Εμάς τους δυο μας «δένει» μια κέλτικη ψυχή!
Κέλτικες είναι οι ψυχές μας, κάπου σε μια στιγμή της αιωνιότητας ίσως συναντήθηκαν και πολέμησαν μαζί, δέθηκαν με δεσμούς αίματος, δόξας και τιμής σε έναν αγώνα άθλιας λάσπης και βροχής! Κάπου σε κάποια ζωή, χορέψαμε μαζί τον χορό της φλόγας, εκείνης που καίει μέχρι και τα βάθη της γης, κανένα υγρό δεν την σβήνει, είναι φλόγα που ξεπηδά από πρωτόγονα συναισθήματα και ματιές άλλων κόσμων. Πώς να εξηγηθεί με λόγια η άγρια χαρά της καρδιάς; Πώς περιγράφεται το πολύ όταν δεν έχει όρια; Αλυχτούν τα βράδια οι κέλτικες ψυχές, τις ακούς αν κάνεις ησυχία, κάποιες φορές συνοδεύουν τα όνειρα και «πίνουν» στην υγεία των απονήρευτων εραστών. Μιλούν με ματιές, χωρίς πολλά, απροσποίητες, γνήσιες, εκείνου που γνωρίζει πως έχει χάσει ήδη την μάχη κατά του έρωτα, αλλά πολεμά και ας πέσει ένδοξα και ας χάσει τα κεκτημένα! Η μάχη μετρά, «ἢ τὰν ἢ ἐπὶ τᾶς», και πολύ όλοι θέλουμε στον έρωτα να είμαστε «ἐπὶ τᾶς» να τον ζήσουμε και ας μας επιστρέψουν νεκρούς πάνω στην ασπίδα μας!
Είναι όμως και η άλλη ράτσα, εκείνη των επαρμένων πολεμοχαρών βασιλιάδων, που αποζητά την αιμοδιψή εικόνα των πεθαμένων εραστών και της αγάπης που δεν πρόλαβε να ανθίσει, να δώσει τα καλύτερά της, να κερδίσει ενάντια στο μίσος εκείνων που δεν μετρούν ψυχές, αλλά μάχες! Αιώνιοι αρνητές της αγάπης, του έρωτα και της ευχάριστης λήθης, οι πληγωμένοι πολέμαρχοι, που το ξίφος του έρωτα τους διαπέρασε την καρδιά και ορκίστηκαν εκδίκηση πέρα ως πέρα, ορκίστηκαν ποτέ να μην ξαναματώσουν, να σκοτώσουν όλους τους ερωτευμένους, να χλευάσουν την αγάπη και τον έρωτα! Ηττήθηκαν οικτρά όταν συνάντησαν τις κέλτικες ψυχές των ερωτευμένων! Μετωπική, με φόρα «έφαγαν τα μούτρα τους», φωνάζοντας ιαχές πολέμου και θαρρώ ξαναγεννήθηκαν ίσως λιγότερο αιμοδιψείς, αλλά αρκετά πραγματιστές, έτσι ώστε να αποζητούν μόνο τις ηδονές και όχι τα αισθήματα!
Παρόλα αυτά, αναζητούμε απεγνωσμένα τον Κέλτη ομόψυχό μας, εσύ εμένα και εγώ εσένα, κοιτάμε προσεχτικά στις γωνίες, αφουγκραζόμαστε τα σημάδια, κοιτάμε βαθιά στα μάτια μήπως η φλόγα τρεμοπαίζει στο βάθος τους; Mήπως είσαι εσύ εκείνος, πίσω από αυτή την μορφή που τώρα με κοιτάζει σαν μια παλιά γνώριμή του; Διακρίνω κάτι στο βλέμμα σου, έναν πολεμιστή της καρδιάς μπορεί, που σε μια άλλη εποχή υπήρξα η εκλεκτή του! Πόσο θέλω να ξαναγίνω η πολεμίστρια της αγάπης σου, πόσο αναζητώ το σθένος και την αποφασιστικότητά σου! Πόσο μου λείπει η κέλτικη ψυχή σου!
Ελένη Ρέγγα
https://gynaikaeimai.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου