Ένας έρωτας μεγάλος
Ξακουστή στα πέρατα της γης, η Μάγισσα Δεστέμονα, με όρκο βαρύ στην καρδιά να εξαφανίσει από προσώπου γης όλους τους ερωτευμένους. Αυτούς που στην καρδιά έχουν κρύψει τον μικρό θεό, που κάθε νέο ξημέρωμα, χάρισμα του κάνουν το φόρεμα της Περσεφόνης και κάθε δείλι προσκυνούν για χάρη του τ΄ αστέρια. Δαιμόνια κακία ποτισμένα, δαιμόνια με σπάνια πονηριά στα χέρια, να κρατούν κατάρες άλυτες και δηλητήρια αγκαθωτά, μ΄ εντολή να τα φυτέψουν σ΄ όλες τις ερωτευμένες καρδιές. Ανίκητος στρατός ενάντια στις όμορφες αγκαλιές, στα γέλια τα ζεστά, στις επιθυμίες τις κρυφές, στα πρώτα τα φιλιά.
Αρχάγγελος στρατηγός μ΄ όνομα τρανταχτό που ρίγη να σκορπάει, ορκίζεται το κακό να σταματήσει και τη Δεστέμονα για πάντα σε κάστρο μακρινό να φυλακίσει. Κουρασμένος από του πολέμου την οργή, από της καρδιάς παλιά πληγή, κάθεται στη πηγή να δροσιστεί. Όραμα μαγικό, άγγελος Κυρίου μέσα στο νερό. Τα χέρια ματωμένα, τα χείλη μόλις που ανασαίνουν και η καρδιά αδύναμη, μα ακόμη να χτυπά. Καταφύγιο στο κάστρο της, ξαπλωμένος στο κρεβάτι της, ναρκωμένος από τη μαγεία να μην πονά, να μην υποφέρει και εκείνη πάντα στο προσκεφάλι του να τον κοιτά και να χάνεται. Μέρες και βραδιές ατέλειωτες μέχρι τα δυο του μάτια ν΄ ανοίξουν και του έρωτα βολή να νιώσουν από δυο γαλαζοπράσινες λίμνες χαρισμένες στο σκοτάδι, μα όμορφες όσο τίποτα άλλο στον κόσμο αυτό. Σοκαρισμένος θα συστηθεί, έκπληκτος θα την ακούσει να ομολογεί ποια είναι, τι έκανε, τι νιώθει
Ο Άγγελος κάνει να φύγει, λαβωμένος πια από εκείνη την σπάνια ομορφιά και το πρώτο φιλί που τόλμησε να της πάρει. Κατάρα μαύρη να μη μπορεί ελεύθερα ν΄ ανασάνει, αν εκείνον δε θωρεί. Η ζωή νόημα να μην έχει χωρίς εκείνη να είναι στο πλάι του. Θλίψη και πόνος στο κάστρο το σκοτεινό, δάκρυα και απελπισία στο Ουράνιο Βασίλειο. Δυο κόσμοι ξένοι, δυο κόσμοι εχθρικοί.
Δαιμόνια εκδικητές πιάνουν αιχμάλωτο τον Άγγελο και ετοιμάζονται σπάνια θυσία στον σκοτεινό άρχοντα να κάνουν. Φτερά αγγέλου, οργή θυμού, οργή που όμοιά της δεν ξανάδαν! Κατάρες, πόνος και μαύρη κόλαση που τόλμησαν ν΄ αγγίξουν τον αγαπημένο της! “Μην το κάνεις αυτό! Διώξε το σκοτάδι μακριά! Αν μ΄ αγαπάς, έλα στο φως μαζί μου! Αν μ΄ αγαπάς…”. Τρελή, απελπισμένη, μα πάνω απ΄ όλα ερωτευμένη, σκύβει και παίρνει αγκαλιά τον λατρεμένο Άγγελο. “Φως ή σκοτάδι. Ζωή ή θάνατος, αρκεί εσύ και εγώ να είμαστε μαζί σ΄ αυτήν ή στην άλλη ζωή!”. Θυσία που όμοιά της δεν υπήρξε στου Έρωτα τη χάρη. Φωτιά λυτρωτική για τον Αρχάγγελο των Θαλασσών και τη Μάγισσα των δαιμονίων, που όλοι θα θυμούνται και ψιθυριστά θα ομολογούνε “Ήταν ένας Έρωτας μεγάλος!”.
https://gynaikaeimai.com/
Μαρία Σταυρίδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου