Γιατί απ΄ την αρχή καρδιά μου, εσύ ήσουν…
Και κάποια στιγμή κατάφερα να κάνω βήματα ουσιαστικά και σταθερά. Κατάφερα να συνηθίσω τις ανηφόρες και ν’ απολαμβάνω τις ευθείες. Κατάφερα να βλέπω πιο καθαρά τα μονοπάτια και τους στόχους μου, ακόμη κι όταν έπεφτε πυκνή ομίχλη. Κι ας έπεφτε συχνά.
Και κάποια στιγμή κατάφερα να πιστεύω σε μένα και στις δυνάμεις μου. Κατάφερα να κάνω τον φόβο, καύσιμο για να πηγαίνω παρακάτω. Κατάφερα να κάνω την μοναξιά, δύναμη και να μην τα παρατάω.
Κάποια στιγμή όλα ξεκαθάρισαν μέσα μου και με θάρρος στόχευα αυτά που χρειάζομαι και πάλευα για να τ’ αποκτήσω. Όλα ξεκαθάρισαν μέσα μου και με πείσμα επέλεγα τους προορισμούς μου κι αγωνιζόμουν να φτάσω εκεί.
Και κάποια στιγμή, όταν όλα ήταν υπό έλεγχο, όταν είχα πια ηρεμήσει, όταν είχα πια συνειδητοποιήσει, ήρθες εσύ. Ήρθες εσύ και στάθηκες πλάι μου και μ’ ένα χαμόγελο γέμισες με χρώματα τα μονοπάτια μου. Ήρθες εσύ και μ’ ένα ζεστό βλέμμα, ζωγράφισες ήλιους στον δρόμο μου. Ήρθες, την στιγμή που ήμουν πια έτοιμη να διαχειριστώ και ν’ αγαπήσω το φως που γέμισες την ψυχή μου.
Κι έτσι κατάλαβα τι θα πει “θα έρθει την στιγμή που θα είσαι έτοιμος να το ζήσεις”. Έτσι κατάλαβα τι θα πει “θα έρθει την κατάλληλη στιγμή”. Γιατί μόνο αν σ’ αγαπήσεις και σ’ αποδεχτείς, θα μπορέσει κάποιος να κάνει το ίδιο. Γιατί μόνο αν σε πιστέψεις και σ’ εμπιστευτείς, θα μπορέσει κάποιος να νιώσει πόσο πολύτιμος είσαι.
Κι ήρθες τη στιγμή που ήξερα πως μπορώ να πορευτώ μονάχη. Ήρθες την στιγμή που είχε ηρεμήσει η ψυχή μου κι είχαν ξεθολώσει τα μάτια μου. Φάνηκες στο δρόμο μου για να μου δείξεις πως εσύ ήσουν τελικά ο μόνος δρόμος. Απ’ την αρχή καρδιά μου, εσύ ήσουν…
Της Κικής Γιοβανοπούλου
https://gynaikaeimai.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου