Το σώμα τρώει, όταν η ψυχή πεινάει, λένε…
“Σαν να έχεις πάρει λίγο τελευταία, ε;”
“Μα γιατί παράτησες τον εαυτό σου έτσι, νέα κοπέλα;”
“Είσαι τόσο όμορφη! Αν έχανες και μερικά κιλά…”
Αυτές είναι μερικές απ’ τις, πιο ευγενικές μάλλον, ατάκες, που όλες οι γυναίκες (όλοι οι άνθρωποι), με λίγα ή περισσότερα παραπάνω κιλά, ακούνε συχνά. Είτε μιλάμε για ανθρώπους που στο μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους, έχουν επιπλέον κιλά, είτε γι’ αυτούς που ανά περιόδους ανεβάζουν τον αριθμό στη ζυγαριά τους. Κι ίσως οι περισσότεροι από εμάς που ανήκουμε στις παραπάνω κατηγορίες, με τα χρόνια να έχουμε αναπτύξει μια κάποια, βασική ίσως, άμυνα στις “ευγενικές παραινέσεις” των οικείων μας (ή και μη), η απόλυτη αλήθεια είναι πως κατά βάση επηρεαζόμαστε, άλλοι περισσότερο, άλλοι λιγότερο.
Για την ιστορία λοιπόν, να αναφέρω πως (μάντεψε!), όλοι έχουμε καθρέφτη σπίτι μας. Επίσης, έχουμε την νοητική κατάσταση να αντιληφθούμε το αν το τζιν μας κουμπώνει εύκολα (απίστευτο;). Αυτό σημαίνει πως (μάλλον) ξέρουμε αν πήραμε κιλά! Φοβερό;
Με δεδομένα τα παραπάνω λοιπόν, είναι μάλλον ανούσια οποιαδήποτε απ’ τις προαναφερθείσες ατάκες. Ξέρουμε! Πιστέψτε μας! Το γιατί, ενώ ξέρετε ότι ξέρουμε, επιμένετε να μας ενημερώνετε, είναι ένα θέμα που μάλλον χρήζει εξήγηση ειδικού και δεν θ’ ασχοληθώ. Αυτό όμως με το οποίο θ’ ασχοληθώ, ως γυναίκα που κατά καιρούς παίρνει / χάνει / ξαναπαίρνει κιλά, είναι το ότι η ψυχολογία μας -γνωρίζοντας το “πρόβλημά” μας- είναι πάντα εύθραυστη στο συγκεκριμένο θέμα.
“Το σώμα τρώει, όταν η ψυχή πεινάει” λένε… Και τουλάχιστον στη δική μου και σε πολλές άλλες περιπτώσεις, αυτό είναι μια πολύ μεγάλη αλήθεια. Γιατί τα περισσότερα σκαμπανεβάσματα στη ζυγαριά, ξεκινούν απ’ τα σκαμπανεβάσματα στην ψυχή μας. Γιατί (σχεδόν) πάντα, όταν η ψυχή είναι βαριά, όταν πονάει, όταν υποφέρει… την ακολουθεί και το σώμα. Γιατί (σχεδόν) πάντα, η μοναξιά, η απογοήτευση, η απόγνωση, οδηγούν στο ψυγείο. Και ναι, ίσως κι αυτό χρήζει βοήθειας ειδικού, μα η διαφορά μας με τους “εξυπνάκηδες” που φροντίζουν να μας ενημερώνουν “ευγενικά” για όσα ήδη ξέρουμε για το σώμα μας, είναι ότι εμείς δεν ενοχλούμε, δεν προσβάλλουμε, δεν πονάμε κανέναν. Ίσως λοιπόν θα έπρεπε οι “εξυπνάκηδες” να βιαστούν λίγο παραπάνω να τη λάβουν.
Κι ίσως οι περισσότεροι από εμάς, με τα χρόνια να έχουμε αναπτύξει μια κάποια, βασική ίσως, άμυνα στις “ευγενικές παραινέσεις” των οικείων μας (ή και μη), η απόλυτη αλήθεια είναι όμως πως υπάρχουν πάντα οι πιθανότητες να ξεχάσουμε τους καλούς μας τρόπους και να απαντήσουμε όπως σας αξίζει. Θα ήταν λοιπόν φρόνιμο να μην μας λέτε τι να κάνουμε, γιατί μπορεί να σας πούμε πού να πάτε!
https://gynaikaeimai.gr/
Λένα Χρυσάφη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου