Καλό το παραμύθι του δράκου, μα δεν κατάπια τις φωτιές σου!
Είμαι περήφανη που σε αγνοώ. Τουλάχιστον αυτό σου δείχνω… αραιά πλέον περνάς από το μυαλό μου σαν κάτι μακρινό.
Δεν θα μπορούσα να φανταστώ ότι σε είχα αγαπήσει τόσο. Κύκλος… φαύλος κύκλος, μεγάλωσα και άλλαξα στο νησί βλέπεις και να μη θες, σε αλλάζουν οι καταστάσεις, οι περιστάσεις σε αναγκάζουν, γιατί το βλέμμα των ανθρώπων είναι πάνω σου καθημερινά. “Κακό χωριό τα λίγα σπίτια” λέγανε οι παλιοί, μα εγώ προσαρμοζόμουν πάντα στις συνθήκες.
Μαθαίνω να διαβάζω τα βλέμματα των άλλων. Απέκτησα το ένστικτο να αντιλαμβάνομαι τον χαρακτήρα αρκετών.
Ξημέρωναν οι μέρες που η υπομονή είχε μαύρο χρώμα. Μέρες που τα δάκρυα σχημάτιζαν αυλάκια με μολύβι να κυλά στα μάγουλα και να γίνονται ένα με τη ζωή μου, γκρίζα. Μα η υπομονή ερχόταν στο αυτί μου και μου ψιθύριζε, μου μουρμούριζε: γιατί το βάζεις κάτω; μέσα στην ψυχή σου έχεις δύναμη… άγγιξέ την απαλά με την σκέψη σου και δώσε της πνοή. Και σηκωνόμουν ξανά χωρίς δάκρυα και μαύρο μολύβι να στάζει μουτζούρες.
Ζωντάνεψα και αντιμετώπισα το κάθε τι με νηφαλιότητα. Τόλμησα να ονειρευτώ και νίκησα…
Τα όνειρά μου με ακολουθούν σε κάθε μου στιγμή. Σε αγνοώ όμως όσο τα όνειρα μεγαλώνουν. Γιατί εσύ μικραίνεις στα μάτια μου.
Τα συναισθήματά μου τα έριξες στον τάκο της αδιαφορία. Πολλά καρπούζια σε μία μασχάλη δεν χώρεσαν καλέ μου. Δεν ταίριαξα στον κόσμο σου. Δεν στάθηκα τυχερή μαζί σου, όλα όσα υποσχέθηκες ήταν ένα καλό παραμύθι του δράκου, μα δεν κατάπια τις φωτιές σου. Την προδοσία δεν συγχωρώ. Η προδοσία δεν είναι πάντα της απάτης σε μια σχέση. Είναι οι σκέψεις, οι συμπεριφορές, η αδιαφορία, τα ψέματα. Και σε πέταξα!
Το δεκανίκι έγινε ξύλο για το τζάκι, το έκαψα στα δύσκολα γιατί δεν ήσουν εκεί! Λεπτές ισορροπίες. Είχες τόσες δυνάμεις να μου σταθείς, μα δεν το έκανες.
Μα να θυμάσαι πως εγώ δεν συγχωρώ! Ζω χωρίς εσένα γιατί εσύ το επέλεξες! Δεν σε συγχωρώ!
https://thewomen.gr/
Ευαγγελία Αλιβιζάτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου