Στην υγειά ενός έρωτα που πέθανε…
Είναι κάτι άδεια βράδια που μου λείπεις πολύ… Κάτι βράδια που σε βλέπω μέσα στον καπνό μου και η μορφή σου σχηματίζεται στο ποτήρι μου. Τα βράδια εκείνα δειλά σχηματίζω τον αριθμό σου και παίρνω με απόκρυψη ίσα να ακούσω τη φωνή σου. Δεν θέλω τίποτα να πω ή μάλλον δεν έχω τίποτα να πω. Εμείς οι δυο εξάλλου τελειώσαμε όπως τελειώνουν όλα σ’ αυτή τη ζωή.
Τι έμεινε από εμάς άραγε; Τι έμεινε από έναν έρωτα που σβήνει; Ένας πόνος, ένα μεγάλο αχ να κάνει παρέα σε μια ραγισμένη καρδιά. Πολλές φορές δεν ξέρω αν πονάω για μένα που βυθίζομαι ολοένα στη θλίψη, αν πονάω για σένα που μαθαίνω πως τριγυρνάς κάθε βράδυ από μπαρ σε μπαρ και γίνεσαι λιώμα στο ποτό ή αν πονάω για έναν έρωτα που έπρεπε να ήταν απόλυτος και κατέληξε ξοφλημένος.
Το βράδυ αυτό όμως λέω να πιώ σε όσα θα μπορούσαμε να ζήσουμε, αν οι φόβοι μας είχαν νικηθεί από το πάθος. Απόψε λέω να πιώ για μια μεγάλη αγάπη που έπρεπε να κερδίσει όλα τα πρέπει αυτής της κοινωνίας.
Εις υγείαν λοιπόν της ζωής που θα μπορούσαμε να έχουμε μαζί. Δόξα και τιμή σε έναν έρωτα που σκοτώσαμε.
Στην υγειά λοιπόν ενός έρωτα που πέθανε…
https://thewomen.gr/
Mary R
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου