Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Κυριακή 23 Οκτωβρίου 2016

ΤΣΒΙΝΓΚΕΡ...ΤΟ ΑΝΑΚΤΟΡΟ ΤΗΣ ΔΡΕΣΔΗΣ ΣΤΗ ΣΑΞΟΝΙΑ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ

Τσβίνγκερ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Τσβίνγκερ, Η Πύλη του Στέμματος
Το Τσβίνγκερ (Der Dresdner Zwinger) είναι ανάκτορο στη Δρέσδη (γερμ. Dresden) της Γερμανίας, ένα από τα αριστουργήματα της μπαρόκ αρχιτεκτονικής στην Ευρώπη.

Ιστορία και αρχιτεκτονική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Τσβίνγκερ οικοδομήθηκε από τον Αύγουστο Β' τον Ισχυρό (August II. der Starke, 1670 - 1733), εκλέκτορα τηςΣαξωνίας, ο οποίος επιδίωκε να ανεγείρει ένα μεγαλοπρεπές ανάκτορο στα πρότυπα των Γάλλων βασιλέων στιςΒερσαλλίες.
Το ανάκτορο Τσβίνγκερ σχεδιάστηκε από τον αρχιτέκτονα της Αυλής Ματέους Ντάνιελ Πέπελμαν (Matthaeus Daniel Poeppelmann, 1662 - 1736) και ανοικοδομήθηκε σταδιακά από το 1710 ως το 1728. Οι διακοσμήσεις των γλυπτών είναι του Μπαλτάσαρ Περμόσερ (Balthasar Permoser). Τα επίσημα εγκαίνια του ανακτόρου έγιναν το 1719, με την ευκαιρία των γάμων του πρίγκιπα Φρειδερίκου Αυγούστου (Friedrich August, μετέπειτα Φρειδερίκος Αυγούστος Β' της Σαξονίας και, ως βασιλιάς της Πολωνίας, Αύγουστος Γ΄, 1696 - 1763) με την κόρη του αυτοκράτορα των ΑψβούργωνΙωσήφ Α', την αρχιδούκισσα Μαρία Ιωσηφίνα (Maria Josepha).
Το Τσβίνγκερ συμπληρώθηκε στα 1847 - 1855 με την προσθήκη της νεοκλασικής πτέρυγας του ανακτόρου σε σχέδια του αρχιτέκτονα Γκότφριντ Ζέμπερ (Gottfried Semper, 1803 - 1879), ο οποίος σχεδίασε και την παρακείμενη Όπερα της Δρέσδης (Semperoper Dresden). Το πιο εντυπωσιακό κτίσμα του ανακτόρου είναι αναμφίβολα η περίτεχνη "Πύλη του Στέμματος" (Kronentor).
Στην αποκαλούμενη νεοκλασική "Πτέρυγα Ζέμπερ" στεγάζεται σήμερα η φημισμένη "Πινακοθήκη Παλαιών Ζωγράφων" (Gemaeldegalerie Alte Meister), οι καλλιτεχνικοί θησαυροί της οποίας είχαν απομακρυνθεί κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου για λόγους ασφαλείας. Ανάμεσα στις ανεκτίμητης αξίας συλλογές της συγκαταλέγεται η "Madonna Sistina" του Ραφαήλ. Σε άλλες πτέρυγες του ανακτόρου φιλοξενούνται σήμερα συλλογές πορσελάνης και μαθηματικών και επιστημονικών οργάνων.
Το ανάκτορο Τσβίνγκερ καταστράφηκε σχεδόν ολοκληρωτικά από τους σφοδρούς συμμαχικούς αεροπορικούς βομβαρδισμούς στις 13 - 15 Φεβρουαρίου 1945, πλην όμως αναστηλώθηκε στην παλιά μορφή του μετά τον πόλεμο.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΝΑΜΑ




Ενδιαφέροντα γεγονότα 

για τον Παναμά



σημαία Παναμά
Ο Παναμάς είναι μια χώρα στον ισθμό που συνδέει την Κεντρική και τη Νότια Αμερική.
Το επίσημο όνομα της χώρας είναι η Δημοκρατία του Παναμά .
Συνορεύει με την Κόστα Ρίκα προς τα δυτικά, την Κολομβία στα νοτιοανατολικά, την Καραϊβική στα βόρεια και τον Ειρηνικό Ωκεανό στα νότια.
Η επίσημη γλώσσα είναι η ισπανική .
Από την 1η Ιανουαρίου 2016, ο πληθυσμός του Παναμά εκτιμάται ότι είναι 3.962.115 άτομα .
Παναμάς έχει  έκταση των 74.177 τετραγωνικών χιλιομέτρων (28.640 τετραγωνικά μίλια).
Πόλη του Παναμά είναι η πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη της Δημοκρατίας του Παναμά . Είναι η πιο σύγχρονη πόλη, όχι μόνο στον Παναμά, αλλά το υπόλοιπο της Κεντρικής Αμερικής. Η πόλη πλαισιώνεται από τον Ειρηνικό Ωκεανό και τη τεχνητή διώρυγα του Παναμά.
πόλη του Παναμά
Η χώρα χαρακτηρίζεται από μια αλυσίδα  βουνών στα δυτικά, μέτριους  λόφους στο εσωτερικό, και ένα χαμηλότεροι στην ανατολική ακτή. Υπάρχουν εκτεταμένα δάση στην εύφορη περιοχή της Καραϊβικής.
Υπάρχουν σχεδόν 500 ποτάμια στον Παναμά.
Το υψηλότερο σημείο της χώρας είναι η Volcán Barú , το οποίο ανέρχεται σε 3.475 μέτρα (11.401 πόδια).
Volcán Barú
Ο  Παναμάς έχει 2.490 χιλιόμετρα (1.550 μίλια) της ακτογραμμής .
Οι ακτές του Παναμά »περιβάλλονται από 1.600 νησιά σε πολλά μεγέθη.
Ο Παναμάς προσφέρει μια ποικιλία από παραλίες , τόσο στην ηπειρωτική χώρα όσο και στα νησιά offshore.Και οι δύο ακτές διαθέτουν απίστευτα όμορφες παραλίες με κρυστάλλινα νερά, λευκή άμμος, και κοραλλιογενείς ύφαλους και φοίνικες καρύδας.
παραλία Παναμά
Στο Παναμά οι 76 προστατευόμενες περιοχές καλύπτουν σχεδόν 2 εκατομμύρια εκτάρια (5.000.000 στρέμματα) της χώρας, περίπου 25 τοις εκατό  της συνολικής ξηράς του Παναμά,
Τα νερά της θάλασσας του Παναμά είναι απαράμιλλα σε επίπεδο  ποικιλότητας, και πουθενά δεν είναι αυτό τόσο εμφανές όσο στο Coiba Εθνικό Θαλάσσιο Πάρκο . Το νησί  Coiba είναι το μεγαλύτερο νησί στο πάρκο, καθώς και το μεγαλύτερο νησί  όλης της Κεντρικής Αμερικής. Περισσότερα από 800 είδη θαλάσσιας ζωής είναι παρόντα στην περιοχή. Το πάρκο είναι γνωστό ως ένα από τα καλύτερα μέρη για να απολαύσετε κολύμβηση με αναπνευστήρα και καταδύσεις στην ακτή του Ειρηνικού.
Coiba εθνικό θαλάσσιο πάρκο
Τθ Darién Εθνικό Πάρκο είναι ένα μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς στον Παναμά. Είναι περίπου 325 χιλιόμετρα (200 μίλια) από την Πόλη του Παναμά, και είναι το σημαντικότερο από όλα τα  εθνικά πάρκα του Παναμά και είναι ένα από τα πιο σημαντικλοτερα μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς στην Κεντρική Αμερική. Το πάρκο καλύπτει 579.000 εκτάρια (1.430.740 στρέμματα).
Darien εθνικό πάρκο
Παναμάς έχει 5 χαρακτηρισμένα μέρη από την UNESCO  σαν παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά .
Η Πόλη του Παναμά Viejo είναι το υπόλοιπο τμήμα της παλιάς πόλης του Παναμά και πρώην πρωτεύουσας της χώρας. Ιδρύθηκε το 1519 από τον κατακτητή Pedrarías Dávila, του Παναμά Viejo είναι ο αρχαιότερος ευρωπαϊκός οικισμός στην ακτή του Ειρηνικού της αμερικανικής ηπείρου. Βρίσκεται στα προάστια της σύγχρονης πόλης. Μαζί με την ιστορική συνοικία του Παναμά, αποτελεί Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς από το 1997.
Πόλη του Παναμά Viejo
Οι οχυρώσεις του Παναμά από την πλευρά της Καραϊβικής: Portobelo-San Lorenzo είναι στρατιωτικές κατασκευές, που χτίστηκαν από την ισπανική αυτοκρατορία κατά τη διάρκεια του 17ου και 18ου αιώνα στις ακτές της Καραϊβικής της επαρχίας Colón στον Παναμά. Τα ερείπια που βρίσκεται στις ακτές της επαρχίας του κόλπου. Κατά την άποψη της πολιτιστικής τους σημασίας, οι ιστοσελίδες έχουν χαραγμένο από την UNESCO το 1989 ως Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς.
Portobelo San Lorenzo
Η διώρυγα του Παναμά είναι  ανθρώπινη κατασκευή μήκους 77 χιλιομέτρων (48 μίλια) ναυσιπλοΐας στον Παναμά, που συνδέει τον Ατλαντικό Ωκεανό με τον Ειρηνικό Ωκεανό. Το κανάλι φτιάχτηκε από 75.000 εργαζόμενους μεταξύ 1904 και 1914 και επιτρέπει στα σκάφη να πλέουν μεταξύ των δύο ωκεανών, χωρίς να χρειάζεται να κάνουν όλη τη διαδρομή γύρω από τη Νότια Αμερική.  Θεωρείται ως ένα από τα μεγαλύτερα κατορθώματα του κόσμου της μηχανικής.
διώρυγα του Παναμά
Η Γέφυρα της Αμερικής είναι μια οδική γέφυρα στον Παναμά, που εκτείνεται από την είσοδο του Ειρηνικού έως τη διώρυγα του Παναμά. Πρόκειται για ένα μονότοξο γεφύρι που χτίστηκε από το 1959 έως το 1962. Ήταν η μόνη αταλάντευτη γέφυρα που συνδέει τη βόρειο και νότιο αμερικανική  μέχρι το άνοιγμα της Γέφυρας Centennial το 2004.
γέφυρα της Αμερικής
Ο Παναμάς κατακτήθηκε από την Ισπανία τον 16ο αιώνα, και ελευθερώθηκε το 1821 και εντάχθηκε με την Κολομβία, τον Ισημερινό και τη Βενεζουέλα για να σχηματίσουν τη Δημοκρατία της Gran Κολομβία. Όταν αυτή η δημοκρατία διαλύθηκε το 1830, ο Παναμάς παρέμεινε μέρος της Κολομβίας. Με την υποστήριξη των ΗΠΑ, ο Παναμάς χωρίζεται από την Κολομβία το 1903 και υπέγραψε μια συνθήκη, η οποία επέτρεψε στις ΗΠΑ να ελέγξει μια λωρίδα γης και στις δύο πλευρές ενός νέου καναλιού. Το 1999, ο Παναμάς ανέλαβε τον πλήρη έλεγχο της Διώρυγας του Παναμά.
Η οικονομία  του Παναμά, λόγω της καίριας γεωγραφικής θέσης του, βασίζεται κυρίως σε ένα καλά αναπτυγμένο τομέα  υπηρεσιών,  αλλά και του εμπορίου, του τουρισμού και των συναλλαγών.
οικονομία
Η διώρυγα του Παναμά είναι υπεύθυνη για το ένα τρίτο της οικονομίας της χώρας .
Τα γεωργικά προϊόντα του Παναμά είναι οι μπανάνες, το ρύζι, το καλαμπόκι, τα φασόλια, και ο καφές.
Η Κουζίνα του Παναμά είναι ένα μείγμα της Αφρικής, της Ισπανίας, και των αυτοχθόνων της Αμερικής.Τα φαγητά και τα συστατικά τους αντανακλώνται στον ποικίλο πληθυσμό
της. Το Sancocho είναι το εθνικό πιάτο του Παναμά .με βασικό συστατικό το κοτόπουλο, 
sancocho
Το εθνικό λουλούδι είναι μια λευκή ορχιδέα που ονομάζεται Flor del Εσπίριτου Σάντο , ή λουλούδι του Αγίου Πνεύματος .
Ο Παναμάς είναι το σπίτι σε πολλά μοναδικά ζώα που βρίσκονται μόνο στον Παναμά. Οι μυστηριώδεις χρυσοί βάτραχοι έχουν αστραφτερό, shimmering δέρμα και πιστεύεται ότι φέρνουν στους ανθρώπους καλή τύχη.
Τα καπέλα Panama δεν κατάγονται από τον Παναμά. Στην πραγματικότητα προέρχεται από  τον Ισημερινό.
Παναμάς έχει τη δεύτερη μεγαλύτερη ελεύθερη ζώνη του πλανήτη και είναι  επίσης, η δεύτερη μεγαλύτερη χώρα για τις υπεράκτιες εταιρείες, μετά από το Χονγκ Κονγκ.
Ο Παναμάς ήταν η πρώτη χώρα της Λατινικής Αμερικής που υιοθέτησε το νόμισμα του δολαρίου των ΗΠΑ, σαν το δικό του.

Σάββατο 22 Οκτωβρίου 2016

360 ΜΟΙΡΕΣ VIDEO ΣΤΗΝ ΑΝΤΑΡΚΤΙΚΗ--360° Antarctica - Unexpected Snow | National Geographic



Ένα ταξίδι διαφορετικό από τα άλλα....
Με την αίσθηση ότι είσαι συνεπιβάτης στο ταξίδι στην Ανταρκτική και δίκαια, αφού υπάρχει η δυνατότητα να κατευθύνεις την εικόνα όπως θέλεις....Είναι σαν να γυρνάς γύρω από τον εαυτό σου 360 μοίρες...Μια ολόκληρη περιστροφή....
Ένα συναρπαστικό video του National Geographic....

              ΑΠΟΛΑΥΣΤΕ   ΤΟ.....!!!!!!!!!

Η ΝΙΚΗΤΡΙΑ του ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΑΤΖΗΚΥΠΡΑΙΟΥ

 
Ανάγνωσμα άκρως αλληγορικό, για πολύ ήσυχες ώρες 

                 Η   ΝΙΚΗΤΡΙΑ

Αποτέλεσμα εικόνας για ΠΑΡΚΟ ΜΕ  ΠΑΓΚΑΚΙ

Δυο τρεις διαβάτες είχαν μείνει στον δρόμο κι αυτοί βιάζονταν να φτάσουν στον προορισμό τους.
Η νύχτα ήταν αβάσταχτη, χωρίς απάγκιο. Έκατσε σ’ ένα παγκάκι νοιώθοντας μια κούραση που δεν είχε να κάνει με τον κόπο της ημέρας. Αυτός δεν λογαριάζονταν, τον είχε συνηθίσει. Απλά δεν άντεχε να γυρίσει στις σκέψεις του. Κι όμως αυτές κάποτε ήταν το πιο σίγουρο καταφύγιό του. Τώρα το είχαν πατήσει κι αυτό. Δεν έμενε τίποτ’ άλλο από την άσκοπη βόλτα στο νοτισμένο, απ’ την απογευματινή βροχή παρκάκι.
Ίσιωσε τα πόδια του μπροστά και βάλθηκε να κοιτάζει τις μύτες των παπουτσιών του. Όχι ότι παρουσίαζαν κάποιο συνταρακτικό θέαμα, αλλά ήταν το πιο γαλήνιο και συνάμα ακίνητο πράγμα που είχε πρόσφορο. Δυο παπούτσια που αρνούνταν να κάνουν έστω κι ένα βήμα ή μια κίνηση. Δυο παπούτσια που δεν ήξερε πια αν ήταν δικά του ή στέκονταν μόνα τους στην άκρη του τακουνιού από μια υπερβατική δύναμη, που του επέβαλε την προσήλωσή του στο παγκάκι.
Εκείνη ήρθε κι έκατσε δίπλα του χωρίς να τον κοιτάζει. Σταύρωσε τα χέρια της και χαμήλωσε τα μάτια στη γη. Δεν κοιτάχτηκαν. Ο καθ’ ένας ήξερε την παρουσία του άλλου χωρίς κανείς απ’ τους δυο, να χρειάζεται να γυρίσει το κεφάλι. Για κάποια λεπτά η σιωπή συνεχίστηκε βαριά και αδιατάρραχτη. 
Αποτέλεσμα εικόνας για ΠΑΡΚΟ ΜΕ  ΠΑΓΚΑΚΙ
Ύστερα ακούστηκε η φωνή της. Σιγανή, σαν σε εξομολόγηση ή σαν παραμιλητό.
-Σας είδα από το δωμάτιό μου. Έχετε λίγο καιρό που έρχεστε, το σούρουπο και κάθεστε σ’ αυτό το παγκάκι. Πάντοτε έτσι ακίνητος για πολλή ώρα.
Γύρισε και την κοίταξε ξαφνιασμένος. Δεν περίμενε ν’ ακούσει καμιά φωνή απ’ αυτήν. Ίσως να νόμιζε ότι ήταν ένα ακόμα πλάσμα της φαντασίας του απ΄ αυτά που του ‘φερναν οι αναμνήσεις.
Ίσως και να ήταν πράγματι μια οπτασία. Δεν θα ήταν πρώτη φορά άλλωστε. Συχνά το μυαλό του έπαιζε τα δικά του παιχνίδια. Του ‘φερνε μνήμες από παλιές συναντήσεις και πρόσωπα που ήθελε να βρίσκονταν κοντά του. Τούτο όμως ήταν αδύνατον. Βλέπεις, πολλές φορές, η ζωή γίνεται όχημα απομάκρυνσης από κάθε χαρά και κάθε αληθινή επιθυμία.
Έτσι κατακτούμε την σοβαρότητα. Πουλώντας τον εαυτό μας στο κοιμητήριο της καθημερινότητας.
Δίπλα ακριβώς από την ταφόπλακα των ονείρων μας.
Έτσι ζούμε με την παρόρμηση των αναμνήσεών μας και την οσμή της νοητής εκταφής των γλυκών στιγμών, που τις θάψαμε όσο πιο βαθιά γίνεται.
Κι αυτές για να μας εκδικηθούν βρυκολακιάζουν και μας επιτιμούν για το θάρρος που θα έπρεπε να έχουμε και δεν είχαμε. Για την ζωή που ωφείλαμε στον εαυτό μας και δεν του την δώσαμε.
Πολλές φορές νόμιζε ότι αυτές οι αναμνήσεις τον τριγύριζαν με μανία σαν αέρινα φαντάσματα ζητώντας να του πάρουν και την τελευταία ελπίδα να γυρίσει στο σπίτι. Εκεί ήταν επικίνδυνα, θα τον έβρισκαν μόνο του και θα του στερούσαν και την τελευταία ελπίδα γαλήνης.
Υπέμενε την παρουσία μια οπτασίας, αλλά στο παρκάκι. Κάτω απ’ το φως και τα βήματα των περαστικών, που τα χρησιμοποιούσε σαν φυλαχτά.
Αν και ήταν φορές που ένοιωθε πως κάποιο απ’ αυτά τα φαντάσματα, γινόταν πιεστικό και προσπαθούσε να τον σύρει στην πιο βαθιά άβυσσο των αναμνήσεων. Τότε πετάγονταν όρθιος και περπατούσε βιαστικά στον πεζόδρομο του πάρκου, για να ΄ρθει και να ξανακαθίσει στην ίδια θέση. Στην ίδια στάση. Δίπλα απ΄ την ταφόπλακα που λάτρευε και μισούσε. Τότε ένοιωθε ότι είχε ξεφύγει από την τρέλα που τον καραδοκούσε.
Ωστόσο κανένα απ’ αυτά τα φαντάσματα δεν του είχε μιλήσει ποτέ. Οι διάλογοι έρχονταν από παλιά, σαν μακρινά καμπανίσματα που παίρνει και φέρνει ο αέρας. Αλλά ποτέ κανένα δεν είχε τωρινή φωνή, έτσι ήταν σίγουρος ότι δεν κατάφεραν ακόμη να τον τρελάνουν. Τώρα άκουσε την σημερινή φωνή από μιας οπτασίας, πράγμα του τον σιγούρεψε ότι η τρέλα του είχε επιδεινωθεί.
Το βλέμμα που της έριξε τον καθησύχασε για την κατάσταση του νου του. Ήταν εκεί με σάρκα και οστά και μάλιστα με φωνή!
Μια φωνή που παρ’ ότι ήταν σιγανή είχε ξεπεράσει όλα του τα φυλαχτά. Είχε διώξει όλα τα φαντάσματα κι έμενε εκεί σκυμμένη μπροστά, νικήτρια του πεδίου της δικής του μάχης.
-Μα… είναι ωραία βραδιά και είπα να..
Αμέσως κατάλαβε την γκάφα του. Αλλά τώρα δεν μπορούσε να το πάρει πίσω.
Αυτή τον κεραυνοβόλησε:
-Και χθες ήταν; Και τον χειμώνα με το χιόνι; Δεν θέλετε να μου πείτε. Δεν πειράζει! Αλλά απαντήστε μου σε μια απορία: Γιατί σ΄ αυτό, ειδικά, το παγκάκι;
-Με προστατεύει το φως. Δεν ξέρω αν προσέξατε, αλλά γύρω μου αιωρούνται πολλές αναμνήσεις.
Πήρε το χέρι του ανάμεσα στα δικά της και τον κοίταξε έντονα στα μάτια.
Αυτό το κράτημα είχε την δική του δύναμη και τον δικό του χρόνο. Ίσως αν προσπαθούσε αργότερα να το ανακαλέσει στην μνήμη του να νόμιζε ότι τον έσφιγγε μια μέγγενη για ώρες ολόκληρες.
-Ησυχάστε. Τώρα θα φύγουν. Αλλά προσπαθήστε να ζήσετε κάτι σήμερα. Μόνο η πραγματικότητα μπορεί να διώξει τα φαντάσματα.
-Θέλετε να μου δείξετε μια πραγματικότητα;
-Όσες θέλετε. Αλλά μακριά απ’ αυτό το φως. Δεν βλέπετε ότι αυτό σας φέρνει τις παραισθήσεις. Ελάτε να ζήσουμε σήμερα ό,τι δεν καταφέραμε να ζήσουμε στο παρελθόν. Υπάρχει ακόμα χρόνος.
Γ. Χ

.Αποτέλεσμα εικόνας για ΠΑΡΚΟ ΜΕ  ΠΑΓΚΑΚΙ

ΚΑΚΟΦΗΜΗ ΣΥΝΟΙΚΙΑ του ΝΤΙΝΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΠΟΥΛΟΥ

Ντίνος Χριστιανόπουλος, Κακόφημη συνοικία

Σταύρος Ξαρχάκος & Αλέκος ΓαλανόςΚόκκινα φανάρια
(με την Πόλυ Πάνου στο τραγούδι και τον Γιώργο Ζαμπέτα στο μπουζούκι)
Κακόφημη συνοικία
[Από την ενότητα Νεκρή πιάτσα]
Κάθε λίγο και λιγάκι βγαίνει στο μπαλκόνι της και τινάζει, όλο τινάζει, πότε ένα σελτεδάκι, πότε μια μικρή κουρελού, πότε ένα τραπεζομάντιλο. Της είπαν ότι κάτω από το σπίτι τους συχνάζουν πρόστυχες και ανώμαλοι, κι από τότε την τρώει η περιέργεια. Και δώσ’ του και τινάζει, ρίχνοντας κι από καμιά ματιά. Μα, τι παράξενο, ποτέ της δεν κατάφερε ν’ αντιληφθεί τίποτε. Πολλά φορτηγά σταματούν για λίγο, οι φορτηγατζήδες ελέγχουν τα λάστιχα, παίρνουν νερό από τη βρύση και τα λένε λιγάκι μεταξύ τους. Συχνά περνούν ζευγαράκια, μεθυσμένοι, νεαροί με τα μοτοποδήλατα. Μερικοί τύποι κοντοστέκονται και μετά χάνονται στο βάθος της αλάνας, σε κάποιο ημιυπαίθριο μηχανουργείο∙ εκεί, λένε, είναι τα Σόδομα και τα Γόμορρα – μα δε φαίνεται τίποτε, ούτε καβγάδες ακούγονται, ούτε προστυχόλογα. Ή μήπως όλα αυτά γίνονται μετά τα μεσάνυχτα, και γι’ αυτό δεν παίρνει χαμπάρι; Πάντως, κάτι συμβαίνει, κάτι πολύ σοβαρό. Η επάνω οικογένεια έφυγε, γιατί είχαν, λέει, παιδιά και δε μπορούσαν να ζουν σε τέτοιο περιβάλλον. Ο απόστρατος του τρίτου πατώματος φωνάζει κάθε λίγο το 100. Ο ιερεύς που μένει στο ρετιρέ έγραψε στις εφημερίδες διά τον βούρκον της ακολασίας και καλεί τους αρμοδίους να λάβουν τα ενδεδειγμένα μέτρα. Ο δήμος, βέβαια, έβαλε κάτι φανάρια, μα κι αυτά όλο σβήνουν. Κι αυτή, δος του και βγαίνει κάθε λίγο στο μπαλκόνι, τα χέρια της πιαστήκανε απ’ το πολύ να τινάζει, ούτε ένα μόριο σκόνης δεν έμεινε πια στις κουρελούδες της – μα η κακόφημη συνοικία εξακολουθεί να κρατάει κρυφά τα μυστικά της.
Από τα Πεζά ποιήματα (1986) που αποτελούνται από τις ποιητικές συλλογές Νεκρή Πιάτσα και Η πιο βαθιά πληγή του Ντίνου Χριστιανόπουλου

ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΝΑ ΕΝΟΣ ΚΥΠΡΙΟΥ ΣΤΝ ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ

ΕΚΘΕΣΗ ΠΑΡΑΠΟΝΗΜΕΝΟΥ ΣΥΖΥΓΟΥ (ΚΥΠΡΙΟΥ) ΓΙΑ ΤΕΣ ΣΥΖΥΓΙΚΕΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ

ΧΙΟΥΜΟΡΙΣΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ( ΙΣΩΣ ΚΑΙ ΛΙΓΟ ΠΙΚΡΑ )

ΕΚΘΕΣΗ ΠΑΡΑΠΟΝΗΜΕΝΟΥ 
ΣΥΖΥΓΟΥ
 (ΚΥΠΡΙΟΥ) ΓΙΑ ΤΕΣ ΣΥΖΥΓΙΚΕΣ 
ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ
http://roykoymoykoy.blogspot.gr/
    Προς γεναίκαν!
    Τον χρόνον που επέρασεν, επάσκησα να κάμω μιτά σου «την δουλειάν» 
365 φορέςΕκατάφερα 18! Δηλαδή πάνω-κάτω μιάν κάθε είκοσι μέρες!
    Τες 347 εν τα εκατάφερα επειδή:
. 45 φορές ήσουν ποσταμένη (παντές τζι είπα σου να τσαππίσεις)
. 39 φορές δεν είσιες διάθεση
. 37 φορές ήσουν «πιασμένη»
. 35 φορές είσιες στενοχώρια
. 24 φορές επόνες την τζιεφαλήν σου
. 23 φορές επύρωνες (εβάλαμεν σου τζιαι έαρκοντίσιον!)
. 19 φορές είπες ότι ενύσταζες
. 18 φορές έπρεπεν να σηκωστείς πρωϊν
. 10 φορές τα σεντόνια ήταν καθαρά τζι έν έθελες να ξιμαρίσουν
. 9 φορές εφοάσουν ότι εν να μας ακούσει η μάνα σου (ζιεί τρία φλάτ που κάτω μας)
. 8 φορές εφοάσουν αμπα τζι ακούση μας ο γείτονας
. 5 φορές εφοάσουν αμπα τζιαι ξυπνήσουμεν το μωρό
. 5 φορές ήσουν αναστατωμένη γιατί ο......
. 5 φορές έκαμες πως εν άκουσες
. 5 φορές εν έθελες να χαλάσεις το μαλλί σου που ήτουν του κομμωτηρίου
. 5 φορές έκρουσες που τον ήλιον τζι επόνες την ράσσιην σου
. 4 φορές εδκιάβαζες ''Αρλεκιν'' τζι έβαλες τα κλάματα
. 16 φορές είπες μου ''Μα σήμερα;''
. 14 φορές είπες μου ''Μα τωρά;''
.. 12 φορές είπες μου ''Μα πάλαι;''
    Τες 18 φορές που εδέχτηκες, η «δουλειά» εν ήτουν ''σόϊν'', γιατί:
. 1 φοράν εφοήθηκα πως εχτύπησα σε γιατί άκουσά σε τζιαι εκούγκας
. 2 φορές εδιάκοψες για να λιμάρεις το νύσιην του ποδκιού σου που εκοράκαν πάς το σεντόνιν.
. 3 φορές εσκέφτηκα να σε ξυπνήσω να σου πώ.. ετέλειωσα!!
. 3 φορές είδες ραϊσματα πάνω στο ταβάνιν τζι αθυμήθηκες πως θέλει βάψιμον
. 4 φορές εκόλλησες πας την καρκόλαν τζι εν ετάρασσες
. 5 φορές είπες μου «'Χάτε τέλειωνε»  τζιε είσες παράπονον που μετά εν είχα όρεξην να συνεχίσω.
    Τωρά ρωτώ σε..
ΕΝΝΑ ΦΤΑΙΩ ΕΓΙΩ ΑΝ ΠΑΩ ΜΕ ΡΟΥΜΑΝΕΣ;;;;;


Ορκωμοσία Τραμπ: Το ευτράπελο της ημέρας με τον γερουσιαστή John Fetterman - «Έσκασε μύτη» με σορτς!

Ορκωμοσία Τραμπ: Το ευτράπελο της ημέρας με τον γερουσιαστή John Fetterman - «Έσκασε μύτη» με σορτς! (screenshot/X) Μια απόλυτα... γυμναστηρ...