La Vie En Rose ( Η ζωή σε ροζ )

La Vie En Rose 

 ( Η ζωή σε ροζ )

Δώστε τη σπασμένη καρδιά και ψυχή μου σε μένα

Θα μαζέψω όλα τα κομμάτια που έχουν απομείνει

Συνδέστε τα ως ένα

Από τον ουρανό στην κόλαση,

Υπόσχομαι ότι μπορώ

Πετάξτε όλα αυτά τα αυστηρά εμπόδια

Όταν χάσεις ανάμεσα στο πλήθος

Δεν ξέρετε πού να πάτε

Ακόμη και πόσο μακριά θα περιπλανηθείτε

Θα γυρίσεις σπίτι

Κατοικώ στην καρδιά σας,

Καθώς δεν υπάρχει τόπος που ονειρευόμουν ποτέ να είμαι

Ακόμη και όταν είμαι έτοιμος μακριά

Πιστεύω ότι πάντα θα με βρίσκεσαι

είμαι στο πλευρό σου

"Η αγκαλιά σου είναι το νέο μου σπίτι"

Θα απολαύσω αυτή τη σκέψη μου

Αυτό εδώ, είμαι βέβαιος

Μπορώ να σας θεραπεύσω;

Μπορώ να ραμάνω αυτές τις πληγές;

Αυτό σας έκανε τόσο εύθραυστο

Θα σκοτώσω αυτό το σκοτάδι

Πεντεταρισμένο στην καρδιά σας

Γεμάτο με μίσος,

Σας έκανε διφορούμενη

Μόνο με την αφή αυτής της μελωδίας

Η αύρα της μυρωδιάς μου

Μπορεί να θεραπεύσει τη σπασμένη ψυχή σας

Θα σε επαναφέρω στη ζωή

Μέσα από το τραγούδι που έχω βουίζει,

Είναι το κλασικό La Vie En Rose

Αλλά τώρα, έχετε φύγει

Με αφήνοντας με μια ματιά ελπίδας

Εκείνη τη μέρα θα επιστρέψετε

Χρόνια από τώρα, θα γίνω παλιά

Τοποθετήστε σε μια πολυθρόνα δίπλα στο παράθυρο

Παρακολουθώντας αυτές τις εποχές περνάει

Θα περιμένω το ένα

Να έρθει κοντά εκείνη την πόρτα

Και ρωτήστε πάλι για χορό

Είμαι μπερδεμένος από αυτό το συναίσθημα

Εδώ ακριβώς όνειρα

Μη με αφήνετε να φύγω

Παρακαλώ, μην με αφήσετε να φύγω

Είμαι ακόμα εκείνο το νεαρό κορίτσι που έχει ονειρευτεί

Εκείνη τη μέρα θα έρθετε,

Θα έρθετε και πάλι,

Για να πάρω το χέρι μου και θα ρωτήσω

"Θα χορέψες μαζί μου, μανταμούλη;"

Εκείνη τη στιγμή

Μπορώ να αισθανθώ την καρδιά σου να χτυπά τόσο γρήγορα

Ω, θα ήθελα να μπορούσα να θησαυρώσω αυτή τη συμφωνία για πάντα

Πώς θέλησα να συνεχίσει αυτό το τραγούδι και να σταματήσει ποτέ

Μου έκανε να θυμίσω

Την πρώτη φορά που χορεύσαμε μαζί

Πόσο ευχαριστημένος είμαι γι 'αυτό το όμορφο άπειρο

Από τις εποχές που είμαστε νέοι

Και κρατάς σε με

Χορούσαμε στο ρυθμό αυτής της γλυκιάς μουσικής

Αυτό ξεγέλασε τη στριμμένη ψυχή μου

Θυμάσαι, αγάπη μου

Αυτό το τραγούδι ήταν το κλασικό La Vie En Rose

-Shubhangi Rawat

https://shubhangirawat.wordpress.com/

Εκκλησία της Ελλάδας: Η απόφαση για τους ναούς μας πόνεσε πολύ, ταπεινωθήκαμε – Στάζει αίμα η καρδιά όταν τους βλέπουμε άδειους και κλειστούς

Εκκλησία της Ελλάδας: Η απόφαση για τους ναούς μας πόνεσε πολύ, ταπεινωθήκαμε – Στάζει αίμα η καρδιά όταν τους βλέπουμε άδειους και κλειστούς

Μέσω εγκυκλίου, της Παραμυθητικής, η Ιερά Σύνοδος απαντά στο «Ευσεβές Ορθόδοξο πλήρωμα αυτής» για το ζήτημα των Ιερών Ναών που θα μείνουν κλειστοί την περίοδο του Πάσχα, λόγω της πανδημίας.

Η Εκκλησία «δεν παρέμεινε αδιάφορη μπροστά σε αυτόν τον φόβο. Αντιθέτως τον κατενόησε, τον προσέλαβε και τον ανέθεσε στον Χριστό για να τον θεραπεύσει. Μία Εκκλησία που δεν κατανοεί τον άνθρωπο, τις ανάγκες και τις αγωνίες του, και δεν τις προσλαμβάνει για να τις θεραπεύσει, δεν είναι μητέρα, αλλά μητριά. Σε αυτή την συνάφεια μπορεί να κατανοηθεί η απόφασή μας για προσωρινή αποχή από τις λατρευτικές μας Συνάξεις. Σας ομολογούμε ότι η απόφαση αυτή ήταν κάτι που μας πόνεσε δυνατά και φυσικά συνεχίζει να μας πονά», αναφέρεται, μεταξύ άλλων, ενώ σε άλλο σημείο σημειώνεται:

«Τι και αν οι θύρες είναι κλεισμένες και οι μαθητές Του συνηγμένοι στα σπιτικά τους «διά τον φόβον» του κορονοϊού; Ο Σταυρωθείς και Αναστάς Κύριος Ιησούς θα εισέλθει «των θυρών κεκλεισμένων» (Ιωάν. 20,19) για να χαρίσει την ειρήνη Του. Θα προσφέρει τον Ουράνιο Άρτο της παρουσίας Του και θα κεράσει τα παιδιά Του «ιχθύος οπτού μέρος και από μελισσίου κηρίου» (Λουκ. 24,42).

Ας το κατανοήσουμε καλά! Στην Εκκλησία μας δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Το Πνεύμα το Άγιο, το Οποίο τα ασθενή θεραπεύει και τα ελλείποντα αναπληροί, θα αναπληρώσει την στέρηση των ημερών και θα πληρώσει τις καρδιές των μετανοούντων πιστών με την παρουσία του Χριστού».

Αναλυτικά η εγκύκλιος της Παραμυθητικής:

«Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, κατά την συνεδρίαση Αυτής την 1η Απριλίου 2020, απεφάσισε να απευθυνθεί προς εσάς, το εκλεκτό λογικό ποίμνιο του Χριστού, με πολλή αγάπη αλλά και με αμέτρητο πόνο, για την προκληθείσα πανδημία του κορονοϊού και τα θλιβερά αποτελέσματά της.

Απευθυνόμαστε προς εσάς για να σας δώσουμε και δι’ αυτού του τρόπου την πατρική μας ευλογία, αλλά και για να σας ενημερώσουμε υπεύθυνα για τις αποφάσεις που ελάβαμε αυτές τις ημέρες.

Αν και οι αποφάσεις μας αυτές δέχθηκαν και δέχονται μεγάλη πολεμική από ορισμένους, ελαχίστους αδελφούς Χριστιανούς, οι οποίοι, είτε από άγνοια είτε από κακή πληροφόρηση ή παρεξήγηση, χρησιμοποίησαν τον προσφιλή και εύκολο τρόπο της συκοφαντίας, της μυθοπλασίας και των ύβρεων, σκανδαλίζοντας τοιουτοτρόπως τον λαό του Θεού, εμείς, ως πνευματικοί πατέρες και αυτών των ανθρώπων, τους επισημαίνουμε ότι με την στάση τους αυτή διασπούν την ενότητα της Εκκλησίας και σκανδαλίζουν αδελφούς.

Υπενθυμίζουμε δε ότι ο λόγος της Αγίας Γραφής και των Αγίων Πατέρων για τον σκανδαλισμό και την πρόκληση διάσπασης στην ενότητα της Εκκλησίας είναι φοβερώτατος.

Με πλήρη συναίσθηση, λοιπόν, της ευθύνης μας έναντι του ποιμνίου, που ο Κύριος Ιησούς μας εμπιστεύθηκε, και με συνείδηση αγαθή ότι πράξαμε στο ακέραιο το καθήκον μας, με λόγο αληθείας και παρρησία καταθέτουμε στην αγάπη σας, ότι οι αφορώσες στην πανδημία του κορονοϊού Συνοδικές αποφάσεις ήταν αποτέλεσμα εκτενούς προσευχής και αιματηρής αγωνίας.

Σε καμία περίπτωση δεν αποφασίσαμε γρήγορα, αβασάνιστα, επιπόλαια, και φυσικά καμία από τις αποφάσεις δεν καταστρατήγησε το δόγμα και το ήθος της Εκκλησίας μας.

Όπως επισημάνθηκε, οι αποφάσεις μας αυτές εκφράζουν το κενωτικό ήθος της Εκκλησίας μας, το οποίο μας προσέφερε ως πρότυπο ζωής και ήθους ο ίδιος ο Χριστός μας, ο Οποίος από την αγάπη Του για τον άνθρωπο «εκένωσε τον εαυτό του και το μεγαλείο της Θεότητός του και έγινε άνθρωπος… υπακούοντας μέχρι θανάτου και, μάλιστα, θανάτου σταυρικού» (Φιλ. 2, 7-8).

Αυτό έπραξε και η Εκκλησία μας. Ενώπιον της αγωνίας του ανθρώπου να διατηρήσει το ύψιστο επί γης αγαθό της ζωής και της υγείας, ταπεινώθηκε και συμπορεύθηκε με τον πόνο και την αγωνία του ανθρώπου.

Δεν παρέμεινε αδιάφορη μπροστά σε αυτόν τον φόβο. Αντιθέτως τον κατενόησε, τον προσέλαβε και τον ανέθεσε στον Χριστό για να τον θεραπεύσει. Μία Εκκλησία που δεν κατανοεί τον άνθρωπο, τις ανάγκες και τις αγωνίες του, και δεν τις προσλαμβάνει για να τις θεραπεύσει, δεν είναι μητέρα, αλλά μητριά.

Σε αυτή την συνάφεια μπορεί να κατανοηθεί η απόφασή μας για προσωρινή αποχή από τις λατρευτικές μας Συνάξεις. Σας ομολογούμε, ότι η απόφαση αυτή ήταν κάτι που μας πόνεσε δυνατά και φυσικά συνεχίζει να μας πονά.

Αίμα στάζει η καρδιά μας, καθώς βλέπουμε τους Ιερούς Ναούς μας κλειστούς και άδειους από το λογικό ποίμνιο της Εκκλησίας. Όμως τούτο έγινε από αγάπη προς τους συνανθρώπους μας και από σεβασμό προς το πολύτιμο αγαθό της υγείας και της διατήρησης της ζωής.

Οι ειδικοί επιστήμονες απεφάνθησαν ότι ο ιός διαδίδεται εύκολα στις συναθροίσεις. Η ειδική επιστημονική ομάδα μας προέτρεψε να απέχουμε από τις λατρευτικές μας Συνάξεις μέχρι να ξεπερασθεί ο πειρασμός.

Ο κίνδυνος της διασποράς ήταν και είναι μεγάλος. Θα έμενε η Εκκλησία στωικά αδιάφορη ενώπιον αυτής της παγκόσμιας αγωνίας; Ανθρώπινες ζωές χάνονται. Γι’ αυτό και συστοιχηθήκαμε με την ειδική επιστημονική ομάδα για την προσωρινή αναστολή των λατρευτικών συναθροίσεων.

Ταπεινωθήκαμε έως εσχάτων βλέποντας τους Ναούς μας άνευ πιστών, και μάλιστα αυτές τις άγιες ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδος. Όμως είμαστε βέβαιοι ότι «εν τη ταπεινώσει ημών εμνήσθη ημών ο Κύριος» (Ψαλ. 135, 23).

Η προσωρινή αναστολή των λατρευτικών Συνάξεών μας δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι αποδεχόμαστε τις απόψεις αυτών που ισχυρίζονται ότι η μετάδοση του κορονοϊού πραγματοποιείται και διά του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας.

Η Θεία Ευχαριστία αποτελεί για τους πιστούς πηγή Ζωής και «Φάρμακο Αθανασίας». Ο κοινωνών το Σώμα και το Αίμα του Χριστού λαμβάνει περισσή ζωή και όχι θάνατο.

Ουδείς άλλωστε προσεβλήθη από ασθένεια εξαιτίας της μετοχής του στο Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Φυσικά, οι εκτός της ζωής της Εκκλησίας αδυνατούν να κατανοήσουν αυτήν την πίστη μας, διότι στερούνται της εμπειρίας της Θείας Κοινωνίας και έτσι βρίσκονται σε αδυναμία να πιστέψουν στο ζωογόνο Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας.

Δεν μπορούμε όμως να κατανοήσουμε τον ασεβή, προσβλητικό και υβριστικό τρόπο με τον οποίον κάποιοι εξέφρασαν τις απόψεις τους για την Θεία Κοινωνία. Είναι, το λιγώτερο, κακόηθες να προσβάλλεις το βιωματικό Ευχαριστιακό Γεγονός της Εκκλησίας, το οποίο για αναρίθμητους ανθρώπους αποτελεί κεντρικό σημείο όχι μόνο της πίστεώς τους, αλλά και της ίδιας της υπάρξεώς τους.

Ως ποιμένες και πνευματικοί πατέρες σας, αισθανόμαστε την θλίψη σας για την μη συμμετοχή σας στην λατρευτική ζωή της Εκκλησίας μας και αφουγκραζόμαστε τον πόνο σας για την στέρηση της Θείας Κοινωνίας.

Σε αυτή την θλίψη και σε αυτόν τον πόνο, που πολλές φορές μπορεί να οδηγήσει στην απελπισία και στην απιστία, παρακαλούμε να αντιτάξουμε την δοξολογία του ονόματος του Θεού.

Ας θυμηθούμε και ας προσευχηθούμε με τους λόγους του πολύπαθου Δικαίου Ιώβ: «ο Κύριος έδωκεν, ο Κύριος αφείλετο· ως τω Κυρίω έδοξεν, ούτω και εγένετο· είη το όνομα Κυρίου ευλογημένον εις τους αιώνας» («Ο Κύριος μας τα έδωσε ο Κύριος μας τα στέρησε. Όπως θέλησε ο Κύριος, αυτό και έγινε. Ας είναι το όνομα του Κυρίου ευλογημένο στους αιώνες»). (Ιώβ 1,21).

Είναι πολύ σημαντικό ο καθένας από εμάς να αναλάβει την πνευματική ευθύνη του για την σημερινή κατάσταση, να ταπεινωθεί και εκ βαθέων να επικαλεσθεί το έλεος του Θεού. Θα τολμήσουμε να πούμε ότι τώρα είναι η ώρα των πιστών.

Τώρα που η ανθρωπότητα είναι τόσο ανίσχυρη μπροστά στην πανδημία, τώρα που η ιατρική επιστήμη, παρ’ όλες τις μέχρι θυσίας προσπάθειές της, αδυνατεί να τιθασεύσει τον ιό, τώρα που πανίσχυρα έθνη συντρίβονται και κονιορτοποιούνται, τώρα οφείλουμε οι πιστοί να λυγίσουμε τα γόνατα, να υψώσουμε τα χέρια, με καρδιά συντετριμμένη από την μετάνοια, και με μάτια δακρυσμένα να φωνάξουμε προς τον Κύριο του ελέους: «Μόνο απέναντί σου αμαρτάνουμε αλλά και μόνο εσένα λατρεύουμε. Δέσποτα, άλλο Θεό δεν ξέρουμε να προσκυνούμε, ούτε σε άλλο Θεό υψώνουμε τα χέρια μας. Ξέχνα τις αμαρτίες μας και δέξου τις γονατιστές δεήσεις μας, άπλωσε σε όλους χέρι βοηθείας και δέξου την προσευχή μας αυτή, σαν ευάρεστο θυμίαμα που ανεβαίνει μπροστά στην υπεράγαθη Βασιλεία σου» (Ευχή Εσπερινού Πεντηκοστής). Η μετάνοια θα επαναφέρει την γαλήνη. Και η μετάνοια είναι έργο των πιστών.

Με βάση αυτό το φρόνημα της μετανοίας, ας υπομείνουμε την προσωρινή στέρηση της συμμετοχής μας στις ιερές Ακολουθίες της Εκκλησίας μας, και κυρίως της κοινωνίας μας στο Ποτήριο της Ζωής.

Παράλληλα, η μετάνοια αυτή, ας γίνει αφορμή για μια γενναία αυτογνωσία, για μια ειλικρινέστερη αδελφογνωσία, για μια ταπεινή Θεογνωσία. Συμπεριφορές που απαιτούν απειλητικά την συμμετοχή στο Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας απέχουν πολύ από το πνεύμα της μετανοίας και από το γνήσιο Εκκλησιαστικό φρόνημα, που θεωρεί την Θεία Κοινωνία ως Δώρον και όχι ως ατομικό δικαίωμα.

Είναι βέβαιο ότι η εφετινή Μεγάλη Εβδομάδα και το Άγιο Πάσχα είναι πολύ διαφορετικά από τα προηγούμενα. Θα στερηθούμε αυτά που σε άλλες συνθήκες τα θεωρούσαμε δεδομένα. Εφέτος θα κάνουμε Πάσχα «από μακρυά»… «θεωρούντες που τίθεται».

Όμως ο καθένας από εμάς, αν πραγματικά λαχταρά την συνάντησή του με τον Σταυρωθέντα και Αναστάντα Κύριο, να είναι βέβαιος ότι ο Χριστός «εν ετέρα μορφή» θα τον συναντήσει στο δωμάτιό του, στο σπιτικό του, στην ατομική του προσευχή.

Τι και αν οι θύρες είναι κλεισμένες και οι μαθητές Του συνηγμένοι στα σπιτικά τους «διά τον φόβον» του κορονοϊού; Ο Σταυρωθείς και Αναστάς Κύριος Ιησούς θα εισέλθει «των θυρών κεκλεισμένων» (Ιωάν. 20,19) για να χαρίσει την ειρήνη Του. Θα προσφέρει τον Ουράνιο Άρτο της παρουσίας Του και θα κεράσει τα παιδιά Του «ιχθύος οπτού μέρος και από μελισσίου κηρίου» (Λουκ. 24,42).

Ας το κατανοήσουμε καλά! Στην Εκκλησία μας δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Το Πνεύμα το Άγιο, το Οποίο τα ασθενή θεραπεύει και τα ελλείποντα αναπληροί, θα αναπληρώσει την στέρηση των ημερών και θα πληρώσει τις καρδιές των μετανοούντων πιστών με την παρουσία του Χριστού.

Τέλος, επιθυμούμε να στρέψουμε τον λόγο και την προσευχή μας και προς όλους αυτούς που με αυτοθυσία «πολεμούν» στην πρώτη γραμμή του ιδιότυπου αυτού πολέμου. Μνημονεύουμε με ευγνωμοσύνη και προσευχόμαστε εκτενώς για τους ιατρούς, τους ερευνητές, τους νοσηλευτές, τους μεταφορείς και όλους τους εργαζομένους στα νοσοκομεία μας. Ένα ευχαριστώ είναι πολύ μικρό μπροστά στην δική τους αυτοθυσία.

Ευχαριστούμε επίσης τα Σώματα Ασφαλείας, αλλά και όσους εργάζονται στον τομέα της καθαριότητος και της υγιεινής. Παρακαλούμε ιδιαιτέρως τον Χριστό μας, την Υπεραγία Θεοτόκο και όλους τους Αγίους υπέρ της υγείας των ασθενούντων και υπέρ αναπαύσεως των κεκοιμημένων.

Παραλλήλως, επαναβεβαιώνουμε την σταθερή πρόθεση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος για συνεργασία με την Έντιμο Ελληνική Κυβέρνηση ως και με τους αρμοδίους φορείς, με σκοπό την άμεση και αποτελεσματική αντιμετώπιση της πανδημίας.

Τέκνα εν Κυρίω αγαπητά,

Μέσα σε όλη αυτή την ζοφερή ατμόσφαιρα του θανάτου, με αισιοδοξία διαπιστώνουμε την μείωση των κρουσμάτων και των θανάτων στην χώρα μας.

Τούτο φυσικά οφείλεται στην άμεση λήψη κυβερνητικών μέτρων, στην λαμπρή, υπό τον καθηγητή ιατρό κ. Σωτήριο Τσιόδρα, επιστημονική ομάδα, ως και στην συντριπτική πλειονοψηφία του ελληνικού λαού που υπήκουσε και συνεχίζει να υπακούει στα μέτρα. Πάνω όμως από όλους οφείλεται στην Χάρη και στο Έλεος του Χριστού και στις πρεσβείες της Υπεραγίας Θεοτόκου και των Αγίων, οι Οποίοι εισακούουν τις δεήσεις των πιστών και φωτίζουν τους ειδικούς επιστήμονες και τους ιθύνοντες.

Γι’ αυτό παρακαλούμε όλους∙ συνεχίστε να προσεύχεσθε ενθέρμως∙ περικυκλώστε τον θρόνο του Θεού με τις ικεσίες σας και παραμείνετε στο σπίτι προσευχόμενοι. Διατρανώστε, και δι’ αυτού του τρόπου, ότι: «μένω στο σπίτι γιατί αγαπώ τον Θεό, τον συνάνθρωπο και τον εαυτό μου. Μένω στο σπίτι, όχι μόνος αλλά με τον Θεό, την Θεοτόκο, τους Αγίους και όλους αυτούς που αγαπώ και μ’ αγαπούν, συμμετέχοντας με την ψυχή μου στις Ακολουθίες της Αγίας και Μεγάλης Εβδομάδος.

Μένω στο σπίτι και είμαι βέβαιος ότι θα δεχθώ την Χάρη των Θείων Λειτουργιών που θα ιερουργηθούν αυτές τις Άγιες ημέρες, καθώς γνωρίζω και πιστεύω ότι η Θεία Λειτουργία τελείται «υπέρ της του κόσμου ζωής και σωτηρίας» και «υπέρ των δι’ ευλόγους αιτίας απολειφθέντων». Μένω στο σπίτι και είμαι σίγουρος ότι ο Χριστός θα έλθει στο σπιτικό μου και θα το μεταμορφώσει σε «οίκο Θεού». Μέσα σε αυτό τον «οίκο» θα κάνω Μεγάλη Εβδομάδα και Πάσχα.

Γνωρίζετε όλοι, ότι αυτό είναι ένα προσωρινό μέτρο, για όσο διάστημα κρατήσει η πανδημία. Μόλις αυτή υποχωρήσει, οι Ιεροί Ναοί μας θα ανοίξουν και πάλι στην κοινή Λατρεία και όλοι μας θα συναχθούμε στις λειτουργικές μας Συνάξεις, για να ενωθούμε στο Κοινό Ποτήριο της Πίστεως και της Ζωής!

Με αυτές τις σκέψεις ευλογούμε πατρικώς όλους σας και ευχόμεθα εγκαρδίως καλή Μεγάλη Εβδομάδα και καλή Ανάσταση».

ΠΗΓΗ : https://www.newsbeast.gr/

10 ΑΠΡΙΛΙΟΥ, 2020    GEOPELA

https://georgepelagia.wordpress.com/

ON ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΠΡΟΒΛΕΨΗ: ΣΤΙΣ 21 ΑΠΡΙΛΙΟΥ Η ΚΟΡΥΦΩΣΗ ΤΗΣ ΚΑΜΠΥΛΗΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Επιστημονική πρόβλεψη: Στις 21 Απριλίου η κορύφωση της καμπύλης στην Ελλάδα

Τα στοιχεία δείχνουν, σύμφωνα με ανάλυση της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον ότι οι θάνατοι στη χώρα μας μπορεί να ξεπεράσουν τους 450 έως τα τέλη Μαΐου

Πότε θα κορυφωθεί η επιδημία της Covid-19 στη χώρα μας; Πότε θα αρχίσει η αποκλιμάκωση των αριθμών των κρουσμάτων, των νοσηλευομένων σε ΜΕΘ, των θυμάτων; Η πρώτη μάχη έχει κερδηθεί, προς το παρόν δεν υπήρξε έξαρση της επιδημίας του κορονοϊού, ούτε και υπερφόρτωση του ΕΣΥ, όπως συνέβη στην Ιταλία, την Ισπανία και στη Γαλλία. Ομως τα δύσκολα είναι ακόμα μπροστά μας. Αυτό προκύπτει από ανάλυση της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον.

Τα στοιχεία δείχνουν ότι οι θάνατοι στη χώρα μας μπορεί να ξεπεράσουν τους 450 έως τα τέλη Μαΐου. Ο διευθυντής του Ινστιτούτου Αξιολόγησης Υγείας του πανεπιστημίου, Κρίστοφερ Μάρεϊ, προειδοποιεί πως «οι επόμενες εβδομάδες είναι ιδιαίτερα κρίσιμες για την πορεία της πανδημίας στην Ευρώπη», όπου συνολικά προβλέπεται να χάσουν τη ζωή τους 151.680 άτομα.

Για να έχουμε μια τάξη μεγέθους, στις ΗΠΑ ο αντίστοιχος αριθμός αναμένεται να φθάσει τα 81.766 θύματα. Οπως γράφουν σχετικά «Τα Νέα», η ομάδα του Ινστιτούτου Αξιολόγησης Υγείας του Πανεπιστημίου της Ουάσινγκτον χρησιμοποίησε τοπικά και διεθνή στοιχεία σχετικά με τον αριθμό των κρουσμάτων, καθώς και αναλύσεις για την ηλικία των θανόντων σε Ιταλία, Κίνα και ΗΠΑ, προκειμένου να αναπτύξει μοντέλα πρόβλεψης για τα θύματα ανά χώρα, σε καθημερινή βάση. Και αναφορικά με την Ελλάδα, η περίφημη «καμπύλη» δείχνει να κορυφώνεται στις 21 Απριλίου με μέσο όρο θανάτων εκείνη την ημέρα τους 13.

Οπως σημειώνεται χαρακτηριστικά, μας χωρίζουν 13 ημέρες από το «peak» της πανδημίας – μια πρόβλεψη που επιβεβαιώνει και τις προειδοποιήσεις του Σωτήρη Τσιόδρα και του υφ. Πολιτικής Προστασίας Νίκου Χαρδαλιά που έχουν επανειλημμένα προειδοποιήσει ότι οι επόμενες δύο εβδομάδες είναι οι πιο κρίσιμες στη μάχη για την ανάσχεση του ιού της Covid-19. Η ημέρα της κρίσης για το ΕΣΥ, η ημέρα δηλαδή που θα απαιτηθούν οι περισσότεροι πόροι –κλίνες σε ΜΕΘ και απλές καθώς και νοσηλευτές και ιατροί– είναι το Μεγάλο Σάββατο, 18 Απριλίου.

Η πρώτη ημέρα που δεν θα σημειωθούν απώλειες ανθρώπινων ζωών από τον κορονοϊό δείχνει να είναι η 27η Μαΐου. Ενας από τους βασικούς δείκτες που έλαβαν υπόψη τους οι επιστήμονες είναι η επάρκεια κλινών στις εντατικές: στις προβλέψεις δεν φαίνεται οι ανάγκες να ξεπερνώνται από τις δυνατότητες του ΕΣΥ. «Ο μεγάλος αριθμός θανάτων σε πολλές χώρες εξαρτάται και από τις δυνατότητες των υπαρχουσών ιατρικών υποδομών να αντεπεξέλθουν.

Για παράδειγμα, στη Βρετανία όταν κορυφωθεί η πανδημία προβλέπεται να υπάρχει ανάγκη για 102.794 νοσοκομειακές κλίνες σε σύγκριση με τις 17.765 που υπάρχουν, τα κρεβάτια που θα απαιτηθούν στην εντατική θα είναι 24.544 σε σύγκριση με τα 744 διαθέσιμα σήμερα και περισσότεροι από 20.000 αναπνευστήρες (για τη διαθεσιμότητα των οποίων σήμερα δεν υπάρχει ακριβής αριθμός)», ανέφερε η μελέτη.

Οι προβλέψεις για τη Βρετανία είναι εφιαλτικές: υπολογίζεται ότι οι νεκροί από τον κορονοϊό μπορεί να φτάσουν τους 66.000! Κάποιες χώρες, όπως η Ιταλία και η Ισπανία, βρίσκονται στην καθοδική πλευρά της καμπύλης όσον αφορά τους θανάτους, ενώ σε άλλες η κορύφωση αναμένεται μέσα στον Απρίλιο. Πιο κοντά στο σημείο αυτό βρίσκονται η Ολλανδία, η Ιρλανδία, η Αυστρία και το Λουξεμβούργο. 

ΠΗΓΗ :https://www.ethnos.gr/

https://georgepelagia.wordpress.com/

8 ΑΠΡΙΛΙΟΥ, 2020    GEOPELA

Η Αλαζονεία του Κεφαλαίου και το πολύτιμο «Ανθρώπινο Κεφάλαιο»

Νίκος Τζαβέλας

Posted on 10 Ἀπριλίου 2020

0

Το καπιταλιστικό κεφάλαιο και το πολύτιμο “Ανθρώπινο” Κεφάλαιο… Απ’τη μια: Νοσοκομειακοί γιατροί, νοσηλευτές, διασώστες, τραυματιοφορείς, καθαρίστριες από την Ελλάδα, την Ιταλία, την Ισπανία, τη Γαλλία, την Κούβα στην καθημερινή τους μάχη εναντίον του (καπιταλιστικού) ιού σώζουν ζωές και μας δείχνουν το δρόμο… Κι απ’ την άλλη: Πολιτικές και οικονομικές εξουσίες στις μητροπόλεις του καπιταλισμού με τις “καθυστερημένες” αποφάσεις τους δολοφονούν… Σε ποιους λόγους οφείλεται η (καπιταλιστική) εξαίρεση της Ελλάδας της “πειθαρχίας”; Μήπως στην μοναδική ασφάλεια του Φόβου, εξαιτίας της μηδενικής εμπιστοσύνης στους εγχώριους “μαθητευόμενους μάγους”του Νεοφιλελευθερισμού;

 

Η Αλαζονεία του Κεφαλαίου και το πολύτιμο «Ανθρώπινο» Κεφάλαιο

Καπιταλισμός:

Ζαν Πολ Μιρά, διευθυντής της μονάδας εντατικής θεραπείας του νοσοκομείου Cochin στο Παρίσι: «Εάν θα μπορούσα να γίνω προβοκάτορας: Δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε αυτήν τη μελέτη στην Αφρική, όπου δεν υπάρχουν μάσκες, αγωγή ή μονάδες εντατικής θεραπείας, όπως γίνεται κάπως έτσι, άλλωστε, σε ορισμένες έρευνες για το AIDS; Ή και με τις ιερόδουλες, που δοκιμάζουμε πράγματα, διότι γνωρίζουμε ότι είναι εκτεθειμένες σε μεγάλο βαθμό και δεν προστατεύουν τους εαυτούς τους. Τι σκέφτεστε γι’ αυτό;»

Καμίλ Λοχτ, διευθυντής ερευνών του Εθνικού Ινστιτούτου Υγείας της Γαλλίας Inserm: «Έχετε δίκιο. Βρισκόμαστε στη διαδικασία να σκεφτούμε, παράλληλα, μια έρευνα στην Αφρική με το BSG…».

Σοσιαλισμός:

Φιντέλ Κάστρο, πρόεδρος της Κούβας ως το 2008: ” Μιλάω εξ ονόματος παιδιών που στον κόσμο δεν έχουν κομμάτι ψωμιού. Μιλάω εξ ονόματος των ασθενών που δεν έχουν φάρμακο, μιλάω εξ ονόματος όσων έχουν στερηθεί το δικαίωμα στη ζωή και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια».

«Η δική μας χώρα δεν ρίχνει βόμβες σε άλλους ανθρώπους. Η δική μας χώρα δεν στέλνει αεροπλάνα να βομβαρδίζουν πόλεις. Η δική μας χώρα δεν έχει πυρηνικά όπλα. Η δική μας χώρα δεν έχει χημικά όπλα. Η δική μας χώρα δεν έχει βιολογικά όπλα. Η δική μας χώρα δεν θα στείλει ποτέ θάνατο στις γωνιές της γης, αλλά αντιθέτως, η δική μας χώρα θα στείλει ΓΙΑΤΡΟΥΣ σε όσους έχουν ανάγκη σε όλες τις γωνιές της γης. Γιατρούς! Όχι βόμβες! Γιατρούς!”

(Λόγος του Φιντέλ Κάστρο στο Πανεπιστήμιο του Μπουένος Άιρες το 2003: https://www.youtube.com/watch?v=opjtk9NgyUw)

Στις μητροπόλεις του Καπιταλισμού Νέα Υόρκη, Λονδίνο, στην εποχή του Κορονοϊού, οι κυβερνήσεις των πλανηταρχών Τραμπ και Τζόνσον αποφάσισαν, ότι η οικονομία και τα κέρδη προηγούνται της ανθρώπινης ζωής… Έτσι, πολύ απλά κι ανώδυνα προχώρησαν σε πολιτικές, που, τελικά, οδήγησαν στο μοντέλο της «αποψίλωσης της Αγέλης»… Ο Νεοφιλελευθερισμός, άλλωστε, είναι ένα «πρόγραμμα», που… ξεπερνάει τις κρίσεις του, είτε συστημικές είτε χρηματοπιστωτικές είτε υγειονομικές-ανθρωπιστικές. Το παράδοξο δεν είναι αυτές καθαυτές οι αποφάσεις τους, που δολοφονούν τους ψηφοφόρους τους… Γνωρίζουμε, ότι στη νεοφιλελεύθερη ζούγκλα της δικτατορίας του Κεφαλαίου η ανθρώπινη ζωή, ως αξία, έχει υποχωρήσει πολύ μπροστά στις νέες αξίες, την κερδοφορία και την «κατάκτηση» νέων αγορών…. Τώρα αυτό αποδεικνύεται και στους ίδιους τους λαούς της δύσης, που ο (καπιταλιστικός) τοξικο-ταξικός ιός (δες εδώ) αποδεκατίζει τους λαούς της Δύσης με ταξικούς όρους κανιβαλισμού και επικαιροποιημένης Ευγονικής… Το παράδοξο, δυστυχώς, είναι αυτός ο απίστευτα ξεδιάντοπος κυνισμός ενός συστήματος, που ενώ παραπαίει, γυμνό και δολοφονικό, απέναντι στους ίδιους του τους πολίτες, βρίσκει την κατάλληλη στιγμή, λίγο πριν καταρρεύσει, την ύστατη λύση: «Θα στείλουμε τις ΝΑΤΟϊκές Φαρμακευτικές όχι με βόμβες, αλλά με «νέα» χημικά-βιολογικά όπλα, τα νέα πειραματικά μας φάρμακα, να βομβαρδίσουν τα εξαθλιωμένα πειραματόζωα της Αφρικής! Πάντα, άλλωστε, από την εποχή της στρατιωτικής αποικιοκρατίας ως την σημερινή, αυτή της Χρεοκρατίας, η επίπλαστη ευμάρεια των δυτικών κοινωνιών μας, βασιζόταν στην αναλωσιμότητα των φτωχών… Τι σημασία έχει, αν αυτοί οι φτωχοί προέρχονται από την Αφρική, ή ακόμη κι απ’ την Νέα Υόρκη, το Μιλάνο ή τη Μαδρίτη;…»

Αυτή η υστερία της βαρβαρότητας… Η ανηθικότητα που γίνεται νομιμότητα… Η στέρηση κοινωνικών ελευθεριών και δημοκρατικών δικαιωμάτων που γίνεται κανονικότητα…, το παράδοξο ενός «Γκαλεανικού Κόσμου Ανάποδα»… Αυτή η γενικευμένη «δυστοπία» σηματοδοτεί το οριστικό τέλος μιας εποχής, όπου το ιμπεριαλιστικό Κεφάλαιο έβρισκε τρόπο, περιφερειακά ή τοπικά, σε διάφορες περιοχές του τρίτου κόσμου, να δημιουργεί εκτόνωση της συσσώρευσής του, είτε προκαλώντας πολέμους είτε οικοδομώντας τους όρους αειφορίας του, μέσω της δικτατορίας των δανειακών μηχανισμών του… Τώρα παρακολουθούμε την αυγή μια νέας εποχής, όπου ο Νεοφασισμός, φορώντας τον μανδύα του Νεοφιλελευθερισμού θυματοποιεί μαζικά, εκτός απ’ τους ταξικούς του εχθρούς ακόμη και την ίδια την κοινωνική του βάση, ακόμα και τους αστούς που τον στήριζαν… Αυτή είναι μια νέα σελίδα στην εποχής της στυγερής δικτατορίας του… Τώρα, που πολλοί θα έλεγαν, ότι εξαιτίας αυτής της κρίσης παρακολουθούμε το κύκνειο άσμα του… Αυτή η εξέλιξη μας δείχνει ξεκάθαρα, πως μετά την εποχή του Κορονοϊού, αυτό το αδίστακτο σύστημα θα επιστρέψει περισσότερο σκληρό και αμείλικτο από ποτέ για τις λαϊκές μάζες…

Αυτή η ίδια η υπεροψία και ο κυνισμός του κεφαλαίου είναι που κοστίζει χιλιάδες ανθρώπινες ζωές στις χώρες της δύσης, όπου έχει καλλιεργηθεί από τις πολιτικές και οικονομικές εξουσίες αυτή η υπεροψία στους πολίτες της και έχει εδραιωθεί μια σχέση «πλειοψηφικής αμοιβαίας εμπιστοσύνης» μαζί τους… Εμπιστοσύνη στην απόλυτη βεβαιότητα, ότι το πανίσχυρο σύστημα θα αντιμετωπίσει αποτελεσματικά την πανδημία, όπως έχει «επιτυχώς… κάνει» σε κάθε «στρέβλωση» ή απειλή… Η κάλπικη αυτή «αλαζονεία της ισχύος» είναι, που έκανε πολιτικές εξουσίες και υγειονομικές αρχές στις μητροπόλεις του καπιταλισμού να καθυστερήσουν τραγικά τη λήψη μέτρων και οι πολίτες να «χαλαρώσουν» μπροστά στην πανδημία, θεωρώντας τον ιό… υπερτιμημένο και την απειλή… υπερβολική… Αυτή η ΑΛΑΖΟΝΕΙΑ είναι υπεύθυνη για το τίμημα που πληρώνουν οι κοινωνίες της…

