Η καταιγίδα που έρχεται…

 Η καταιγίδα που έρχεται…

Η καταιγίδα που έρχεται..

Τα λάγνα βλέμματά της με άφησαν καταδικασμένη να πέσω στην αρμονία του χαμόγελου της. Ήταν ένα σπάνιο λουλούδι της ερήμου που με θάμπωσε με κολακευτικά λόγια.

Μου ψιθύρισε με μια απαλότητα μιας αθώας αγγελικής φωνής, κάνοντας με να επιθυμώ να ζήσω και να πεθάνω στα λόγια της. Αγαπητέ ποιητή, γράψε μου ένα ποίημα. Κάντε το ποίημα γλυκό και όπου η αγάπη ανθίζει και προέκυψε για να καταστρέψει τη θλίψη και την απογοήτευση.
——————

Αγαπητή Katie

Όμορφη Katie, απελευθέρωσες το πέπλο σου,
δείχνοντάς μου το ιβουάρ δέρμα του Χειμώνα.
Είδα τον παράδεισο με καταγάλανα μάτια και
την τελειότητα του γυναικείου κορμιού σου.
Θέλω να χαϊδέψω τα καστανόξανθα μαλλιά σου με τα χέρια μου που θέλουν.
Με έκανες τολμηρό και ατρόμητο για άλλη μια φορά.
Ξέρω ότι θα είσαι μια επερχόμενη καταιγίδα.
Η αγάπη θα ανέβαινε και θα έπεφτε στη ζεστή αγκαλιά και το γλυκό φιλί σας.
—————
Μου χάρισε ένα διαβολικό χαμόγελο και με ρώτησε. Μου αρέσουν τα στοιχεία των ποιημάτων.
Έγραψες για το τέλος πριν την πρώτη πράξη αγάπης.
Η αγάπη μου αποκαλύπτει τη φθορά πριν από το πρώτο αληθινό φιλί;

Ο Γέρος Ποιητής χαμογέλασε και της είπε. Κρατάω λείψανα αγάπης εγκαταλελειμμένα.
Η αγάπη έφτασε, γλυκιά μου Κέιτι. Ας μην δώσουμε καμία υπόσχεση μέχρι
να επιτρέψουμε το φεγγάρι και τον ήλιο να συναντηθούν.

Πέφτει απαλά στα χέρια. Η σιωπή της σημαίνει ναι όταν
χτίζονται νέα όρια αγάπης.

Κογιότ/Τζον Καστελλένας