Λίγο πριν παραδοθώ…
Προσπαθώντας να αφήσω το παρελθόν μας πίσω και να απομακρύνω τις σκέψεις μου για σένα, βρέθηκα να περπατώ μόνη πλάι στη θάλασσα. Παρόλο που ήταν μια κρύα χειμωνιάτικη ημέρα, ο ήλιος έλαμπε ζεσταίνοντας την πονεμένη και παγωμένη καρδιά μου και η θάλασσα ήταν ήρεμη σαν να προσπαθούσε να γαληνέψει την ψυχή μου. Γύρισα το κεφάλι και αντίκρισα τους γλάρους να πετούν ανάλαφροι διασχίζοντας το ήρεμο γαλάζιο της νερό.
Μα πόσο τυχεροί ήταν; Αναρωτήθηκα…
Καθώς περπατούσα, αισθάνθηκα το δροσερό αεράκι να χαϊδεύει το πρόσωπό μου, ξυπνώντας τις βυθισμένες σκέψεις μου από την άβυσσο του μυαλού μου. Μα σύντομα ο άνεμος δυνάμωσε και τα σύννεφα φυλάκισαν τις ακτίνες του ήλιου.
Ένιωθα την οργή του να με σπρώχνει πίσω όλο πιο πολύ και να με δυσκολεύει να προχωρήσω. Νιώθοντας βαριά τα πόδια μου σαν κάτι να με εμποδίζει και να με κρατά πίσω. Μη μπορώντας να τιθασεύσω την αγωνία μου, με κυρίευσε ο φόβος νιώθοντας την παρουσία σου. Μα έπρεπε να κοιτάξω, δεν είχα επιλογή.
Πάγωσα βλέποντας το κρύο και σκοτεινό σου βλέμμα. Με κρατούσες σφιχτά, δε με άφηνες να προχωρήσω, με τραβούσες κοντά σου, ακινητοποίησες το σώμα και την ψυχή μου.
Προσπαθούσα να ξεφύγω με όση δύναμη είχα, μα ήμουν εγκλωβισμένη στο μαγνητικό σου πεδίο. Πάλευα μόνη να βρω διέξοδο, αλλά ο φόβος της ψυχής μου, κρατούσε το στόμα μου ερμητικά κλειστό. Τα μάτια και η απελπισμένη μου καρδιά έψαχναν σωσίβιο στα δάκρυά μου. Εξαντλημένη και εγκλωβισμένη άρχισα να παραδίνομαι σε σένα.
Μα ξαφνικά μέσα στο σκοτάδι αντίκρισα τις ακτίνες του ήλιου να ξεπροβάλλουν, μια ζεστή αγκαλιά και γλάροι να πετούν γύρω μου…
https://thewomen.gr/
Sasa Ken
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου