Η λαϊκή πίστη στη δύναμη της μαγείας επιβίωσε στη Βρετάνη για πολύ στη σύγχρονη εποχή. ξόρκια και κατάρες, για καλό ή για κακό, αφθονούσαν στην κοινή φαντασία. Ευτυχώς, οι λίγοι άτυχοι που πιάστηκαν κάτω από την κακοήθη σκιά ενός κακού ξόρκι δεν ήταν πάντα καταδικασμένοι, αλλά κατέφευγαν σε σοφούς ασκούμενους ικανούς να αναιρέσουν τα ξόρκια που έκαναν άλλοι και να προσφέρουν τη δική τους γοητεία απίστευτης μαγείας.
Για να αποτρέψουν τα κακά ξόρκια στα οποία κάποιος θα μπορούσε να πέσει θύμα, κάποτε συνιστώνταν ευρέως ορισμένες πρακτικές, όπως η μεταφορά αλατιού ή μόνο εννέα κόκκων αυτού, το να χτυπά κανείς τρεις φορές το κέλυφος των αβγών που μόλις είχε φάει ή ακόμα και να φτύσει το παπούτσι που φοριέται στο δεξί πόδι πριν το φορέσει. Τα ειδικά φυλαχτά και τα τελετουργικά που σχεδιάστηκαν για να προστατεύουν κάποιον από τους κακόβουλους ξόρκι και το κακό μάτι ήταν συχνά τόσο ποικίλα όσο και ευφάνταστα και γενικά εμπίπτουν σε δύο κατηγορίες. προορατικές και αντιδραστικές.
Στη δυτική Βρετάνη, μια μπουκιά μαύρο ψωμί πιστευόταν ευρέως ότι προστατεύει από τα κακά ξόρκια και σημειώθηκε ως φυλαχτό για να προστατεύει τα νεογέννητα μωρά από το κακό μέχρι να λάβουν την προστασία του βαπτίσματος. Σε ορισμένα μέρη της περιοχής, ήταν παραδοσιακό μια από τις γυναίκες που ήταν παρούσες στη γέννηση ενός μωρού να αφαιρεί τη βέρα της νέας μητέρας και να την βάλει σε ένα ποτήρι κρασί πριν εφαρμόσει λίγο από το υγρό στα χείλη του νεογνού. γεννήθηκε για να το προστατεύσει από το Κακό Μάτι. Επιπλέον, σε πολλά μέρη της Βρετάνης, τα νεογέννητα μωρά περνούσαν αμέσως από το τζάκι για να τα προστατεύσουν από τα κακά ξόρκια.
Ένα πολύ γνωστό γούρι για να προστατευτείς από τυχόν κακά ξόρκια εναντίον σου ζητούσε ένα νόμισμα σου, εννέα κόκκους αλατιού και εννέα στελέχη εννέα φυτών, συγκεκριμένα: ρεβίθια, κοινή μαργαρίτα, γεράνι, φουντούκι, κισσός, κισσός, στίγματα γιατρών, λουλούδι και λουίζα. Πρώτα ήταν απαραίτητο να προφέρουμε τη βρετονική επίκληση Doue Araog Oll (ο Θεός πάνω από όλα) σε ένα λινό πουγκί και να απαγγείλουμε τις προσευχές Pater Noster και Ave Maria τρεις φορές χωρίς να πάρουμε ανάσα.
Μετά από αυτή την παράκληση, τρεις μίσχοι από κάθε ένα από τα εννέα φυτά τοποθετήθηκαν σταυρωτά το ένα πάνω στο άλλο πριν τοποθετηθεί ένα δεύτερο στρώμα τριών μίσχων το καθένα με παρόμοιο τρόπο. Και πάλι, τρεις προσευχές Pater Noster και Ave Maria απαγγέλθηκαν στην ίδια αναπνοή πριν τα υπόλοιπα στελέχη τοποθετηθούν το ένα πάνω στο άλλο στη θήκη. Όταν το τελευταίο από τα στελέχη βρισκόταν στη σακούλα, τότε ήταν απαραίτητο να απαγγείλετε άλλες τρεις προσευχές υπό τους ίδιους αναπνευστικούς περιορισμούς όπως προηγουμένως, πριν προσθέσετε τελικά τους εννέα κόκκους αλατιού. Στη συνέχεια, η θήκη ράβονταν με μια κλωστή από λινό και ράβονταν στα ρούχα κάποιου, όπου θα παρείχε προστασία στον χρήστη.
Ένα άλλο κάποτε δημοφιλές γούρι προστασίας περιλάμβανε το να φοράτε ή να κουβαλάτε στην τσέπη σας, ένα μικρό πουγκί που περιέχει μια ρίζα κιχωρίου που είχε σκιστεί από το έδαφος πριν την ανατολή του ηλίου το πρωί της Ημέρας του Μεσοκαλόκαιρου. Αν και κάποιοι ισχυρίστηκαν ότι το να κουβαλάς την άκρη ενός κλαδιού σκλήθρας και μερικού φλοιού του δέντρου σε ένα μικρό πουγκί ήταν εξίσου προστατευτικό φυλαχτό ενάντια στο Κακό Μάτι και άλλες κακοτυχίες. Ο χυμός του δέντρου, όταν συλλέγονταν πριν από την αυγή της 10ης Μαρτίου, θεωρούνταν ισχυρό όπλο για την καταπολέμηση του κακού. Δυστυχώς, δεν μπόρεσα ακόμη να επιβεβαιώσω τη σημασία αυτής της πιο ευνοϊκής ημερομηνίας.
Πολλά φυτά χρησιμοποιήθηκαν επίσης στον αγώνα για την προστασία ολόκληρων νοικοκυριών από τα κακά ξόρκια που θα μπορούσαν να γίνουν εναντίον τους. Για παράδειγμα, ένα κλαδί οξιάς ή, αν δεν ήταν άμεσα διαθέσιμο, σημύδας κρεμάστηκε μπροστά από το σπίτι ως πιο ορατό σημάδι άμυνας. Παρομοίως, ένα κλαδί πουρνάρι πιστεύεται επίσης ότι προσφέρει προστασία από τα κακά ξόρκια και τη δηλητηρίαση, αλλά τα κλαδιά κρεμασμένα σε στάβλους πιστεύεται ότι απωθούν τις πληγές της αγελάδας. Το άγριο σέλινο, που μαζεύτηκε με το χέρι, ήταν ένα άλλο φυτό που διατηρούνταν ευρέως στο σπίτι με την πεποίθηση ότι η παρουσία του προστάτευε το νοικοκυριό από την κατάρα του Κακού Ματιού και την ατυχία.
Το να φυτεύει κανείς ένα κλαδί πυξάρι στο χωράφι του την Κυριακή των Βαΐων, λέγεται ότι εμποδίζει τις μάγισσες να κάνουν κακά ξόρκια στη μελλοντική σοδειά του χωραφιού. Ωστόσο, ήταν η υγεία και η ζωτικότητα των πολύτιμων ζώων που φαινομενικά απασχολούσε περισσότερο τους Βρετόνους του χθες, καθώς πολλά παραδοσιακά γούρια για να διασφαλίσουν την προστασία τους έχουν επιβιώσει για εμάς σήμερα. Για να προφυλαχθούν από τη μαγεία, κλαδιά γέροντα ήταν κρεμασμένα σε στάβλους τοίχους και πάνω από την πόρτα του στάβλου στερεώνονταν μια ράβδος με δύο ρίζες. Η παρουσία μιας κατσίκας στον στάβλο πιστευόταν ότι προστατεύει τα άλλα ζώα από τα κακά ξόρκια, ενώ οι φρύνοι -ένα πλάσμα που συνδέεται συχνά με τα κακά ξόρκια που εκτελούνται για να τραυματίσουν τα ζώα στη δυτική Βρετάνη- συχνά καρφώνονταν σε πόρτες στάβλων με την προσδοκία ότι η παρουσία τους θα αποκρούω το κακό.
Για να προστατευτεί κανείς από τη μαγεία κατά τη διάρκεια του επόμενου έτους, θεωρήθηκε από καιρό απαραίτητο να συγκεντρωθούν, την αυγή, όλα τα πρόβατα σε ένα σταυροδρόμι την παραμονή του καλοκαιριού και να τα καπνίσουν με τα βότανα του Αγίου Ιωάννη που μαζεύτηκαν, πριν την αυγή, το προηγούμενο Μεσοκαλόκαιρο. Παρομοίως, οι αγρότες οδήγησαν τα βοοειδή τους μέσα από τη χόβολη των φωτιών του Μεσοκαλοκαιριού για να τα προστατεύσουν από την κακία των μαγικών κοριγκάν κατά τη διάρκεια του επόμενου έτους. Οι αγρότες και οι οικογένειές τους προστατεύονταν τις περισσότερες φορές από την ίδια απειλή φορώντας ένα λουλούδι και κρεμώντας μια φουσκωμένη κύστη χοίρου, που περιείχε εννέα κόκκους σιταριού, από μια δοκό οροφής στο κύριο δωμάτιο. Το λανθάνον κακό που τίθεται από το υπερφυσικό πλάσμα γνωστό ως Bugul Nozή Night Shepherd θεωρήθηκε ότι καταπραΰνεται με την τοποθέτηση ενός σταυρού από κλαδιά τριανταφυλλιάς στον στάβλο.
Η διατήρηση της υγείας του ζωικού κεφαλαίου και των μέσων διαβίωσης ήταν ένα διαρκές μέλημα του Βρετόνου αγρότη. Για να βοηθήσουν στην προστασία των προσπαθειών κάποιου από εκείνους που, για οποιονδήποτε λόγο, προσπαθούσαν να προκαλέσουν κακοτυχία, κρεμούσαν τσαμπιά τάνσυ από τα δοκάρια στον στάβλο για να διαλύσουν τα κακά ξόρκια και για να διασφαλίσουν ότι οι αγελάδες παρήγαγαν άφθονο γάλα. Τα τσαμπιά από λευκή αψιθιά και πράσο λέγεται επίσης ότι ήταν παρόμοια αποτελεσματικά. Στα δυτικά της περιοχής, ένα κλαδί μούσμουλα, που κόπηκε πριν από την αυγή το πρωί του Μεσοκαλοκαιριού, θεωρήθηκε επίσης ότι παρείχε εξαιρετική προστασία από τη μαγεία.
Στην ανατολική Βρετάνη, πίστευαν ότι μερικές φορές οι μάγισσες έκαναν ξόρκια στα βοοειδή στην αγορά αναμειγνύοντας το κονιοποιημένο συκώτι ενός λύκου με τον καπνό τους. Μυρίζοντας αυτόν τον καπνό, τα ζώα ξαφνικά τρελάθηκαν στις προσπάθειές τους να ξεφύγουν. Για να καταπολεμηθεί η επιρροή ενός τέτοιου ξόρκι, τοποθετήθηκε ένα φυλαχτό από μεγαλύτερο μυρτιά γύρω από το αριστερό κέρας των θηρίων. Ένα πιο ευρέως χρησιμοποιούμενο γούρι για την προστασία των κατοικίδιων ζώων από τη μαγεία τα είδε να στολίζονται με ένα φυλαχτό που περιείχε εννέα σκελίδες σκόρδο ανακατεμένες με μια χούφτα χοντρό αλάτι.
Μέχρι τα μέσα του 19ου αιώνα , το να πλένεις το πρόσωπό σου, το πρώτο πράγμα το πρωί, με ούρα αγελάδας, ή τα δικά σου, αν δεν μπορούσες να πάρεις τα ούρα μιας αγελάδας, λέγεται ότι σε προστατεύει όλη μέρα από τα κακά ξόρκια και κακία του Διαβόλου γιατί έγινες αόρατος σε αυτόν. Αν είχατε την ατυχία να σας επισκεφτεί στο σπίτι μια μάγισσα ή οποιοσδήποτε άλλος ικανός να ρίξει το κακό μάτι, όπως ένας ράφτης, το να ρίξει μια σκούπα από κλαδιά σημύδας στο έδαφος μπροστά τους, πιστευόταν ότι ήταν αρκετά για να αντιμετωπίσει οποιαδήποτε κατάρα. Ωστόσο, εάν ένα από τα ζώα σας είχε καταραστεί, ήταν απαραίτητο να προσκαλέσετε αυτό που υποπτευόσασταν ότι έκανε το ξόρκι να επισκεφτεί το σπίτι σας. Η εμφάνισή τους πέρα από το κατώφλι θεωρήθηκε αρκετά για να ακυρώσει την κατάρα τους.
Άλλες πρακτικές για να σπάσουν ξόρκια και να άρουν κατάρες απαιτούσαν πολύ πιο τελετουργικό, όπως μια που σημειώθηκε στα ανατολικά της περιοχής που απαιτούσε από το υποτιθέμενο θύμα να αγοράσει ένα πήλινο δοχείο που δεν είχε χρησιμοποιηθεί ποτέ. Αυτό το είδος έπρεπε να αγοραστεί, χωρίς καμία διαπραγμάτευση για την τιμή που ζητήθηκε, με μια χούφτα χάλκινες πένες που, σε καμία περίπτωση, δεν έπρεπε να μετρηθούν. Έπρεπε τότε να επισκεφτείτε τον σιδερά ή τον καρφιοποιό και να τον προσκαλέσετε να βάλει μια χούφτα καρφιά στο δοχείο, χωρίς να τα μετρήσει ή να τα ζυγίσει. τα καρφιά έπρεπε να πληρωθούν με τον ίδιο τρόπο όπως πριν, με μια χούφτα αμέτρητα φλουριά. Έτσι, το θύμα έπρεπε να επιστρέψει στο σπίτι, να γεμίσει την κατσαρόλα με νερό και να το βάλει να βράσει πάνω από τη φωτιά. Μόλις το νερό είχε αρχίσει να βράζει, πίστευαν ότι τα καυτά νύχια βασάνιζαν τώρα τον μάγο που, για να γλιτώσει από αυτό το μαρτύριο,
Ένα παρόμοιο τελετουργικό για την ακύρωση ενός κακού ξόρκι συνιστούσε στο θύμα να αγοράσει την καρδιά ενός βοδιού και μια χούφτα νέα καρφιά. Και τα δύο αντικείμενα έπρεπε να αγοραστούν, χωρίς κανένα παζάρι, με χούφτες αμέτρητες δεκάρες. Την καρδιά την πήγαιναν στο σπίτι, την κρεμούσαν στο τζάκι του θύματος και, κάθε πρωί, της έριχναν καρφιά με την πεποίθηση ότι ο μάγος θα υπέφερε τόσο πόνο που θα σταματούσε την κακία τους και θα έσπαγε το ξόρκι που είχαν κάνει.
Όπως και με τα προληπτικά ξόρκια για την προστασία από τα κακά ξόρκια, πολλά από τα αντιδραστικά ξόρκια κάποτε θεωρούσαν ανεκτίμητα για να σπάσουν ένα ξόρκι, περιστρέφονταν γύρω από τα ζώα και τα προς το ζην. Εάν τα βοοειδή χάνονταν τη νύχτα, ένα πυροσβεστικό τρίποδο ή ένα μαχαίρι με κυρτή λεπίδα πετάγονταν στα χωράφια με την προσδοκία ότι αυτό θα προστατεύει το χαμένο θηρίο από μια μοιραία συνάντηση με έναν λύκο και θα το προστατεύει από τη μάγισσα.
Όταν οι αγελάδες απέτυχαν να δώσουν την αναμενόμενη ποσότητα γάλακτος, δεν άργησε να υποψιαστεί ότι η μαγεία είχε στεγνώσει την αγελάδα. Για να σπάσει το ξόρκι και να τιμωρήσει αυτόν που το έκανε, ο ιδιοκτήτης της μαγεμένης αγελάδας έπρεπε να βράσει μερικές καρφίτσες στο γάλα του ζώου. Στη συνέχεια θεωρήθηκε ότι αυτά θα πληγώσουν τον ξόρκι που, για να ξεφύγει από τον πόνο, σήκωσε την κατάρα τους. Στα βορειοδυτικά της περιοχής, ένας άλλος τρόπος για να σπάσετε ένα τέτοιο ξόρκι ήταν να κολλήσετε πολλές καρφίτσες στην καρδιά ενός βοδιού το οποίο στη συνέχεια το έβαζαν σε ένα σιδερένιο δοχείο κρεμασμένο στη φωτιά. πιστευόταν τώρα ότι ο ξόρκις ένιωθε υποχρεωμένος να παρουσιαστεί στον καταραμένο.
Ένα πιο περίτεχνο τελετουργικό για την άρση αυτού του τύπου κατάρας περιλάμβανε το κόψιμο μερικών τριχών από το κεφάλι, το ακρώμιο και την ουρά της αγελάδας, το μούλιασμα τους στο νερό του ζώου πριν από την ανατολή του ηλίου κάθε μέρα της Μεγάλης Εβδομάδας πριν τις φορέσουν στη λειτουργία την ημέρα του Πάσχα. Στη δυτική Βρετάνη, πίστευαν ότι τέτοια ξόρκια θα μπορούσαν να σπάσουν αν το καταραμένο ζώο περπατούσε γύρω από ένα χωράφι με τρεις πλευρές. Κάποιος πίστευαν ακόμη ότι μπορούσε να γυρίσει τα τραπέζια στον ξορκιστή αν, ενώ περπατούσαν την αγελάδα, έριχναν αλάτι στον ώμο τους ενώ έκαναν ορισμένα ξόρκια. Το αλάτι χρησιμοποιήθηκε επίσης στη γειτονική Νορμανδία για να αντιμετωπίσει τυχόν κακά ξόρκια που υποπτευόταν ότι είχαν γίνει σε μια νέα αγελάδα. λιωμένο αλάτι τρίβονταν στον μαστό και γύρω από τη βάση της ουράς του ζώου για να σηκωθεί το ξόρκι.
Η επιρροή κάποιου κακοήθους ξόρκι κατηγορήθηκε συχνά όταν μια αγελάδα αποβλήθηκε απροσδόκητα και πολλά μέσα αντιμετώπισης τέτοιων ξόρκων έχουν επιβιώσει μέχρι σήμερα. Μια αρκετά διαδεδομένη πρακτική απαιτούσε από τον αγρότη του οποίου το ζωικό κεφάλαιο είχε επηρεαστεί έτσι να θάψει το νεκρό μοσχάρι με τα πόδια του στραμμένα προς τον ουρανό σε ένα λάκκο μπροστά από τον στάβλο. Στα ανατολικά της περιοχής, ένας τρόπος για να σπάσει το ξόρκι απαιτούσε να κρεμαστεί η καρδιά του νεκρού μοσχαριού στο τζάκι της αγροικίας και να τρυπηθεί με τις ράβδους ενός μαυρόαγκουρα.
Όταν οι αγρότες αντιμετώπισαν δυσκολίες στην παραγωγή βουτύρου, μια υπερφυσική εξήγηση ήταν συχνά αυτή που αναζητούσαν αμέσως. Στη δυτική Βρετάνη, θεωρήθηκε απαραίτητο να αναδευτεί το γάλα σε μια γειτονική ενορία για να σπάσει η κατάρα, ενώ οι γαλατάδες των οποίων το βούτυρο άργησε να πάρουν, απέτρεψαν την πιθανή επιρροή του Κακού Ματιού αλλάζοντας αμέσως τα αναδεύματά τους.
Γύρω από την ανατολική πόλη Vitré, οι αγρότες ήταν πιο επιθετικά προληπτικοί και εξέταζαν τους σωρούς κοπριάς τους. Η παρουσία ενός επίπεδου μύκητα, ευρέως γνωστού ως fromage blanc , χρησίμευσε ως επιβεβαίωση ότι η αγελάδα τους ήταν μαγεμένη. Για να αντιμετωπιστεί το ξόρκι, πίστευαν ότι ήταν απαραίτητο να μαζευτούν, μετά τη δύση του ηλίου, τρεις στρογγυλές πέτρες και να τις πετάξουν όσο το δυνατόν πιο δυνατά στην πισίνα που βρισκόταν πιο κοντά στον σωρό κοπριάς. Αυτό το τελετουργικό έπρεπε να επαναληφθεί τρεις συνεχόμενες νύχτες. Την πρώτη νύχτα, οι πέτρες θεωρήθηκε ότι χτυπούσαν τον ξορκιστή και τραβούσαν την προσοχή του. Τη δεύτερη νύχτα, οι πέτρες θα προκαλούσαν στον ξορκιστή έντονο πόνο, ενώ την τρίτη νύχτα, το ξόρκι θα αίρονταν από τον τροχό από φόβο μήπως υποφέρει περισσότερο.
Ήταν επίσης στην περιοχή γύρω από αυτήν την πόλη ότι ένας πιο περίεργος χαρακτήρας σημειώθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα . ένας μάγος, ντυμένος με δέρμα κατσίκας, που τριγυρνούσε στην ύπαιθρο προσφέροντας να άρει τις κατάρες που είχαν ρίξει στους αγρότες της περιοχής. Λέγεται ότι έφερε στον ώμο του μια μεγάλη σανίδα στην οποία ήταν καρφωμένες άλλες τρεις μικρές πηχάκια ξύλου, όλες κολλημένες με γάντζους από τους οποίους κρέμονταν τυφλοπόντικες σε διάφορες καταστάσεις σήψης. Αυτά τα σάπια σφάγια μεταφέρθηκαν από αγρόκτημα σε αγρόκτημα και πουλήθηκαν σε όσους πίστευαν ότι ήταν μαγεμένοι.
Σε ένα από τα κλαδιά υπήρχαν οι σάπιοι τυφλοπόντικες που ισχυρίζονταν ότι εμποδίζουν τα ξόρκια που γίνονται ενάντια στην παραγωγή βουτύρου. Ήταν αρκετό να θάψει ένα από αυτά τα πτώματα στην είσοδο του στάβλου και αμέσως το γάλα που δεν έδινε πλέον κρέμα το έδωσε σε αφθονία. Το δεύτερο πηχάκι μετέφερε τα πτώματα που λέγεται ότι συντηρούσαν κοτόπουλα αν τα έθαβαν στο κοτέτσι. Το τελευταίο πηχάκι μετέφερε τα ζώα που υποτίθεται ότι είχαν την ικανότητα να εμποδίζουν τις αγελάδες να αποβάλλουν.
Υπήρχαν επίσης πολλές πρακτικές που συνιστώνταν για να βοηθήσουν στην αποτροπή των κακών ξόρκων που είχαν γίνει εναντίον του εαυτού μας. Για να αντιμετωπίσετε ένα ξόρκι που είχε προκαλέσει πυρετό, ήταν απαραίτητο να πιείτε από έναν κουβά νερό αφού είχε πιει ένα άλογο από αυτό ή να λάβετε τρεις ραντισμούς αγιασμού σε τρεις διαφορετικές ενορίες την ίδια Κυριακή. Παρόμοια προστασία πιστευόταν ότι αποκτήθηκε από το πόσιμο αγιασμένο νερό την παραμονή της Πεντηκοστής ή το να εκτεθεί κανείς γυμνός στον ανατέλλοντα ήλιο ενώ απαγγέλλει έναν ορισμένο αριθμό προσευχών Pater Noster και Ave Maria .
Κόκκοι αλατιού, φιαλίδια αγιασμού, θρησκευτικά μετάλλια, γραπτά γούρια και κομμάτια κάρβουνου χρησιμοποιήθηκαν κάποτε ευρέως για την προστασία από τη δύναμη των ξόρκων και των κατάρα. Αν και η πίστη ή η αμφιβολία, η πίστη ή η δυσπιστία, ήταν αναμφισβήτητα το ισχυρότερο όπλο που χρησιμοποιήθηκε υπέρ και κατά της δύναμης του ξορκιστή.
https://bonjourfrombrittany.wordpress.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου