Κάποιους ανθρώπους η μοίρα τους θέλει μαζί και όσο και αν το αποφεύγουν πάλι κοντά έρχονται
Θέλω να φύγω μακριά σου, αλλά όλο κάτι με γυρίζει. Μια εσύ που έρχεσαι από το πουθενά και ζητάς την αγκαλιά μου, μια η τύχη που μας φέρνει πάλι τον έναν απέναντι στον άλλον, μια εγώ που σπάω και σε ψάχνω… Θέλω να κόψω αυτό το αόρατο σχοινί που μας δένει λες και κουβαλάμε βαρύ κάρμα που κανένας από τους δυο μας δεν μπορεί να ξεφύγει. Θέλω να πάψει το κορμί μου να πέφτει στην αγκαλιά σου μόλις σε βλέπει και να το ορίζω πάλι εγώ. Θέλω να σε κοιτάζω στα μάτια χωρίς να βουρκώνω την στιγμή του αποχωρισμού. Θέλω να μαζέψω τα κομμάτια μου και να συνεχίσω σα να μην υπήρξες ποτέ.
Πώς να ξεφύγουμε όμως μάτια μου όταν είσαι κομμάτι της σάρκας μου; Πώς να ξεφύγω όταν δεν υπάρχει ώρα της ημέρας που να μην σε σκεφτώ;
Πώς να ξεφύγω όταν καταλαβαίνω από χιλιόμετρα ότι έρχεσαι να με βρεις; Πώς να ξεφύγω από σένα που αγαπώ πιο πολύ και από μένα; Πώς να γλιτώσεις από έναν έρωτα που είναι κόλαση και παράδεισος μαζί; Κάποιους ανθρώπους η μοίρα τους θέλει μαζί και όσο και αν το αποφεύγουν πάλι κοντά έρχονται.
Ένας έρωτας δίχως διαφυγή που ούτε να τον ζήσεις σε αφήνει ούτε να τον προσπεράσεις, μας έχει φυλακίσει σε ένα κελί με κάγκελα από ρόδα γεμάτα αγκάθια.
https://gynaikaeimai.gr/
Mary R
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου