“Ο θάνατος του Ναβάλνι είναι κάτι περισσότερο από έγκλημα, είναι λάθος”

 “Ο θάνατος του Ναβάλνι είναι κάτι περισσότερο από έγκλημα, είναι λάθος”

29 Φεβρουαρίου, 2024prodromikos

Από τον Renaud Girard

Δημοσιεύθηκε στις 19 Φεβρουαρίου στη Figaro

“ Είναι χειρότερο από έγκλημα, είναι λάθος! ” φώναξε ο βοναπαρτιστής σύμβουλος του κράτους Antoine Boulay de la Meurthe, όταν έμαθε για την εκτέλεση του δούκα d’Enghien στις 21 Μαρτίου 1804, που είχε διατάξει ο Ναπολέων, ως πρώτος ύπατος. Διακόσια είκοσι χρόνια αργότερα, η φράση αυτή ισχύει απόλυτα για τον θάνατο που επέβαλε στις 16 Φεβρουαρίου 2024 το αυταρχικό ρωσικό καθεστώς στον Αλεξέι Ναβάλνι, ο οποίος υπήρξε ο κυριότερος αντίπαλός του επί δώδεκα χρόνια.

Το έγκλημα είναι προφανές: ποια ανάγκη είχε το Κρεμλίνο να μεταφέρει τον Ναβάλνι, ο οποίος ήταν ήδη φυλακισμένος, σε μια σωφρονιστική αποικία μακριά από τη Μόσχα, βόρεια του Αρκτικού Κύκλου, όταν ήταν γνωστό ότι η υγεία του είχε κλονιστεί σημαντικά από τότε που δηλητηριάστηκε με Novitchok το 2020;

Σταλινικές πρακτικές

Αλλά πέρα από τη δολοφονία ενός ανυπεράσπιστου ανθρώπου, που προκλήθηκε από ένα καθεστώς που παραδόξως ισχυρίζεται ότι υπερασπίζεται τις χριστιανικές αξίες, έχουμε να κάνουμε εδώ με ένα πολιτικό λάθος. Τόσο στην εσωτερική όσο και στην εξωτερική πολιτική.

Στην εσωτερική πολιτική, σηματοδοτεί την επιστροφή της Ρωσίας σε σταλινικές πρακτικές. Υπό τον Μπρέζνιεφ, οι αντιφρονούντες φυλακίζονταν, αλλά δεν σκοτώνονταν. Ο τελευταίος άνθρωπος που ο αυταρχισμός της Μόσχας θανάτωσε για πολιτικούς λόγους ήταν ο Imre Nagy, ο βραχύβιος πρωθυπουργός της Ουγγαρίας κατά τη διάρκεια της εξέγερσης της Βουδαπέστης. Αυτό ήταν πριν από εξήντα πέντε χρόνια…

Το παραμύθι της ρωσικής δημοκρατίας, ή έστω της “δημοδικτατορίας“, έφτασε στο τέλος του. Η Ρωσία του Πούτιν καταπατά το ίδιο της το Σύνταγμα. Επομένως, οι προεδρικές εκλογές στις 15-17 Μαρτίου θα έχουν πολύ μικρή σημασία, καθώς ούτε ο πιο ήπιος εκπρόσωπος της αντιπολίτευσης, ο Μπόρις Ναντέζντιν, δεν έχει δικαίωμα να θέσει υποψηφιότητα. Αυτός ο πρώην βουλευτής της Δούμας (1999-2003) θεωρήθηκε από το Κρεμλίνο πολιτικά επικίνδυνος επειδή επέκρινε την απόφαση του Βλαντίμιρ Πούτιν να προχωρήσει σε πόλεμο με την Ουκρανία τον Φεβρουάριο του 2022, χωρίς να προηγηθεί κανένας εθνικός διάλογος.

Οι προπαγανδιστές του καθεστώτος ισχυρίζονται ότι ο Ναβάλνι ήταν πολιτικά ασήμαντος στη Ρωσία. Αυτό δεν είναι αλήθεια, διότι ο αγώνας του κατά της διαφθοράς ήταν όντως δημοφιλής.

Ο Ναβάλνι κατάφερε να νικήσει τον φόβο. Αυτός, ο αδύναμος, ο δηλητηριασμένος, ο φυλακισμένος, δεν ενέδωσε ποτέ. Ποτέ δεν ενέδωσε στο φόβο.

Σήμερα, έχει γίνει ένα είδωλο. Γιατί η αρετή που σέβονται περισσότερο οι Ρώσοι είναι η τόλμη. Ο Πούτιν κατάφερε να εξοντώσει τον Ναβάλνι, αλλά ποτέ δεν κατάφερε να τον εκφοβίσει. Αφού έλαβε θεραπεία για τη δηλητηρίασή του στη Γερμανία, ο αντίπαλος είχε το απίστευτο θάρρος να επιστρέψει στην πατρίδα του τον Ιανουάριο του 2021, γνωρίζοντας τους κινδύνους που διέτρεχε.

Από την άλλη πλευρά, σαφώς ενέπνευσε τον πανικό στα ανώτατα κλιμάκια των ρωσικών υπηρεσιών ασφαλείας, ώστε να συμπεριφερθούν τόσο απάνθρωπα απέναντι στον ίδιο και την οικογένειά του.

Μια  «ειρηνική Ρωσία»

Στις αρχές Αυγούστου 1940, ένα στρατιωτικό δικαστήριο του Βισύ καταδίκασε ερήμην σε θάνατο τον στρατηγό ντε Γκωλ, ελπίζοντας να φιμώσει τη φωνή του που ενθάρρυνε τους Γάλλους να συνεχίσουν την αντίστασή τους κατά του ναζιστικού εχθρού, μαζί με τους Βρετανούς συμμάχους τους. Αυτό δεν πέτυχε. Η φλόγα της αντίστασης του Ναβάλνι κατά της διαφθοράς και για την ελευθερία στη Ρωσία δεν θα σβήσει ούτε αυτή. Η σύζυγός του, η Γιούλια, έχει ήδη πάρει τη σκυτάλη. Σε ένα μήνυμα που μεταδόθηκε στις 19 Φεβρουαρίου 2024, επανέλαβε μια όμορφη φράση που ο εκλιπών σύζυγός της συνήθιζε να απευθύνει στους συμπατριώτες του: “ Δεν είναι ντροπή να κάνεις λίγα πράγματα. Είναι ντροπή να μην κάνεις τίποτα ή να αφήνεις τον εαυτό σου να εκφοβίζεται “. Κάλεσε τους Ρώσους να πάρουν τη μοίρα τους στα χέρια τους, να οικοδομήσουν μια “ ειρηνική, ευτυχισμένη, ήρεμη και όμορφη Ρωσία “.

Δεν χωράει αμφιβολία. Το φάντασμα της πανύψηλης φιγούρας του Αλεξέι Ναβάλνι, της αξιοπρέπειας και του χιούμορ του θα στοιχειώνει τους γκρίζους διαδρόμους του Κρεμλίνου και της Δούμας για πολύ καιρό ακόμη.

Στην εξωτερική πολιτική, πρόκειται επίσης για ένα κραυγαλέο λάθος. Τους τελευταίους μήνες, ο Πούτιν είχε καταφέρει να βελτιώσει τη θέση του στην παγκόσμια σκηνή. Ο στρατός του είχε αντέξει στις ουκρανικές επιθέσεις του 2023 – στις 17 Φεβρουαρίου 2024 κατάφερε ακόμη και να καταλάβει το προπύργιο Avdiivka, δεκαπέντε χιλιόμετρα βορειοδυτικά του Ντονέτσκ. Η κόπωση και οι διαιρέσεις είχαν αρχίσει να εμφανίζονται στην Ουκρανία, όπως και μεταξύ των συμμάχων της. Στην παγκόσμια κοινή γνώμη, οι εικόνες των ερειπίων της Γάζας επισκίασαν εκείνες της Μαριούπολης. Ο κύριος του Κρεμλίνου έτυχε πολυτελούς υποδοχής στα Εμιράτα και τη Σαουδική Αραβία. Την τηλεοπτική του συνέντευξη με τον δημοσιογράφο Τάκερ Κάρλσον, που μεταδόθηκε από το Twitter το παρακολούθησαν πάνω από 200 εκατομμύρια άνθρωποι. Χειραγωγούμενο από τον Τραμπ, το Κογκρέσο των ΗΠΑ αμφιταλαντευόταν για το αν θα παράσχει οικονομική και στρατιωτική βοήθεια στην Ουκρανία μέσω μιας επιχορήγησης ρεκόρ ύψους 60 δισεκατομμυρίων δολαρίων.

Και μετά πατατράκ. Ήταν μια σταγόνα κτηνωδίας παραπάνω που ξεχείλισε το ποτήρι. Τώρα που η τραγική μοίρα του Ναβάλνι έχει ευαισθητοποιήσει τους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο, θα είναι πολύ δύσκολο για τη Βουλή των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ να μην εξετάσει το ψήφισμα που έχει ήδη εγκριθεί από τη Γερουσία και προβλέπει ένα πακέτο στρατιωτικής βοήθειας ύψους 90 δισεκατομμυρίων προς το Ισραήλ, την Ταϊβάν και την Ουκρανία. Φυσικά, ο πρόεδρος της Βουλής είναι κύριος της ατζέντας της Βουλής στην οποία προεδρεύει, αλλά δεν μπορεί για πάντα να αρνείται να λάβει υπόψη του τις επιθυμίες όλων των Δημοκρατικών αντιπροσώπων και ενός σημαντικού ποσοστού των Ρεπουμπλικανών αντιπροσώπων, οι οποίοι τάσσονται υπέρ της συνέχισης της παροχής βοήθειας στην Ουκρανία.

Στην πραγματικότητα, η συγκινητική ανθρώπινη ιστορία του θανάτου του Ναβάλνι έχει ενεργοποιήσει την αντίθεση προς το καθεστώς Πούτιν στη Δύση, και ως εκ τούτου την επιθυμία να συνεχιστεί η υποστήριξη της ουκρανικής στρατιωτικής αντίστασης.

Σε αντίθεση με ό,τι μπορεί να πίστευε το Κρεμλίνο, ο θάνατος του Ναβάλνι δεν θα μπορέσει να ξεχαστεί σύντομα στο εσωτερικό και θα έχει σημαντικό αντίκτυπο στο εξωτερικό για πολύ καιρό ακόμη.

https://prodromikos.wordpress.com/