Πριν από 450 χρόνια, «η Νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου» - Πώς και γιατί οι καθολικοί έσφαξαν 30.000 διαμαρτυρόμενους (Βίντεο)

 Πριν από 450 χρόνια, «η Νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου» - Πώς και γιατί οι καθολικοί έσφαξαν 30.000 διαμαρτυρόμενους (Βίντεο)

Είναι γνωστό πως για θρησκευτικούς λόγους έχουν γίνει μεγάλες σφαγές-Οι περισσότερες, ωστόσο, ήταν στο πλαίσιο κάποιου πολέμου- Η πολυθρύλητη «Νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου», ωστόσο, έμεινε στην ιστορία γιατί ήταν ένα λουτρό αίματος που αφορούσε αμάχους ανάμεσά τους μικρά παιδιά

Πόσες και πόσες φορές και σε πόσες διαφορετικές περιπτώσεις δεν έχουμε χρησιμοποιήσει όλοι μας την έκφραση «θα γίνει του Αγίου Βαρθολομαίου» ή «αυτή η νύχτα θα είναι του Αγίου Βαρθολομαίου»; Είναι μια έκφραση που χρησιμοποιείται, πλέον, στον καθημερινό λόγο για να περιγράψει κάτι εξαιρετικά βίαιο και ιδιαίτερα μαζικό. Στην πραγματικότητα όταν αναφερόμαστε σε εκείνη τη νύχτα αναφερόμαστε στη σφαγή των Διαμαρτυρομένων (Ουγενότων) στο Παρίσι, από τους Ρωμαιοκαθολικούς, μαι ημέρα σαν σήμερα, στις 24 Αυγούστου του 1572, κατά την ημέρα της εορτής του Αγίου Βαρθολομαίου, σύμφωνα με την ιστοσελίδα reader.gr. 

Τι προηγήθηκε της μεγάλης σφαγής

Τον Αύγουστο του 1570, τα προτεσταντικά στρατεύματα με επικεφαλής τον ναύαρχο Γκασπάρ ντε Κολινί κινήθηκαν προς το Παρίσι. Σε μια κίνηση που προκάλεσε γενική κατάπληξη ο βασιλιάς Κάρολος Θ' υπέγραψε το Διάταγμα Ειρήνης του Σεν Ζερμέν (Αγίου Γερμανού) στις 8 Αυγούστου 1570, με το οποίο παραχωρούσε στους Ουγενότους (οι οποίοι είχαν ηττηθεί στα πεδία των μαχών) ισοπολιτεία και σχεδόν, απόλυτη ελευθερία στη λατρεία τους.

Η συγκεκριμένη απόφαση προκάλεσε μεγάλη αναστάτωση στους Καθολικούς και έτσι η βασιλομήτωρ Αικατερίνη των Μεδίκων θέλοντας να καθησυχάσει τον πάπα Γρηγόριο ΙΓ' και τον βασιλιά Φίλιππο Β' της Ισπανίας, αποφάσισε να παντρέψει την κόρη της Μαργαρίτα των Βαλουά, με τον Ερρίκο την Βουρβόνων, βασιλιά της Ναβάρας (σήμερα ανήκει στην Ισπανία) και αρχηγό των Γάλλων Διαμαρτυρόμενων.

 

Την ίδια ώρα ο Κολινί, απέκτησε αξιώματα και χρήματα και ασκούσε μεγάλη επιρροή στον Κάρολο Θ' τον οποίο προσπάθησε να πείσει να κηρύξει πόλεμο εναντίον του βασιλιά της Ισπανίας Φίλιππου Β', ισχυριζόμενος ότι έτσι θα ενισχύονταν οι Καλβινιστές των Κάτω Χωρών και θα ήταν εύκολη η εκ νέου προσάρτηση της Φλάνδρας (Φλαμανδίας), περιοχής του Βελγίου σήμερα. Η Αικατερίνη των Μεδίκων αντέδρασε και προσπάθησε να εξουδετερώσει του Κολινί που επηρέαζε τον γιο της.
Ο γάμος του Ερρίκου της Ναβάρας και της Μαργαρίτας των Βαλουά, ορίστηκε για τις 18 Αυγούστου 1572 και ήταν το κρίσιμο σημείο. Η Αικατερίνη των Μεδίκων έπεισε τον γιο της ότι ο Ντε Κολινί δήθεν συνωμοτούσε εναντίον του και ότι έπρεπε να τον εξουδετερώσει. Ποια θα μπορούσε να είναι καλύτερη ευκαιρία από το γάμο; Τότε είχαν συρρεύσει στο Παρίσι πολλοί ουγενότοι ευγενείς για τον γάμο Ο Ερρίκος μαζί με τον Κολινί και οχτακόσιους Ουγενότους έφτασαν στο Παρίσι. Ακολούθησαν άλλοι τρεις χιλιάδες ένοπλοι Ουγενότοι. Η απόπειρα εναντίον του Ντε Κολινί στις 22 Αυγούστου απέτυχε και τότε η Αικατερίνη έπεισε τον Κάρολο να διατάξει τη σφαγή όλων ανεξαιρέτως των Διαμαρτυρόμενων του Παρισιού.

Η Νύχτα Του Αγίου Βαρθολομαίου

Την εκτέλεση του σχεδίου ανέλαβε ο δούκας Ερρίκος της Γκύζης, που είχε προετοιμάσει κατάλληλα τους φανατικούς Ρωμαιοκαθολικούς στρατιώτες του για την επίτευξη του αιφνιδιασμού. Και το κατάφεραν. Στρατός και όχλος σάρωσαν τα πάντα στο πέρασμά τους. Ένα από τα πρώτα θύματα των σφαγών ήταν ο Κολινί. Εξόντωσαν τη φρουρά του και μπήκαν στο δωμάτιο του όπου προσευχόταν γονατιστός. Τον χτύπησαν με ξίφη κι εγχειρίδια κι ενώ ήταν ακόμα ζωντανός τον πέταξαν από το παράθυρο στον δρόμο, στα πόδια του δούκα! Το κεφάλι του κόπηκε και στάλθηκε στο Λούβρο, ενώ το σώμα του ακρωτηριάστηκε και κρεμάστηκε από τις φτέρνες.

Το φοβερό είναι πως όταν η Αικατερίνη των Μεδίκων έμαθε για τον άγριο φόνο του Κολινί εξέδωσε ένα διάταγμα με το οποίο ανακαλούσε τη σαγή αλλά πλέον ήταν αργά. Κανείς δεν μπορούσε να σταματήσει στρατό και όχλο. Την επόμενη ημέρα ανάλογες σφαγές σημειώθηκαν και σε άλλες γαλλικές πόλεις με προτεσταντικό πληθυσμό, όπως η Λιόν, η Ρουέν, το Μπορντό και η Ορλεάνη. Χιλιάδες Ουγενότοι, σέρνονταν έξω από τα σπίτια τους και σφάζονταν οικογενειακά. Στις 26 του μηνός ο βασιλιάς διέσχισε εν πομπή τους γεμάτους πτώματα δρόμους και βεβαίωσε το Παρλαμέντο του Παρισιού ότι αυτός είχε διατάξει την εξολόθρευση των Ουγενότων. Στις 28, με την βασιλομήτορα και την αυλή, περιήλθε πολλές εκκλησίες ευχαριστώντας τον Θεό για την εξάλειψη της αίρεσης και τη σωτηρία της βασιλικής οικογένειας. Οι σφαγές συνεχίστηκαν ως τις 3 Οκτωβρίου, οπότε ο σαστισμένος Κάρολος, εξέδωσε διάταγμα για άμεση κατάπαυσή τους.

Μέχρι και σήμερα κανείς δεν ξέρει πραγματικά πόσοι ήταν οι άνθρωποι που έχασαν τη ζωή τους καθώς οι πηγές είτε από τη μια είτε από την άλλη πλευρά υπερέβαλαν ή υποβάθμιζαν το γεγονός. Στην τελευταία πλευρά, ορισμένες πηγές αναφέρουν 2.000 στο Παρίσι και σε 3.000 στην επαρχία. Άλλες αναφέρουν 3.000 στο Παρίσι και 7.000 σε όλη τη γαλλική επαρχία. Αυτά τα νούμερα, ωστόσο, σίγουρα είναι μακριά από την πραγματικότητα. Ενδεικτικό του πόσο μακριά είναι, αξίζει να αναφερθεί πως η μόνη απτή απόδειξη είναι μια απόδειξη πληρωμής για εργάτες του δήμου Παρισίων για τη «συλλογή και ταφή 1.100 πτωμάτων που ξεβράστηκαν στις ακτές του Σηκουάνα»! Από την άλλη, γίνεται λόγος για 20.000 ή 30.000 στο σύνολο (μαζί με τα όσα έγιναν στην επαρχία δηλαδή) κάτι που μοιάζει πιθανότερο.

https://www.pentapostagma.gr/