Γυναικοκτονίες. Μην προσπερνάς!
Με αφορμή την κριτική του βιβλίου της Τζένης Κριθαρά, είμαι γυναίκα, γι’ αυτό με σκοτώνεις, εκδόσεις ΚΨΜ, που θα παρουσιάσω τις προσεχείς εβδομάδες, νιώθω την ανάγκη να μοιραστώ μαζί σας κάποιες σκέψεις που βαραίνουν τη συνείδησή μου.
Πολλές ή λίγες φορές δεν έχει σημασία, έχουμε ακούσει έντονους ψιθύρους για γυναίκες που αποτελούν μέλος του κοινωνικού μας συνόλου, οι οποίες σε έναν βαθμό που δεν είμαστε σε θέση να κρίνουμε, κακοποιούνται από το οικείο ή και όχι, περιβάλλον τους. Άλλοτε πάλι, έχουμε γίνει μάρτυρες σε καβγάδες, σε λεκτικές απρεπείς συμπεριφορές, σε προσβλητικές εξεγέρσεις έναντι γυναικών που γνωρίζουμε ή αγνοούμε την ταυτότητά τους. Με την υπεκφυγή, να μην μπλέξουμε, να μην εμπλακούμε, να μην ασχοληθούμε με προβλήματα που δε μας αφορούν, έχουμε προσπεράσει και σε λίγο χρονικό διάστημα, ίσως να έχουμε διαγράψει από τη μνήμη μας, το εν λόγω περιστατικό.
Σίγουρα η συμπεριφορά μας αυτή, είναι λανθασμένη και πού ξέρετε, μπορεί να αποβεί μοιραία. Εγκλωβισμένοι στα δικά μας καθημερινά προβλήματα, στις δικές έννοιες και σκοτούρες, χάσαμε την ανθρωπιά και την αλληλεγγύη μας.
ΟΧΙ ΠΙΑ! Η κοινωνία στην οποία ζούμε, μας έχει ανάγκη όλους και είμαστε όλοι υπεύθυνοι για όλους!
Ο σεβασμός, η αλληλεγγύη, η αλληλοβοήθεια, η εμπιστοσύνη, η υπεράσπιση και η ανιδιοτελής αγάπη, είναι έννοιες που πρέπει να ενταχθούν και πάλι στις ζωές μας. Έννοιες που έχασαν για λίγο την αξία τους, που λοξοδρόμησαν από την πορεία μας, είναι ώρα να γίνουν ξανά συνοδοιπόροι μας και να συνδράμουν δυναμικά στην προφύλαξη των αδύναμων γυναικών, στην υπεράσπιση των γυναικών εκείνων που δεν είναι σε θέση να υψώσουν το ανάστημά τους, στη συνδρομή των γυναικών εκείνων που βιώνουν ανείπωτες και τραγικές καταστάσεις.
Μην εθελοτυφλείς μπροστά στο δράμα τους, μην προσπερνάς το αόρατο χέρι που σου απλώνουν για βοήθεια, μην αγνοείς τον πόνο που φανερώνουν τα μάτια τους, όταν σε κοιτάζουν έτοιμα να δακρύσουν, μην αποδοκιμάζεις τα σημάδια στο σώμα και την ψυχή τους που προσπαθούν να κρύψουν. Μπορεί να καταφέρεις να προφυλάξεις κάποια που σε έχει ανάγκη, κάποια που βιώνει τον πόνο και τη θλίψη, κάποια που βιάζεται ή κακοποιείται καθημερινά, κάποια που υπομένει να υποθάλπει τα κακώς κείμενα που κρύβουν οι τοίχοι του σπιτιού της και τις απαράδεκτες συμπεριφορές των δικών της ανθρώπων που την κρατούν δέσμια.
Όρθωσε το ανάστημά σου και προστάτεψε όπως μπορείς, εκείνες που δυσκολεύονται να προστατέψουν οι ίδιες τον εαυτό τους. Απευθύνσου σε αρμόδιους φορείς και εκείνοι ξέρουν πώς να επέμβουν, αγκάλιασε τις πληγές τους και φρόντισέ τες, άκουσε τι έχουν να σου πουν χωρίς να κρίνεις και πρόσφερε απλόχερα το χέρι σου για να νιώσουν την παρουσία και τη ζεστασιά σου.
Για να μην είμαστε λιγότερες κάθε φορά που μετριόμαστε, γίνε από τώρα και έπειτα αρωγός των γυναικών που υποφέρουν, αρωγός εκείνων που στωικά υπομένουν, αρωγός εκείνων που φοβούνται να αντιδράσουν, αρωγός της ίδιας της ζωής.
https://gynaikaeimai.com/
Κατερίνα Σιδέρη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου