Πώς να είναι καλή η νύχτα, χωρίς την καληνύχτα σου…
Περνάνε οι μέρες και αυτή η απόσταση που μας χωρίζει, έχει γεμίσει με θλίψη την ψυχή μου. Ήθελα να σε τιμωρήσω για τις αποφάσεις που δεν πήρες… Για τα βήματα που δεν έκανες… Για τις λέξεις που δεν πρόφεραν τα χείλη σου…
Μου λείπεις και μαζί με εσένα, μου λείπει η φωνή σου. Εκείνο το άρωμα που άφηνες στον λαιμό μου και στα μαλλιά μου. Μου λείπει η καλημέρα σου με την γλυκιά βαθιά φωνή σου. Το γέλιο σου όταν σου έλεγα κάτι αστείο. Μα πιο πολύ θα ήθελα να ξέρεις ότι μου λείπει η καληνύχτα σου. Πώς να είναι καλή η νύχτα χωρίς την καληνύχτα σου…
Όμως τελικά εγώ αισθάνομαι η τιμωρημένη. Άραγε σε πονάει το ίδιο αυτό το χάσμα; Έχεις το ίδιο κενό μέσα σου ή μόνο εγώ αρνιόμουν να καταλάβω ότι αυτό που νιώθω δεν σε αγγίζει; Με μπερδεύεις με την συμπεριφορά σου, χωρίς να συνειδητοποιώ αν υπάρχει κάτι που μας ενώνει ή μας απομακρύνει. Ενώ μου λες πόσο με αγαπάς, οι πράξεις σου δεν το δείχνουν πάντα.
Κάποια στιγμή μου είπες ότι οι πράξεις είναι για τα μαθηματικά. Χωρίς αυτές όμως τα λόγια είναι σκέτα λόγια. Ό,τι απόφαση και να πάρεις θα την δεχτώ, όμως αυτό που θέλω να ξέρεις είναι ότι θα χαθώ από δίπλα σου. Δεν μπορώ να συνεχίσω φιλικά όταν μαζί κάναμε τόσα όνειρα. Δεν γίνονται φίλοι, οι ερωτευμένοι.
Όταν στις συζητήσεις μας ο ένας συμπλήρωνε τον άλλο. Όταν θέλαμε να χαθούμε ο ένας μέσα στην αγκαλιά του άλλου. Όταν με κοιτούσες ήταν σαν να ήθελες να μου βάλεις φωτιά. Μου έχεις γίνει απαραίτητος, αλλά το πήρα απόφαση… Ίσως να κομματιάσω την καρδιά μου, αλλά δεν γίνεται φιλία ο έρωτας…!
https://thewomen.gr/
Στέλλα Παζάλου
Russet Feelings by Stella
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου