Μαγκιά είναι να δίνει η καρδιά ό,τι δεν έχει ο νους…
Ένας καθρέφτης είμαι για σένα στη ζωή σου, που λόγια δολερά πετάς και δεν σε βγάζει ψεύτη. Ένα κομμάτι γυαλί που καθρεφτίζει μονίμως τα “εγώ” σου. Αυτός ο καθρέφτης έγινε χίλια κομμάτια για να καλύψει την μίζερη προσωπικότητά σου, τον αβυσσαλέο εγωισμό σου, αλλά βλέπεις δεν ήταν αρκετό. Ποτέ, τίποτα δεν είναι αρκετό για σένα, πάντα είχες τον τρόπο να παίρνεις όλο και περισσότερα από μένα χωρίς να το ζητήσεις, σε αυτό έχεις ταλέντο, στο να δώσεις ένα φως μες στον άδειο ουρανό ψάχνεσαι για σπίρτα.
Τι νομίζεις πως είναι οι καρδιές, να ανοίγεις μία πόρτα και να πετάς ψίχουλα;
Τι νομίζεις πως είναι η αγάπη, να μαζεύω τα ψίχουλά σου για να σου χτίζω παλάτια;
Αυτή είναι όλη η μαγκιά σου, μετρημένη σε μία χούφτα. Αγαπούλα κράτα τα ψίχουλά σου, στη ζωή μου έμαθα πως μαγκιά είναι να δίνεις εκεί που δεν μπορείς να πάρεις, βρίσκεται εκεί που δεν πας με δόλο να ξεγελάσεις, εκεί που τα φιλιά δεν πνίγονται στη μοναξιά, εκεί που απλόχερα θα δώσεις επειδή γουστάρεις να βλέπεις χαμόγελα, επειδή γουστάρεις να βλέπεις δύο μάτια να σε κοιτούν απ’ του φεγγαριού την άκρη. Μαγκιά είναι να δίνει η καρδιά ό,τι δεν έχει ο νους!
https://gynaikaeimai.com/
Χρήστος Παναγιωτόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου