Μερικές Φορές Λέω Ψέματα: Το ψυχολογικό θρίλερ που δεν μπορείς να εμπιστευτείς

Μερικές Φορές Λέω Ψέματα: 

Το ψυχολογικό θρίλερ που δεν μπορείς να εμπιστευτείς

Το όνομά μου είναι Άμπερ Ρένολντς.
Υπάρχουν τρία πράγματα που πρέπει να ξέρετε για μένα:
1. Βρίσκομαι σε κώμα.
2. Ο άντρας μου δεν μ’ αγαπάει πια.
3. Μερικές φορές λέω ψέματα

Αυτή είναι η περιγραφή από το οπισθόφυλλο και ταυτόχρονα ο τρόπος που ξεκινάει το βιβλίο της Alice Feeney.
Άκρως ελκυστικό και φυσικά δεν μπόρεσα να του αντισταθώ!

Και αποδείχτηκε πολύ καλό!

Τα κεφάλαια του βιβλίου εναλλάσσονται μεταξύ του Τώρα, του Τότε και του Πριν.
Το Τώρα, όπου η Άμπερ βρίσκεται σε ένα νοσοκομείο σε κώμα και όπου παρόλα αυτά ακούει τα πάντα. Τον άντρα της, την αδερφή της, τους γιατρούς και τις νοσοκόμες, τους αστυνομικούς… Και από αυτά που λένε προσπαθεί να καταλάβει. Να θυμηθεί πώς βρέθηκε εκεί, σε αυτήν την κατάσταση. Ήταν ατύχημα ή όχι; Έφταιγε εκείνη ή κάποιος άλλος;
Το Τότε, όπου είμαστε μια εβδομάδα πριν το συμβάν. Εκεί βλέπουμε λίγο από την όχι και πολύ ευτυχισμένη ζωή της Άμπερ. Τη σχέση της με τους συναδέλφους της στη δουλειά, με τον άντρα της, με την αδερφή της. Κι όλα αυτά μας τα αφηγείται η ίδια.
Και υπάρχει και το Πριν όπου διαβάζουμε αποσπάσματα ενός ημερολόγιο, όταν η Άμπερ ήταν 10 ετών.

Πολλοί θα θεωρούσαν τη δουλειά μου ονειρεμένη, αλλά και οι εφιάλτες όνειρα είναι.

Έξυπνο; Σίγουρα!
Αγωνιώδες; Πολύ!
Ανατρεπτικό; Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία!!!

Το “Μερικές φορές λέω ψέματα” είναι ένα πολύ καλό, πολύ έξυπνα γραμμένο και σίγουρα πολύ ανατρεπτικό ψυχολογικό θρίλερ!
Είναι από αυτά τα βιβλία που δεν μπορείς να αφήσεις από τα χέρια σου αν δεν φτάσεις πρώτα στο τέλος! Ο τρόπος αφήγησης, συνδυασμένος με τα μικρά εναλλασσόμενα κεφάλαια το κάνουν τρομερά αγωνιώδες και σε ωθεί να διαβάσεις κι άλλο λίγο, κι ακόμα ένα κεφάλαιο, κι ακόμα ένα!
Και φυσικά υπάρχουν και οι ανατροπές! Και πιστέψτε με είναι αδύνατο να τις προβλέψει κανείς και να μην πέσει στις παγίδες!!
Μέχρι την πρώτη μεγάλη ανατροπή εγώ είχα ξεχάσει την τρίτη πρόταση/προειδοποίηση! Μεγάλο λάθος!! Η Άμπερ μερικές φορές λέει ψέματα και αυτό είναι κάτι που δεν πρέπει να ξεχάσεις ποτέ!
Ποιος λέει αλήθεια και ποιος υποκρίνεται; Τι σχέση μπορεί να έχει με το συμβάν ο άντρας της; Πόσα ξέρει η αδερφή της; Κι εκείνος ο πρώην που εμφανίστηκε ξαφνικά τι ρόλο παίζει; Και φυσικά πώς σχετίζεται το παρόν με το παρελθόν;

Το κονίαμα που κρατάει τους τοίχους ενωμένους αποτελείται από ψέματα. Αν δεν υπήρχαν τόσα ψέματα, οι τοίχοι θα είχαν ήδη καταρρεύσει. Έτσι χτίσαμε μόνοι μας τη φυλακή μας

Επιπλέον πολύ ωραία δομημένοι χαρακτήρες και όλοι τους αναξιόπιστοι! Και πρώτη από όλους η αφηγήτρια και πρωταγωνίστρια μας Άμπερ Ρένολντς, η οποία εξαιτίας αυτής της αναξιοπιστίας της, προσωπικά δεν είμαι σίγουρη αν μου έγινε συμπαθής. Κάτι που φυσικά δεν θεωρώ αρνητικό αλλά αντίθετα το βρίσκω πολύ ενδιαφέρον!

Αν υπάρχει κάτι που δεν μου άρεσε ή μάλλον καλύτερα κάτι που κάπως με ξένισε, τότε αυτό είναι η ανατροπή της τελευταίας σελίδας (ω ναι υπάρχει ακόμα κι εκεί μια!), η οποία αφήνει το βιβλίο λίγο στον αέρα…
Η δυσαρέσκεια μου βέβαια, ευτυχώς, δεν κράτησε πολύ γιατί έμαθα ότι θα κυκλοφορήσει και δεύτερο βιβλίο (με τίτλο Sometimes i kill), γεγονός που έδωσε μια κάποια…ουσία θα έλεγα στο τέλος!

Δυστυχώς, για ευνόητους λόγους δεν μπορώ να πω περισσότερα, οπότε για να καταλάβετε σε τι ακριβώς αναφέρομαι δεν έχετε παρά να το διαβάσετε!

Ήταν πραγματικά πολύ καλό βιβλίο και σίγουρα αξίζει!!

---

Το βιβλίο της Alice Feeney κυκλοφορεί από τις εκδόσεις BELL, σε μετάφραση της Βεατρίκης Κάντζολα Σαμπατάκου.

---

Λίγα λόγια για τη συγγραφέα:

Η Άλις Φίνι είναι συγγραφέας και δημοσιογράφος. Εργάστηκε δεκαέξι χρόνια στο BBC ως ρεπόρτερ, συντάκτρια, παραγωγός προγραμμάτων τέχνης και ψυχαγωγίας και παραγωγός του One OΆclock News.
Η Φίνι αποφοίτησε από τη Faber Academy το 2016.
Έχει ζήσει στο Λονδίνο και στο Σίδνεϊ, ενώ σήμερα έχει εγκατασταθεί μόνιμα πλέον στην εξοχή του Σάρεϊ με το σύζυγο και το σκύλο της.
Το Μερικές Φορές Λέω Ψέματα είναι το πρώτο της θρίλερ.

https://wordpress64426.wordpress.com/

Δημιουργικότητα ή ο Η/Υ ξέρει -- Δημιουργικότητα ή ο Η/Υ ξέρει

ΔΙΑΒΑΤΗ ΑΡΧΟΝΤΟΥΛΑ

29/05/2017 BY ΒΙΚΥ ΠΑΠΑΠΡΟΔΡΟΜΟΥ

Αρχοντούλα Διαβάτη, Δημιουργικότητα ή ο Η/Υ ξέρει

Μίκης Θεοδωράκης & Κώστας Τριπολίτης, 80
(τραγούδι: Μαρία Φαραντούρη / έργο: Ο επιβάτης (1981))

Δημιουργικότητα ή ο Η/Υ ξέρει

Κάθε πρωί ρωτάω τον υπολογιστή μου
όπως η μητριά της Χιονάτης τον καθρέφτη της
ποια είμ’ εγώ, ποιοι είστ’ εσείς
κι αυτός μου απαντάει όλο και πιο ελλειπτικά
μέχρι που σήμερα
δε μου απάντησε καθόλου.
Δε με θυμόταν γενικά
–διαταραχή της μνήμης–
η γνωστή εκφυλιστική ασθένεια.
Κι έτσι ξαναγυρίζω
–ανάστροφη φορά της βιντεοταινίας–
ξαναγυρίζω στο κρεβάτι μου
τον εαυτό μου
να επινοήσω ξανά
εσάς
τον κόσμο.

Ανέκδοτο και αδημοσίευτο ποίημα (Δεκέμβριος 2012) της Αρχοντούλας Διαβάτη

Ανάμεικτα ποτά στην αιωνιότητα

Πώς πέρασε τόσο γρήγορα και αυτός ο μήνας, αυτή η εποχή, αυτός ο χρόνος! Κάποτε ένας καθηγητής φυσικής αγωγής, μιλώντας μας για το περπάτημα, είχε πει στην τάξη ότι όταν αναπνέεις σωστά η απόσταση που διανύεις σου φαίνεται μικρότερη. Τόσο κυριολεκτικά όσο και μεταφορικά, ο καθηγητής είχε απόλυτο δίκιο και ας μου πήρε δέκα χρόνια να το καταλάβω. Με τις σωστές ανάσες όλα είναι πιο εύκολα.

Έτσι, εύκολα, πέρασε και ο Φλεβάρης. Σχεδόν αβίαστα κύλησε ανάμεσα σε διάβασμα για την εξεταστική, αναζωογονητικές εκδρομές και οικογενειακά τραπέζια, τα οποία έχω αρχίσει να εκτιμώ όλο και περισσότερο τώρα τελευταία. Δεν ξέρω αν ισχύει η λογική ότι όσο περισσότερο μεγαλώνεις μοιάζεις στους γονείς σου, δεν νομίζω ότι μπορεί να ισχύσει ποτέ κάτι τέτοιο στην δική μου περίπτωση εξάλλου, πάντα όμως αρχίζω και εκτιμώ κάποια πράγματα που φαίνονται αβέβαια στο μέλλον. Και ναι, τα οικογενειακά τραπέζια με όλα τα αγαπημένα και γραφικά πρόσωπα μαζεμένα, είναι αβέβαια από μια ηλικία και μετά.

Στα του διαβάζειν, βλέπειν και ακούειν τώρα, τα πράγματα δεν άλλαξαν και ιδιαίτερα. Διάβασα ελάχιστα λόγω εξεταστικής και ό,τι διάβασα ήταν σε μορφή διηγημάτων για να μπορώ να το αφήνω και να το πιάνω πιο εύκολα. Συνεχίζω την Ζωή Οδηγίες χρήσεως, την οποία ακόμα βασανίζω, και πριν από λίγες μέρες τελείωσα την Ερωμένη του γάλλου υποπλοίαρχου του Τζων Φώουλς. Στο θέμα της ανάγνωσης θα πρέπει να εντάξω και ένα μάλλον ασήμαντο θέμα, την διαγραφή του λογαριασμού μου στο Goodreads. Δεν αποκλείω την πιθανότητα να επιστρέψω στο συγκεκριμένο δίκτυο κάποια στιγμή, ειδικότερα όταν ο ψυχαναγκασμός του συμμαζέματος βρίσκεται σε ύφεση, αλλά για την ώρα σιχάθηκα την όλη φάση του. Δεν μπορώ να βλέπω άτομα μικρότερα από την δική μου ηλικία να διαφημίζουν τα δυστοπικά τους τέκνα, τα οποία ούτε για την ξυλόσομπα δεν κάνουν -πιστέψτε με, και εγώ να σκρολάρω ανενόχλητη. Είτε που θα γινόμουν κακιά είτε που θα αποχωρούσα, επέλεξα λοιπόν το δεύτερο.

Αυτόν τον μήνα, τυπικά δηλαδή τον προηγούμενο, τίμησα τον Emir Kusturica. Χρόνια πριν είχα δει τον Καιρό των Τσιγγάνων και επέστρεψα βλέποντας αρκετές από τις υπόλοιπες ταινίες και συμμετοχές του σε ομαδικά projects. Με δυσκολία θα διαλέξω το Underground και το When Father Was Away on Business ως αγαπημένες μου, αλλά και οι υπόλοιπες δημιουργίες του μου άρεσαν αρκετά. Η αισθητική, η μουσική, οι χαρακτήρες και όλα τα ηθοπολιτιστικά στοιχεία στις ταινίες, όλα δένουν με απόλυτη αρμονία προκαλώντας ένα τεράστιο μπούγιο. Ξέρω πως δεν γίνομαι κατανοητή αυτή την στιγμή, δείτε όμως ταινίες του και θα με θυμηθείτε. Ο Emir ήταν ο βασιλιάς των Βαλκανίων και της καρδιάς μου τουλάχιστον για τον μήνα που πέρασε.

Παράλληλα με όλα αυτά τα ωραία που είδα και δεν διάβασα, ξεχώρισα και ένα κανάλι στο Youtube. Να υπενθυμίσω πως δεν παρακολουθώ σχεδόν κανέναν από όλους αυτούς τους καναλάρχες της κακιάς ώρας, αλλά η δουλειά και τα βίντεο του Astronioαπέχουν παρασάγγας από όσα έχουμε συνηθίσει. Σκοπός του καναλιού είναι σας ταξιδέψει στο διάστημα όπως γράφει και ο δημιουργός του και πράγματι αυτό κάνει. Απλά, λιτά και απέριττα ο Astronio μιλάει για όλα τα διαστημικά και μας τα κάνει πιο γήινα.

Εύχομαι και ο Μάρτιος να περάσει αντίστοιχα αναίμακτα, ήσυχα, χωρίς πολλά πολλά με Κέρουακ, Περέκ, βαλκανικό σινεμά και καινούργια ενδιαφέροντα. Άντε και καλή μας άνοιξη!

https://stylerivegauche.wordpress.com/

ΈΝΑ ΤΡΑΓΟΎΔΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΊ ΝΑ ΔΕΣΜΕΥΤΕΊ ΣΕ ΣΤΊΧΟΥΣ

Γεια σας, όλοι σήμερα θα μιλήσουμε για ένα φάρμακο. Ένα ναρκωτικό που είναι νόμιμο και ο καθένας έχει εθιστεί σε αυτό και το ναρκωτικό είναι ένα τραγούδι .

Ένα τραγούδι είναι αυτή η μορφή τέχνης που μας δίνει ανθρώπους τόσο χαρά που δεν μπορούμε να εκφράσουμε με λόγια. Μετά από μια πολύ σκληρή μέρα σε αυτή τη βίαιη αστική ζούγκλα, ήθελα μόνο να φορέσω τα ακουστικά μου και να ακούω τραγούδια και αφού ακούω το τραγούδι 3-4 όλη μου η κόπωση, η θλίψη, ο θυμός απλώς πλένει έξω. μπορεί να μου δώσει αυτό.

Πολλοί άνθρωποι έχουν επίσης αυτή τη συνήθεια. Υπάρχουν πολλοί τύποι μουσικής genre.Some άνθρωποι ακούν τη μουσική Hip-hop, ενώ μερικοί άνθρωποι ακούν Rock μουσική, έτσι μερικοί άνθρωποι ακούνε Χώρα μουσική και πολλά άλλα.Όλα τα διαφορετικά είδη μουσικής είναι μεγάλη Η επιλογή της μουσικής εξαρτάται από τη γεύση των ακροατών. Οι περισσότεροι από τους ανθρώπους ακούν τα τραγούδια της εκεί γλώσσας.

Αλλά μου αρέσουν τα τραγούδια της γλώσσας που δεν ξέρω. Η αγαπημένη μου γλώσσα είναι η μητρική μου γλώσσα. Παρόλα αυτά, μου αρέσουν τα τραγούδια της γλώσσας που δεν υποτάσσω. Δεν ξέρω γιατί είμαι έτσι; είτε έκανα τραυματισμό στο κεφάλι όταν είμαι παιδί; Δεν ξέρω πραγματικά και όταν μοιράζομαι τη λίστα αναπαραγωγής μου με την οικογένειά μου, τους φίλους, τους ξάδελφους μου. Όλοι πιστεύουν ότι είμαι τρελός; Είμαι πραγματικά τρελός. Εγώ;

Ναι ίσως, είμαι τρελός, αλλά η μουσική μου επιλογή δεν με κάνει. Και πάνω από αυτά τα χρόνια, βρίσκω την απάντηση σε αυτή την αναζήτηση.

• Νομίζω ότι απολαμβάνω πραγματικά αυτά τα τραγούδια είναι επειδή "σε αυτά τα τραγούδια δεν καταλαβαίνω τους στίχους έτσι δεν χρειάζεται να επικεντρωθώ ή δεν προσπαθώ να καταλάβω καν λυρικούς. Έτσι, κάθομαι και απολαμβάνω το τραγούδι". από την άλλη πλευρά αν ακούω το τραγούδι της γλώσσας μου από ό, τι επικεντρωθώ στους στίχους και πάντα προσπαθώ να γίνω κριτικός ότι αυτοί οι στίχοι είναι κακοί ή ότι οι στίχοι δεν είναι σωστοί.

• Στην πραγματικότητα, δεν μου αρέσει ένα τραγούδι που αγαπώ τη μουσική του τραγουδιού. Αν αγαπάς μουσική από ό, τι δεν χρειάζεται να καταλάβεις τους στίχους του τραγουδιού, απλά θα νιώθεις χαμένος σε αυτή τη μουσική.

• Όταν δεν καταλαβαίνω τους στίχους του τραγουδιού από ό, τι βλέπω το βίντεο πολύ προσεκτικά και προσπαθώ να καταλάβω τους στίχους του τραγουδιού από αυτό το βίντεο. Και κάνοντας αυτό πάντα αισθάνομαι τραγούδι φρέσκο ​​και καινούργιο κάθε φορά.

• Το μόνο πράγμα στο τραγούδι στο οποίο βαρεθείτε είναι οι στίχοι του τραγουδιού. Εάν ακούσετε το τραγούδι πάρα πολύ, τότε μάθατε τους στίχους του τραγουδιού και μετά από λίγο καιρό έχετε γευτεί με αυτό το τραγούδι. Αλλά αν δεν ξέρετε τους στίχους από ότι πάντα θα βρείτε αυτό το τραγούδι νέο.

• Όταν δεν καταλαβαίνω τους στίχους του τραγουδιού από ό, τι βρίσκω πάντα εκείνο το τραγούδι του γλυκού ήχου. Είτε είναι Pop, R & B, Pop-rock, Funk ή οποιοδήποτε άλλο μουσικό είδος που έχει οποιαδήποτε γλώσσα.

• Όταν ακούω το τραγούδι που δεν καταλαβαίνω, αυξάνει επίσης τη δύναμη της φαντασίας μου γιατί όταν δεν καταλαβαίνω τους στίχους από ό, τι προσπαθώ να φανταστώ τι σημαίνει αυτό βλέποντας ένα βίντεο ότι τι συμβαίνει; γι 'αυτό και διευρύνει το μυαλό μου.

Ξέρω ότι μερικοί άνθρωποι μεταξύ σας σκέφτονται ότι γράφω απλώς όλα αυτά τα σημεία για να κάνω αυτό το άρθρο. Αλλά αν δεν με πιστέψετε απλά να καθίσετε να φορέσετε τα ακουστικά σας να πάρετε οποιοδήποτε γλωσσικό τραγούδι του κόσμου που δεν ξέρετε και Ακουσε το. Σε πρώτη φορά δεν σας αρέσει, αλλά αν ακούσετε 3to4 χρόνο τότε θα πάρετε addicted σε it.Andτότε έχετε μια ολόκληρη αναβαθμισμένη λίστα αναπαραγωγής.

Και σήμερα είναι εύκολο για όλους να μεταδώσουν μουσική οποιασδήποτε χώρας μέσω τόσων πλατφορμών μουσικής όπως το Spotify, η Apple μουσική, η μουσική Amazon, η Google παίζουν μουσική και πολλά άλλα.

Αλλά σήμερα σκέφτομαι ότι οι άνθρωποι έχουν επίσης ξεκινήσει την καταγραφή του τραγουδιού σε μια άλλη γλώσσα γι 'αυτό παρά το γεγονός ότι είναι ένα ισπανικό τραγούδι Despacito έχει παρακολουθήσει περισσότερο βίντεο Youtube. Στην πραγματικότητα, το 2017 είναι το έτος κατά το οποίο οι άνθρωποι αυξάνουν το playlist εκεί από το τοπικό γλωσσικό τραγούδι σε ολόκληρο τον κόσμο .

Η μουσική είναι αυτή η ιογενής ασθένεια που συλλαμβάνει όλους όσους έρχονται σε επαφή μαζί της, ανεξάρτητα από το ποια χώρα ανήκετε, ανεξάρτητα από το ποια θρησκεία, τον πολιτισμό, τη γλώσσα που ακολουθείτε. Το μουσικό πάντα δεσμεύει όλους.αν υπάρχει μουσική που παίζετε, το γλωσσικό τραγούδι είναι και οι άνθρωποι χορεύουν σε αυτό, μετά από 5 δευτερόλεπτα ήθελα επίσης να χορέψω και μετά από 10 δευτερόλεπτα το πόδι σου άρχισε να τρέμει και μετά από 15 δευτερόλεπτα ολόκληρο το σώμα σου άρχισε να χορεύει.

Λέμε λοιπόν ότι τα τραγούδια είναι σαν τα ναρκωτικά, ανεξάρτητα από το ποιο φάρμακο παίρνετε, παίρνετε πάντα υψηλός ακριβώς όπως αυτό ανεξάρτητα από το γλωσσικό τραγούδι που ακούτε πάντα αισθάνεστε χαλαροί, ήρεμοι και χαρούμενοι.

Τα στίχοι είναι οι λέξεις που ίσως δεν είναι κατανοητές, αλλά η μουσική είναι η τέχνη που μπορούμε να νιώσουμε.

 https://thoughtspenwords.wordpress.com/

Το ποίημα της εβδομάδας -- Χωρίς τίτλο

Το ποίημα της εβδομάδας

Χρόνια πριν ένα φίλος μου είχε στείλει να διαβάσω αυτό το κείμενο του Arseny Tarkovsky, πατέρα του κινηματογραφιστή Andrei Tarkovsky. Πριν από λίγες μέρες πέτυχα το παρακάτω ποίημα στο διαδίκτυο και με συγκίνησε το ίδιο βαθιά με το κείμενο που είχα διαβάσει κάποτε. Ελάχιστα μεταφράσματα του Tarkovsky κυκλοφορούν στα ελληνικά. Το συγκεκριμένο απόσπασμα είναι από την συλλογή Έξι Ευρωπαίοι ποιητές των εκδόσεων Gutenberg σε μετάφραση του Αλέξανδρου Ίσαρη.

Χωρίς τίτλο

Θολώνει η όραση – η δύναμή μου,
Έχουν λυγίσει τα δύο ακόντια από διαμάντι·
Σβήνει η ακοή που ήταν γεμάτη παλιούς θορύβους
Κι ανάσες του πατρικού σπιτιού·
Κρέμασαν οι μύες οι δυνατοί
Όπως τα γκρίζα βουβάλια που βγαίνουν στη βοσκή
Και τις νύχτες δεν λάμπουν πια στους ώμους
Οι δυο μου οι φτερούγες.

Είμαι μια λαμπάδα που έλιωσε στη γιορτή,
Μαζέψτε τα κεριά μου το πρωί
Και μάθετε από τούτη τη σελίδα,
Πώς να κλαίτε, τι να εμπιστεύεστε,
Πόση απ’ τη χαρά σας να προσφέρετε
Μέχρι το τέλος, πώς να πεθάνετε ήσυχα,
Πώς στη σκιά κάποιας στέγης
Να πάρετε φωτιά μετά θάνατον – όπως ο Λόγος.

https://stylerivegauche.wordpress.com/

CHEESECAKE ΜΕ ΜΟΎΡΑ ΜΑΡΜΕΛΑΔΑ

δημοσιεύθηκε 1 Φεβρουαρίου του 2017από elganspo

Σήμερα θα προτείνω ένα intenacional επιδόρπιο που γίνεται σε ένα εστιατόριο, όπως η πίτα cheesecake με μούρα μαρμελάδα, υπάρχουν πολλοί τρόποι για να το κάνετε με κατσικίσιο τυρί ή τυρί κρέμα ή συνδυασμός τυρί μασκαρπόνε με ένα άλλο λευκό τυρί λευκή ετικέτα, μπορείτε επίσης να προσθέσετε μερικά φύλλα ζελατίνης να μάθετε περισσότερα dura.Se να συνδυαστεί με οποιαδήποτε μαρμελάδα που μας αρέσει, επίσης, να διακοσμήσετε με ένα φύλλο μέντας δίνει μια νότα της καλής presencia.Dicho πάει με αυτή τη συνταγή.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ:

1. χαμηλή δυσκολία
2. Χρόνος  συνολικό προετοιμασίας 40 λεπτά
3. Οι δόσεις για 4 άτομα
4. χαμηλού κόστους

ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ:

1. 200 gr. τυρί Φιλαδέλφεια
2. 150. μασκαρπόνε
3. 100 gr. ζάχαρη
4. 400 για gr.nata τοποθέτηση
5. 300 γρ. μούρα μαρμελάδα
6. 200 gr. πεπτικό μπισκότο
7. 40 gr. βούτυρο

ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ:

Άρχισε να κτυπήσει την κρέμα μαζί με ζάχαρη, Φιλαδέλφεια, μασκαρπόνε και κρέμα μέχρι ζύμη γίνεται παχύ και πρησμένο, ή έτσι παίρνει 10 έως 12 minutos.Una Μετά τη συναρμολόγηση, βάλτε το στο ψυγείο. 
Τώρα έχουμε αλέσει τα μπισκότα με ένα μίξερ, στη συνέχεια, προσθέτουμε το βούτυρο διαλυμένο στη φωτιά μέχρι να πάρει ένα καλά συγχωνευθούν και σκληρά μπισκότα.
Τώρα βάλτε τα μπισκότα σε ένα ποτήρι για το επιδόρπιο, το έχουμε πατήστε πιέζει μέχρι το τέλος του γυαλιού αφήνοντας μια ομοιόμορφη βάση, στη συνέχεια, γεμίστε το ποτήρι με τη σάλτσα με ένα κουτάλι, αφήνοντας όλα τα καλά γεμάτο ποτήρι, να αφήσει μόνο ένα μικρό χώρο για να το τέλος του vaso.Ahora βάλει ένα ελαφρύ μούρα βάση μαρμελάδα πάνω από cheesecake, τέλος, γαρνίρετε με ένα κομμάτι menta.Listo να φάει γρήγορα και να δούμε πόσο ωραίο να βγει, ΑΠΟΛΑΥΣΤΕ σας γεύμα, όπως πάντα οποιεσδήποτε ερωτήσεις ή ανησυχίες που μπορεί να μου στείλετε email σε αυτό το blog, μπορείτε επίσης να επισκεφθείτε την νέα ιστοσελίδα μου http://www.cocinaitaly.es  , χαιρετισμούς σε όλες τις λιο μέχρι την επόμενη συνταγή.

https://cocinaitaly.wordpress.com/

Βαγγέλης Παππάς: Η Συνεισφορά Του Βυζαντίου Στην Ευρωπαϊκή Ιστορία…! (Videos)

Βαγγέλης Παππάς: Η Συνεισφορά Του 

Βυζαντίου Στην Ευρωπαϊκή 

Ιστορία…! (Videos)

Posted by Der Kamerad on 2018-03-07

Ο εικαστικός καλλιτέχνης και θεωρητικός της τέχνης Βαγγέλης Παππάς, σε μια διάλεξη με γενικό τίτλο, «Μαniera Greca», χωρισμένη σε δύο μέρη: α) τι ήταν το βυζάντιο, και ποιά η συνεισφορά του στην ευρωπαϊκή Ιστορία, και β) ποιά η συμβολή της Βυζαντινής ζωγραφικής στη μοντέρνα Ευρωπαϊκή τέχνη (https://www.youtube.com/watch?v=FdqV2… ). Σκοπός του πρώτου μέρους, το οποίο παρουσιάζουμε σήμερα, ήταν να στοιχειοθετηθεί η παραπληροφόρηση εις βάρος της πραγματικότητας του Βυζαντινού (όπως τον ονομάζουμε σήμερα) κόσμου, και να τεκμηριωθεί η ελληνικότητα και η προσφορά του στη δυτική παιδεία και σκέψη. Η διάλεξη δόθηκε, μέσα στα πλαίσια του Ελεύθερου Πανεπιστημίου του Δήμου Περιστερίου, τον Δεκέμβριο του 2017.

Επαίσχυντη διαφήμιση της Nova: Υβρίζει και προσβάλει τον Θεό και τους Ευαγγελιστές – Σαφείς Μυθικιστικές προεκτάσεις(βίντεο)

Επαίσχυντη διαφήμιση της Nova: 

Υβρίζει και προσβάλει τον Θεό και τους 

Ευαγγελιστές – 

Σαφείς Μυθικιστικές προεκτάσεις(βίντεο)

Μία άκρως υβριστική, άθλια και επαίσχυντη διαφήμιση από τη συνδρομητική πλατφόρμα της Nova

Μια αναπάντεχη αθλιότητα από τη Nova, που εδώ και μερικά 24ωρα κυκλοφορεί ένα υβριστικό για τον Χριστιανισμό τηλεοπτικό σποτ, με σαφείς Μυθικιστικές προεκτάσεις, που δεν έχουν σε τίποτα να οφελήσουν την ελληνική Ορθόδοξη κοινωνία.

Πιο συγκεκριμένα, στο πλαίσιο της διαφημιστικής της καμπάνιας με κεντρικό πρόσωπο τον ηθοποιό Αλέξανδρο Μυλωνά -που ενσαρκώνει τον Θεό- και εν όψει της προχθεσινής απονομής των βραβείων Όσκαρ, η Nova τοποθετεί τον πρωταγωνιστή της επί σκηνής, με το χρυσό αγαλματίδιο στα χέρια του.

Εκεί ο… «θεός» επιλέγει να ευχαριστήσει τους σεναριογράφους (!) του Λουκά, Μάρκο, Ιωάννη και Ματθαίο, υπονοώντας εμμέσως πλην σαφώς ότι οι εξιστορήσεις των 4 Ευαγγελίων έχουν επί της ουσίας να κάνουν με μία φανταστική σύλληψη των συγγραφέων τους, όπως δηλαδή συμβαίνει στα κινηματογραφικά δρώμενα, και όχι με μία ιστορική καταγραφή των γεγονότων που περιγράφουν.

Δεν μας προκαλεί εντύπωση βέβαια ότι δεν ασχοληθήκαν με τον Αλάχ, ίσως τότε ακόμα και η άθεη κυβέρνηση θα αντιδρούσε. Ο ρατσισμός όμως εις βάρος των Ορθοδόξων είναι νόμιμος. Όλοι οι άλλοι τιμωρούνται.

https://www.pentapostagma.gr/

Παρακολουθήστε το νέο διαφημιστικό σποτ της Nova