Ελλάδα – Ρωσία: Ο Πούτιν και η εικονική πραγματικότητα των «αναλυτών» του Μαξίμου

 

Μια εικονική πραγματικότητα

Του ΛΕΥΤΕΡΗ ΚΑΝΑ

Είναι πραγματικά αξιοθαύμαστη η επιμονή αναλυτών στην κατασκευή μιας εικονικής πραγματικότητας, σε ό,τι αφορά στις διεθνείς εξελίξεις.

Παρ’ ότι άνθρωποι με πλούσια κουλτούρα και βαθιά γνώση των θεμάτων που πραγματεύονται, σε πολλές περιπτώσεις και με ακαδημαϊκή παιδεία, εν τούτοις μοιάζουν εγκλωβισμένοι στις αυταπάτες τους και δεν εννοούν να μετακινηθούν απ’ αυτές, ακόμη και όταν η πραγματικότητα τους διαψεύδει.

Η ενδιάθετη αλαζονεία και αυταρέσκεια, που ενδημούν σε τέτοιους χώρους, οδηγεί στην υιοθέτηση της γνωστής ρήσης: «Αν η πραγματικότητα δε συμφωνεί μαζί μας, τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα».

Το βλέπουμε να συμβαίνει με τα δικά μας εθνικά ζητήματα και ειδικά  τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, ευθεία προέκταση των οποίων είναι, ας μη γελιόμαστε και το Κυπριακό ζήτημα. Για να το συνοψίσουμε, με τα λόγια του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή, μονίμως… διαβάζουν λάθος την Τουρκία.

 

Να ήταν μόνο αυτά; Σε πρόσφατη ανάλυση διαβάσαμε, μεταξύ άλλων, ότι η Τουρκία απομακρύνεται από τη Ρωσία και προσεγγίζει, μέχρι πλήρους ένταξης, την Ευρωπαϊκή Ενωση, επειδή η πρώτη… ηττάται πολιτικά στο μέτωπο της Ουκρανίας!

Η Ρωσία βέβαια, είτε μας αρέσει, είτε όχι, δεν ηττάται ούτε στρατιωτικά, ούτε πολιτικά, ανεξάρτητα από την αναπόφευκτη φθορά που προκαλεί ο παρατεταμένος πόλεμος.

Το αναγνωρίζουν άλλωστε όλοι οι άξιοι αναφοράς Δυτικοί αναλυτές, με δεδομένα τα αντιρωσικά τους αισθήματα, συμφωνώντας ότι η όποια φθορά της Ρωσίας δεν ήταν η αναμενόμενη, καθώς στρατιωτικά, παρά τις χτυπητές αδυναμίες της πλαδαρής στρατογραφειοκρατίας της, διαθέτει αρκετές εφεδρείες, ενώ και η οικονομία της μάλλον έχει ενισχυθεί.

 

Ειδικά ως προς το στρατιωτικό σκέλος, η ίδια η ουκρανική ηγεσία παραδέχεται ότι η περίφημη αντεπίθεση έχει αποτύχει παταγωδώς, εξ ου και οι διαρκείς εκκλήσεις για στρατιωτική-και μόνο-βοήθεια. Τα όποια εντυπωσιακά χτυπήματα, με μη επανδρωμένα αεροσκάφη, στο κέντρο της Μόσχας, χάρη στη βοήθεια των προηγμένων Δυτικών συστημάτων, δεν είναι ικανά να αντισταθμίσουν τα συντριπτικά πλήγματα που, ομολογημένα έχουν δεχθεί, ειδικά στα έξι λιμάνια της χώρας. Αντιπαρερχόμαστε το ηθικής τάξης ερώτημα, για τα όρια της ουκρανικής άμυνας, στην υπεράσπιση της εθνικής τους επικράτειας.

Στο πολιτικό και γεωπολιτικό πεδίο, ειλικρινά δυσκολευόμαστε να αντιληφθούμε από πού προκύπτει η ήττα της Ρωσίας. Όπως βέβαια και η «καταρρέουσα» εξουσία του Προέδρου Πούτιν, που πότε βρίσκεται στα πρόθυρα του θανάτου και πότε ανατρέπεται από τον Πριγκόζιν ή στρατηγούς του.

 

Τα δεδομένα διαψεύδουν τους δυτικούς «οριενταλιστές». Η συμμαχία Ρωσίας-Κίνας παραμένει αδιατάρακτη, παρά τις σε τακτική βάση προφητείες, όπως υπογραμμίστηκε και από την πρόσφατη κοινή στρατιωτική τους παρουσία.

Όπως αρραγές παραμένει, παρά την προ ημερών, προσπάθεια διάσπασης, το μέτωπο των BRIGS, με ενεργό, αν όχι πρωταγωνιστική, συμμετοχή της Ρωσίας, που καλύπτει τα 2/3 του πληθυσμού της Γης και φιλοδοξεί ακόμη και να καθιερώσει κοινό αποθεματικό νόμισμα, τουλάχιστον για τις μεταξύ των συγκεκριμένων κρατών συναλλαγές.

Το δε πραξικόπημα στον Νίγηρα, όπως αναπτύξαμε σε προηγούμενο κείμενό μας, αναδεικνύει το μέγεθος της, διαρκώς αυξανόμενης επιρροής της Ρωσίας, αλλά και της Κίνας, στην αφρικανική ήπειρο.

Καταλαβαίνετε γιατί η Τουρκία δεν πρόκειται να απομακρυνθεί απ’ αυτόν τον άξονα;

https://netakias.com/

Το βρήκα στο: https://vequinox.wordpress.com/