Με έκανες να φοβηθώ την αγάπη
Με έκανες να φοβηθώ την αγάπη. Με έκανες να φοβάμαι να μην πιστεύω σε μένα. Με έκανες να νιώθω σκουπίδι. Ναι, αυτό…
Ήμουν μικρή και ονειρευόμουν. Πίστευα στην αγάπη αυτή που ονοματίζουν παντοτινή. Μα δεν ήταν μόνο φόβος, ήταν ένα κυνηγητό ώστε να την προλάβω. Τρόμαζα στη σκέψη ότι θα σε χάσω, ενώ δεν ήξερα καλά καλά αν σε έχω. Έτρεχα κοντά στην αγάπη και αυτή μου γύριζε την πλάτη.
Έφτιαχνα ζωγραφιές με σένα να χαμογελάς και να μου απλώνεις το χέρι. Ανοησίες…. ποτέ δεν το έκανες. Μουτζούρες στο χαρτί από τα δάκρυά μου.
Μία αποτυχημένη υπήρξα χάρη σε σένα.
Την μίσησα. Πώς να φωνάξω ξανά το όνομά της; Πώς να μιλήσω όμορφα για αυτήν… Με τι λόγια να στολίσω συναισθήματα;
Γκρέμισες ό,τι πιο όμορφο υπήρχε στον κόσμο.
Βυθίζεται η ψυχή μου στο σκοτάδι, δεν υπάρχουν συναισθήματα. Μόνο ένας ανελέητος φόβος που με απομακρύνει από οτιδήποτε όμορφο προσπαθεί να με πλησιάσει.
Εσύ χάθηκες μέσα στα ψέματά σου. Καπνός έγινες. Την πλάτη σου θυμάμαι να μου γυρίζεις. Είναι που τώρα μου έμεινε η φοβία να ανοίξω την αγκαλιά μου να ενώσω το χέρι απαλά με ένα άλλο. Δεν έφταιξα όμως. Δεν ξέρω πώς είναι να αγαπάς, να γελάς, να νιώθεις ρίγη ευτυχίας. Συνεχίζω να δίνω το δικό μου σκληρό αγώνα για να περνούν οι μέρες, να ξεγελώ τα χρόνια και να κερδίζω λίγη ζωή ακόμα.
Ζωή χωρίς αγάπη και ευτυχία δεν υπάρχει. Αναρωτιέμαι γιατί δεν θέλεις να γνωρίσεις αυτό το αστείρευτο συναίσθημα. Γιατί είσαι τόσο ανάπηρος στη ψυχή; Πώς μπορείς να αναπνέεις; Και το πιο σημαντικό, δεν ένιωθες ένοχος που εξαιτίας σου έπαψα και εγώ να πιστεύω σε αυτή τη μαγική λέξη; Μου μετέφερες το φόβο σου για αυτήν και τώρα τι;
Είσαι άδειο κουφάρι και εσύ και εγώ. Προχωράμε μα δεν ζούμε.
Δεν ζω.
Απλά αναπνέω.
https://thewomen.gr/
Ευαγγελία Αλιβιζάτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου