ΑΚΑΝΘΟΧΟΙΡΟΣ: Devon, Ηνωμένο Βασίλειο

Τρίτη 7 Δεκεμβρίου 2021

Devon, Ηνωμένο Βασίλειο

Δημοσιεύτηκε από myrelar

Η Mary Ening ήταν μόλις δώδεκα ετών όταν ανακάλυψε τα πρώτα απολιθώματα ενός ιχθυόσαυρου καθώς περπατούσε κατά μήκος των βράχων της παραλιακής πόλης Lyme Regis. Εκείνη την εποχή - αρχές του 19ου αιώνα - η συλλογή απολιθωμάτων ήταν μια μοντέρνα ασχολία στο Λονδίνο και αυτή η πολύτιμη σπανιότητα έφτασε στο σπίτι του Δούκα του Μπάκιγχαμ πριν καταλήξει στην κύρια αίθουσα του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας στο Λονδίνο. Η Mary Ening συνέβαλε επίσης στην επιστήμη τα επόμενα χρόνια - βρήκε τα πρώτα απολιθώματα ενός πλησιόσαυρου (γίγαντα θαλάσσιου ερπετού) και ενός πτεροδάκτυλου (πρόγονος των πτηνών), τα οποία δώρισε στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Έκανε τα προς το ζην πουλώντας απολιθώματα και, κατά μία έννοια, άλλαξε ριζικά την πορεία της παλαιοντολογίας.

Η αφθονία των απολιθωμάτων στην ακτή του Ντόρσετ και του Ανατολικού Ντέβον είχε ήδη παρατηρηθεί από τον Τζο Ρέι το 1673, και από τότε αυτό το τμήμα της νότιας Αγγλίας ήταν το κέντρο βασικών προόδων στην ιστορία της γεωλογίας. Αυτήν την περιοχή επισκέφτηκαν επιτυχώς επιστήμονες αυτού του διαμετρήματος όπως ο William Smith, συγγραφέας του πρώτου γεωλογικού χάρτη της Αγγλίας, ο Gideon Mantel, ο οποίος ανακάλυψε το iguanodont, ο Sir Henry de la Besch, ιδρυτής του British Geological Survey, ο John Stevens Henslow, το Cambridge του Δαρβίνου. καθηγητής και ο Luis Agassiz, ιδρυτής της γεωμορφολογίας των παγετώνων. Εν ολίγοις, το Dorset και το East Devon έγιναν ένα πεδίο όπου δοκιμάστηκαν τα μεγαλύτερα μυαλά της φυσικής επιστήμης στον κόσμο. Αυτό το τμήμα της νότιας Αγγλίας εκτείνεται 155 χιλιόμετρα από το Orcom Rocks, κοντά στο Exmouth στο East Devon, μέχρι τον κόλπο Stradland στο Dorset και μπορεί να υπερηφανεύεται για μια ασυνήθιστη ιστορία του εδάφους. Χάρη στη διάβρωση των βράχων, που εκτείνονται κατά μήκος της ακτής, εκτίθεται η σχεδόν αδιάσπαστη σειρά πετρωμάτων από τα πετρώματα του Τριασικού, του Ιουρασικού και του Κρητιδικού (δηλαδή ολόκληρου του Μεσοζωικού), αποκαλύπτοντας μια περίοδο σχεδόν 190 εκατομμυρίων ετών. Στρώματα βράχου εναποτίθενται σε μια περιοχή γνωστή ως λεκάνη του Wessex που είναι επιρρεπής σε καθίζηση. Ο τεράστιος βραχώδης όγκος που εναποτίθεται εδώ έχει βυθιστεί σιγά σιγά προς τα ανατολικά, έτσι ώστε τα παλαιότερα πετρώματα να βρεθούν στη δυτική ζώνη. Όσο πιο ανατολικά πηγαίνετε, τόσο νεότερα γίνονται τα στρώματα. ώστε τα παλαιότερα πετρώματα να βρίσκονται στη δυτική ζώνη. Όσο πιο ανατολικά πηγαίνετε, τόσο νεότερα γίνονται τα στρώματα. ώστε τα παλαιότερα πετρώματα να βρίσκονται στη δυτική ζώνη. Όσο πιο ανατολικά πηγαίνετε, τόσο νεότερα γίνονται τα στρώματα.

Η απίστευτη ποικιλομορφία των απολιθωμάτων στη δυτική περιοχή - που εξερευνήθηκε το 1957 και το 1963, με 6.300 στρέμματα γης - υποδηλώνει μια περίοδο στην Πέρμια και την Κρητιδική περίοδο όταν σημειώθηκαν δύο μαζικές εξαφανίσεις φυτών, εντόμων, θαλάσσιων ασπόνδυλων, ψαριών, χερσαίων και θαλάσσιων ερπετών. θηλαστικά . Το Dorset και το East Devon είναι επίσης ενδιαφέροντα από γεωμορφολογική άποψη, καθώς επισημαίνουν διάφορες μετακινήσεις χερσαίων μαζών, συμπεριλαμβανομένης της δημιουργίας υφάλων και λιμνοθαλασσών, βράχων που προκαλούνται από διάβρωση, κατολισθήσεις και καταβύθιση. Πέντε χιλιάδες έγγραφα που απαρτίζουν τη Βιβλιογραφία και το Ευρετήριο της Γεωλογίας του Ντόρσετείναι το αποτέλεσμα τριών αιώνων επιστημονικής έρευνας. Ωστόσο, το μέρος εξακολουθεί να προσελκύει επιστήμονες, έτσι το 2000 και το 2001, το Βρετανικό Γεωλογικό Ινστιτούτο αποφάσισε να δημοσιεύσει μια σειρά από νέους χάρτες της ακτής, εκατόν ογδόντα χρόνια μετά την πρωτοποριακή και σημαντική προσπάθεια του William Smith.

http://gravatar.com/myrelar