Και να ξυπνούσα λέει το πρωί και να κοιμόσουν πλάι μου…
Ξημέρωναν Χριστούγεννα… Το φως του ήλιου ίσα που έμπαινε μέσα από τις κουρτίνες, φωτίζοντας απαλά το δωμάτιο. Η μυρωδιά από κανέλλα και γαρύφαλλο από τα χθεσινά γλυκά ακόμα υπήρχε στον αέρα, ενώ έξω φυσούσε δυνατός βοριάς. Το σπίτι ήταν ήσυχο, μόνο ο ήχος από κάποια αυτοκίνητα ακούγονταν πού και πού καθώς περνούσαν τον δρόμο έξω από το παράθυρό μου. Άνοιξα αργά τα μάτια μου και γύρισα να κοιτάξω πλάι μου. Ήσουν εκεί! Το πρόσωπο σου γαλήνιο, σαν να μην είχε περάσει ούτε μια μέρα από τότε που σε είδα τελευταία φορά. Τα μαλλιά σου ακατάστατα όπως πάντα και το χαμόγελό σου που κάποτε γέμιζε τις μέρες μου με φως, πάντα εκεί ζωγραφισμένο στα χείλη σου. Η καρδιά μου φούντωσε στη θέα σου. Σηκώθηκα προσεκτικά για να μην σε ξυπνήσω, μα το βλέμμα μου έπεσε στο κομοδίνο. Ένα κόκκινο γράμμα με χρυσή σφραγίδα με περίμενε εκεί. Με χέρια που έτρεμαν από συγκίνηση το άνοιξα και διάβασα από μέσα μου, μην τυχόν και σε βγάλω από το όνειρό σου:
«Αγαπητή μου Μαίρη,
Κάποιες ευχές αξίζουν να πραγματοποιηθούν έστω και για λίγο.
Με αγάπη,
Άη Βασίλης!»
Γύρισα να σε κοιτάξω ξανά, γεμάτη από ευγνωμοσύνη για το θαύμα. Άγγιξα το χέρι σου, ήσουν αληθινός. Τα δάκρυα κύλησαν στα μάγουλά μου, μα ήταν δάκρυα χαράς. Οι καμπάνες της εκκλησίας έξω άρχισαν να ηχούν χαρμόσυνα. Ήσουν εδώ, πλάι μου!
Κι ύστερα, ξαφνικά άνοιξα τα μάτια μου. Το δωμάτιο ήταν άδειο. Το κόκκινο γράμμα είχε εξαφανιστεί και ‘σύ δεν ήσουν στο κρεβάτι. Ήταν μόνο ένα όνειρο, μα τόσο αληθινό, που ακόμα μπορούσα να νιώσω το άγγιγμά σου. Ένα δώρο του Άγιου Βασίλη που κράτησε για μια νύχτα. Ξάπλωσα ξανά και έκλεισα τα μάτια, προσπαθώντας να κρατήσω την ανάμνηση ζωντανή για λίγο ακόμα. Ίσως κάποτε το όνειρο να γίνει αλήθεια. Ίσως τα Χριστούγεννα να φέρουν ξανά το θαύμα. Μέχρι τότε, θα ζεις πάντα μέσα στις ευχές μου.
https://gynaikaeimai.gr/
Mary R
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου