Το ψέμα έχει κοντά ποδάρια…
– Πιστεύεις στα παραμύθια;
– Κάποτε, πίστευα. Τώρα, όχι πια!
Η αλήθεια, όσος χρόνος κι αν περάσει κάποια στιγμή αποκαλύπτεται. Είναι οι συγκυρίες τέτοιες που σου χτυπά την πόρτα σε ανύποπτο χρόνο.
Εμφανίζεται για να σε ταρακουνήσει, επιβεβαιώσει, δικαιώσει; Πες το κι έτσι!
Εμφανίζεται λοιπόν! Τη βλέπεις μπροστά σου ολοκάθαρη να σου χαμογελάει με τόση ψυχρότητα…
Λίγη σημασία έχει τώρα πια. Τουλάχιστον γνωρίζεις. Γνωρίζεις τι συνέβη, όταν τα μάτια σου ήταν κάποτε κλειστά, θολωμένα.
Γνωρίζεις το άρρωστο παιχνίδι που παιζόταν πίσω από τις κόκκινες βελούδινες κουρτίνες του θεάτρου.
Γνωρίζεις…
Αναγνωρίζεις το ταπεινωμένο βλέμμα, το ντροπιασμένο δειλό κοίταγμα.
Αναγνωρίζεις την ψευτιά στην οποία κάποτε πίστεψες.
Η ζωή έχει άπειρους τρόπους να σε βάλει στο σωστό δρόμο. Άπειρους.
Μοιράζει δίκαια τα κεράσματά της στο σωστό χρόνο.
Να μη λυπάσαι για όσα έδωσες ολόψυχα και αισθάνθηκες. Να μη λυπάσαι για τη δική σου ψυχή.
Λυπήσου για τη δική τους. Εκείνη που ποτέ δε θα γιατρευτεί. Εκείνη που θα συνεχίσει να σπέρνει αρρώστια και πόνο γύρω της. Για εκείνη που χρειάζεται βοήθεια.
Όλα βγάζουν πλέον το νόημά τους. Στη σωστή σειρά τοποθετημένα ενώνονται και δημιουργείται αυτό το παζλ της «αλήθειας».
– Χαίρεσαι που γνωρίζεις;
– Ναι, φυσικά και χαίρομαι!
– Πονάει λιγότερο;
– Όχι, είναι μουδιασμένο πια. Ναρκωμένο από καιρό και ήρθες και μου το ξύπνησες.
– Δε θύμωσες με όσα άκουσες;
– …
Δε φταις εσύ αν σου φέρθηκαν λάθος, δε φταις αν δεν εκτίμησαν την αξία σου, δε φταις αν σε κορόιδεψαν, απάτησαν, πλήγωσαν. Δε φταις…
Μη λυπάσαι εσένα. Εσύ ξέρεις. Εσύ γνωρίζεις. Εσύ πλέον πήρες το μάθημά σου. Εσύ έμαθες την αλήθεια.
Γιατί το ψέμα, όσο και να τρέξει, έχει κοντά ποδάρια και κάποτε έρχεται στο φως.
Γιατί όλα για κάποιο λόγο συμβαίνουν.
Γιατί ήσουν τυχερή που έμαθες, εξευτελιστικά, μα έμαθες.
Γιατί και η ίδια η ντροπή, κάποια στιγμή ντράπηκε…
https://thewomen.gr/
Αικατερίνη Χριστοδούλου
https://oneirwnpenes.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου