Κάποιοι άνθρωποι έρχονται ξαφνικά, αλλά μένουν για πάντα!
Και έρχονται από το πουθενά δύο μάτια λαμπερά. Δύο μάτια που πετούν φωτιές, που διεισδύουν βαθιά μέσα σου, χωρίς να σου πάρουν την άδεια. Δεν νιώθεις όμως αμηχανία, ούτε τρομάζεις, γιατί το αισθάνεσαι ότι μιλούν την γλώσσα σου. Και μια φωνή βαθιά, ζεστή, γνώριμη και αυτή. Μια φωνή σαν χάδι, που σου μιλά και νιώθεις σ’ αγκαλιάζει. Και είναι όλα τελικά τόσο γνώριμα σε σένα, τόσο οικεία, που τίποτα δεν σε παραξενεύει. Οι κινήσεις, η γλώσσα του σώματος, τα χέρια, οι μορφασμοί του προσώπου…
Και το νιώθεις ότι ο άνθρωπος που στέκεται απέναντί σου, δεν σου είναι άγνωστος και ας τον βλέπεις για πρώτη φορά. Και το αισθάνεσαι ότι μπορείς να τον εμπιστευτείς, ότι είσαι ασφαλής μαζί του, το ένστικτό σου, σου δίνει πράσινο φως.
Και αναρωτιέσαι πώς γίνεται αυτό; Γιατί αισθάνεσαι τόσο διαφορετικά με έναν άγνωστο; Πώς γίνεται κάποιους ανθρώπους να τους γνωρίζουμε σαν από πάντα;
Είναι γιατί τους περιμένουμε να έρθουν στην ζωή μας και να μείνουν για πάντα!
Αφιερωμένο…
https://thewomen.gr/
Ρούλα Παγιαλάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου