ΠΑΡΑΤΑΤΙΚΟΣ-ΕΝΕΣΤΩΣ-ΜΕΛΛΩN
Αυτές τις τελευταίες ημέρες, συγκεκριμένα χθες και προχθές, ασχολήθηκα πολλές ώρες, χαζεύοντας φωτογραφίες, από την εξαιρετική συλλογή Παλιές φωτογραφίες της Ξάνθης – Old photographs of Xanthi του φίλου μου Τάσος Τεφρωνίδης από το facebook.Τράβηξε ιδιαίτερα το ενδιαφέρον μου, το τμήμα φωτογραφιών για τους μαθητές και την μαθητική ζωή.
Εκεί λοιπόν, βρήκα και ένα σωρό φωτογραφίες με την αφεντιά μου, οι περισσότερες από την εφηβική μου ηλικία, αλλά και όχι μόνο.Χαζεύοντας λοιπόν την φάτσα μου, εκεί γύρω στα 15, 16, 17, μου ήρθε η φαεινή έμπνευση, να βάλω μια απ’ αυτές τις φωτογραφίες και να κάνω μια ανάρτηση χιουμοριστική, κεφάτη πως να το πω…
Σκέφτηκα να γράψω: «Ρε σεις… κουκλάρα ήμουν και κορμάρα ήμουν και πρώτο γκομενάκι της Ξάνθης ήμουν και… απορώ, πώς δεν το πρόσεχε ΚΑΝΕΝΑΣ!…»
Άρπαξα λοιπόν το πληκτρολόγιο, μα… με τις πρώτες λέξεις, ο ενθουσιασμός μου… εξατμίστηκε. Κάτι, σαν αγκάθι τρύπωσε μέσα μου και… μου χάλασε το κέφι»
Ήμουν»… «ήμουν»… «ήμουν»…
-Αυτός ο… Παρατατικός, είναι που μου χαλάει το κέφι, μουρμούρισα στον εαυτό μου. Ο εαυτός μου, πρέπει να ξέρετε, πως βρίσκεται πάντα κοντά μου, άσχετα αν εγώ δεν το αντιλαμβάνομαι πάντα.
-Μην μου δίνεις και πολλή σημασία. Όλοι κατά καιρούς, είμαστε στα «κάτω» μας, συνέχισα, θέλοντας να μην κάνω κουβέντα μαζί του, γιατί με μαθηματική ακρίβεια, θα καταλήγαμε σε καυγά… όπως πάντα. Αυτός όμως:
-Τέλος στον Παρατατικό Άννα… Όλα στο μυαλό μας είναι μου ψιθύρισε, χαμογελώντας. Τέλος λοιπόν στον Παρατατικό. Ο Ενεστώτας, είναι εδώ… Και ο Μέλλων (ο χρόνος), μη σου πω κι ο Τετελεσμένος, μας περιμένει… Πάμε λοιπόν, κουκλάρα και κορμάρα μου, με τσίτα τα γκάζια, κόντρα πάνω στην κόντρα, στην διαπασών τα γούφερ και παίρνοντας τις “στροφές” με… τις μπάντες…
Έτσι κάνουν οι νέοι της καρδιάς Άννα…
Κι αφήνουν τους Παρατατικούς, τους Αόριστους και τους… Υπερσυντέλικους (αυτούς προπαντός), πίσω… πολύ πίσω, να τρώνε την σκόνη τους…
————————
Σας έχω πει, πως είμαι ερωτευμένη με τον Εαυτό μου? Μπορεί να σας το έχω πει, αλλά σας το ξαναλέω, για να το… εμπεδώσετε.
Είμαι ερωτευμένη με τον Εαυτό μου, αλλά κι αυτός ο μπαγάσας μ’ αγαπάει. Το καταλαβαίνω, απ’ αυτά τα ωραία, που κατά καιρούς μου λέει, όπως αυτό το υπέροχο χθεσινοβραδινό «…οι νέοι της καρδιάς Άννα…»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου