Έναν τέτοιο Νοέμβρη…
Νοέμβρης… μπήκαμε βαθιά στου φθινοπώρου την αύρα. Στα δάση, στα πάρκα τα χρώματα έγιναν χρυσοπράσινα, με μια νότα πορτοκαλί και κίτρινο. Από τα πεσμένα φύλλα, που συνθέτουν ένα τοπίο που αποτελεί έμπνευση για κάθε καλλιτέχνη.
Η μυρωδιά αυτή την εποχή είναι αυτό που αγαπώ. Είναι όταν η βροχή ακουμπάει το χώμα και αναδύεται το άρωμα της φύσης. Μιας φύσης που βρίσκεται σε φάση απογύμνωσης. Που αφήνει κάθε παλιό να πέσει κάτω. Που αφήνει τα πάντα για να αποκοιμηθεί. Να ξεκουραστεί, για να γυρίσει ακόμα πιο δυνατή.
Έτσι και στην ζωή, πρέπει να μάθουμε να αφήνουμε το χθες, να αφήνουμε το παρελθόν να πέσει στο χώμα, να ποτιστεί με την βροχή και να αποκοιμηθεί. Τα αρώματά του να μας συντροφεύουν και να μας θυμίζουν ποιοι είμαστε και ποιοι γίναμε. Να μας θυμίζουν τις ρίζες και την οικογένεια και ότι καλό πήραμε μαζί μας στις πλάτες.
Σε έναν τέτοιο Νοέμβρη αφήνω ότι αγάπησα πιο πολύ. Στο δάσος με τα πεσμένα φύλλα, νοσταλγώ ένα παρελθόν που έφυγε και πήρε πολλά. Άφησε όμως μια μυρωδιά από βροχή όμορφων συναισθημάτων, από στιγμές που έμειναν ακόμα τόσο ζωντανές.
Πίσω από το παράθυρο το κλειστό, μέσα σε ένα δωμάτιο ζεστό, κοιτώ τα δέντρα. Ο αέρας κάθε τόσο τα λυγίζει. Κανένα όμως δεν σπάει, σε κάθε δυσκολία είναι εκεί, τα φύλλα αφήνουν στην γη, για να ξαναγεννηθούν, πιο δυνατά την άνοιξη να αισθανθούν. Γλυκός Νοέμβρης όπως ονομάζεται από πολλούς καλλιτέχνες. Πηγή έμπνευσης αποτελεί αυτό το μουντό χρώμα, που δένεται με το ζωντανό πορτοκαλί.
Σε ένα τέτοιο φθινοπωρινό τοπίο, ονειρεύτηκα τον παρελθόν να δίνει την σκυτάλη στο παρόν και μια ελπίδα για το μέλλον. Σε ένα τέτοιο τοπίο που το κρύο είναι δροσερό, έμαθα να κάνω όνειρα για μια καινούρια ζωή. Μια ζωή, που μέσα από τον πόνο θα γεννηθεί ξανά.
https://gynaikaeimai.com/
Της Άνδρεα Αρβανιτίδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου