Στα όνειρα χάθηκα, εκεί που η λογική δεν έχει θέση…
Μέσα στα όνειρα χάθηκα, εκεί που η λογική δεν έχει θέση. Το συναίσθημα και το υποσυνείδητο χορεύουν, στον ορίζοντα όλα μαύρα και γύρω γύρω πέφτει χρυσή βροχή. Κάπως έτσι νιώθω μόλις τα μάτια κλείσουν. Δεν βλέπω τίποτα, μόνο οι ψιχάλες της χρυσής βροχής μου δείχνουν τον δρόμο. Απομακρύνομαι από το συνειδητό και πετάω στο άγνωστο, στα όνειρα που εδώ είναι όλα πιθανά. Στα όνειρα μπορώ να είμαι με ανθρώπους που έφυγαν, μπορώ να τους βλέπω εκεί, μόλις τα μάτια κλείσω.
Μόλις η γλύκα του ύπνου με σκεπάσει για τα καλά, ξεκινάει το δικό μου παραμύθι. Πολλές φορές νιώθω τόσο όμορφα, βλέπω γαλάζιες θάλασσες και ήλιους δυνατούς. Βλέπω ότι αγαπώ πιο πολύ και ξεκινάει η ταινία του μυαλού μου. Όμορφα μέρη που στην πραγματικότητα δεν έχω δει ποτέ. Τα όνειρα όμως είναι ένα εισιτήριο δωρεάν για να ταξιδέψω σε όλο τον κόσμο.
Εκεί, στα όνειρά μου, πολλές φορές νιώθω πραγματικά ο εαυτός μου. Πετάω στον ουρανό και νιώθω σαν πούπουλο που το παρασέρνει ο άνεμος.
Υπάρχουν όμως και μέρες που τα όνειρα με ρίχνουν στο σκοτάδι. Όνειρα που μπορώ να γίνω και φονιάς. Όνειρα που το αίμα κυλάει και το φως είναι χαμένο στο βάθος. Όνειρα που στο υποσυνείδητο περνάει το άγχος, ο φόβος που έχεις στην αληθινή ζωή.
Τα δικά μου όνειρα πολλές φορές είναι προφητικά, δίνουν ένα μήνυμα, αρκεί να τα βλέπεις. Πολλές φορές μέσα στα όνειρα ζεις και αναπνέεις, σε μια ζωή που δεν τολμάς να ζήσεις πραγματικά.
Θέλω στα όνειρα να χαθώ και πετάξω πάνω από θάλασσες και βουνά, να νιώσω ελεύθερη. Να είναι η ψυχή μου ελαφριά, να πηγαίνω όπου η καρδιά μου επιθυμεί και να μην έχω κανένα εμπόδιο. Πάνω στα σύννεφα να ξαπλώνω και ο ήλιος να με λούζει, να μην υπάρχει χρόνος, ούτε λεπτά. Τίποτα να μην σου θυμίζει ότι υπάρχει χθες και ότι το αύριο μπορεί να μην έρθει ποτέ…
https://gynaikaeimai.com/
Της Άνδρεα Αρβανιτίδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου