Της κάπας το τσουνάμι!
Φορές που σκέφτεσαι να αφήσεις τα πάντα πίσω σου και να προβείς σε άλλα λημέρια. Να ξεχάσεις όσα έζησες, την μαυρίλα που κάποιοι σου φόρεσαν. Την είχες ρηγμένη σαν κάπα πάνω σου. Σε προφύλασσε από άλλες χειρότερες δυστυχίες. Μα τι χειρότερο από το να κουβαλάς ένα λυκοτόμαρο που δεν σου ταιριάζει;
Αργείς να το αποτινάξεις από πάνω σου, γιατί ο χρόνος είναι αμείλικτος. Περνούν μπροστά σου εικόνες ξεθωριασμένες με αναμνήσεις πονεμένες. Έναν ήλιο καρτερείς, να του γνέψεις με χαμόγελο. Επεφημείς αυτούς που θες κάποιες στιγμές να τους φτύσεις στο πρόσωπο. Και το χάσμα της ειλικρίνειας, κόντρα στην υποκρισία, τόσο μεγαλώνει.
Μετράς συνεχώς αυτό το καταραμένο “παίρνω δίνω”. Στο τέλος τι ακριβώς απομένει… Ένα θλιβερό αποτέλεσμα, κάτι σαν πυθαγόρειο θεώρημα. Όσες φορές λες καλημέρες, τόσες εύχεσαι να είναι αυτές που θα είναι αληθινές. Λείπει εκείνη η τρυφεράδα της λέξης. Η σπουδαιότητα της έννοιας μιας καλής ημέρας και τα παιδεμένα όνειρα συνεχίζονται, τα όνειρα φυγής. Τα όνειρα που έχουν χρώμα και υφή. Ένας μικρός παράδεισος να ξεδιπλώνεται μπροστά σου.
Είναι που παλεύεις να αποτινάξεις την καταραμένη κάπα με τα χοντρά στρογγυλά κουμπιά, που τους χειμώνες περνάει η υγρασία ανάμεσα και τα καλοκαίρια ιδρώνεις και παρακαλάς να την πάρει ο αέρας μακριά σου.
Πόσο θα χρειαστεί να κλάψεις;
Πόσο θα αντέξεις να ιδρώνεις;
Να στάζεις πόνο και απελπισία;
Ή απόγνωση;
Δεν σπρώχνεις εσύ τον εαυτό σου προς τα χειρότερα. Η αδυναμία σου νικάει τα όνειρά σου, τις επιθυμίες σου.
Μην καίγεσαι άλλο πια για κανέναν. Άρπαξε το τσουνάμι που πλησιάζει και παρακάλεσέ το να χωθείς στην αγκαλιά του.
Όπου σε βγάλει θα είναι το ιδανικό, το ονειρικό.
Ο αγέρας στροβιλίζει και πετάς την κάπα μακριά.
Τα όνειρα πραγματοποιούνται!
Το βλέπεις;
https://thewomen.gr/
Ευαγγελία Αλιβιζάτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου