Σε αγάπησα πριν σε γνωρίσω…
Η μορφή σου στοίχειωνε τα όνειρά μου για χρόνια. Ερχόταν και μου έδινε δύναμη, μου φώναζε πως μια μέρα θα έρθεις να με βρεις. Μια αγάπη άνθιζε μέσα μου, σαν ένα δέντρο που θέλει χρόνια να μεγαλώσει και να δει την ζωή. Σ’ αγάπησα σαν ιδέα, σαν επιθυμία της ψυχής, σαν όνειρο τρελό και αδύνατο. Από μικρή σε ένιωθα σαν να γεννήθηκες για να έρθει η μέρα που θα συναντηθούν τα βλέμματά μας. Σαράντα κύματα πέρασε η ζωή μου, μα εσύ πάντα εκεί, μέσα στην ψυχή να φωνάζεις “θα έρθω να σε βρω”. Ακόμα και όταν η ελπίδα έσβηνε μέσα μου, ακόμα και όταν τα σκοτάδια κάλυπταν την αχνή μορφή σου, η αγάπη που μας έδενε με αόρατη κλωστή, με κρατούσε ζωντανή για σένα και μόνο. Και όταν πέρασαν τα χρόνια και ήρθε η απογοήτευση πως όλα αυτά ήταν παιχνίδια του μυαλού, όταν πλέον αφέθηκα στην μοίρα χωρίς εσένα, τότε ήταν που από το πουθενά συνάντησα αυτό το βλέμμα…
Εκεί που δεν το περίμενα, που είχα αποδεχτεί την ήττα, τα μάτια σου μίλησαν στην ψυχή. Σαν την πρώτη φορά όταν γεννήθηκα, που μια φωνή ψιθύρισε “είσαι δικιά μου και θα έρθει η ώρα που η αγάπη θα ενώσει ψυχή και σώμα”. Σε κάθε όνειρο η ίδια φράση, από μια μορφή σαν σκιά, που έκανε την καρδιά να χτυπάει σαν τρελή. Μα γίνεται να αγαπάς κάτι που δεν έχεις δει; Γίνεται να πιστεύεις σε ένα όνειρο του μυαλού; Πίστεψε στο αδύνατο και όλα θα έρθουν την ώρα την σωστή, τότε που η καρδιά θα ξέρει αγάπη τι θα πει.
https://gynaikaeimai.com/
Άνδρεα Αρβανιτίδου
https://www.andreaarvanitidou.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου