Αν δεν μπορείς να με βοηθήσεις να κουβαλήσω τον σταυρό που έχω στην πλάτη μου, τουλάχιστον μην μπαίνεις μπροστά μου!
Ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω τι σκέφτεται κάποιος που μπαίνει στον δρόμο ενός ανθρώπου που κουβαλάει έναν σταυρό. Μικρός ή μεγάλος δεν έχει σημασία, ο σταυρός του καθενός είναι προσωπικό θέμα. Γιατί να υπάρχει ζήλεια προς έναν άνθρωπο που κανείς δεν θέλει να τον βοηθήσει να σηκώσει τον σταυρό του κι αν όχι να του πάρει το βάρος να το μοιραστεί μαζί του. Συνήθως οι περισσότεροι ζηλεύουν το αποτέλεσμα μιας προσπάθειας ενός ανθρώπου που ξέρει να κρύβει τον σταυρό του και συνεχίζει να χαμογελάει. Αν δεν βοηθάς, όχι να συμπονάς, αν δεν θαυμάζεις την προσπάθεια ενός τέτοιου ανθρώπου, αν δεν τον έχεις για παράδειγμα χωρίς να στο ζητάει, δεν αξίζει να βρίσκεσαι σαν εμπόδιο στο δικό του δύσκολο μονοπάτι, ούτε καν σαν μια ανάμνηση στην ζωή του. Πρέπει να αφήνεις τέτοιους ανθρώπους να πηγαίνουν πιο μπροστά και από σένα και να χαίρεσαι που τα κατάφεραν κουβαλώντας το μεγαλύτερο βάρος που εσύ ο ίδιος δεν θα ήσουν ποτέ ικανός να σηκώσεις.
Βοήθεια σημαίνει σε σπρώχνω ακόμα πιο πολύ, για να πας πιο ψηλά και από μένα. Βοήθεια είναι να βλέπω τον πόνο πίσω από το χαμόγελο ενός τέτοιου ανθρώπου και εσύ απλά να αισθάνεσαι τυχερός που μπορείς να είσαι στην ζωή του. Πολλές φορές σήκωσα το ανάστημά μου και στάθηκα δίπλα σε ανθρώπους που ο σταυρός τους ήταν ασήκωτος, σε αυτή την περίπτωση πάντα προσπαθούσα να πάρω όλο το βάρος εγώ, ώστε κανείς γύρω μου να μην υποφέρει.
https://gynaikaeimai.com/
Άνδρεα Αρβανιτίδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου