Ανάμεικτα ποτά στην αιωνιότητα

Πώς πέρασε τόσο γρήγορα και αυτός ο μήνας, αυτή η εποχή, αυτός ο χρόνος! Κάποτε ένας καθηγητής φυσικής αγωγής, μιλώντας μας για το περπάτημα, είχε πει στην τάξη ότι όταν αναπνέεις σωστά η απόσταση που διανύεις σου φαίνεται μικρότερη. Τόσο κυριολεκτικά όσο και μεταφορικά, ο καθηγητής είχε απόλυτο δίκιο και ας μου πήρε δέκα χρόνια να το καταλάβω. Με τις σωστές ανάσες όλα είναι πιο εύκολα.

Έτσι, εύκολα, πέρασε και ο Φλεβάρης. Σχεδόν αβίαστα κύλησε ανάμεσα σε διάβασμα για την εξεταστική, αναζωογονητικές εκδρομές και οικογενειακά τραπέζια, τα οποία έχω αρχίσει να εκτιμώ όλο και περισσότερο τώρα τελευταία. Δεν ξέρω αν ισχύει η λογική ότι όσο περισσότερο μεγαλώνεις μοιάζεις στους γονείς σου, δεν νομίζω ότι μπορεί να ισχύσει ποτέ κάτι τέτοιο στην δική μου περίπτωση εξάλλου, πάντα όμως αρχίζω και εκτιμώ κάποια πράγματα που φαίνονται αβέβαια στο μέλλον. Και ναι, τα οικογενειακά τραπέζια με όλα τα αγαπημένα και γραφικά πρόσωπα μαζεμένα, είναι αβέβαια από μια ηλικία και μετά.

Στα του διαβάζειν, βλέπειν και ακούειν τώρα, τα πράγματα δεν άλλαξαν και ιδιαίτερα. Διάβασα ελάχιστα λόγω εξεταστικής και ό,τι διάβασα ήταν σε μορφή διηγημάτων για να μπορώ να το αφήνω και να το πιάνω πιο εύκολα. Συνεχίζω την Ζωή Οδηγίες χρήσεως, την οποία ακόμα βασανίζω, και πριν από λίγες μέρες τελείωσα την Ερωμένη του γάλλου υποπλοίαρχου του Τζων Φώουλς. Στο θέμα της ανάγνωσης θα πρέπει να εντάξω και ένα μάλλον ασήμαντο θέμα, την διαγραφή του λογαριασμού μου στο Goodreads. Δεν αποκλείω την πιθανότητα να επιστρέψω στο συγκεκριμένο δίκτυο κάποια στιγμή, ειδικότερα όταν ο ψυχαναγκασμός του συμμαζέματος βρίσκεται σε ύφεση, αλλά για την ώρα σιχάθηκα την όλη φάση του. Δεν μπορώ να βλέπω άτομα μικρότερα από την δική μου ηλικία να διαφημίζουν τα δυστοπικά τους τέκνα, τα οποία ούτε για την ξυλόσομπα δεν κάνουν -πιστέψτε με, και εγώ να σκρολάρω ανενόχλητη. Είτε που θα γινόμουν κακιά είτε που θα αποχωρούσα, επέλεξα λοιπόν το δεύτερο.

Αυτόν τον μήνα, τυπικά δηλαδή τον προηγούμενο, τίμησα τον Emir Kusturica. Χρόνια πριν είχα δει τον Καιρό των Τσιγγάνων και επέστρεψα βλέποντας αρκετές από τις υπόλοιπες ταινίες και συμμετοχές του σε ομαδικά projects. Με δυσκολία θα διαλέξω το Underground και το When Father Was Away on Business ως αγαπημένες μου, αλλά και οι υπόλοιπες δημιουργίες του μου άρεσαν αρκετά. Η αισθητική, η μουσική, οι χαρακτήρες και όλα τα ηθοπολιτιστικά στοιχεία στις ταινίες, όλα δένουν με απόλυτη αρμονία προκαλώντας ένα τεράστιο μπούγιο. Ξέρω πως δεν γίνομαι κατανοητή αυτή την στιγμή, δείτε όμως ταινίες του και θα με θυμηθείτε. Ο Emir ήταν ο βασιλιάς των Βαλκανίων και της καρδιάς μου τουλάχιστον για τον μήνα που πέρασε.

Παράλληλα με όλα αυτά τα ωραία που είδα και δεν διάβασα, ξεχώρισα και ένα κανάλι στο Youtube. Να υπενθυμίσω πως δεν παρακολουθώ σχεδόν κανέναν από όλους αυτούς τους καναλάρχες της κακιάς ώρας, αλλά η δουλειά και τα βίντεο του Astronioαπέχουν παρασάγγας από όσα έχουμε συνηθίσει. Σκοπός του καναλιού είναι σας ταξιδέψει στο διάστημα όπως γράφει και ο δημιουργός του και πράγματι αυτό κάνει. Απλά, λιτά και απέριττα ο Astronio μιλάει για όλα τα διαστημικά και μας τα κάνει πιο γήινα.

Εύχομαι και ο Μάρτιος να περάσει αντίστοιχα αναίμακτα, ήσυχα, χωρίς πολλά πολλά με Κέρουακ, Περέκ, βαλκανικό σινεμά και καινούργια ενδιαφέροντα. Άντε και καλή μας άνοιξη!

https://stylerivegauche.wordpress.com/