Η Αλαζονεία του Κεφαλαίου και το πολύτιμο «Ανθρώπινο Κεφάλαιο»




Posted on 10 Ἀπριλίου 2020
0

Το καπιταλιστικό κεφάλαιο και το πολύτιμο “Ανθρώπινο” Κεφάλαιο… Απ’τη μια: Νοσοκομειακοί γιατροί, νοσηλευτές, διασώστες, τραυματιοφορείς, καθαρίστριες από την Ελλάδα, την Ιταλία, την Ισπανία, τη Γαλλία, την Κούβα στην καθημερινή τους μάχη εναντίον του (καπιταλιστικού) ιού σώζουν ζωές και μας δείχνουν το δρόμο… Κι απ’ την άλλη: Πολιτικές και οικονομικές εξουσίες στις μητροπόλεις του καπιταλισμού με τις “καθυστερημένες” αποφάσεις τους δολοφονούν… Σε ποιους λόγους οφείλεται η (καπιταλιστική) εξαίρεση της Ελλάδας της “πειθαρχίας”; Μήπως στην μοναδική ασφάλεια του Φόβου, εξαιτίας της μηδενικής εμπιστοσύνης στους εγχώριους “μαθητευόμενους μάγους”του Νεοφιλελευθερισμού;

 

Η Αλαζονεία του Κεφαλαίου και το πολύτιμο «Ανθρώπινο» Κεφάλαιο

Καπιταλισμός:

Ζαν Πολ Μιρά, διευθυντής της μονάδας εντατικής θεραπείας του νοσοκομείου Cochin στο Παρίσι: «Εάν θα μπορούσα να γίνω προβοκάτορας: Δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε αυτήν τη μελέτη στην Αφρική, όπου δεν υπάρχουν μάσκες, αγωγή ή μονάδες εντατικής θεραπείας, όπως γίνεται κάπως έτσι, άλλωστε, σε ορισμένες έρευνες για το AIDS; Ή και με τις ιερόδουλες, που δοκιμάζουμε πράγματα, διότι γνωρίζουμε ότι είναι εκτεθειμένες σε μεγάλο βαθμό και δεν προστατεύουν τους εαυτούς τους. Τι σκέφτεστε γι’ αυτό;»

Καμίλ Λοχτ, διευθυντής ερευνών του Εθνικού Ινστιτούτου Υγείας της Γαλλίας Inserm: «Έχετε δίκιο. Βρισκόμαστε στη διαδικασία να σκεφτούμε, παράλληλα, μια έρευνα στην Αφρική με το BSG…».

Σοσιαλισμός:

Φιντέλ Κάστρο, πρόεδρος της Κούβας ως το 2008: ” Μιλάω εξ ονόματος παιδιών που στον κόσμο δεν έχουν κομμάτι ψωμιού. Μιλάω εξ ονόματος των ασθενών που δεν έχουν φάρμακο, μιλάω εξ ονόματος όσων έχουν στερηθεί το δικαίωμα στη ζωή και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια».

«Η δική μας χώρα δεν ρίχνει βόμβες σε άλλους ανθρώπους. Η δική μας χώρα δεν στέλνει αεροπλάνα να βομβαρδίζουν πόλεις. Η δική μας χώρα δεν έχει πυρηνικά όπλα. Η δική μας χώρα δεν έχει χημικά όπλα. Η δική μας χώρα δεν έχει βιολογικά όπλα. Η δική μας χώρα δεν θα στείλει ποτέ θάνατο στις γωνιές της γης, αλλά αντιθέτως, η δική μας χώρα θα στείλει ΓΙΑΤΡΟΥΣ σε όσους έχουν ανάγκη σε όλες τις γωνιές της γης. Γιατρούς! Όχι βόμβες! Γιατρούς!”

(Λόγος του Φιντέλ Κάστρο στο Πανεπιστήμιο του Μπουένος Άιρες το 2003: https://www.youtube.com/watch?v=opjtk9NgyUw)

Στις μητροπόλεις του Καπιταλισμού Νέα Υόρκη, Λονδίνο, στην εποχή του Κορονοϊού, οι κυβερνήσεις των πλανηταρχών Τραμπ και Τζόνσον αποφάσισαν, ότι η οικονομία και τα κέρδη προηγούνται της ανθρώπινης ζωής… Έτσι, πολύ απλά κι ανώδυνα προχώρησαν σε πολιτικές, που, τελικά, οδήγησαν στο μοντέλο της «αποψίλωσης της Αγέλης»… Ο Νεοφιλελευθερισμός, άλλωστε, είναι ένα «πρόγραμμα», που… ξεπερνάει τις κρίσεις του, είτε συστημικές είτε χρηματοπιστωτικές είτε υγειονομικές-ανθρωπιστικές. Το παράδοξο δεν είναι αυτές καθαυτές οι αποφάσεις τους, που δολοφονούν τους ψηφοφόρους τους… Γνωρίζουμε, ότι στη νεοφιλελεύθερη ζούγκλα της δικτατορίας του Κεφαλαίου η ανθρώπινη ζωή, ως αξία, έχει υποχωρήσει πολύ μπροστά στις νέες αξίες, την κερδοφορία και την «κατάκτηση» νέων αγορών…. Τώρα αυτό αποδεικνύεται και στους ίδιους τους λαούς της δύσης, που ο (καπιταλιστικός) τοξικο-ταξικός ιός (δες εδώ) αποδεκατίζει τους λαούς της Δύσης με ταξικούς όρους κανιβαλισμού και επικαιροποιημένης Ευγονικής… Το παράδοξο, δυστυχώς, είναι αυτός ο απίστευτα ξεδιάντοπος κυνισμός ενός συστήματος, που ενώ παραπαίει, γυμνό και δολοφονικό, απέναντι στους ίδιους του τους πολίτες, βρίσκει την κατάλληλη στιγμή, λίγο πριν καταρρεύσει, την ύστατη λύση: «Θα στείλουμε τις ΝΑΤΟϊκές Φαρμακευτικές όχι με βόμβες, αλλά με «νέα» χημικά-βιολογικά όπλα, τα νέα πειραματικά μας φάρμακα, να βομβαρδίσουν τα εξαθλιωμένα πειραματόζωα της Αφρικής! Πάντα, άλλωστε, από την εποχή της στρατιωτικής αποικιοκρατίας ως την σημερινή, αυτή της Χρεοκρατίας, η επίπλαστη ευμάρεια των δυτικών κοινωνιών μας, βασιζόταν στην αναλωσιμότητα των φτωχών… Τι σημασία έχει, αν αυτοί οι φτωχοί προέρχονται από την Αφρική, ή ακόμη κι απ’ την Νέα Υόρκη, το Μιλάνο ή τη Μαδρίτη;…»

Αυτή η υστερία της βαρβαρότητας… Η ανηθικότητα που γίνεται νομιμότητα… Η στέρηση κοινωνικών ελευθεριών και δημοκρατικών δικαιωμάτων που γίνεται κανονικότητα…, το παράδοξο ενός «Γκαλεανικού Κόσμου Ανάποδα»… Αυτή η γενικευμένη «δυστοπία» σηματοδοτεί το οριστικό τέλος μιας εποχής, όπου το ιμπεριαλιστικό Κεφάλαιο έβρισκε τρόπο, περιφερειακά ή τοπικά, σε διάφορες περιοχές του τρίτου κόσμου, να δημιουργεί εκτόνωση της συσσώρευσής του, είτε προκαλώντας πολέμους είτε οικοδομώντας τους όρους αειφορίας του, μέσω της δικτατορίας των δανειακών μηχανισμών του… Τώρα παρακολουθούμε την αυγή μια νέας εποχής, όπου ο Νεοφασισμός, φορώντας τον μανδύα του Νεοφιλελευθερισμού θυματοποιεί μαζικά, εκτός απ’ τους ταξικούς του εχθρούς ακόμη και την ίδια την κοινωνική του βάση, ακόμα και τους αστούς που τον στήριζαν… Αυτή είναι μια νέα σελίδα στην εποχής της στυγερής δικτατορίας του… Τώρα, που πολλοί θα έλεγαν, ότι εξαιτίας αυτής της κρίσης παρακολουθούμε το κύκνειο άσμα του… Αυτή η εξέλιξη μας δείχνει ξεκάθαρα, πως μετά την εποχή του Κορονοϊού, αυτό το αδίστακτο σύστημα θα επιστρέψει περισσότερο σκληρό και αμείλικτο από ποτέ για τις λαϊκές μάζες…

Αυτή η ίδια η υπεροψία και ο κυνισμός του κεφαλαίου είναι που κοστίζει χιλιάδες ανθρώπινες ζωές στις χώρες της δύσης, όπου έχει καλλιεργηθεί από τις πολιτικές και οικονομικές εξουσίες αυτή η υπεροψία στους πολίτες της και έχει εδραιωθεί μια σχέση «πλειοψηφικής αμοιβαίας εμπιστοσύνης» μαζί τους… Εμπιστοσύνη στην απόλυτη βεβαιότητα, ότι το πανίσχυρο σύστημα θα αντιμετωπίσει αποτελεσματικά την πανδημία, όπως έχει «επιτυχώς… κάνει» σε κάθε «στρέβλωση» ή απειλή… Η κάλπικη αυτή «αλαζονεία της ισχύος» είναι, που έκανε πολιτικές εξουσίες και υγειονομικές αρχές στις μητροπόλεις του καπιταλισμού να καθυστερήσουν τραγικά τη λήψη μέτρων και οι πολίτες να «χαλαρώσουν» μπροστά στην πανδημία, θεωρώντας τον ιό… υπερτιμημένο και την απειλή… υπερβολική… Αυτή η ΑΛΑΖΟΝΕΙΑ είναι υπεύθυνη για το τίμημα που πληρώνουν οι κοινωνίες της…

Αντίθετα, στην Ελλάδα, οι «μαθητευόμενοι μάγοι» του νεοφιλελευθερισμού έχοντας, εδώ και δεκαετίες, αποσαθρώσει το εθνικό σύστημα υγείας, καλλιεργούσαν καθημερινά μια εικόνα διάλυσης των δημόσιων νοσοκομείων… Αυτό έπρεπε να κάνουν, ως γνήσιοι δούλοι του Κεφαλαίου, γιατί πώς αλλιώς θα μπορούσαν να το «δωρίσουν» στους Ολιγάρχες; Όμως, με την έκρηξη της πανδημίας, ανήμποροι μπροστά στον πανικό που προκάλεσαν οι εικόνες από την γειτονική Λομβαρδία, που διαθέτει, αναμφισβήτητα, ένα δημόσιο σύστημα περίθαλψης πολύ πιο οργανωμένο από το ελληνικό, και μέσα στην απελπισία τους να σώσουν ό,τι σώζεται, προειδοποίησαν από την αρχή το λαό για τις τραγικές επιπτώσεις, που θα είχε η εξάπλωση του ιού… Φρόντισαν, βέβαια, να απενοχοποιήσουν τον εαυτό τους, καθιστώντας τον λαό αποκλειστικά υπεύθυνο για τη διασπορά της επιδημίας μέσω της «ατομικής ευθύνης»… Έκαναν, ωστόσο, έγκαιρα ξεκάθαρο, ότι το σύστημα, που οι ίδιοι αποδιοργάνωσαν, δεν θα αντέξει ούτε το ένα δέκατο του βάρους αυτών που συνέβησαν στην Ιταλία… Αυτή η παραδοχή έγινε απόλυτα αντιληπτή και πιστευτή από τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού (πώς θα μπορούσε να την αμφισβητήσει, άλλωστε…;), με αποτέλεσμα να πειθαρχήσει στα μέτρα περιορισμού των μετακινήσεων… «Ο ΦΟΒΟΣ ΦΥΛΑΕΙ ΤΑ ΕΡΗΜΑ»… Ο Φόβος απέναντι στις πενιχρές δυνατότητες ενός δημόσιου συστήματος περίθαλψης σε διάλυση… Ο Φόβος των παντέρημων, απροστάτευτων πολιτών και η ανυπαρξία εμπιστοσύνης απέναντι στο κυβερνητικό πολιτικό σύστημα-παιδική χαρά, των «μαθητευόμενων μάγων»… Αυτών, που το Γενάρη έλεγαν, πως ο Κορονοϊός είναι μια απλή γρίπη… Οι Έλληνες, λοιπόν, πειθάρχησαν στην απαγόρευση κυκλοφορίας… Αυτό του ζήτησαν οι γιατροί, αυτό τους ζήτησε ο Πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του… Σε ποιον πειθάρχησαν, τελικά; Στους γιατρούς ή στον πρωθυπουργό και το… επιτελείο του; Μα φυσικά σ’ αυτά που του ζητούσαν οι γιατροί…. Πώς είναι δυνατόν να πιστέψουν τα λόγια του πρωθυπουργού και των υπουργών του; Αλήθεια, πώς είναι δυνατόν να εμπιστευτείς κάποιους, που χρόνια σου κάνουν πλύση εγκεφάλου για το ανίκανο, αναξιόπιστο, και… υπερτροφικό (!!) δημόσιο σύστημα υγείας και το… τραγικό δημόσιο νοσοκομείο; Πώς να εμπιστευτείς κάποιους, που προσπαθούν χρόνια ολόκληρα να σε πείσουν, ότι ο διασώστης του ΕΚΑΒ, ο Έλληνας γιατρός και ο νοσηλευτής του δημόσιου νοσοκομείου, ο τραυματιοφορέας, η καθαρίστρια είναι όχι μόνο πάρα πολλοί, αλλά και τεμπέληδες, χαραμοφάηδες, ανίκανοι, υπερβολικά αμοιβόμενοι (!!) και πρέπει να μειώνεται συνεχώς ο αριθμός τους; Πώς να τους εμπιστευτείς, όταν μέχρι χθες σου έλεγαν όλα αυτά και σήμερα σου μιλάνε για «ήρωες με τα άσπρα και τα μπλε»; Όχι, δεν είναι δυνατόν να τους εμπιστευτείς… Ίσως, τελικά, αυτό το ελληνικό παράδοξο, «ψηφίζω κάποιον που δεν εμπιστεύομαι», να σώσει ζωές… Άρα ο ατομικός και συλλογικός Φόβος είναι η μόνη ασφάλεια που σου απομένει… γι αυτό πειθαρχείς….

Ευτυχώς, υπάρχει και η άλλη πλευρά… Ο κόσμος του Θάρρους και του Αγώνα απέναντι στο Φοβικό σύνδρομο… Είναι η καθημερινή μάχη που δίνουν χωρίς όρους, χωρίς ωράριο, πολλές φορές χωρίς υγειονομικό υλικό, χωρίς στολές και μάσκες προστασίας, οι κατασυκοφαντημένοι «ήρωες με τα άσπρα και τα μπλε»… Αυτοί που παλεύουν καθημερινά για το Δημόσιο Αγαθό της Υγείας… Αυτοί που πληρώνουν το κόστος με 10% φορείς του ιού ανάμεσά τους… Αυτοί, που οι συστηματικοί συκοφάντες τους βγήκαν, με περίσσιο θράσος, να τους χειροκροτήσουν στα μπαλκόνια…

Ευτυχώς, υπάρχει και η όψη του άλλου κόσμου, που ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΤΟΥ ΜΟΙΑΖΟΥΝ και οι Έλληνες υγειονομικοί, αλλά και οι Ιταλοί, οι Ισπανοί, οι Γάλλοι… Είναι η εικόνα και η δράση χιλιάδων Κουβανών γιατρών και νοσηλευτών, που αγωνίζονται εδώ και δεκαετίες σ’ όλον τον κόσμο της καπιταλιστικής καταστροφής και των επιδημιών, στην Αφρική και στην Ασία… Είναι αυτοί, που τώρα τους παρακολουθούμε να έρχονται στην Κίνα, στο Μιλάνο, στη Μαδρίτη, για να προσφέρουν τη βοήθειά τους… Γιατροί και νοσηλευτικό προσωπικό από την Κούβα, μια χώρα περίπου σαν τη δική μας, που εδώ και 60 χρόνια βρίσκεται σε αυστηρό εμπάργκο από τον αιμοβόρο, παγκοσμιοποιημένο καπιταλισμό … Αυτό το εμπάργκο είναι η κοινωνική θανατική ποινή, που έχει επιβληθεί σ’ αυτήν την χώρα και τον περήφανο λαό της, από το απάνθρωπο, τιμωρητικό, γενοκτόνο Κεφάλαιο, με σκοπό να τον καταδικάσει στην πείνα, την εξαθλίωση και να τον αποδεκατίσει… Γιατροί και νοσηλευτικό προσωπικό από την Κούβα, μια χώρα ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ, που η βάση της ανάπτυξής της, όλες αυτές τις δεκαετίες μέσα το εμπάργκο ήταν η δημιουργία συνθηκών αυτάρκειας στην παραγωγή, με κυρίαρχη-υπέρτατη αξία, την προστασία του μεγαλύτερου αγαθού της, του πραγματικά ανεκτίμητου Κεφαλαίου της, των ανθρώπων της…

Παρατηρώντας, πρώτα-πρώτα, τον κόσμο των μάχιμων υγειονομικών, Ελλήνων, Ιταλών, Ισπανών, Γάλλων, Κουβανών… αναζητούμε και προσπαθούμε να κρατηθούμε από κάθε ικμάδα της κατακερματισμένης μας αξιοπρέπειας … Παρατηρώντας όλους τους νοσοκομειακούς γιατρούς και τους νοσηλευτές, που αγωνίζονται, είμαστε σίγουροι, ότι στην καρδιά τους καίει η φλόγα του σοσιαλισμού… Γιατί, ποιος μπορεί να το αρνηθεί, πως βλέπουν και νιώθουν τις αξίες αυτού του κόσμου με σοσιαλιστική συνείδηση; Ποιος μπορεί να αρνηθεί, πως η μάχη τους δείχνει βαθιά προσήλωση στο Λαϊκό, Δημόσιο Αγαθό της Υγείας; Ποιος μπορεί να αρνηθεί, πως στον σκληρό αγώνα τους, έχουν πυξίδα τη βαθιά τους πίστη στη Ζωή και στον Άνθρωπο, το μοναδικό, αειφόρο, δημιουργικό Κεφάλαιο;… Αυτούς που ηρωικά δεν διστάζουν να ρισκάρουν τη ζωή τους για να σώσουν ζωές…

Κι από την άλλη μεριά, δυστυχώς, παρατηρούμε τη θλιβερή, αποκρουστική, υποκριτική εικόνα των ντόπιων «μαθητευόμενων μάγων» του πειραματικού νεοφιλελευθερισμού και τους ξένους μέντορές τους, τους εγκληματικούς πατριάρχες του κεφαλαίου στα μητροπολιτικά καπιταλιστικά κέντρα… Αυτούς τους «γίγαντες του Κεφαλαίου» με τα πήλινα πόδια… που τώρα τρεκλίζουν… Κάνουμε τη σύγκριση των δύο κόσμων και προσπαθούμε να συγκρατήσουμε τα δάκρυά μας… Είμαστε πια απολύτως βέβαιοι, ότι ο Εντουάρντο Γκαλεάνο δεν πέθανε, είναι πάντα εδώ και μας συντροφεύει…

Λόγος του Φιντέλ Κάστρο στο Πανεπιστήμιο του Μπουένος Άιρες το 2003: https://www.youtube.com/watch?v=opjtk9NgyUw 

https://athens.indymedia.org/post/1604323/

https://anhsyxia.wordpress.com/

Δημοσιεύτηκε από τον χρήστη