ΟΙ ΠΙΟ ΜΑΥΡΕΣ ΜΕΡΕΣ..
Ένα ποίημα από την ποίηση του Κογιότ
Μερικές μέρες είναι πιο δύσκολες από άλλες. 
Οι πιο σκοτεινές μέρες
Ο χειμώνας του 1992 κρατούσε και εγώ κρυβόμουν στον αυτοκινητόδρομο ένα. Έφερα τη βότκα και τον χυμό ανανά στο Big Sur. Εγώ και ο φίλος μου στρατιώτης Robert Padget πίνουμε πολύ. Φώναζε στη θάλασσα και είπε στη θάλασσα να φύγει. Γέλασα μαζί του που στεκόταν κοντά στο κινούμενο νερό. Σκέφτηκα πόσο μικροί είμαστε. Ο Πάτζετ ήταν ένας άγριος άντρας. Γεννήθηκε στη Βαλτιμόρη και του άρεσε να δοκιμάζει τη ζωή και το σύστημα του στρατού. Μου έμαθε πώς να αυτοκτονήσω στον Ειρηνικό Ωκεανό και ήταν κολλημένος στην κόλαση. Δεν τον ένοιαζε.
Περπάτησα στο κρυφό μονοπάτι στο Big Surf. Ανεβαίνετε σε μια βουνοκορφή και μπορείτε να δείτε για πάντα. Είπα μια προσευχή.
«Σε παρακαλώ Κύριε. Συγχώρεσε με για την αμαρτία που πίνω το τζιν, το ουίσκι και την τεκίλα, συγχώρεσέ με που έγινα άγονη ψυχή και μόνη. Κάποτε έκανα μεγάλα όνειρα και σήμερα είμαι καταραμένος. Κάπως στράφηκα και έχω εξαντληθεί, έχασα τα μυαλά μου και έχασα την καρδιά μου. Νεκροί αδέρφια και κακές αποφάσεις με οδήγησαν σε ένα κακό τέλος. Τώρα λατρεύω το ποτό, τον ελεύθερο αυτοκινητόδρομο και τις μακρυπόδινες κυρίες. Σε παρακαλώ, δείξε μου, χρειάζονται οι πιο σκοτεινές μέρες για να μας δείξουν. Το φως της ελπίδας μπορεί να βρεθεί ξανά. Σε ευχαριστώ για τη θάλασσα και σε ευχαριστώ Κύριε, που με φύλαξες από την παραφροσύνη μου».
Ο αυτοκινητόδρομος είναι καλός δάσκαλος. Σου έδειξε νέα μέρη, σου μαθαίνει ότι το τζιν και ο χυμός γίνονται πικρά με τον καιρό. Μας διδάσκει. Οι γυναίκες μπορεί να έρχονται και να φεύγουν, η αγάπη είναι σπάνια και γλυκιά. Η αγάπη είναι σαν ένα λουλούδι της ερήμου, που σπάνια ανθίζει και μια ευλογία για να δεις και να δεις.
Κοίταξα τον καθρέφτη χθες. Είδα έναν άγνωστο. Το παλιό πρόσωπο είχε αριστερό και νέο πρόσωπο, φθαρμένα και σκισμένα μάτια που έμοιαζαν γκρίζα και μοναχικά. Επέστρεψα στο Padget. Τρελός προσπαθεί να ξεφύγει από τα βράχια και να πάει στην ανοιχτή θάλασσα. ενώθηκα μαζί του. Δεν μπορούμε ποτέ να ξεφύγουμε από τα βράχια. Big Sur, άγρια θάλασσα και τέλειο μέρος για να χορέψετε με τη θάλασσα.
Big Sur, μας διδάσκει. Είμαστε απλώς άμμος σε έναν κόσμο μεγάλων ωκεανών και μεγάλης γης. Είμαστε απλώς επισκέπτες στη γη.
Οι γέροι αγαπούν τις μαύρες μέρες. Γεμάτο θυμό και σκληρά όνειρα. Σήμερα ο Johnnie θα ήθελε πολύ να επισκεφτεί το Big Sur. Αυτή τη φορά θα ξέφευγε από τα βράχια και θα αυτοκτονούσε στις ακτές του Big Sur. Βρείτε τον κρυμμένο κόλπο γεμάτο με κρύσταλλα πολλών χρωμάτων. Θα τα άφηνε, απλά κρατήστε τα για μια στιγμή. Οι γέροι ξέρουν, αγαπούν τις επικίνδυνες μέρες και αγαπούν περισσότερο τις καλές μέρες.
John Castellenas/Coyote
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου