεις Covid και επιπλέον ταξιδιωτικούς περιορισμούς. Αυτό σημαίνει ότι ένα άλλο εικονικό ταξίδι είναι σε τάξη και έτσι, για την Τετάρτη Wordless, προτείνω μια άλλη διακοπή στην Καμπότζη για να επισκεφθείτε ξανά το συναρπαστικό Αρχαιολογικό Πάρκο Angkor που περιέχει τα ερείπια αρκετών πρωτευουσών της Khmer Empire, από τον 9ο έως τον 15ο αιώνα.
........
.
........
Είναι ταπεινό να φανταστεί κανείς πόση ανθρώπινη ιστορία έχει περάσει παρεμπιπτόντως, ενώ αυτοί οι ναοί έχουν παραμείνει αποφασιστικοί εδώ και αιώνες!
Οι βίγλες της Χίου είναι μεσαιωνικοί, κυλινδρικοί πυργίσκοι, κτισμένοι σε ακτές και ακρωτήρια του νησιού με σκοπό την παρατήρηση του πελάγους και την έγκαιρη ειδοποίηση των κατοίκων σε περίπτωση εχθρικής επιδρομής. Τοποθετημένες σε μικρές αποστάσεις μεταξύ τους, σε οπτική επαφή η μία με την άλλη, ήταν πυκνότερες στις νότιες και δυτικές ακτές του νησιού που προσφέρονταν για αποβάσεις.
Αποτελούν ένα παράκτιο δίκτυο παρατήρησης και μετάδοσης μηνυμάτων και κτίστηκαν επί Γενουατοκρατίας, μέσα στα πλαίσια της αμυντικής οχύρωσης της Χίου κατά την περίοδο ανάμεσα στο 1346 και το 1566, όταν το νησί κατείχαν οι Γενοβέζοι (ή, αλλιώς, Γενουάτες). Οι βίγλες της Χίου συνέχισαν να λειτουργούν μέχρι τα μέσα του 18ου αιώνα τουλάχιστον, οπότε το πρόβλημα της πειρατείας αρχίζει να εκλείπει.
Η λέξη «Βίγλα» έχει λατινική ρίζα. Προέρχεται από το vigil ή vigilia που σημαίνει σκοπιά, φυλάκιο, παρατηρητήριο. Κατά τη Γενουατοκρατία στη Χίο δεν υπήρχε μεγάλη στρατιωτική δύναμη, αλλά η άμυνα του νησιού οργανώθηκε με τη δημιουργία κάστρων και οχυρωμένων οικισμών, καθώς και ενός δικτύου με παράκτιες βίγλες που ήταν, με διαφορά, το πιο εκτεταμένο στην Ελλάδα. Πιστεύεται ότι κατά την περίοδο πλήρους χρήσης και λειτουργίας του αμυντικού δικτύου, υπήρχαν στη Χίο γύρω στις 50 βίγλες. Σήμερα εντοπίζονται το πολύ 35 μαζί με αυτές των οποίων σώζονται μόνο ίχνη. Από αυτές οι 24 είναι κηρυγμένες ως διατηρητέα μνημεία.
Τοποθεσία
Η διασπορά των βιγλών είναι πολύ πιο πυκνή στα νότια και δυτικά του νησιού. Ένας λόγος γι’ αυτό είναι ότι το βόρειο μέρος της Χίου είναι ορεινό με ψηλές κορφές. Έτσι η μορφολογία του εδάφους προσφέρει φυσική προστασία και τη δυνατότητα αφ’ υψηλού παρατήρησης χωρίς να είναι απαραίτητη η κατασκευή πολλών παρατηρητηρίων. Στο νότιο μέρος του νησιού οι ακτές είναι πιο προσιτές. Επιπλέον ο εύφορος κάμπος και ειδικά τα πολύτιμα μαστιχόδεντρα χάριζαν εκεί πλούτο και ευημερία, που ήταν μια ιδιαίτερα ελκυστική λεία για τους πειρατές. Για αυτό η ανάγκη για αμυντικές κατασκευές ήταν εκεί πιο επιτακτική, συν το γεγονός ότι υπήρχαν περισσότεροι διαθέσιμοι πόροι για αυτό το σκοπό.
Η επιλογή της τοποθεσίας στην οποία χτιζόταν η βίγλα γινόταν με στόχο τον καλύτερο δυνατό έλεγχο της θάλασσας, και με γνώμονα το βάθος του ορίζοντα, την ύπαρξη περασμάτων, την ευκολία απόβασης και τη δυνατότητα επικοινωνίας με άλλα σημεία του νησιού. Ιδιαίτερη προσοχή χρειαζόταν στα σημεία που προσφέρονταν για ελλιμενισμό πλοίων. Η θέση και η απόσταση μεταξύ δύο βιγλών εξαρτάται από τις τοπικές συνθήκες, τη μορφή των κατοπτευομένων ακτών, τη μορφολογία του εδάφους, αλλά και τη μέγιστη απόσταση στην οποία μπορεί να υπάρχει ικανοποιητική ορατότητα κάτω από δυσμενείς καιρικές συνθήκες.
Στις βίγλες που ξέρουμε σήμερα η απόσταση κυμαίνεται από 1,6 χλμ. μέχρι 3,8 χλμ. Ο Jean de Thevenot το 1656 αναφέρει απόσταση τριών ή τεσσάρων μιλίων, ενώ ο ιστορικός Ιερώνυμος Ιουστινιάνης, το 1586, θεωρεί ότι η ενδεδειγμένη απόσταση μεταξύ δύο βιγλών είναι ένα μίλι.
Κατασκευή
Όσον αφορά την κατασκευή τους, οι βίγλες ήταν σε μεγάλο βαθμό τυποποιημένες. Μία τυπική βίγλα στη Χίο είναι κυλινδρική, με μέση διάμετρο κορμού 7,50μ. και συνολικό ύψος περί τα 12 μέτρα. Αποτελείται από μπαζωμένο κατά τα 2/3 κορμό με κολουροκωνική, συνήθως, βάση (σκάρπα), ένα δωμάτιο σε ύψος 8 μ. περίπου από το έδαφος που στεγάζεται από ένα ημικυλινδρικό θόλο, πάνω στον οποίο στηρίζεται το δώμα με τις επάλξεις. Ένα χαρακτηριστικό σε αρκετές βίγλες είναι η κωνική διαπλάτυνση από το κάτω μέρος του κορμού προς τη βάση, που ονομάζεται scarpa (σκάρπα). Η διαμόρφωση αυτή ενίσχυε την αντοχή της κατασκευής, τόσο στατικά όσο και σε κανονιοβολισμούς. Επίσης η σκάρπα εμπόδιζε τους επιτιθέμενους να πλησιάσουν πάρα πολύ στον τοίχο της βίγλας, έξω από το οπτικό πεδίο των βιγλατόρων. Αυτή η ιδιαιτερότητα υπάρχει μόνο σε βίγλες της Χίου και όχι σε όλες.
Η λιθοδομή είναι από τοπικούς λίθους, ελαφρά λαξευμένους στην εξωτερική τους όψη συνδεδεμένους με κουρασάνι, δηλαδή ασβέστη ανακατεμένο με τριμμένο κεραμίδι και άμμο. Στη βάση το τοίχωμα έχει πάχος, μέχρι και 2μ., ενώ στον κορμό το μέσο πάχος μειώνεται στο 1μ. Το εσωτερικό της Βίγλας ήταν μπαζωμένο από τη βάση μέχρι τα δύο τρίτα του συνολικού ύψους. Το δωμάτιο που διαμορφώνεται στην κορυφή της βίγλας (σε στάθμη 8 μ. περίπου) στεγάζεται με χαμηλό θόλο. Μία καταπακτή στο άκρο του θόλου επέτρεπε την επικοινωνία μεταξύ του εσωτερικού χώρου και του δώματος της βίγλας όπου βρίσκονται οι επάλξεις.
Οι βίγλες δεν είχαν είσοδο και πόρτα στο κάτω μέρος, οι περισσότερες όμως είχαν μια υποτυπώδη θύρα στο επάνω δωμάτιο. Η είσοδος γινόταν με ανεμόσκαλα, σχοινί ή φορητή ξύλινη σκάλα. Οι βιγλάτορες έμπαιναν είτε από τη θύρα του δωματίου ή συνηθέστερα ανέβαιναν κατευθείαν στις επάλξεις και από εκεί κατέβαιναν πιο κάτω. Η θύρα που ποτέ δεν ήταν από την πλευρά της θάλασσας, ήταν καλά αμπαρωμένη, ενώ στις περισσότερες περιπτώσεις υπήρχε από πάνω της καταχύστρα (αμυντική κατασκευή μέσα στην οποία έχυναν καυτά υγρά). Καταχύστρες υπήρχαν και σε άλλα σημεία, περιμετρικά.
Στο δωμάτιο του βιγλάτορα ανοίγονταν μικρά παράθυρα, τραπεζοειδούς σχήματος που κατέληγαν σε στενές οπές, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις ανοίγονται επιπλέον πολεμότρυπες. Γύρω από τις βίγλες υπήρχαν και βοηθητικά μικρά κτίσματα για διάφορες χρήσεις: για τα ζώα, για την αποθήκευση ξύλων, για τα τρόφιμα, ακόμα και για τη διαμονή των βιγλατόρων, δεδομένου ότι η ίδια η βίγλα δεν διέθετε πολλές ανέσεις για διαβίωση, παρασκευή τροφής, προσωπική υγιεινή κλπ.
Αμυντικός ρόλος
Οι βίγλες χρησίμευαν πρωτίστως σαν παρατηρητήρια, ο ρόλος τους όμως ήταν και αμυντικός. Είχαν επίσης και αποτρεπτικό ρόλο λόγω της εικόνας ετοιμότητας που έδιναν για το νησί. Όταν ο βιγλάτορας έβλεπε κάποιο εχθρικό πλοίο, ειδοποιούσε τις άλλες βίγλες και τα χωριά. Ακόμα και γειτονικά νησιά. Τα σήματα κινδύνου δίνονταν με καπνό την ημέρα και με φωτιά τη νύχτα. Για το σκοπό αυτό χρησιμοποιούσαν είτε εύφλεκτη ξυλεία, ξερά χόρτα, θάμνους, καλάμια κ.ά. για ζωηρή φωτιά τη νύχτα είτε βρεγμένα σανά και κοπριά βοοειδών (σβουνιές) για πυκνό καπνό την ημέρα. Τα κωδικοποιημένα μηνύματα ειδοποιούσαν για το σημείο επερχόμενης απόβασης και τον αριθμό των σκαφών, ώστε να αποσταλεί στρατιωτική δύναμη προς απόκρουση του επιδρομέα, οι δε χωρικοί να προφυλαχθούν στο εσωτερικό των χωριών που, ειδικά στην περιοχή των Μαστιχοχωρίων, ήταν οχυρωμένα. Οπωσδήποτε έπρεπε το μήνυμα να φθάσει μέχρι τη Χώρα της Χίου, στο Κάστρο. Τη φωτιά υποτίθεται ότι την άναβαν στην κορυφή της βίγλας, αλλά είναι εξαιρετικά πιθανό τις περισσότερες φορές να την άναβαν έξω από τη βίγλα, όταν ο κίνδυνος δεν ήταν άμεσος και δεν υπήρχαν προβλήματα ορατότητας.
Επίσης, πολλές φορές το σήμα κινδύνου μεταδίδονταν προσωπικά από τους ίδιους τους βιγλάτορες που έσπευδαν στο πλησιέστερο χωριό (με άλογο ή με τα πόδια) για να ειδοποιήσουν όταν δεν ήθελαν να δώσουν στόχο (σαν ένα είδος σιωπηλού συναγερμού). Η επάνδρωση των βιγλών γινόταν συνήθως από δύο άντρες, τους βιγλάτορες. Ανά πάσα στιγμή ο ένας από τους δύο βιγλάτορες είχε βάρδια στο παρατηρητήριο. Ανάμεσα στα καθήκοντα του βιγλάτορα ήταν και η συντήρηση της βίγλας και οι τυχόν επείγουσες επιδιορθώσεις. Η επιλογή των βιγλατόρων γινόταν με προσοχή από τον τοπικό πληθυσμό και ο διορισμός τους ήταν επίσημος. Η θέση απαιτούσε υπευθυνότητα και ικανότητες. Κάθε βιγλάτορας πήγαινε εκ περιτροπής κάθε δεύτερη Κυριακή στο χωριό του για να επισκεφτεί την οικογένειά του. Έπρεπε να επιστρέψει αυθημερόν με τις προμήθειες της εβδομάδας.
Τα έξοδα της βίγλας και του πληρώματος τα κάλυπταν τα γειτονικά χωριά. Συχνά, μετά την επισήμανση του κινδύνου, οι βιγλάτορες εγκατέλειπαν τη θέση τους. Αυτό δεν το έκαναν για να γλυτώσουν, καθώς οι πειρατές δεν είχαν λόγο να σπαταλούν χρόνο και δυνάμεις για να πολιορκήσουν τη βίγλα. Μερικές φορές έφευγαν για να μεταδώσουν αυτοπροσώπως το μήνυμα κινδύνου, αλλά ο βασικός λόγος ήταν για να πάρουν μέρος στην άμυνα των οικισμών καθώς οι βιγλάτορες ήταν από τους λίγους έμπειρους πολεμιστές που υπήρχαν διαθέσιμοι.
Οι βιγλάτορες είχαν ελαφρύ οπλισμό για την άμυνά τους και αντιμετώπιζαν τους επιτιθέμενους με ρίψεις ακοντίων βελών και λίθων. Οι καταχύστρες ήταν ένα αποτελεσματικό μέσο άμυνας. Αργότερα ο οπλισμός τους εξελίχθηκε και συμπεριλάμβανε πυροβόλα όπλα, ίσως ένα μικρό κανόνι, και διάφορα είδη τυφεκίων, ανάλογα με την εποχή: εσπιγκάρδες, αρκεβούζια, μουσκέτα.