Αντίθετα, στην Ελλάδα, οι «μαθητευόμενοι μάγοι» του νεοφιλελευθερισμού έχοντας, εδώ και δεκαετίες, αποσαθρώσει το εθνικό σύστημα υγείας, καλλιεργούσαν καθημερινά μια εικόνα διάλυσης των δημόσιων νοσοκομείων… Αυτό έπρεπε να κάνουν, ως γνήσιοι δούλοι του Κεφαλαίου, γιατί πώς αλλιώς θα μπορούσαν να το «δωρίσουν» στους Ολιγάρχες; Όμως, με την έκρηξη της πανδημίας, ανήμποροι μπροστά στον πανικό που προκάλεσαν οι εικόνες από την γειτονική Λομβαρδία, που διαθέτει, αναμφισβήτητα, ένα δημόσιο σύστημα περίθαλψης πολύ πιο οργανωμένο από το ελληνικό, και μέσα στην απελπισία τους να σώσουν ό,τι σώζεται, προειδοποίησαν από την αρχή το λαό για τις τραγικές επιπτώσεις, που θα είχε η εξάπλωση του ιού… Φρόντισαν, βέβαια, να απενοχοποιήσουν τον εαυτό τους, καθιστώντας τον λαό αποκλειστικά υπεύθυνο για τη διασπορά της επιδημίας μέσω της «ατομικής ευθύνης»… Έκαναν, ωστόσο, έγκαιρα ξεκάθαρο, ότι το σύστημα, που οι ίδιοι αποδιοργάνωσαν, δεν θα αντέξει ούτε το ένα δέκατο του βάρους αυτών που συνέβησαν στην Ιταλία… Αυτή η παραδοχή έγινε απόλυτα αντιληπτή και πιστευτή από τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού (πώς θα μπορούσε να την αμφισβητήσει, άλλωστε…;), με αποτέλεσμα να πειθαρχήσει στα μέτρα περιορισμού των μετακινήσεων… «Ο ΦΟΒΟΣ ΦΥΛΑΕΙ ΤΑ ΕΡΗΜΑ»… Ο Φόβος απέναντι στις πενιχρές δυνατότητες ενός δημόσιου συστήματος περίθαλψης σε διάλυση… Ο Φόβος των παντέρημων, απροστάτευτων πολιτών και η ανυπαρξία εμπιστοσύνης απέναντι στο κυβερνητικό πολιτικό σύστημα-παιδική χαρά, των «μαθητευόμενων μάγων»… Αυτών, που το Γενάρη έλεγαν, πως ο Κορονοϊός είναι μια απλή γρίπη… Οι Έλληνες, λοιπόν, πειθάρχησαν στην απαγόρευση κυκλοφορίας… Αυτό του ζήτησαν οι γιατροί, αυτό τους ζήτησε ο Πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του… Σε ποιον πειθάρχησαν, τελικά; Στους γιατρούς ή στον πρωθυπουργό και το… επιτελείο του; Μα φυσικά σ’ αυτά που του ζητούσαν οι γιατροί…. Πώς είναι δυνατόν να πιστέψουν τα λόγια του πρωθυπουργού και των υπουργών του; Αλήθεια, πώς είναι δυνατόν να εμπιστευτείς κάποιους, που χρόνια σου κάνουν πλύση εγκεφάλου για το ανίκανο, αναξιόπιστο, και… υπερτροφικό (!!) δημόσιο σύστημα υγείας και το… τραγικό δημόσιο νοσοκομείο; Πώς να εμπιστευτείς κάποιους, που προσπαθούν χρόνια ολόκληρα να σε πείσουν, ότι ο διασώστης του ΕΚΑΒ, ο Έλληνας γιατρός και ο νοσηλευτής του δημόσιου νοσοκομείου, ο τραυματιοφορέας, η καθαρίστρια είναι όχι μόνο πάρα πολλοί, αλλά και τεμπέληδες, χαραμοφάηδες, ανίκανοι, υπερβολικά αμοιβόμενοι (!!) και πρέπει να μειώνεται συνεχώς ο αριθμός τους; Πώς να τους εμπιστευτείς, όταν μέχρι χθες σου έλεγαν όλα αυτά και σήμερα σου μιλάνε για «ήρωες με τα άσπρα και τα μπλε»; Όχι, δεν είναι δυνατόν να τους εμπιστευτείς… Ίσως, τελικά, αυτό το ελληνικό παράδοξο, «ψηφίζω κάποιον που δεν εμπιστεύομαι», να σώσει ζωές… Άρα ο ατομικός και συλλογικός Φόβος είναι η μόνη ασφάλεια που σου απομένει… γι αυτό πειθαρχείς….

Ευτυχώς, υπάρχει και η άλλη πλευρά… Ο κόσμος του Θάρρους και του Αγώνα απέναντι στο Φοβικό σύνδρομο… Είναι η καθημερινή μάχη που δίνουν χωρίς όρους, χωρίς ωράριο, πολλές φορές χωρίς υγειονομικό υλικό, χωρίς στολές και μάσκες προστασίας, οι κατασυκοφαντημένοι «ήρωες με τα άσπρα και τα μπλε»… Αυτοί που παλεύουν καθημερινά για το Δημόσιο Αγαθό της Υγείας… Αυτοί που πληρώνουν το κόστος με 10% φορείς του ιού ανάμεσά τους… Αυτοί, που οι συστηματικοί συκοφάντες τους βγήκαν, με περίσσιο θράσος, να τους χειροκροτήσουν στα μπαλκόνια…

Ευτυχώς, υπάρχει και η όψη του άλλου κόσμου, που ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΤΟΥ ΜΟΙΑΖΟΥΝ και οι Έλληνες υγειονομικοί, αλλά και οι Ιταλοί, οι Ισπανοί, οι Γάλλοι… Είναι η εικόνα και η δράση χιλιάδων Κουβανών γιατρών και νοσηλευτών, που αγωνίζονται εδώ και δεκαετίες σ’ όλον τον κόσμο της καπιταλιστικής καταστροφής και των επιδημιών, στην Αφρική και στην Ασία… Είναι αυτοί, που τώρα τους παρακολουθούμε να έρχονται στην Κίνα, στο Μιλάνο, στη Μαδρίτη, για να προσφέρουν τη βοήθειά τους… Γιατροί και νοσηλευτικό προσωπικό από την Κούβα, μια χώρα περίπου σαν τη δική μας, που εδώ και 60 χρόνια βρίσκεται σε αυστηρό εμπάργκο από τον αιμοβόρο, παγκοσμιοποιημένο καπιταλισμό … Αυτό το εμπάργκο είναι η κοινωνική θανατική ποινή, που έχει επιβληθεί σ’ αυτήν την χώρα και τον περήφανο λαό της, από το απάνθρωπο, τιμωρητικό, γενοκτόνο Κεφάλαιο, με σκοπό να τον καταδικάσει στην πείνα, την εξαθλίωση και να τον αποδεκατίσει… Γιατροί και νοσηλευτικό προσωπικό από την Κούβα, μια χώρα ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ, που η βάση της ανάπτυξής της, όλες αυτές τις δεκαετίες μέσα το εμπάργκο ήταν η δημιουργία συνθηκών αυτάρκειας στην παραγωγή, με κυρίαρχη-υπέρτατη αξία, την προστασία του μεγαλύτερου αγαθού της, του πραγματικά ανεκτίμητου Κεφαλαίου της, των ανθρώπων της…

Παρατηρώντας, πρώτα-πρώτα, τον κόσμο των μάχιμων υγειονομικών, Ελλήνων, Ιταλών, Ισπανών, Γάλλων, Κουβανών… αναζητούμε και προσπαθούμε να κρατηθούμε από κάθε ικμάδα της κατακερματισμένης μας αξιοπρέπειας … Παρατηρώντας όλους τους νοσοκομειακούς γιατρούς και τους νοσηλευτές, που αγωνίζονται, είμαστε σίγουροι, ότι στην καρδιά τους καίει η φλόγα του σοσιαλισμού… Γιατί, ποιος μπορεί να το αρνηθεί, πως βλέπουν και νιώθουν τις αξίες αυτού του κόσμου με σοσιαλιστική συνείδηση; Ποιος μπορεί να αρνηθεί, πως η μάχη τους δείχνει βαθιά προσήλωση στο Λαϊκό, Δημόσιο Αγαθό της Υγείας; Ποιος μπορεί να αρνηθεί, πως στον σκληρό αγώνα τους, έχουν πυξίδα τη βαθιά τους πίστη στη Ζωή και στον Άνθρωπο, το μοναδικό, αειφόρο, δημιουργικό Κεφάλαιο;… Αυτούς που ηρωικά δεν διστάζουν να ρισκάρουν τη ζωή τους για να σώσουν ζωές…

Κι από την άλλη μεριά, δυστυχώς, παρατηρούμε τη θλιβερή, αποκρουστική, υποκριτική εικόνα των ντόπιων «μαθητευόμενων μάγων» του πειραματικού νεοφιλελευθερισμού και τους ξένους μέντορές τους, τους εγκληματικούς πατριάρχες του κεφαλαίου στα μητροπολιτικά καπιταλιστικά κέντρα… Αυτούς τους «γίγαντες του Κεφαλαίου» με τα πήλινα πόδια… που τώρα τρεκλίζουν… Κάνουμε τη σύγκριση των δύο κόσμων και προσπαθούμε να συγκρατήσουμε τα δάκρυά μας… Είμαστε πια απολύτως βέβαιοι, ότι ο Εντουάρντο Γκαλεάνο δεν πέθανε, είναι πάντα εδώ και μας συντροφεύει…

Λόγος του Φιντέλ Κάστρο στο Πανεπιστήμιο του Μπουένος Άιρες το 2003: https://www.youtube.com/watch?v=opjtk9NgyUw 

https://athens.indymedia.org/post/1604323/

https://anhsyxia.wordpress.com/

Δημοσιεύτηκε από τον χρήστη selana

ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ

ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ

• Posted by - gynaikaeimai
 
• On - 10 Απριλίου, 2020
 

Το Πάσχα πλησιάζει. Το πένθος και η λύπη για την Εβδομάδα Παθών, συμβάλουν ώστε όλοι λίγο πολύ να προσφέρουμε κάτι για να αγαλλιάσει η ψυχή μας, για να γίνουμε αρεστοί, ή απλά για να προβληθούμε. Ένα πιάτο φαΐ, χρήματα, δώρα, μια καλή κουβέντα. Με το πέρας της Μεγάλης Βδομάδας δυστυχώς αποδυναμώνονται οι πράξεις καλής θελήσεως, λησμονιούνται…

Η έννοια της ουσιαστικής προσφοράς έχει φθαρεί μέσα στο χρόνο. Το ενδιαφέρον για το συνάνθρωπο, έχει δώσει τη θέση του στην ατομική καλοπέραση και στο προσωπικό βόλεμα. Οι εποχές έχουν αλλάξει και το δόσιμο πλέον έγκειται αποκλειστικά στα υλικά αγαθά. Μια ζεστή αγκαλιά, μια οικογενειακή θαλπωρή, ένα απλό χειροποίητο ή συμβολικό δώρο θεωρούνται ξεπερασμένα πια. Αν δεν κοστολογείται ακριβά η τιμή του δώρου, δεν κατέχει και την ανάλογη αξία για τον παραλήπτη.

Η μεγαλύτερη πανδημία της εποχής έχει καταλήξει να είναι η αδιαφορία. Ίσως λογάται πια ως η σημαντικότερη μορφή απαξίωσης, η πιο διαδεδομένη έκφραση αποστασιοποίησης. Μια απλή βόλτα στους δρόμους, φτάνει να επιβεβαιώσει την έκτασή της. Άστεγοι σε χάρτινα σπίτια, ζητιάνοι κάθε ηλικίας, αδέσποτα ζώα, παραμελημένα κτίσματα, λουκέτα σε άλλοτε κερδοφόρες επιχειρήσεις, γκρίζοι τοίχοι, σκυθρωπά πρόσωπα παντού, απέραντη μοναξιά.

Κόσμος διαβαίνει, κοντοστέκεται και συλλογάται προς στιγμή, απωθεί αστραπιαία τις σκέψεις, κοιτάζει από την άλλη και συνεχίζει την πορεία του. Παραμυθιάζουν την ψυχή, πείθουν τους εαυτούς τους ότι όλα βαίνουν καλώς, ότι οι αρμόδιοι θα βοηθήσουν όπως οφείλουν. Εμμένουν στα δικά τους προβλήματα που έχουν να ασχοληθούν και απλά αδιαφορούν. Χάνουν το ενδιαφέρον σιγά σιγά για τους γύρω, επικεντρώνονται μόνο στα προσωπικά συμφέροντα και οφέλη, καμουφλάροντας την ανάγκη να κρύψουν αυτό που πραγματικά νιώθουν. Η απόλυτη συναισθηματική αποστασιοποίηση από τον περίγυρο…

Δεν τιμωρείς κάποιον με την αδιαφορία, τον εαυτό σου βλάπτεις με το να αγνοείς και να κλείνεις τα μάτια. Ο εγκλωβισμός του νου, στερεί τη δυνατότητα για ενεργό ενδιαφέρον και άμεση δράση. Έτσι εισβάλλεις στον λαβύρινθο της νωχέλειας, βολεύεσαι, αποτινάσσεις τις ευθύνες σου και μένεις απαθής.

Η κοινωνία μας πλέον πάσχει ασφυκτικά από τη δυστυχία και τη μοναξιά των ανθρώπων. Υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω, που έχουν ανάγκη την προσφορά σου. Απέδρασε από τους οριοθετημένους τοίχους του σπιτικού και του μυαλού σου. Μην ξεχνάς το συνάνθρωπο, λησμονώντας ότι θα μπορούσες να βρεθείς στη θέση του ανά πάσα στιγμή. Όλα αλλάζουν!

Η ομορφιά των ανθρώπων δεν κρύβεται στα πλούσια και φανταχτερά ρούχα. Κάποια στιγμή φθείρονται, ανακυκλώνονται, παλιώνουν και χάνονται. Ο πλούτος των ανθρώπων, δεν βρίσκεται στα υλικά αγαθά. Το ένα λεπτό είσαι κυρίαρχος μεγιστάνας και το επόμενο λεπτό ένας απλός ζητιάνος στο δρόμο. Η εμπειρία της ζωής μπορεί να την καθορίζει, αλλά δεν την ορίζει.

Η επικοινωνία των ανθρώπων δεν βασίζεται στις λέξεις. Τα λόγια σε ανεβάζουν στους ουρανούς, είτε σε θερίζουν σαν λεπίδες. Η ευτυχία δεν βασίζεται στην ομορφιά, στα υλικά αγαθά και στα μαλαματένια λόγια, αλλά στην ομορφιά της ψυχής.

Μη γυρνάς την πλάτη, μην κάνεις πως δεν βλέπεις. Μην αφήνεις την προσωπική καλοπέραση να σε τυφλώνει. Η αδιαφορία δεν είναι δύναμη. Η αδιαφορία της πλειοψηφίας μας έφτασε ως εδώ. Βρες εκείνη τη σπίθα μέσα σου, που θα σου επιτρέψει να προσφέρεις απλόχερα. Η ύστατη μορφή της αγάπης, είναι αυτή της προσφοράς και της φιλανθρωπίας.

Προκάλεσε τον εαυτό σου, εξεγέρσου από τη συνήθεια και την απάθεια, πρόσφερε στον διπλανό σου το ενδιαφέρον σου, την αποδοχή, την ασφάλεια, την αγάπη… αυτό που επί της ουσίας επιζητάς και εσύ!

 Από Stella

https://gynaikaeimai.com