Πρώτο ραντεβού
Σήμερα θα έρθει η ευλογημένη στιγμή που θα την αντικρίσω. Θα κοιτάξω στα μάτια της με τέτοιο τρόπο, που θα της δείξω πόσο ανάγκη έχω την αγάπη της. Θα υποδύομαι πως κοιτάζω το φαγητό που μας σερβίρουν στο στέκι που θα δειπνήσουμε, αλλά εμένα τα μάτια μου θα είναι αφοσιωμένα στα χείλη της. Με πλησιάζει, περπατάει επάνω στα νεανικά και καλλίγραμμα πόδια της, μου χαμογελάει. Της ανταποδίδω και εγώ το χαμόγελο, φειδωλή δεν υπήρξα ποτέ μου. Την παρατηρώ με πόση λεπτότητα τρώει, μα δε θα μπορούσα να μην εμπιστευτώ την κομψότητα που γνωρίζω πως τη διακατέχει παντού!
Θα έχουν περάσει τρεις ώρες, αλλά θα είναι σα να μην έχει περάσει ούτε ένα λεπτό. Γιατί η αγάπη ξεπερνά χρονικές διαστάσεις, κάνει άλλοτε έναν αιώνα να φαντάζει λεπτά και άλλοτε λεπτά να φαντάζουν αιώνες. Θα έχω παραγγείλει εκείνο το καλό, Γαλλικό κρασί που συνοδεύει πάντοτε τις όμορφες, μεγαλεπήβολες στιγμές μας. Εκείνες τις στιγμές που διαρκούν λίγο, αλλά γράφουν την αιωνιότητα. Και όταν έρθει η ώρα της επιστροφής, να μου πει: “πάμε μαζί σπίτι, δε θέλω να γυρίσω με κάποιο ανόητο ταξί”. Και η ευτυχία μου να είναι πλήρης, όταν στα στήθη μου την τραβήξω και τη φιλήσω δυνατά. Όχι, δε θα είναι τα αστέρια της βραδιάς αυτά που θα δει. Ω Θεέ μου! Ας μη με διώξει μακριά της, ας μην τρομάξει, ας μη μου δείξει πως το φιλί αυτό δεν το ποθούσε… Το βάσανο της αγάπης πόσο βαθύ και αδιαπέραστο! Καημός που τρώει τα στήθη σου και αγωνία που δεν τελειώνει. Ω Θεέ μου! Ας μην τρομάξει, ας μη με διώξει, ας μη χαθεί! Ας μην τρέξει και εξαφανιστεί σε εκείνο το ανόητο ταξί!
https://gynaikaeimai.com/
Μαρία Σκαμπαρδώνη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου