Ο πρώην, ο νυν και οι επόμενοι…
Ο πρώην μου. Η πρώην μου. Η πρώην του πρώην μου. Ο πρώην, της πρώην, του πρώην μου… Δεν ακούω και δε διαβάζω τίποτα άλλο πλέον που να μην περιέχει αυτές τις λέξεις, από σχόλια στο You Tube, μέχρι άρθρα περιοδικών. Δεν μπορώ να πω ότι χαίρομαι όταν αισθάνομαι πως άνθρωποι αντί για όνομα και πρόσωπο, χαρακτηρίζονται συνέχεια πρώην, νυν, επόμενοι. Μου δημιουργεί ένα αίσθημα δυσφορίας, σα να έχει κολλήσει κάτι στο λαιμό μου, το οποίο δεν μπορώ να καταπιώ, σα να μου έχει «κάτσει» κάτι άσχημα στο λαρύγγι μου.
Το αγνό συναίσθημα του έρωτα, έχει γίνει πλέον «πήδηξα μία γκόμενα», ή «πότε θα τον/την πηδήξω». Λες και είναι χαντάκι και όχι άνθρωπος. Οι άνθρωποι είναι πρώην και νυν, κερδίζουν προσοχή ή απαξία ανάλογα σε ποιον χρονικό άξονα ανήκουν. Είναι λυπηρό πως οι άνθρωποι στο πλαίσιο των σύγχρονων ερωτικών σχέσεων, αντιμετωπίζονται ως αναλώσιμοι. Όταν τους ποθούμε σεξουαλικά και λαχταράμε να αντλήσουμε εγωιστικά μία ηδονή είναι απαραίτητοι. Και μόλις βαρεθούμε, ο άνθρωπος χαρακτηρίζεται «πρώην», τη θέση του οποίου θα πάρει κάποιος άλλος. Και μετά η κατάσταση θα συνεχίζεται και κάθε φορά ο άνθρωπος όταν πάψει να θεωρείται τρόπαιο, θα θεωρείται εμπόδιο.
Ναι, οι σχέσεις χαλάνε, όταν ξεκινάς το οτιδήποτε στη ζωή σου, κανείς δε σε βάζει να υπογράψεις συμβόλαιο. Ναι, μπορεί να τελείωσε κάτι, να έκανε τον κύκλο του και να είδες ότι δεν πηγαίνει άλλο. Αυτή όμως η διαρκής ανακύκλωση, σε τέτοιο μεγάλο εύρος και ένταση, σίγουρα δεν εμπεριέχει στο βάθος του, τόσο βαθύ ερωτικό συναίσθημα.
Ειλικρινά, χάνεις το μέτρημα. Καμία σχέση με ηθικολογία, διότι κάθε άνθρωπος που περνάει από το σώμα σου, αφήνει τα σημάδια του. Ακόμα και αν επρόκειτο για μία γνωριμία εντελώς βιαστική, περαστική. Και διακρίνει κάποιος το μένος που ακολουθεί η παύση μίας σχέσης, τον τρόπο που μιλάνε και φέρονται οι περισσότεροι στους «πρώην». Γιατί στο μεγαλύτερο μέρος των σχέσεων αυτών, απουσίαζε το “ΝΑ ΘΥΣΙΑΣΤΩ ΕΓΩ”. Υπήρχε το τι θα μπορέσω να πάρω περισσότερο από τον άλλον. Για αυτό και βλέπεις πόσο εύκολα το μίσος και η οργή μπορεί να εισρεύσει στις ερωτικές σχέσεις.
Δε γνωρίζω κατά πόσο στις σημερινές ερωτικές σχέσεις, υπάρχει αγάπη και όχι απλά μία κάλυψη της σαρκικής επιθυμίας. Βλέπουμε τους ανθρώπους να είναι πλέον αναλώσιμοι, να ανακυκλώνονται με τρομερή ευκολία, να αλλάζουν διαρκώς. Το τι αφήνει ο καθένας που περνάει στο σώμα και την ψυχή κάποιου, το γνωρίζει η ψυχούλα του καθενός –δεν το λέμε με στείρο ηθικισμό, διότι μέσα στην ψυχή του ανθρώπου συσσωρεύονται όλες αυτές οι εμπειρίες, οι οποίες ξεκινάνε με ηδονή και καταλήγουν με πόνο.
Οι σχέσεις του σήμερα αποτυγχάνουν, επειδή οι άνθρωποι τρέχουν να γδύσουν το κορμί τους και δε θέλουν να αφήσουν την ψυχή τους γυμνή. Και αυτό είναι που οδηγεί τις περισσότερες σχέσεις σε αδιέξοδο.
Άντε, ας πιούμε στην υγειά των πρώην, των νυν και των επόμενων…
Της Μαρίας Σκαμπαρδώνη
https://gynaikaeimai.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου