Θα κρατάω πάντα ένα μικρό φως αναμμένο, μήπως και γυρίσεις…
Σκοτείνιασε η πλάση όλη, τίποτα δεν έμεινε να φωτίζεται και φοβάμαι, αλήθεια φοβάμαι ότι αν γυρίσεις ποτέ, δεν θα με βρεις.
Εδώ, στα υπόγεια της ψυχής μου που έχω χαθεί, κανείς δεν μπορεί να με βρει. Κουλουριασμένη σε μια γωνιά του κορμιού μου.
Χάθηκες και ο κόσμος μου έσβησε, μέσα στην πίσσα τυλίχτηκε, τίποτα δεν βλέπω πια.
Μα τι κάνω Θεέ μου, πώς θα με βρεις;
Θα ανάψω ένα μικρό φως για να έρθει η ψυχή σου, να νιώσω το άγγιγμά σου ξανά, για να ζεσταθεί το μέσα μου.
Ένα φως ελπίδας για το αύριο, μην με καταπιεί το μαύρο. Εκεί στο βάθος θα το ακουμπήσω, για να βλέπω την φλόγα να τρεμοπαίζει κάθε φορά που είσαι εδώ. Κάθε φορά που η ψυχή σου με πλησιάζει για μου δώσει αυτό που ζητώ.
Ένα χάδι από κόσμους μεταφυσικούς, που έχω ανάγκη για να πιαστώ ξανά και πάλι από την ζωή.
Και το φως όλο θα μεγαλώνει καθώς η μορφή σου ξεπροβάλλει, μόνο αυτό αναζητώ έστω για λίγο να σε νιώθει η ψυχή μου.
Ένα φως αναμμένο, φόρος τιμής για μια αγάπη που άφησε το στίγμα της στην ζωή και πέρασε στην αιωνιότητα. Ένα φως που πάντα θα θυμίζει το ποσό τυχερή ήμουν που έζησα έναν έρωτα που ξεπήδησε από τα παιδικά μου όνειρα.
Αυτό το φως που από ‘δω και πέρα θα είναι η συντροφιά μου, θα σιγοκαίει μέχρι την τελευταία μου ανάσα, θα είναι αυτό που θα με συνδέει με ό,τι αγάπησα πιο πολύ.
Μην μένεις στα σκοτάδια, γιατί δεν θα μπορεί κανείς να σε βρει, μα το πιο σημαντικό δεν είναι να σε βρει κάποιος, το πιο βασικό είναι να βρεις εσύ τον εαυτό σου και να ανάβεις κάθε μέρα αυτό το φως μέχρι να σηκωθείς ξανά.
Ένα φως αναμμένο για την ψυχή σου, για να σε αφήσω να ζεις μέσα από μένα. Μέσα στα σκοτάδια δεν μπορεί τίποτα να γεννηθεί, όλα τελειώνουν, αλλά αν υπάρχει έστω μια ηλιαχτίδα, όλα μπορούν να αλλάξουν.
Για μας αφήνω το φως, για να ξαναβρίσκουμε την αγάπη που νιώσαμε.
https://thewomen.gr/
Άνδρεα Αρβανιτίδου
https://www.andreaarvanitidou.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου