Για σένα που φώτισες τα σκοτάδια μου
- ΑΝΔΡΕΑ ΑΡΒΑΝΙΤΙΔΟΥ
Όταν άρχισε να με τυλίγει το σκοτάδι κάθε μέρα και πιο πολύ, θέλησα να μείνω μόνη. Δεν ήθελα να σε τραβήξω στην μαύρη άβυσσο μαζί μου. Ένα σκοτεινό πλάσμα μπήκε μέσα μου και έπρεπε να παλέψω. Δεν ήθελα να με δεις να λυγίζω, να δεις την ματωμένη μου ψυχή να μάχεται για μια ζωή που οι περισσότεροι θεωρούν δεδομένη. Σε κοίταξα στα μάτια, με ένα σκοτεινό βλέμμα σου ζήτησα να φύγεις, σε παρακάλεσα να τρέξεις όσο γίνεται πιο μακριά, ο υπόκοσμος με περίμενε για μια μάχη με το άγνωστο, μια σκιά χωρίς πρόσωπο. Και τότε, πριν το τελευταίο αντίο, σε κοίταξα στα μάτια και το φως της ψυχής σου μου έδωσε δύναμη και σφράγισε μια σιωπηλή συμφωνία. Σε όλα μαζί. Κι έτσι έμεινες μαζί μου με το φως της ψυχής να αναμετρηθείς με τα σκοτάδια που άρχισαν πλέον να με πνίγουν.
Πάντα ήσουν εκεί για να μου δώσεις το χέρι σου ώστε να φωτίσεις το μονοπάτι μου. Μόνο με τα δικά σου μάτια μπόρεσα και έβλεπα το φως εκεί πέρα στο βάθος. Πόσα σκοτάδια άραγε ήσουν διατεθειμένος να αντέξεις για μένα; Χωρίς το φως της ψυχής σου δεν θα ήμουν εδώ, μου έδωσες τον λόγο για να μάχομαι. Τον λόγο που έπρεπε να μείνω. Μου έδωσες το φως που έκρυβες μέσα σου για να συνεχίσω. Φώτισες τα σκοτάδια μου και πέταξες ψηλά. Αυτό το φως ήταν το δώρο που πήρα από την αγάπη μας.
https://gynaikaeimai.com/
Άνδρεα Αρβανιτίδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου