Ο χρόνος αρνείται πεισματικά να πάει πίσω, δεν είναι πάντα με το μέρος σου
Σε θολωμένα νερά βρέθηκα να κολυμπάω, σε λασπόνερα που δεν μπορώ να βγω. Τσαλαβουτάω μερόνυχτα, προσπαθώντας να αποτραβηχτώ, μα ο πνιγμός αναπόφευκτος. Τόσο βέβαιος, οριστικός, αδιάψευστος, αμετάβλητος, αναμφισβήτητος, αδιαμφισβήτητος… Σαν ένα χέρι να με πιέζει να φτάσω στο πάτο του βούρκου. Κάθε φορά που προσπαθώ να αντισταθώ, σε ετοιμότητα αυτό να με πιέζει. Να μην με αφήνει να πάρω ανάσα. Σαν να μου λέει δεν έχεις καμιά τύχη, καμιά διέξοδο, καμιά σωτηρία.
Με γυροφέρνουν τα κατάλοιπα, φύκια που απεχθάνομαι και κολλάνε πάνω μου σαν βδέλλες. Να τρομάζω όταν με αγγίζουν, να νιώθω τη γλοιώδη υφή τους. Πεταρίζουν τα μάτια μου, τρεμοπαίζει το κορμί μου, αντιστέκεται το μυαλό μου. Αρνείται η ύπαρξή μου. Τα δευτερόλεπτα κινούνται γρήγορα. Ο χρόνος αντίστροφα προειδοποιεί πως όλα τελειώνουν. Δεν μένει τίποτα άλλο από το να ξυπνήσω από τον εφιάλτη. Δεν μένει τίποτα άλλο από το να πάρω την κατάσταση στα δικά μου χέρια.
Η αδράνεια με προειδοποιεί ότι θα χάσω έδαφος αν δεν αδράξω την ευκαιρία. Ο χρόνος δεν είναι πάντα με το μέρος μου. Αρνείται πεισματικά να πάει πίσω. Οπότε ή κολυμπάω να ξεφύγω από τα νερά που σιχαίνομαι ή με νικά ο χρόνος και με αφήνει πίσω στο έλεός μου…
https://gynaikaeimai.com/
Joanna Sou
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου