Για τις στιγμές που νιώθεις μικρός κι ανίσχυρος…
“Έπιασα πάτο!” λες και απογοητευμένος χαμηλώνεις βλέμμα, κορμί και ψυχή κι είσαι έτοιμος να παραδοθείς. Νιώθεις πως δεν υπάρχει σωτηρία, δεν υπάρχει τρόπος ανατροπής, κλείνεις τα μάτια κι αφήνεσαι. Κοιτάς τριγύρω και δεν βλέπεις πουθενά διέξοδο. Κοιτάς ψηλά και το φως μοιάζει τόσο μακριά που σ’ ανατριχιάζει. Κοιτάς κάτω και νιώθεις πως αυτό ήταν… δεν υπάρχει παρακάτω! Πονάς παντού και κουλουριάζεσαι αγκαλιάζοντας όσο απ’ τον εαυτό χωράει στα χέρια σου, που ώρες ώρες σου μοιάζουν μικρά! Τόσο μικρά κι ανίσχυρα! Κάτι ψιθυρίζεις για το τέλος που έφτασε και σφαλίζεις τα χείλη… Μα είναι αυτή η λύση ψυχή μου;
Είσαι εκεί που τρέμεις πως δεν θα υπάρξει επιστροφή. Σ’ έχουν πλακώσει τα προβλήματα, σ’ έχουν εγκλωβίσει οι δυσκολίες, σ’ έχουν ακινητοποιήσει οι αντιξοότητες και νιώθεις τους τείχους γύρω σου να σφίγγουν και να απειλούν να σε συνθλίψουν. Μα να σου πω ένα αστείο; Τίποτα δεν έχει τελειώσει! Ακόμη κι αν νιώθεις πως δεν υπάρχει σωτηρία, πως δεν υπάρχει τρόπος ανατροπής, τίποτα δεν έχει τελειώσει! Ακόμη κι αν έχεις πιάσει πάτο, ακόμη και τότε όλα μπορούν ν’ αλλάξουν. Αρκεί να μην παραιτηθείς!
Το καλό με το να πιάσεις πάτο, είναι ότι δεν έχει να πας παρακάτω. Άρα το ν’ ανέβεις, είναι μονόδρομος. Αρκεί να το κάνεις πριν κολλήσεις κάτω, πριν αποδεχτείς τον πάτο σαν τελική σου κατάληξη, πριν τον θεωρήσεις αποδεκτή κατάσταση. Γιατί δεν είναι αποδεκτή κατάσταση! Δεν σου αξίζει! Κι εκεί είναι το κλειδί της πόρτας που αρνείσαι να δεις, γιατί πόρτα πάντα υπάρχει! Το ότι δεν σου αξίζει!
Ακόμη κι αν χρειαστεί να πληρώσεις ακριβά τα λάθη σου, ακόμη κι αν χρειαστεί να περάσεις μέσα από φωτιές που απειλούν να σε κάψουν, ακόμη κι αν μπλεχτείς σε έναν δρόμο γεμάτο παγίδες… πόρτα διαφυγής υπάρχει πάντα! Κι αυτήν πρέπει να βρεις, μα θέλει δύναμη και πείσμα και τσαγανό. Θέλει πίστη και πυγμή και δράση. Θέλει να σ’ αγαπάς και να σ’ εμπιστεύεσαι.
“Έπιασα πάτο!” λες και απογοητευμένος χαμηλώνεις βλέμμα, κορμί και ψυχή κι είσαι έτοιμος να παραδοθείς. Να μην παραδοθείς ψυχή μου! Να σταθείς όρθιος, να πληρώσεις όσες συνέπειες σου αναλογούν, να παλέψεις όλα όσα θέλουν να σε εγκλωβίσουν. Να σταθείς όρθιος, να πολεμήσεις όλα όσα σου επιτίθενται και να παραμείνεις εκεί μέχρι να τα κερδίσεις. Αρκεί να το κάνεις πριν κολλήσεις κάτω, πριν αποδεχτείς τον πάτο σαν τελική σου κατάληξη, πριν τον θεωρήσεις αποδεκτή κατάσταση. Γιατί δεν είναι αποδεκτή κατάσταση! Δεν σου αξίζει! Κι αυτό δεν πρέπει να το ξεχάσεις!
Κική Γιοβανοπούλου
https://gynaikaeimai.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου