Ευλογία μεγάλη το να έχεις πληγωθεί
 |
Μπορείς να με ρίξεις στο χώμα και να με σέρνεις μέχρι να αισθανθώ το δέρμα μου να ξεκολλά από τα οστά μου. Πλεονάκις ἐπολέμησάν με ἐκ νεότητός μου, καὶ γὰρ οὐκ ἠδυνήθησάν μοι, γράφει ο αγαπημένος μου Ψαλμός. Πολλές φορές με έριξαν. Αλλά δεν έμεινα στο χώμα, σηκώθηκα όπως ένας αητός με τα φτερά του πληγωμένα. Αλλά σηκώθηκα. Με έχουν πληγώσει και αυτό με κάνει χαρούμενη. Μπορεί να τραυματίστηκα συναισθηματικά, αλλά έμαθα πόσο περίεργοι και απρόβλεπτοι είναι οι άνθρωποι. Και αυτό με έμαθε να μην κρεμιέμαι επάνω τους, να μην τους βλέπω ως την ευτυχία μου, ως την πηγή της ευδαιμονίας μου. Αλλά ως συνοδοιπόρους, οι οποίοι σήμερα μπορεί να υπάρχουν και αύριο όχι.
Με έχουν πληγώσει και αυτό είναι δείγμα της συμμετοχής μου στη ρουλέτα της ζωής. Τα δάκρυά μου είναι η κάθαρσή μου, η ελευθερία μου, η ανθρωπιά μου, τα συναισθήματά μου. Με έχουν πληγώσει και αυτό ήταν η αφορμή να δυναμώσει το μέσα μου, να μην επιτρέπει πια στον εξωτερικό εχθρό να τον ταράζει. Και αν λύγισαν τα πόδια μου, οι ίδιοι είναι εκείνοι που τα έκαναν να τρέξουν ξανά. Και αν έκαναν προσπάθεια να πέσουν τα πόδια μου, εκείνα κατάφεραν να τρέξουν γρηγορότερα.
Τι και αν με πλήγωσαν, καλό μου έκαναν. Με βοήθησαν να χαμηλώσω την αλαζονεία μου και να ταπεινωθώ, αισθανόμενη ότι δε θα ήθελα να γίνω αυτοί που με έβλαψαν. Τι και αν με πίκραναν, χαρά μου έδωσα. Ευλογία να έχω ένα δείγμα ανθρώπου για να ξέρω σε ποιον δεν πρέπει να μοιάσω. Με έχει πονέσει μέχρι θανάτου. Και την ευχαριστώ. Για να πονέσω τόσο πολύ, σκέψου τι πλούτο συναισθημάτων πρέπει να βίωσα! Αισθάνσου τα χτυποκάρδια μου, το τρέμουλο της ψυχής μου, το βάθος της αγάπης μου. Με πόνεσες μέχρι τέλους, αλλά είμαι χαρούμενη. Παράδεισο αληθινό μπόρεσε να γευτεί εκείνος που κάηκε περνώντας μέσα από μία κόλαση.
https://gynaikaeimai.com/
Μαρία Σκαμπαρδώνη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου