Δεν υπήρξε, δεν υπάρχει κι ούτε θα υπάρξει “αντίο” για μας!
Κι είναι μια μοναδική στιγμή στη ζωή μας, που έρχεται ένας άνθρωπος ο οποίος βάζει ανεξίτηλη σφραγίδα στη μοίρα μας, αλλά και στα σπλάχνα μας. Ένας άνθρωπος που μπορεί να μην είναι ο κατάλληλος εντέλει, που ίσως δεν ταιριάζουμε απόλυτα, που ενδεχομένως δε μείνουμε μαζί του για πάντα, αλλά όμως θα είμαστε δεμένοι μαζί του άρρηκτα και μοναδικά.
Εσύ και μόνο εσύ καλέ μου, είσαι αυτός ο άνθρωπος για εμένα και το ένιωσα με την πρώτη ματιά, από την πρώτη στιγμή. Τόσο μαγικό όλο! Τόσο έντονο στα καλά, αλλά και στα άσχημα! Τόσο υπέροχο και τόσο επώδυνο! Μαζί ή χώρια ήταν το ίδιο. Κι ήξερα πως δεν υφίσταται “αντίο” για μας ακόμη κι όταν το θελήσαμε, ακόμη κι όταν ήταν μονόδρομος…
Όχι, αγάπη μου… το κάρμα δε ρωτά, μήτε δίνει εξηγήσεις. Ενίοτε δε δίνει ούτε δεύτερη ευκαιρία κι εκεί τη δημιουργείς. Γίνεσαι η μοίρα εσύ και υφαίνεις γιατί δε μπορείς να κάνεις αλλιώς. Μαλώνεις με τον εαυτό σου, με άλλους, με την τύχη και κυρίως τη λογική, αλλά κάνεις αυτό που θες, γιατί είναι ο μόνος τρόπος να αναπνεύσεις, να ζεις. Με σένα και για σένα, εγώ έσπασα κάθε προσωπικό κανόνα, ξεπούλησα κάθε όριο, αρχή και τον όποιον εγωισμό, περηφάνια και συναφών αισθημάτων. Ναι, ξέρω… κι εσύ επίσης! Προσπάθησα πολλές φορές εγώ, πάλεψες άλλες τόσες εσύ να μπει τελεία και παύλα μη σου πω! Κάτι πιο δυνατό ωστόσο δε μας επέτρεψε να πούμε “αντίο” ή κι όταν το λέγαμε, έμενε στα λόγια, μέχρι που καταντήσαμε γραφικοί.
Δεν υπήρξε “αντίο” για μας ό,τι κι αν έγινε. Δεν υπάρχει “αντίο” για μας, αν και δεν έχω εγκαταλείψει την ελπίδα πως αν θελήσω, θα είναι εφικτό -αρνούμαι προφανώς να δεχτώ πόσο αδύναμη είμαι. Δεν θα υπάρξει “αντίο” για σένα και για μένα σε καμία ζωή κι αυτό με κάνει να νιώθω όμορφα επίσης. Δεν ξέρω αν φοβάμαι με αυτή τη διαπίστωση ή το αντίθετο, αλλά μάλλον δεν έχει σημασία. Και μάλλον θα ζήσουμε καλύτερα ακόμα μόλις αποδεχτούμε κι οι δυο τούτη τη μοναδική αλήθεια. Αν μη τι άλλο οφείλουμε να νιώθουμε και κάποια ευγνωμοσύνη, αν σκεφτεί κανείς πόσο σπάνιο είναι αυτό.
Είσαι ο μόνος δρόμος που φτιάχτηκε για να βαδίζω. Είμαι η μόνη ανάσα που σου δίνει το οξυγόνο που έχεις ανάγκη. Ήσουν ο μόνος λόγος που μπορούσα να μην λυγίζω και να ονειρεύομαι ασταμάτητα. Ήμουν η μόνη αιτία να γίνεις όσα δε φαντάστηκες. Θα είσαι η δύναμη κι η αδυναμία μου… το πιο ξεχωριστό χέρι που θα κρατώ, το βλέμμα που με ταξιδεύει κι η αγκαλιά λιμάνι. Θα είμαι η ψυχή και για τους δύο, το μυαλό που σε εξιτάρει και το κορμί που σε διαλύει, κάνοντάς σε αστερόσκονη!
Ποιο “αντίο”; Τι σημαίνει “αντίο”;
https://thewomen.gr/
Θώμη Μπαλτσαβιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου