Στον ουρανό σε έψαχνα…
Έλα να κάνουμε τα όνειρά μας, ζωή μας! Ποτέ ο λαός μας δεν κάνει λάθος και δε λέει κάτι απερίσκεπτα και ανώφελα, απέναντι στο πλήθος που τον απαρτίζει.
Στον ουρανό σε έψαχνα και στη γη σε βρήκα. Μ’ αυτές τις λέξεις μεγάλωνα, καθώς τις άκουγα απ’ τη μανούλα μου, να τις απευθύνει στον μπαμπούλη μου και εκείνος να ανταποκρίνεται πάντα γλυκά και αγαπησιάρικα. Θα ‘ταν ευχής έργο να τους βλέπατε ή και έστω να ζούσατε ελάχιστες στιγμές μαζί τους. Ήταν ένα τεράστιο και διδακτικό πανεπιστήμιο για τη δική μου μετέπειτα ζωή, έτσι το έβλεπα τότε κι αυτό παρακαλούσα κιόλας. Μα δε φτάνει να το ψάχνει ο ένας, αν ο άλλος αρκείται σε ανούσια και ανόρεκτα όνειρα για τη ζωή του και το γύρω του περιβάλλον.
Πάντα ήθελα να συναντήσω και εγώ το δικό μου φύλακα άγγελο, το δικό μου ιππότη δε θα πω, ούτε και το πριγκηπόπουλο, μα εκείνο τον άνθρωπο που με την αρχοντιά του θα με κυριεύσει και θα με κάνει να τον θαυμάζω και να νιώθω αληθινή την ανάγκη μου για να ‘μαι μαζί του, δίπλα του. Έτσι τον προτρέπω κάθε ώρα και στιγμή και εκείνος εμένα, για κάτι αληθινό και όμορφο, για κάτι υγιή και ανέπαφο, ανέγγιχτο από ψέμα, κακία και εμπαιγμό.
Χορτάσαμε και οι δυο, όπως πολλοί άνθρωποι, από μισανθρώπους, υπανθρώπους, μα πάνω απ’ όλα από άτομα που δε θέλουν να δουν και να μοιραστούν την ευτυχία τους μαζί μας, αφού εκείνο το πολυπόθητο μαζί, ήταν το διαίρει και βασίλευε, στα δικά τους πολύπαθα μεν και ποτέ ευεργετικά καθεστώτα επιβολής και διαταγής τους.
Πολλές φορές πιστεύω πως τα Ουράνια ανοίγουν και οι προσευχές μας, ευχές μας, εισακούγονται, ώστε να κάνουν και μας ευτυχισμένους και να μας πλημμυρίσουν από ‘κείνα τα συναισθήματα που μερικοί άνθρωποι τα παρείχαν, τα έδιναν με αγγαρεία και ποτέ ολόψυχα και εγκάρδια.
Αυτό σου λέω και θα σου λέω πάντα καρδιά μου, άνθρωπέ μου, δικέ μου άνθρωπε, που τι κι αν αργήσαμε να βρεθούμε, ανασυντάξαμε τις δυνάμεις μας και αυτό το μαζί το ζούμε και το χαιρόμαστε όπως τα παιδιά το παιχνίδι που δε θέλουν να χάσουν ποτέ και για κανένα λόγο. Έτσι κι εμείς, με δόσεις τεράστιες απ’ τα αποθέματα που απαρτίζουν όλο μας το είναι, αποφασίσαμε να ταχθούμε ο ένας υπέρ του άλλου και να ξεκινήσουν πια το όνειρό τους. Ένα αληθινό και μόνο. Το δικό μας όνειρο, το δικό μας σχέδιο και πλάνο ζωής!
https://thewomen.gr/
Άννα Ζανιδάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου